Ειδική Προσφορά για την Ελληνικη Διασπορά. Το Δοκίμιο περί Πατριωτισμού του 1817 με 5 ευρώ.

Το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817, αφιερωμένο σε Φιλογενείς ψυχές .

Για πρώτη φορά στην Ελληνική πολιτική Ιστορία αναφέρθηκε ο «πατριωτισμός» από τον Ιωάννη Καποδίστρια το 1807 στις αναφορές του από την Λευκάδα προς τη Ιόνιο Γερουσία. 

Το 1813 ο Καποδίστριας, πέρασε «γραμμή» στους Φιλογενείς «να μην ελπίζουν σε βοήθεια εκ μέρους της Ευρώπης» και έδωσε την εντολή «Πρέπει πρώτον να διαμορφώσωμεν Έλληνας και έπειτα να κάμωμεν Ελλάδα». 

Τέσσερα χρόνια μετά, το 1817, πριν 201 χρόνια, καθώς, η επαναστατική προσπάθεια των Φιλογενών είχε εισέλθει στην «τελική ευθεία, κυκλοφόρησε νόμιμα στα Επτάνησα , και χέρι με χέρι σε όλο τον ελληνικό χώρο, το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», «ως υπαγόρευμα Πατριώτου είς φιλογενείς ψυχάς» που προανήγγειλε την επερχόμενη απελευθέρωση. 

Το Δοκίμιο περί Πατριωτισμού των Φιλογενών, που γράφηκε πριν από 201 χρόνια διδάχτηκε στα «Κρυφά Σχολεία», και διαμόρφωσε Έλληνες. 

Τώρα κυκλοφορεί ξανά μετά από 201 χρόνια πλήρες, χωρίς περικοπές, με εκτενή ανάλυση και σχολιασμό από τον Σπύρο Χατζάρα.

Ένα βιβλίο που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε Ελληνικό Σπίτι. Σε κάθε ελληνική οικογένεια.

Ένα βιβλίο που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας.

Τιμή 5 ευρώ 
Βάζετε 5 ευρώ στον  Λογαριασμό μου στην EΘNIKH
ΙΒΑΝ : GR95 0110 5260 0000 5262 0159 518 
και σας το στέλνω με e-mail.

Παραγγελίες 
στο deltio11@gmail.com

Τιμή και δόξα σε όσους αντιστάθηκαν στον Κομμουνισμό. Οι σφαγές των χιλιάδων Ελλήνων στα Δεκεμβριανά από την ΟΠΛΑ ήταν προσχεδιασμένες από το ΚΚΕ

του Σπυρίδωνα Χατζάρα

 Οι κομμουνιστές είναι πρώτα από όλα, άτιμοι και ψεύτες. Είναι «μαέστροι» στην διαστροφή των πάντων. Τα έγκλημα, γίνεται κατόρθωμα και η προδοσία ηρωισμός. Και εμφανίζονται πάντα ως θύματα. Αυτή περίπου, είναι και η «ιστορία» που διδάσκει ο Αλιέκσι Χαβαναγκίλα στη νεολαία, για τα Δεκεμβριανά.

 Οι «αθώοι κομμουνιστές» , δέχθηκαν «απρόκλητη επίθεση» στο συλλ-αλητήριο του Συντάγματος, και ακολούθησε το «αυθόρμητο ξέσπασμα», της «λαϊκής αγανάκτησης». και οι «ηρωικοί» Ελασίτες, άρχισαν να μάχονται με τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές ,τους Χίτες και τους ταγματασφαλίτες, στις 4 Δεκεμβρίου 1944. Αυτό το σενάριο, το διόρθωσαν με την επιστροφή του Ζαχαριάδη . Το ΚΚΕ τότε αποκήρυξε τους εκτελεστές της ΟΥΛΕΝ.

 Ο σ.Νίκος , το Δεκέμβριο του 1945 στη 12η Ολομέλεια , είπε ότι οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» έγιναν από μέλη του Κόμματος που, είτε ήταν προβοκάτορες, είτε δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος», και είπε ότι «το ΚΚΕ δεν έδωσε γραμμή για «αγριότητες» και «υπερβασίες» και ότι ,«το έψαξε και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες». Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής «τα ανάξια μέλη του Κόμματος» αναλάμβαναν τις ευθύνες τους και ομολογούσαν τα εγκλήματα που έκαναν. Ωστόσο, το ΚΚΕ άλλαξε πολιτική και στη δίκη του Άσυλου της Κοκκινιάς, υποστήριξε ότι τα ,(προσωπικά), εγκλήματα των μελών του Κόμματος ήταν πολιτικά και τα κάλυπτε η αμνηστία της Βάρκιζας, γιατί «θεωρούσαν αναγκαίους τους φόνους για τη νίκη στα Δεκεμβριανά». Και αυτή ήταν η μισή αλήθεια.

 Το ΚΚΕ θεωρούσε αναγκαίες τις εκτελέσεις για τη νίκη της «επανάστασης». 

Οι σφαγές είχαν προαποφασιστεί από το 1942 από τους Πλουμπίδη, Ιωαννίδη, Σιάντο, και τον μέγα «δημοκράτη δάσκαλο», Γλυνό.
 Ο Γλυνός, είχε προτείνει «να πιάσουν ξαφνικά, εφόσον ξέρουν που κάθεται ο καθένας, 5-6 χιλιάδες στην Αθήνα και στον Πειραιά και αντίστοιχους στην Θεσσαλονίκη και σε μερικές άλλες μεγάλες πόλεις και να τους «εξουδετερώσουν». 
Ο αρχικός υπολογισμός ήταν για 15.000 «σφαγμένους» πανελλαδικά. 
Στο δρόμο, η επανάσταση και η λαοκρατία, τους πολλαπλασίασαν. Το σχέδιο εφαρμόσθηκε το 1943-44 στην Πελοπόννησο, τη Στερεά, και τη Μακεδονία. Αυτό ήταν το «δόγμα » για την εξόντωση του 10% του πληθυσμού, για παραδειγματισμό και εκφοβισμό. 

Η απόφαση για την κατάληψη της Αθήνας μετά την αποχώρηση των Γερμανών ελήφθη στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, στις 2-3 Αυγούστου 1944.

 Το Σεπτέμβριο , με απόφαση του Πλουμπίδη, δόθηκε εντολή από τον πρώτο γραμματέα Βασίλη Μπαρτζιώτα,στις οργανώσεις της ΚΟΑ, να συντάξουν καταλόγους προγραφών κατά συνοικία , επάγγελμα και σωματεία. 

Οι οργανώσεις έπρεπε να καταγράφουν οποιαδήποτε αντικομμουνιστική πράξη, κουβέντα, ή σχόλιο εναντίον του ΚΚΕ και του ΕΑΜ. Έγινε πλήρης καταγραφή όλων των αντιφρονούντων, που δεν συμπαθούσαν τον Κομμουνισμό, που είχαν συγγενείς στρατιωτικούς, αστυνομικούς, και αντάρτες Εθνικών οργανώσεων. Όλοι αυτοί έπρεπε να εξοντωθούν. Αυτές τις λίστες, τις επεξεργάστηκε το Κόμμα και οι αποφάσεις εκτέλεσης ανατέθηκαν στην ΟΠΛΑ.

 Τα «χαρτάκια», και τα «καθήκοντα» μοιράστηκαν στους δολοφόνους μια μέρα πριν φύγουν οι Γερμανοί. Στις 11 Οκτωβρίου, στο αμφιθέατρο του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός. Μέσα στο αμφιθέατρο κουμάντο έκανε
 ο Γιώργης Καζιάνης, ο αρχινοσοκόμος στη «Σωτηρία» και άνθρωπος του Πλουμπίδη. Ο Καζιάνης ήταν στα Δεκεμβριανά ο «στρατοπεδάρχης»στο άσυλο της Κοκκινιάς, με το επαναστατικό ψευδώνυμο «Μπάρμπας». 

Το Κομματικό «μυστικό» των σφαγών, το πληροφορήθηκε η ΕΑΜική πλεμπάγια με την ανακοίνωση της ΚΕ του ΕΑΜ με αριθμό πρωτοκόλλου 7313 της 21-11-1944 και τίτλο, «Να ξεμπερδέψουμε με μιας με όλους αυτούς».

 Η «Επανάσταση» του Δεκέμβρη είχε σχεδιαστεί από το Κόμμα. Άλλωστε εάν διασταυρωθούν οι ημερομηνίες με τις εντολές μετακίνησης των ανταρτικών Σωμάτων της επαρχίας στην Αθήνα, το πράγμα είναι αυταπόδεικτο.
 «O κύβος ερρίφθη» , και οι μπολσεβίκοι διάβηκαν τον Ρουβίκωνα, στις 2 Δεκεμβρίου 1944.Τότε αποφασίστηκε η κατάληψη της εξουσίας, και αποχώρησε το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΚΚΕ από την «Εθνική Ενότητα». 
Παρά το χρόνια που πέρασαν, και τις «εξαντλητικές» αφηγήσεις , οι «σύντροφοι» και οι «συνοδοιπόροι» τους, δεν μας έχουν αποκαλύψει ποιοι έλαβαν την απόφαση «δράσης», στις 2 Δεκεμβρίου. Η αιμοσταγής κοινοπραξία ΚΚΕ Co , ξεκίνησε έτσι τον «ηρωικό Δεκέμβρη του '44» για να πάρει την εξουσία.

 Η «ταξική σύγκρουση», επεκτάθηκε στο Περιστέρι, τα Πετράλωνα, στην Κυψέλη, στο Παγκράτι, τον Βύρωνα, την Κοκκινιά, το Γαλάτσι, αλλά δεν επεκτάθηκε στο Κολωνάκι. Όλως περιέργως, η δράση της ΟΠΛΑ, του ΕΛΑΣ και του ΚΚΕ, σεβάστηκε την καρδιά της αστικής Τάξης .
Εκεί δεν έγιναν ούτε ανατινάξεις κτηρίων ούτε απαγωγές ομήρων ούτε σφαγές. Όταν αποσύρθηκαν από την Αθήνα οι Ελασίτες και οι ΟΠΛΑτζήδες, άφησαν παντού πίσω τους πτώματα. 

Στις 33 ημέρες της «Κόκκινης Λαοκρατικής Τρομοκρατίας», το «μακρύ χέρι του λαού», έσφαξε κυριολεκτικά, με μαχαίρια, τσεκούρια και σκεπάρνια όσους είχαν στις λίστες. Τα «περιφερειακά σφαγεία» που θυσιάστηκαν οι νεομάρτυρες του ελληνισμού ήσαν στο Περιστέρι, στο Άσυλο Κοκκινιάς, στα Τουρκοβούνια, στα διυλιστήρια της Ούλεν στο Γαλάτσι , (στον περίβολο των οποίων βρήκαν μαρτυρικό θάνατο πάνω 300 άνθρωποι) , στην Κυψέλη, στο Δρουγούτι, στον Υμηττό, στην Καισαριανή, στον Βύρωνα, στο Μπαρουτάδικο στο Αιγάλεω, στα Λατομεία Κοπανά πάνω από την Ηλιούπολη, στο Γ΄ Νεκροταφείο. 

Ως τον Απρίλιο του 1945 , οπότε σταμάτησαν οι έρευνες και οι εκταφές, είχαν αναγνωριστεί 5000 πτώματα που εξετάστηκαν από τους ιατροδικαστές. Από αυτά τα 3.300 ήταν τα πτώματα των θυμάτων της ΟΠΛΑ που βρέθηκαν σε ομαδικούς τάφους ακρωτηριασμένα.
 Στον ταξικό εχθρό, που εξοντώθηκε παραλαμβάνονταν 275 κληρικοί, 239 εκπαιδευτικοί, 120 ιατροί , και 264 εργάτες συνδικαλιστές. Οι Κομμουνιστές τότε κορόιδευαν, και έλεγαν ότι τα πτώματα τα έφερναν από το Κατίν. 

Οι νεκροί, είτε της «Κόκκινης Τρομοκρατίας», είτε των μαχών δεν μετρήθηκαν επισήμως ποτέ. Οι ανεπίσημε καταγραφές έδειξαν ότι στην Αθήνα και τον Πειραιά είτε δολοφονήθηκαν από την ΟΠΛΑ και τις επικουρικές ομάδες του ΚΚΕ είτε ήσαν παράπλευρες απώλειες των μαχών, 15.635 άνδρες , γυναίκες και παιδιά. 

Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι περισσότεροι από 4000 νεκροί από τους «Ομήρους», και οι 6500 νεκροί των μαχών. (Οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν 3480 νεκρούς. Οι απώλειες του ΕΛΑΣ υπολογίστηκαν στους 3000. Σκοτώθηκαν και 265 εγγλέζοι).

 Η κόκκινη Ηγεσία, επειδή δεν πήγαινε καλά ο ένοπλος αγώνας, διέταξε στις 24 Δεκεμβρίου 1944 συλλήψεις ομήρων. Στις 6 Ιανουαρίου 1945, όταν η ηγεσία του ΚΚΕ/ΕΛΑΣ εγκατέλειψε, μετά από 33 μέρες μαχών, τον αγώνα για την κατάληψη της πρωτεύουσας, και έδωσε τη διαταγή για υποχώρηση, τα αιματοβαμμένα καθάρματα του ΕΛΑΣ και της ΟΠΛΑ είχαν ήδη πάρει 40.000 γέρους, γυναίκες, παιδιά και άρρωστους σαν ομήρους. 
Από αυτούς πάνω από το 10% πέθαναν από τις κακουχίες και την εξάντληση. Υπήρξαν όμως και εκτελέσεις όσων βραδυπορούσαν και δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τον ρυθμό της φάλαγγας. Μεταξύ των ομήρων ήταν η σύζυγος του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά , Λέλα. 
Οι «επώνυμοι», καθηγητές πανεπιστημίου και πολυτεχνείου, πρώην στρατηγοί, δικαστικοί, διανοούμενοι και ανώτεροι δημόσιοι υπάλληλοι, συγκρότησαν την «6η φάλαγγα επίλεκτων προσωπικοτήτων», από 160 περίπου άτομα που συγκροτήθηκε στον Ασπρόπυργο και αναχώρησε με κατεύθυνση τη Μάνδρα στις 3 το πρωί της 5ης Ιανουαρίου 1945 και που οδηγήθηκε τελικά μέχρι τη Λειβαδιά. Συνολικά τα θύματα στο Λεκανοπέδιο , από τις 12 Οκτωβρίου που έφυγαν οι Γερμανοί, μέχρι τη συμφωνία της Βάρκιζας ήταν πάνω από 35.000. Ο φόρος αίματος του ΚΚΕ.

 Ο Αρχιεπίσκοπος και Αντιβασιλέας Δαμασκηνός υπολόγισε τον αριθμό των πάσης φύσεως θυμάτων του Δεύτερου Γύρου σε όλη την Ελλάδα σε 65.000. Πολύ αίμα . Κουβάδες αίμα, όπως ζητούσε το 1918 ο Hirsch Apfelbaum ή αλλιώς Ζηνόβιεφ.

Οι «έμποροι» και οι «ναυτικοί» της Levant Company δε είναι ο ελληνισμός αλλά εβραιουργιά

Διάβασα μια άποψη του κ. Βιλιάρδου, ότι «Ο Ελληνισμός μεγαλουργούσε ανέκαθεν, όταν προόδευαν οι έμποροι κ οι ναυτικοί». Και πρέπει να σας πω ότι διαφωνώ πλήρως με τέτοιους αντιεπιστημονικούς αφορισμούς. 

Οι «έμποροι και οι ναυτικοί» της Ύδρας, Γεώργιος Κουντουριώτης, Ιωάννης Ορλάνδος, Δημήτριος Βούλγαρης, και ο Σταμάτης Μπουδούρης που χρηματοδότησαν την δολοφονία του Καποδίστρια, δεν  ήταν και δεν είναι «Ελληνισμός».
Το αίμα τους ήταν της Εταιρείας της Ανατολής. (Levant Company) 

Οι Κουντουρώτες-Κοέν, οι Σαχίνι-Κοχίνι, και οι Ορλάντο, δεν ήταν καν Μιξοελληνες. 

Οι αυτόχθονες έμποροι σταφίδας και ενοικιαστές φόρων, Δεληγιανναίοι, Νοταράδες, Ζαΐμηδες, Λόντος, Κανακάρης-Ρούφος κλπ, που ταύτιζαν την αναπαραγωγή του κοινωνικού τους ρόλου με τα συμφέροντα της πατρίδας στη Νέα Τάξη πραγμάτων, ούτε αυτοί ήταν «Ελληνισμός» και εμφανίστηκαν ως κοινή πολιτική ομάδα των ιδιοτελών. 

Οι αυτόχθονες ιδιοτελείς ήσαν δίπλα στους  «αυτόχθονες» ντονμέδες της Ύδρας, και είχαν  επικεφαλής τον ντονμέ Μαυροκορδάτο, που είχε λάβει το χρίσμα από τα Κεντρκά και την μητέρα Πατρίδα τους. Όλοι τους «ταλαρίσιοι», όπως τους έλεγε ο Καραϊσκάκης. 

Το τι μπούρδα και ανοησία γράφεται για αυτόν τον συνασπισμό ντονμέδων, προδοτών ταλαρίσιων και καθαρμάτων δεν περιγράφεται. 

Ήθελαν, «να δημιουργήσουν ένα νέο τύπο πολιτικής κυριαρχίας», «τη δημιουργία συγκεντρωτικού διοικητικού μηχανισμού», «την εισαγωγή φιλελεύθερων πολιτικών θεσμών», τη «δημιουργία κράτους δικαίου», μέχρι και τη «διάκριση κράτους – Εκκλησίας», και «τη συγκρότηση σύγχρονου και δημοκρατικού εκπαιδευτικού συστήματος».

 Από όσα υποτίθεται ότι «ήθελαν» , πάντως δεν έκαναν απολύτως τίποτα. 
Εκείνο που πράγματι ήθελαν το πέτυχαν. Κατέκλεψαν το δημόσιο ταμείο, και ενεθυλάκωσαν το προϊόν των «δανείων της υποτέλειας», και την Εθνική Γη .

 Στις 23 Νοεμβρίου /5 Δεκεμβρίου1824 τα μισθοφορικά Ρουμελιώτικα σώματα μπήκαν στην Πελοπόννησο, κατόπιν προσκλήσεως των αγγλόφιλων, για να πολεμήσουν τους αντιπάλους της Εβραιουργιάς ενώ ο Ιμπραήμ και το εκστρατευτικό του Σώμα, άραξαν στη Σούδα της Κρήτης. Για να αποπλεύσει ο στόλος των Υδραίων δεν υπήρχαν λεφτά. 

Ότι έκαναν εκείνοι , οι «ταλαρίσιοι» της Εβραιουργιάς το έκαναν και οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών τον Απρίλιο του 1941, που βούτηξαν τον εθνικό χρυσό και την κοπάνησαν στην Αίγυπτο και που το συνεχίζουν μέχρι και σήμερα. Οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, όπως για παράδειγμα ο Παπάγος, ο Τσουδερός, ο Ιωάννης Διάκος, ο Γεώργιος Σεφέρης και πλείστοι άλλοι ταλαρίσιοι, όπως και τα ανθρώπινα σκουπίδια του ΚΚΕ που μάζευαν τις λίρες που τους έριχνε από τον ουρανό ο Χα-Σεμ. Το ΟΝΟΜΑ.

 Οι καπετάνιοι και οι έμποροι της Λεβάντ Κομπανυ, οι ταλαρίσοι και οι αργυρώνητοι των Αθηνών δεν ήταν και δεν είναι Ελληνισμός. 
Όταν εκείνοι προόδευαν ο ελληνισμός υπέφερε.

 Η Εθνική Αστική τάξη, οι Έλληνες έμποροι και ναυτικοί έδωσαν και τον πλούτο και την ζωή τους για την Πατρίδα. Ο Ιωάννης Παπαδιαμαντόπουλος έπεσε μαχόμενος στην έξοδο του Μεσολογγίου, η Μπουμπουλίνα που δολοφονήθηκε από τους ταλαρίσιους . Ο φιλογενής Παναγιώτης Κρεββατάς που δολοφονήθηκε στις 16/28 Νοεμβρίου, 1822, από τους αγγλόφιλους Γιατράδες. Οι αδελφοί Σέκερη που χρηματοδότησαν την Επανάσταση στην Κωνσταντινούπολη και την Οδησσό.

 Για να το κάνω πιο απλό, το ζήτημα δεν είναι «ταξικό» αλλά ιδεολογικό. Υπάρχουν Πατριώτες και Προδοτοπατριώτες. Οι ταλαρίσιοι. Η Εθνική Αστική Τάξη και η Levant Company. 

Σπυρίδων Χατζάρας

1975..Μίστερ L

Πριν από 44 χρόνια

1974 Δραματικη Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. με τη Λυδία Κονιόρδου και τον Γιάννη Βούρο.

Τα 5 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα μόνο με 65 Ευρώ.

Τα 5 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα
μόνο με 65 Ευρώ. 
Τα ταχυδρομικά δώρο. 




-«Η Επανάσταση των Φιλογενών»
-«Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ»,
-« Το Εβραϊκό Ζήτημα»,  
- «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» 
-Το Ευαγγέλιο του Καλού Πατριώτη.


Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com 
και στο 6944-279798.

Το Λιβυηγκέιτ των Αριστερών Παλιανθρώπων και τα 14 δίς ευρώ που έφαγαν οι ημέτεροι

Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας

Οι διεφθαρμένοι Παλιάνθρωποι της Αριστερής Κοινοπραξίας , τώρα, «που βγήκαν στο ξέφωτο» προσπαθούν να ξανακοροϊδέψουν τους ηλιθίους ψηφοφόρους τους με υποσχέσεις για «αναδρομικά» φραγκοδίφραγκα σε 600.000 συνταξιούχους του Δημοσίου και «προσλήψεις» 88.000 ανέργων, ενώ την ίδια στιγμή η αχόρταγη «λεγεών των ημετέρων», βυθίζει το κοχλιάριο στην χύτρα τού προϋπολογισμού και τρώει τον αγλέουρα. 

Το κορυφαίο πολιτικό ζήτημα της σήμερον ημερας, δεν είναι οι απειλές Τσαβούσογλου, και το δόγμα Πολάκη, αλλά τα 14,287 δισ. ευρώ που φόρτωσαν στην πλάτη μας οι παλιάνθρωποι της φιλονατοϊκής Κοινοπραξίας Τσιπρέσκου-Καημένου. Τον Ιούνιο του 2017, με κυβέρνηση Τσιπρέσκου και με υπουργό τον Πολάκη, το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης ήταν 309,091 δισ. ευρώ και φέτος πήγε στα 323,378 δισ. ευρώ. Αλλά κανείς δεν ρωτάει , «ποιος , πότε, που και γιατί;» . Που ξόδεψε τα 14,287 δισ. ευρώ , το σπάταλο αριστερό κράτος που δεν τα είχε και τα δανείστηκε, και ποιοι Παλιάνθρωποι τα έφαγαν;
 Το όργιο με το δημόσιο χρήμα συνεχίζεται προς όφελος των αριστερών παλιανθρώπων. 

Το χρέος, είναι «παράσημο για την Αριστερά», που πήρε και το «Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Εφιάλτη», για την προδοτική συμφωνία με τους Συντρόφους του ΑΝΣΟΜ στους Ψαράδες της Μικρής Πρέσπας, με την οποία «νίκησαν ο διεθνισμός και ο ΔΣΕ». Και σε αυτά τα 14 δις φέσι δεν περιλαμβάνονταν τα 2,5 εκ.ευρώ με τα οποία οι Έλληνες τριπλοφορολογούμενοι πληρώσαμε από τα μυστικά κονδύλια του Υπουργείου Εξωφρενικών, που δόθηκαν χέρι με χέρι, τον «Μάγο του Οζ», την κοινή επιχείρηση CIA-State Department- Ιδρύματος Σόρος, για εξαγορά (Βόρειων) βουλευτών στα Σκόπια. Αυτοί οι παλιάνθρωποι του ΔΙΟΡΥΖΑ, που έφαγαν 14 δις μέσα σε ένα χρόνο, έκλεισαν για επικοινωνιακούς λόγους και για να χαζεύει το πόπολο στη φυλακή τον Χάνο του Αβρούρι για 2,5 ψωρο εκατομμύρια ελβετικά φράγκα. 

Όπως είπε, ο σύντροφος Ζόραν, «πατριωτισμός είναι να χτίζεις ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά σου». Εκπληρώνοντας λοιπόν αυτό το εθνικό και Πατριωτικό καθήκον, για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά της φάρας τους, ο Ροζ εξάδελφός του Αλιέκσι πετάχτηκε μυστικά ως γραμματέας του υπουργείου Εξωτερικών στην Τρίπολη της Λιβύης συνοδεύοντας «κορυφαίο επιχειρηματικό παράγοντα». Από τη «δουλειά» που έκλεισε ο Ροζ εξάδελφός, ο Αλιέκσι και η οικογένεια πήρε προμήθεια; 
Ο Αλιέκσι και ο αριστερός Ροζ εξάδελφός ενώ «χτίζουν κοινωνική συμμαχία, με τα φτωχά λαϊκά στρώματα», τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας κλείνουν «δουλειές», εισπράττουν μίζες, τρώνε δισεκατομμύρια και πληρώνουν με τα δικά μας λεφτά τους πράκτορες του ΝΑΤΟ. Τι συμφώνησαν στη Λιβύη ο Επιχειρηματίας και ο Αριστεράς εξάδελφός ; Τι προμήθεια εισέπραξε η Οικογένεια; Ποιοι φάγανε τα 14 δις; 

Ιδού τα μυστικά του Αριστερού Βάλτου και της Κοινοπραξίας που έχει « σχέδιο και όραμα για την Ελλάδα της νέας εποχής», και που χτίζει κοινωνικές συμμαχίες, με τον κόσμο της εργασίας, και τα φτωχά λαϊκά στρώματα ταξιδεύοντας για «δουλειές» στη Λιβύη. 

Το ζήτημα δεν είναι το πραγματικό χρέος με το οποίο κανείς δεν ασχολείται, αλλά η διόγκωση του χρέους μέσα σε συνθήκες λιτότητας και πρωτογενών πλεονασμάτων. 

Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ αφορούσαν μόνο το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης και όχι το χρέος της Κεντρικής Διοίκησης που σύμφωνα με τον προϋπολογισμό θα διαμορφωθεί στα 357,5 δις € ή στο 195,1% του ΑΕΠ στα τέλη του 2018, και το οποίο δείχνει τι πράγματι χρωστούν στους δανειστές οι Έλληνες φορολογούμενοι. 
Στις 31/12/2009 το χρέος ήταν 303 δις ευρώ.
 Δηλαδή μετά από εννέα χρόνια «θυσίες», μετά από τρία μνημόνια κι ένα PSI , και τα προγράμματα εξυγίανσης του ΔΝΤ, το ελληνικό δημόσιο χρέος, εμφανίζεται αυξημένο κατά 54 δις σε σχέση με το 2009. 
Σε ποσοστό του ΑΕΠ λόγω της εσωτερική υποτίμησης και τα προγράμματα λιτότητας το χρέος της Γενικής Κυβέρνησης έφτασε στο 179,7% του ΑΕΠ. Το ελληνικό χρέος είναι υπερδιπλάσιο από τον μέσο όρο της ευρωζώνης που ήταν 86,3% του ΑΕΠ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ήταν 81% του ΑΕΠ . 
Και για να μην νομίζετε ότι φταίνε οι τόκοι , τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν επίσης ότι για τόκους διατέθηκε το Β΄ τρίμηνο 1,67 δισ. ευρώ, (δηλαδή, το 8,2% των συνολικών δαπανών της Γενικής Κυβέρνησης), ενώ το αντίστοιχο περυσινό διάστημα είχαν δαπανηθεί 1,424 δισ. ευρώ (το 7% των συνολικών δαπανών). Το ελληνικό πρόβλημα δεν ζήτημα «πολιτικής», «μεταρρυθμίσεων» και «μέτρων». Το ελληνικό πρόβλημα λέγεται «λωποδύτισμός». 

Οι παλιάνθρωποι , οι έχοντες κοχλιάριον, που το βυθίζουν στην χύτρα του προϋπολογισμού. ΜΚΟ, χασικλήδες , πρεζάκηδες, και λοιποί επιδοτούμενοι που εκτελούν προγράμματα και ταΐζουν και περιθάλπουν , τους δυστυχισμένους μετανάστες και πρόσφυγες. Το αντίτιμο δεν κρύβεται. Φαίνεται στο «Καθολικό». Αυτά τα δισεκατομμύρια είναι ο μισθός τους κομματικού Στρατού, που τον πληρώνουν οι δυστυχείς φορολογούμενοι που είναι επιφορτισμένοι να γεμίζουν την χύτρα του προϋπολογισμού με τον ιδρώτα και το αίμα τους. 

Ο Χερ Ρέγκλινγκ από τους δανειστάς είπε ότι «η ελληνική οικονομία έχει επιτύχει υψηλότερο πλεόνασμα από το απαιτούμενο 3,5%. Και ότι «αυτό είναι θετικό». 
Το πλεόνασμα μπορεί να δοθεί στην πελατεία του Αλιέκσι. «Η Ελλάδα είναι εκτός προγράμματος, και δεν υπάρχουν νέες προϋποθέσεις ή δεσμεύσεις, παρά μόνο να μην αντιστραφούν αποφάσεις που έχουν ληφθεί στο πλαίσιο των προγραμμάτων». Ο ζουρλομανδύας είναι μόνιμος δηλαδή, και το «πλεόνασμα» μπορούν να το τρώνε οι επιτήδειοι. Τα βοθροκάναλα και τα Κόμματα της Βουλής δεν θέλουν να μάθουν με ποιόν επενδυτή ταξίδεψε ο εξάδελφος στην Λιβύη Αλιέκσι και ποια δουλειά έκλεισε; Κανείς δεν φωνάζει για το Λιβύηγκέιτ, και τα Μυστικά του Αριστερού Βάλτου. Και κανείς περισπούδαστος δεν ρωτά για τα 14 δις που δανείστηκε ο Αλιέκσι του πρωκτογενούς πλεονάσματος.

 Ούτε μια ερώτηση στην Βουλή. Και αυτό σημαίνει ότι το Προδοτικό πολιτικό Τόξο είναι και Τοκογλυφικό Τόξο, από το οποό πρέπει να απολαύουμε εάν θέλουμε να δούμε μια άσπρη μέρα.

Η «βασιλομεταξική σπείρα» των Πλουμπίδη-Μπάλφουρ και ο Χρυσός άνθρωπος του λαού Χαράλαμπος Κατσιμήτρος σε σύγκριση με τον τενεκέ μπάσταρδο του Γεωργίου

Σπυρίδων Χατζάρας 

Οι ρουφιάνοι, των Άγγλων «Κομμουνιστές», «Δημοκρατικοί», «Προοδευτικοί» «Κεντροαριστεροί» και ΛΟΑΤ, επιμένουν να χρησιμοποιούν τον Μεταξά ως «φόβητρο» και ως προπέτασμα καπνού για προκάλυψη των Πρακτόρων, των δειλών των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων. Για το λόγο αυτό βάζουν στο ίδιο τσουβάλι τον Μεταξά με τον Παπάγο τον Βασιλιά και τον Διάκο. 

Ακριβώς αυτή ήταν η ουσία της προκήρυξης των Μπλαφουρ-Πλουμπίδη, της 28ης Οκτωβρίου 1940, που αναφερόταν στην «βασιλομεταξική σπείρα» και στους «Διάκους». 
Ο Μεταξάς όμως, δεν έκανε καμιά «δικτατορία» και δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του βασιλιά υπήρξε, ο οποίος εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία, που στηριζόταν στη δύναμη του στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, που επέμενε στη ότι δεν θα επανέλθουν οι απότακτοι βενιζελικοί αξιωματικοί στο στράτευμα.

 Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου. Ο Στρατός και οι δαπάνες του ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους. 
Ο Μεταξάς ,παρότι υπουργός Στρατιωτικών, δεν είχε καμιά συμμετοχή στα «επιτελικά» σχέδια του Παπάγου, τα οποία είχαν καταρτιστεί σε συνεργασία με τους «άγγλους συμμάχους
». Μάλιστα, ο τότε Βρετανός πρεσβευτής στην Αθήνα Μάικλ Πάλερετ , στο τηλεγράφημα του από την Αθήνα της 28ης Σεπτεμβρίου 1940 που έχει δημοσιευτεί από τα «Αρχεία του Φόρειν Όφις» , ενημέρωνε την κυβέρνηση του ότι ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού στρατηγός Παπάγος, «ήταν πρόθυμος, εάν κρινόταν απαραίτητο, να παραχωρηθεί η Ήπειρος στους Ιταλούς». 

Άλλωστε στις 30 Οκτωβρίου 1940, ο Μεταξάς, μετά από την ενημέρωση που είχε από το Επιτελείο και τον ηττοπαθή Παπάγο, που είχε έμμονη ιδέα και ψύχωση με την «τιμή των όπλων», έγραψε ότι η Ελλάς, «δεν πολεμά διά την νίκην. Πολεμά διά την Δόξαν και την τιμήν»!

 Η έκθεση των τριών αντιστρατήγων, που εσφαλμένα ονομάστηκε ως έκθεση Καθηνιώτη, την οποία ζήτησε ο Τσολάκογλου μετά την συνθηκολόγηση, δεν στρεφόταν κατά του Μεταξά αλλά κατά του Παπάγου, του Βασιλιά, των Παπαγικών και των αργυρώνητων. 

Η «έκθεση των τριών αντιστρατήγων », συντάχθηκε ενώ ακόμη ήταν νωπά τα γεγονότα και τεκμηριώθηκε με τις μαρτυρίες-καταθέσεις των διοικητών των μεγάλων μονάδων, οι οποίοι ζούσαν την εποχή εκείνη. Κατέθεσαν και ο Κατσιμητρος και ο Δεμέστιχας και ο Βραχνός και ο Μπάκος, και ο Τσολάκογλου. Το βασικό συμπέρασμά της «έκθεσης» ήταν ότι η Ελλάδα βρέθηκε απροετοίμαστη για τον πόλεμο και ότι η ανώτατη στρατιωτική ηγεσία του Παπάγου αποδείχτηκε ανίκανη. Η Έκθεση τόνιζε: «Επιχειρήσεις διεξαγόμεναι άνευ συνδρομής πυροβολικού και πλειστάκις άνευ πυρομαχικών και στρατεύματα ενεργούντα άνευ μεταγωγικών και εφοδιαζόμενα τη βοηθεία ατερμόνων θεωριών γυναικοπαίδων και γερόντων από τους κατοίκους, των αυθορμήτως προσφερθέντων διά να μεταφέρουν εις τους ώμους των τα βόλια και το ψωμί εις τα μαχόμενα παιδιά των».

 Και οι αναφορές δεν έχουν να κάνουν με τη μάχη στο Καλπάκι, αλλά για τις επιχειρήσεις μετά, όταν ο Παπάγος ήθελε να προελάσει μέσα στα χιόνα. Τα πραξικοπήματα του 1935 και 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλε ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία. 

Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ, οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της Παπαχειλά, (τον Παππού του Αλέξις ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκλυλακάκη. 
Ο Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. 
Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).

 Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και του Παπάγου και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου. Όπως σημείωσε στο ημερολόγιό του ο Ι. Μεταξάς με ημερομηνία 19 Ιουλίου 1940: 
«Εξηγήσεις Κοτζιά, δηλώσεις αφοσιώσεως. Αλλά... το γεγονός μένει». Οι σχέσεις του Κοτζιά με τον Μεταξά φαίνεται να ήταν τεταμένες.

 H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος.
 Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.

 Θα πρέπει λοιπόν να μιλάμε για «Παπαγοβασιλικη σπείρα» και για «Αγγλοβασιλική». 

Ο άκαπνος Παπάγος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883 και ήταν εξώγαμο του Γεωργίου και της ανιψιάς του Γεωργίου Αβέρωφ, Μαρίας Αβέρωφ, που ήταν παντρεμένη με τον προσωπάρχη του Υπουργείου Στρατιωτικών, Λεωνίδα Παπάγου Ο μπάσταρδος βασιλόπαις Παπάγος σπούδασε στο εξωτερικό. Φοίτησε για μία διετία 1902- 1904 στη στρατιωτική σχολή των Βρυξελλών και το 1904-1906,στη σχολή Εφαρμογής Ιππικού της Υπρ. Το 1906 επέστρεψε στην Ελλάδα και κατετάγη ως Ανθυπίλαρχος. Το 1910 ορίστηκε υπασπιστής του Υπουργού των Στρατιωτικών Ε. Βενιζέλου. Το 1911 έκανε έναν καλό γάμο. Νυμφεύτηκε, την εγγονή του στρατηγού Τιμολέοντα Βάσσου Μαρία Καλίνσκυ. Στους Βαλκανικούς πολέμους άκουγε τα κανόνια από μακριά ως Διαγγελέας του Αρχιστράτηγου διαδόχου Κωνσταντίνου. Για τις «σπουδαίες υπηρεσίες του» της περιόδου 1912-1913 τιμήθηκε με τον αργυρό σταυρό του Τάγματος του Σωτήρος. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους εισήλθε στο «Σχολείο Ανωτέρων Σπουδών», της γαλλικής στρατιωτικής αποστολής, και υπηρέτησε στο Α’ Σύνταγμα Ιππικού στη Θεσσαλονίκη ως Ίλαρχος και στο Γ' Σώμα Στρατού ως Επιτελής. Το 1916 με το βαθμό του Επίλαρχου υπηρέτησε ως Επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Ιππικού. Το 1917 παραιτήθηκε και δεν μετείχε στο μακεδονικό μέτωπο. Το 1920 ο Α. Παπάγος ανακλήθηκε στο στράτευμα με αναδρομική απόδοση του βαθμού του αντισυνταγματάρχη και συμμετείχε στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως Επιτελάρχης της Ταξιαρχίας Ιππικού και μετά Επιτελάρχης της Μεραρχίας Ιππικού όπου και παρέμεινε μέχρι την κατάρρευση του Μετώπου τον Αύγουστο του 1922. Για τις (επιτελικές) υπηρεσίες του στη Μικρά Ασία τιμήθηκε με το Χρυσό Αριστείο Ανδρείας. Μετά το Κίνημα Λεοναρδοπούλου - Γαργαλίδη τον Οκτώβριο του 1923 στο ποίο συμμετείχε τέθηκε σε αυτεπάγγελτη αποστρατεία. Επανήλθε για δεύτερη φορά στις τάξεις του στρατού το 1926 επί οικουμενικής κυβέρνησης, (1926-1927), βάσει ειδικού νόμου και προήχθη αναδρομικά σε συνταγματάρχη. Το 1927- 1931 ήταν Διοικητής της Ταξιαρχίας Ιππικού Λάρισας. Το 1930 προάχθηκε σε Υποστράτηγο και το 1931- ανέλαβε Υπαρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού. Το 1933 τοποθετήθηκε Επιθεωρητής Ιππικού του Γ.Ε.Σ. και το 1935 ονομάστηκε αναδρομικά Αντιστράτηγος και διοίκησε τα Α΄ και Γ΄ Σώματα Στρατού. 
Στις 10 Οκτωβρίου 1935 ο Παπάγος μαζί τον Κονδύλη έκαναν το πραξικόπημα για την ανατροπή της κυβέρνησης Τσαλδάρη και την επαναφορά της Μοναρχίας. Ο Κονδύλης τον έκανε και υπουργό στρατιωτικών. 
Ο Διαγγελέας Παπάγος μετέφερε, μαζί με τους Σ. Μπαλάνο και Π. Μαυρομιχάλη, τα καλά νέα στο ανιψιό του Γεώργιο Β’ στην Αγγλία και τοποθετήθηκε από τον Γεώργιο ως αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936.

 Αντίθετα, ο ήρως Χαράλαμπος Κατσιμήτρος είχε γεννηθεί σε ένα ορεινό χωρίο της Ευρυτανίας, τον Κλειτσό κοντά στα Φουρνά 1886. 
Ο Κατσιμήτρος το φτωχοπαίδι, το χωριατόπουλο, μπήκε στο στρατό ως εθελοντής και μετά μπήκε στην Σχολή Υπαξιωματικών το 1911, και εξήλθε τον Σεπτέμβριο του 1912 ανθυπασπιστής του πυροβολικού. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, ξεκίνησε ως διμοιρίτης και στο τέλος ήταν Διοικητής Λόχου, ως Ανθυπολοχαγός Πεζικού (1913). Στο Μακεδονικό Μέτωπο κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο πολέμησε στην πρώτη γραμμή ως λοχαγός και το 1920 προήχθη σε ταγματάρχη. Ως διοικητής τάγματος και τραυματίσθηκε στη μάχη του Αφιόν Καραχισάρ, 13 Αυγούστου 1922. Το 1923 προήχθη σε αντισυνταγματάρχη, το 1924-1925 φοίτησε στη Σχολή Πολέμου από όπου έλαβε πτυχίο επιτελικού αξιωματικού, και προήχθη σε συνταγματάρχης το 1930 και σε υποστράτηγο το 1937 και το 1938 ανέλαβε διοικητής της VIII Μεραρχίας Πεζικού στην Ήπειρο. 
Ο Κατσιμήτρος δεν πήγε ούτε σε σχολές εξωτερικού, ούτε προήχθη με ειδικούς νόμους. Έγινε στρατηγός στο πεδίο της μάχης και στην πρώτη γραμμή.
 Ο ένας λοιπόν, το χωριατόπαιδο, ήταν μπαρουτοκαπνισμένος και ο άλλος το πλαυσιόπεδο ηταν άκαπνος. Επιτελικός και «Διαγγελέας». 
Όπως είχε δηλώσει και ο Γεώργιος Παπανδρέου, στην κηδεία του Παπάγου, «ο νεκρός στρατηγός δια πρώτη φοράν ήκουσε πυροβολισμούς». 

Το ζήτημα και η σύγκριση Κατσιμήτρου-Παπάγου δεν είναι απλά «ιστορικό» είναι η ουσία της Πλουτοκρατίας και της Ξενοκρατίας και του προδοτικού ρόλου της.

Ο άρρωστος, ο «πούστης», και ο χαφιές, φαίνονται από μακριά

 Του Σπύρου Χατζάρα

 Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει. Θράσος γεννά τους Προδότες.
 Οι «αριστεροί»πράκτορες, τίμησαν τον δικό τους αρχιπράκτορα, τον άνθρωπο του Μπάλφουρ, σύντροφο Πλουμπίδη. 
Οι Χαφιέδες τίμησαν τον Αρχιχαφιέ που έδωσε τον Μπελογιάννη και οι προδότες τον Αρχιπροδότη. «Στενή κι αδιάβατος», η οδός της προδοσίας και του χαφιεδισμού. 
Αυτό το κουσούρι του Εφιάλτη το κουβαλάμε στο DNA μας. Πρώτο τραπέζι πίστα στην εκδήλωση μνήμης, ο συνάδελφος πράκτωρ Αλιέκσι Οβριόπουλος, που είναι υποψήφιος για το Νόμπελ Προδοσίας.
 Το κακό είναι, ότι οι περισσότεροι συμπολίτες μας έχουν κοντή μνήμη. Ξέχασαν τις λίρες που έβρεχε ο θεός για να βοηθήσει τον Πλουμπίδη να στήσει το ΕΑΜ. Ξέχασαν τις βαλίτσες για την εξαγορά των βουλευτών του Παπανδρέου το 65. Ξέχασαν και τα εκατομμύρια της Ζήμενς για να πέσει ο Μητσοστός, πριν πουλήσει τον ΟΤΕ στους αμερικανούς.
 Το μαύρο χρήμα κινεί την πολιτική και τους πολιτικούς και όχι οι ιδέες. 
Οι ιδέες είναι για τους φτωχούς πλην τίμιους. Το χρηματοδοτικό «πακέτο», του Συμμαχικού Τρίγωνου, (ΗΠΑ, Βρετανία και Βερολίνο), για να αντιμετωπίσει «τη ρωσική απειλή» στα Σκόπια, είναι περίπου 100 εκατομμύρια δολάρια.

Τα επένδυσαν στην άνοδο του Ζάεφ , και για να αγοράσουν ψήφους, απόψεις, μέσα ενημέρωσης, ιστοσελίδες αναλυτές, τηλεοράσεις κλπ. Χοντρικά , τα 50 εκ πέσαμε στη Βόρεια ρεπούμπλικα, και μοιράστηκαν σε βουλγαρόφωνους και Αλβανόφωνους και 30 εκατομμύρια πέσανε σε Αλβανία και στο Κόσσοβο για την Αλβανική πλατφόρμα.

Από τα ρέστα θα χρηματοδοτηθεί η εξαγορά των ψήφων από το VMRO, για να περάσει η συνταγματική αλλαγή. Το ερώτημα που με απασχολεί είναι, αν η γραμμή χρηματοδότησης για την Ψωροκώσταινα είναι η ίδια ή διαφορετική. 
Οι «οπαδοί» και οι «φίλοι» της προδοτικής συμφωνίας των Ψαράδων , όλοι για «πατριωτικούς» και «εθνικούς» λόγους έχουν πάρει το ρεγάλο τους. Όλοι. Και οι βουλευτές, που είναι έτοιμοι να την ψηφίσουν στην Βουλή.
 Η αρρώστια, η πουστιά και η εξαγορά φαίνονται από μακριά.

 Ο Αλιέκσι, είπε ότι η προδοτική Συμφωνία των Ψαράδων ήταν η εκπλήρωση του πατριωτικού του καθήκοντος. Και μίλαγε φασικά για την δική του Πατρίδα.
 Όχι για τη δικιά μας. Το ζήτημα είναι πως αντιδρούμε σε αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Στο γήπεδο οι φίλαθλοι γιουχάρουν τον διαιτητή που φαίνεται ότι τα έχει πιάσει, και ενίοτε μπουκάρουν και στον αγωνιστικό χώρο. Στην πολιτική τι κάνουμε; 

Στην Αλβανία, στο κράτος των χασισεμπόρων, ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Λουλζίμ Μπάσα, μπροστά στην αδυναμία του να σταματήσει νόμιμα το γκρέμισμα του ιταλικού θεάτρου των Τιράνων, επειδή το ζήτησε κάποιος μαφιόζος, είπε, πως όταν και όποτε έρθει στα πράγματα , «θα γκρεμίσει την πολυκατοικία που θα χτίσει ο μαφιόζος και θα γκρεμίσει το σπίτι όποιου γκρεμίσει το Εθνικό Θέατρο των Τιράνων». Ήταν μια συγκεκριμένη και ρεαλιστική απειλή. 
Εδώ, σε εμάς, μπροστά στο σκυλολόι της προδοσίας, θα μπορούσαμε να πούμε
« Θα γκρεμίσουμε τα σπίτια όποιων ψηφίσουν την προδοτική συμφωνία των Ψαράδων». Δυστυχώς η μόνη απειλή που εκτοξεύτηκε, ήταν από τον αγράμματο βουλευτή, που είπε «τα κεφάλια σας στις Πρέσπες», και μετά ζήτησε συγνώμη. Θράσος γεννά τους Προδότες, και «δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά». Απέναντι σε αυτούς τους διεφθαρμένους και διαβρωμένους χρειάζεται αρραγές εθνικό μέτωπο και καταδίωξη της Εθνοπροδοσίας «μέχρι τρίτης γενεάς». 

Το πρώτο στοιχείο, κάθε προεκλογικής συνεργασίας των υγειών και τιμίων πολιτών πρέπει να είναι η Κάθαρση. Η κάθαρση των προδοτών και των χαφιέδων. Η Νέμεση. Η τιμωρία. Και οι ποινές πρέπει να είναι ρεαλιστικές. Καταδίωξη όπως έκαναν αυτοί στον Τσοχατζόπουλο. Κατάσχεση όλων των κλοπιμαίων με βάση τις ενδείξεις και όχι αποδείξεις. 

Και πρέπει να καταλάβουμε τη σύγκλιση των συστημάτων, που εξηγούσε και ο καημένος ο Γκαλμπρέιθ. ΝΑΤΟ και Κομμουνιστική Διεθνής είναι πλεόν το ίδιο συνδικάτο . Η Κομμουνιστική Διεθνής υποσχόταν το 1924, «Σταθερότητα, Ειρήνη και Ασφάλεια», στην περιοχή των Βαλκανίων εάν έπαυε η «καταπίεση» του «μακεδονικού λαού» από την «Βαλκανική Μπουρζουαζία». Ακριβώς το ίδιο με τα ίδια λόγια μας υπόσχονται , το ΝΑΤΟ και η ΕΕ, εάν αναγνωρίσουμε τον «μακεδονικό λαό» και την γλώσσα του. 
Στις 14.12.1924 ο Ριζοσπάστης με τίτλο «Ζήτω η Ανεξάρτητη Μακεδονία» εξηγούσε: «Αν δεν συντρίψουμε τον εθνικό ζυγό της ντόπιας μπουρζουαζίας που βαραίνει πάνω μας , δεν μπορούμε να γλυτώσουμε από τους κατακτητικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους που ξεσπούν σε βάρος μας, εν όσω εξακολουθεί η σημερινή κατάσταση του διαμελισμού και της καταπίεσης της Μακεδονίας από την βαλκανική Μπουρζουαζία.
 Να γιατί αγωνιζόμαστε για την Ένωση των τριών τμημάτων της Μακεδονίας και για την ενιαία ανεξάρτητη κρατική της ύπαρξη». Τώρα όλοι οι «Σύμμαχοι» Πουστρόν, Δωροθέα, Γιένς, Αλιέκσι Χαβαναγκίλα, Νίκος κλπ, κλπ, κλπ. υπόσχονται πρόοδο, σταθερότητα και επενδύσεις. Τίποτα δεν έχει αλλάξει. 
Μόνο η μόδα.

Νέα Προσφορά. Τρία βιβλία του Σπύρου Χατζάρα με 30 ευρώ

-Μπήκαμε και φέτος στη Μεγάλη Εβδομάδα του μαρτυρίου του Μελιγαλά. Διαβάστε, στο βιβλίο του Σπύρου Χατζάρα «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ», 
τι έγινε πραγματικά στον Μελιγαλά το «Μαύρο Σεπτέμβρη» του 1944. 
Ο Μελιγαλάς δεν αλώθηκε. Παραδόθηκε, μετά από τις εγγυήσεις των εγγλέζων στρατιωτικών 

- Το «ΔΟΚΙΜΙΟΝ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ». Το πλέον σημαντικό προεπαναστατικό ελληνικό πολιτικό κείμενο του 19ου Αιώνα, στο «Ευαγγέλιο του Αληθινού Πατριώτη». 

-Το «Εβραϊκό Ζήτημα», για να καταλάβετε τους αφομοιωμένους απάτριδες Αχασβήρους , Αλιέκσι και Κούλι. Τα ανήψια του θείου Σόρος και του Χα Σεμ Ρότσιλντ συνδέσμων.
 
«ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ»,  «Το Ευαγγέλιο του Αληθινού Πατριώτη», Το «Εβραϊκό Ζήτημα»,
τρία βιβλία που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας.

Τιμή 30 ευρώ  μαζί με τα ταχυδρομικά . 

Παραγγελίες 
στο deltio11@gmail.com

και στο 6944 279798 

Τρία βιβλία με 30 ευρώ

Τρία  βιβλία με 30 ευρώ. (Μαζί με τα ταχυδρομικά).



1. Το Εβραϊκό Ζήτημα.

Ποιος ήταν ο Αχασβήρος; Τι τράβηξαν οι Γερμανοί από τους Εβραίους ;  Ήταν ναζιστική η οικογένεια Οπενχάιμερ;
-Γιατί οι Εβραίοι διάλεξαν να πάνε στο Νταχάου αντι να κάνουν βουτιές στον Άγιο Δομίνικο; 
2. Το Ευαγγέλιο του Αληθινού Πατριώτη.
Το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817, αφιερωμένο σε Φιλογενείς ψυχές .Ένα βιβλίο που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε Ελληνικό Σπίτι. Σε κάθε ελληνική οικογένεια.

3. ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ

Όλα όσα θέλετε να μάθετε για την «Κοινοπραξία» Ιντέλιτζενς Σέρβις-ΚΚΕ. Πως οι χρυσές λίρες δημιούργησαν το «Ισχυρό ΚΚΕ», στην Κατοχή, όπως ακριβώς η Cia δημιούργησε το Ισλαμικό Κράτος. Και ακόμα: Πώς και γιατί δολοφονήθηκε ο Μεταξάς από την Ιντέλιτζεντ Σέρβις που αποφάσισε τον «Εμφύλιο» και διέταξε τις σφαγές στην Καλαμάτα, το Μελιγαλά και τους Γαργαλιάνους. 


Τρία Βιβλία που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας.


Τιμή 30 ευρώ  μαζί με τα ταχυδρομικά έξοδα. 


Παραγγελίες 

στο deltio11@gmail.com

και στο 6944 279798 

Ένα κι ένα κάνουν δυο, δεν θέλει δα πολύ μυαλό!

Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας

Ο αρχιμάγειρας δεν είναι στου Μαξίμου αλλά στη Βασιλίσσης Σοφίας 91.
 Ο Ανθύπατος Τζέφρυ, όπως και οι προκάτοχοί του, συγκρότησε με υλικά κατεδαφίσεως , τον δικό του «μακεντόνσκυ» Συνασπισμό, που υποστηρίζει την προδοτική συμφωνία της Μικρής Πρέσπας.
 Από το απέραντο Φρενοκομείο του Κουφού στο απέραντο μπορτνέλο του Αλέκσυ, ένα τσιγάρο δρόμος. 
Κατά τα λοιπά, ώδινεν όρος και έτεκεν Κατινά με σαλαμάκι , στον «ανασχηματισμό των «Μυρίων».

 Ο Τσιπρέσκου, άρχισε τις «Παροχές» ευλογώντας την τσέπη του και την Αγία ΣΥΡΙΖΟ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Αντί για ένα «ολιγομελές και ευέλικτο σχήμα» όπως απαιτούσαν το Ταμείο, και οι Θεσμοί , αφού «βγήκε στο ξέφωτο» και ανέκτησε το δικαίωμα να διορίζει, έφτιαξε ένα ακριβό και πολυμελές σχήμα, με 55 συναρμόδιους, 55 υπουργικά γραφεία, 55 υπουργικές κουστωδίες, κινητά, καφέδες, έξοδα παραστάσεως, ιδιαιτέρες μετακλητούς κλπ.
 Οι τηλε-ρουφιάνοι ούτε ρώτησαν ούτε μας είπαν πόσο πάει το μαλλί του Ανασχηματισμού. Πόσα δηλαδή προέβλεπε ο προϋπολογισμός για έξοδα της προηγούμενης κυβέρνησης και πόσα έγιναν μετά τον «λειτουργικό ανασχηματισμό» που βόλεψε κάποιους που γκρίνιαζαν. 

Το μεγάλο πολιτικό «κόλπο» , είναι η παράδοση της «δικαιοσύνης» και των φυλακών στο παρακράτος των «αλληλέγγυων» του Σόρος. Ο υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση μαμούθ των 55, είναι ο συνήγορος των «Πυρήνων». Υπάρχει και το «δυναμικό γυναικείο κοινό» των «καταναλωτριών με πτυχίο». ηλικίας 25-35 , στο οποίο στοχεύει το περί τον Αλαίκσυ «Επιτελείο» των εμπόρων Ελπίδας με την Κατίνα Σαλανίκ και την Έφη που ίσως να την ήξερε ο Κατρούγκαλος. Η Κατίνα ειναι κόρη της Μήτσης, που τα είχε με τον μπαμπά της Κατερίνας, πριν τα φτιάξει με τον Στέλιο και που ίσως να την ήξερε και ο Λουκιανός. 

Στην Κόπρο του Τσιπρέσκου, ο σ. Νίκος, ο συνεταίρος του Αλέκσυ, διόρισε τον πάτερα του κυρ. Στέλιο στα Λεωφορεία και ο σ. Στέλιος που έχει γκόμενα, τη Μήτση, φρόντισε η κόρη της να διοριστεί Υπουργός «ΣΝΟΦ και Μακεδονίας του Αιγαίου». Το απέραντο μπορτνέλο του Αλέκσυ και του Τζέφρυ. Η Κατίνα Σαλανίκ της Μήτσης ως ψευτοδοκαθαρίστρια των 500 ευρώ, ως σύμβουλος των 2500 ευρώ και τώρα ως υπουργός ωτων 4400, ήταν είναι και θα είναι κομματόσκυλο και χαραμοφάγα. 

Κατά τα λοιπά, η ανεργία των νέων παραμένει στο 40%, το χρέος στα 300 δις και οι αυτοκτονίες όσο και αν τις κρύβουν συνεχίζονται. Και οι λαθραίοι συνεχίζοντα να έρχονται. 
Ο Τζέφρυ έβαλε στο πλοίο της Χαράς την Κατίνα την Καραμανλικιά και την Μαριλίζ που έβαλε τα εμβόλια του Αβραμόπουλου στο ψυγείο. Έτσι έγινε της Παπανίκα και της Ξενοτυρογιαννακοπούλου. Πέταξαν από το πλοίο τον «μουσάτο» και τον «στραβό», που ήταν σαβούρα και τώρα βλέπουν αισιοδοξία, το μέλλον. Ο Κυρ Φώτης Κουρέλης, ο ακτήμων, έγινε επιτέλους υπουργός. 
Ο Σερραίος χριστιανός, που ήταν ανένδοτος με την Μακεδονία, έγινε υπουργός και ησύχασε.
 Και η Όλγα, η εθελόντρια , που ορμάει σε όλα, έγινε και υπουργός Απροστάτευτου Πολίτη. 

Οι άτιμοι Παλιάνθρωποι έδωσαν το λόγο της ανύπαρκτης τιμής τους, ότι θα τηρούν τα Σύνταγμα Πρόκειται για τεράστια απάτη και κατάφορη παραβίαση του Συντάγματος. Ένα κι ένα κάνουν δυο, δεν θέλει δα πολύ μυαλό!
 Οι «Κόκκινοι», Παλιάνθρωποι δεν μπορούν να αναλάβουν υπουργοί , επειδή λόγω της μαρξιστικής τους ιδεολογίας δεν είναι τίμιοι πολίτες και δεν μπορεί ούτε να δίνουν όρκο ούτε να δίνουν τον λόγο τους. Μη σας κοροϊδεύουν. 
Οι «Κόκκινοι», παλιάνθρωποι δεν είναι τίμιοι και ηθικοί , δεν πιστεύουν στο καλό και το κακό και για αυτούς δεν υπάρχει αλήθεια ή ψεύδος . Είναι άτιμοι και ψεύτες. 

Οι Παλιάνθρωποι λοιπόν, είναι έτοιμοι για Νέους Αγώνες στην Νέα Εποχή. Θυμίζω ότι οι μεταρρυθμιστές Φιλελέ Κλέφτες, έφεραν στην Βουλή την «εργαλειοθήκη του ΟΟΣΑ», που την συνέταξαν τα Καρτέλ Εσωτερικού και μετά έπεσαν και έδωσαν την σκυτάλη στους Αριστερούς μεταρρυθμιστές του Ιδρύματος Λεβί που σήκωναν στην πλάτη τους το αξιακό φορτίο της αριστεράς και λόγω του φόρτου έκαναν γονυκλισίες στο αριστερό ΝΑΤΟ. 
Δεν ξεχνάμε ούτε ποιοι είναι, ούτε από που έρχονται .
Οι τοκογλύφοι παππούδες του τσιφούτη Τσιπρέσκου, έβαζαν τους αλβανούς μπράβους τους και ζεμάτιζαν με καυτό λάδι τους Έλληνες στην Πελοπόννησο για να τους πουν που είχαν κρύψει τη σοδειά. Τα εξαδέλφια του τσιφούτη Τσιπρέσκου στην Τσάλκα έστελναν στο απόσπασμα τους γονείς που είχαν κρύψει ένα μήλο και μια πατάτα για τα πεινασμένα παιδιά τους. 

Όπως οι προηγούμενοι, ο Τσιπρέσκου και η διεφθαρμένη Κοινοπραξία των Παλιανθρώπων. θα ζεματίσει όσους τιμίους έχουν ακόμα εισοδήματα, για να βγάλει «πρωκτογενές» πλεόνασμα 5% , ώστε να μοιράζει «μπόνους» στους λαθροεποίκους, στον Καραν... και στον Καλφαγ…. του Τεμπελχανίου.
 Και δεν ξεχνάμε ούτε ποιοι μας έφεραν στα μνημόνια. 
Ένα κι ένα κάνουν δυο, δεν θέλει δα πολύ μυαλό!

 Δεν ξεχνάμε τις πανελλαδικές απεργίες της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ για τις 38 ώρες δουλειάς. Δεν ξεχνάμε τους τυφλούς αναπήρους επιδοματοφάγους που οδηγούσαν ταξί . Δεν ξεχνάμε τους μαϊμού αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και τις συντάξεις τους. Δεν ξεχνάμε την Γκόλντμαν Ζαξ, την Κεντροαριστερά, τον Λεφτά υπάρχουν, το μολότωφ Πάρτι Γρηγορόπουλου, που έκαψε την Αθήνα.

 Η προσπάθεια των Αλέκσυ Μακεντόνσκυ & Co από εδώ και πέρα είναι να παραμείνουν «μεγάλο Κόμμα», να μην επιστέψουν στο 4,5% και να μείνουν αξιωματική αντιπολίτευση του Κούλη. Αυτός είναι και ο στόχος της «πρεσβείας». «Ομαλή διαδοχή», στο πλαίσιο του νέου δικομματισμού. 

Η Μπούντεσμπάνκ , από την ευρωπαϊκή πλευρά, συνεχίζει την πολιτική «φρεσκαρίσματος» των κυβερνήσεων με το πέταγμα στον κάλαθο των αχρήστων των «φθαρμένων» και διεφθαρμένων. Μετά τον Αβάπτιστο και τον φον Αντωνάκη, έχουν σειρά ο Αλέκσυ και ο Χάνος. 

Από τα λιβάδια της Ιθάκης, ο Αλέκσυ Τσιπρέσκου έλεγε ότι «ξαναπαίρνει την τύχη στα χέρια της Ελλάδας στα χέρια του», αλλά, «ξέχασε», πως μέχρι το 2022, όλες οι οικονομικές αποφάσεις της κυβέρνησης πρέπει να περνάνε από τον Γενς, τη Κομισιόν, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ. Ο Τσιπρέσκου, στην Ανατολική Αττική, στο Κιλκίς και την Ημαθία, έχει 8% και πέφτει. Εκεί είναι τρίτο Κόμμα. 
Πανελλαδικά έχει 11.5%. Μόνο οι Ιόνιοι μασόνοι του δίνουν 20% . 
Οι Παλιάνθρωποι κολλάνε μεταξύ τους σαν τις σάπιες σταφίδες.

Τα καθάρματα της Αγγλοκρατίας που εξακολουθούν να τιμούν οι Εφιάλτες

Οι φιλάργυροι και ιδιωφελείς Λουριώτης και Ορλάντο και η «Εθνική» μας Κλεπτοκρατία 

Στην Ύδρα, οι Ζέρβα- Κουντουριώτες ,που είχαν τα μισά πλοία του νησιού, είχαν συμβόλαιο με την «Ανατολική Εταιρία», (Levant Company).
 Ο πατέρας των Λάζαρου και Γεωργίου Ζέρβα- Κουντουρώτη, Αναγνώστης, είχε παντρευτεί τη Μαρία Κοκκίνη ,την κόρη του «πλουσιότατου εμπόρου» της Ύδρας, Λάζαρου «Κοκκίνη», του οποίου το όνομα ήταν παραφθορά του Cocchini-Κοχίνη , (όπως και ο έμπορος Αναστάσι Κοχίνης, ο πρόξενος της Ρωσίας στη Ζάκυνθο). Το όνομα Cocchini είναι παράγωγο του Cohen.

 O Λάζαρος και ο Γεώργιος Κουντουρώτες, ήσαν δηλαδή παιδιά μιας Κοέν, και σαν τέτοια είχαν την «εμπιστοσύνη» της Συναγωγής και του «Λονδίνου».
 Ο Λάζαρος έδωσε την κόρη του, Φλωρού Κουντουριώτη, σε έναν ιταλοεβραίο της Levant Company από το Λιβόρνο, ονόματι Ορλάντο, του οποίου η οικογένεια είχε εγκατασταθεί τον 18ο αιώνα στις Σπέτσες και μετά στην Ύδρα. 

Για την αποικία των ιουδαίων της Ανατολικής Εταιρίας στην Ύδρα , έχει μεγάλη σημασία και η συγγένεια των Coché (Κιοσσέ-Σαχίνι), που εγκαταστάθηκαν στην Ύδρα από τη Γένοβα, με τους Κοχίνι της Ζακύνθου , καθώς και με τους Cocchini της Ύδρας και με τους Cochin, Caussin, Causse της Γαλλίας. Ο Αναστάσι Κοχίνι της Ζακύνθου , είχε στην κατοχή του και έναν πάπυρο της πεντάτευχου, που τον πούλησαν τα παιδιά του το 1828, στον Γουλιέλμο της Οράγγης. 

Ο «Γαμπρός», σύμφωνα με την ιστορία της Στοάς, ήταν «Έλληνας πολιτικός και αγωνιστής του 1821». Δεν ήταν Έλληνας και δεν ήταν Αγωνιστής. 

Η Στοά επίσης λέει: «Ο Ορλάνδος ανήκε στο «αγγλικό» κόμμα, κρίνοντας ως πλέον πρόσφορη και αποτελεσματική την υποστήριξη της Αγγλίας για την ελληνική υπόθεση. Στήριζε την προτίμησή του αυτή και στη φιλελεύθερη πολιτική παράδοση της χώρας εκείνης, αλλά και στην επωφελή για τους Έλληνες υπεροχή της στη θάλασσα». 

Όπως βλέπεται ο ρουφιάνος «έκρινε», επειδή ήταν φιλελεύθερος, βάσει των πολιτικών του Αρχών να ανήκει στο «αγγλικό Κόμμα». 

«Αργότερα εντάχθηκε στην αντικαποδιστριακή παράταξη, διατυπώνοντας μάλιστα την άποψη ότι θα προτιμούσε η Ελλάδα να μετατραπεί σε αγγλικό προτεκτοράτο από το να ανεχθεί τον απολυταρχισμό του Καποδίστρια. Έτσι, μετείχε στις αντικαποδιστριακές στάσεις της Ύδρας το καλοκαίρι του 1831. Εκ των υστέρων, και στο πλαίσιο της αναζήτησης «αποδιοπομπαίων τράγων» για την τύχη των δανείων της περιόδου της Επανάστασης, κατηγορήθηκε μαζί με το Λουριώτη για κακοδιαχείριση». 

Έτσι η Στοά του Λονδίνου αθωώνει τον ιουδαίο Ορλάντο για τις κλεψιές του, διότι ήταν «αποδιοπομπαίος Τράγος».

 Ο Ανδρέας Λουριώτης ήταν από τον Λούρο. Η οικογένεια του ζούσε στην Αρτα δίπλα στο Μακρυγιάννη ο οποίος αναφέρεται στα σκοπίμως αχρονολόγητα απομνημονεύματα του στον Χριστόδουλο Λουριώτη. 

Ο αγράμματος και πλαστογράφος Μακρυγιάννης, εβαλε την ιστορία «για το παιδί του γείτονα που το κάλεσε στη Ρωσία ο Καποδίστριας». Σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη , το ένα από τα τέσσερα αγόρια του Λουρώτη, ( ο Χριστόδουλος), «ήταν εις την Ευρώπη,(Ιταλία) όπου σπούδαζε».

 «Το παιδί έσωσε τα έξοδά του», «ήρθε εις Άρτα, και έφυγε πίσω δια Κορφούς», «πέρασε κάμποσος καιρός, ήρθε το παιδί εις Άρτα κατηχημένο, δια την πατρίδα το μυστικόν, ορκίζει τον πατέρα του και φεύγει οπίσω». 

Δηλαδή, ο Χριστόδουλος, που σπούδαζε στο Λιβόρνο, μπήκε στο Καρμπονάρικο φοιτητικό κίνημα, όπως και ο Κωνσταντίνος Ράδος και ο Αριστείδης Παπάς , μετά πήγε στην Κέρκυρα, όπου έγινε μέλος της «Εταιρείας» , μετά πήγε στην Άρτα για να μυήσει τον πατέρα του και γύρισε στην Κέρκυρα, από όπου τον έστειλαν το 1816 στην Οδησσό, για να δουλέψει για το στήσιμο της «δεύτερης» Εταιρείας. 

Ο Χριστόδουλος πήγε μαζί με τον Σκουφά και τον Αναγνωστόπουλο από την Οδησσό στην Κωνσταντινούπολη το 1817. Μετά το θάνατο του Σκουφά και τη διάλυση του Κέντρου από τον Τσακάλωφ, στάλθηκε στην Νάπολη της Ιταλίας όπου αρρώστησε και πέθανε.

 Αυτό το γεγονός, ο Μακρυγιάννης, που χρονολογεί την επιστροφή Λουριώτη στην Άρτα το 1819, με την αγορά της Πάργας από τον Αλή Πασά, με το κουτσομπολίστικο προσωποποιημένο στυλ του, το περιγράφει ως εξής: «Του γράφει ο Καποδίστριας και πήγε κι ανταμώθηκαν». Ωστόσο, προς δυστυχία των μελετητών του ψεύτη Μακρυγιάννη, η οικογένεια Λουριώτη, (από τον Λούρο), είχε εγκατασταθεί από το 1817 στα Ιωάννινα, όπου γεννήθηκε το μικρότερο από τα 4 αγόρια, ο Επαμεινώνδας, και επομένως δεν ήσαν πια το 1819, γείτονες του Μακρυγιάννη. 

Το μεγαλύτερο, «παιδί» ο Ανδρέας ,σπούδαζε και αυτό στο Λιβόρνο, και το 1808, έκανε παρέα με τον Ανδρέα Κάλβο. Αυτός και ο αδελφός του Νικόλαος εντάχθηκαν στο επαναστατικό κέντρο της Πίζας, γύρω από τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο, όπου είχε εγκατασταθεί ο Μαυροκορδάτος. Ο Ανδρέας, κατέληξε προδότης και «εθνικό λαμόγιο», διαπράττοντας μαζί με τον «Ορλάντο» το έγκλημα των δανείων της Αγγλίας.

 Το άλλο «παιδί», ο Nικόλαος Λουριώτης, το 1822 , ήταν ο αρχιγραμματέας της Διοίκησης Δυτικής Xέρσου Eλλάδος, του Μαυροκορδάτου.

 Η Στοά λέει ότι «ο Ανδρέας Λουριώτης ήταν αγωνιστής του 1821 και πολιτικός». Τι είδους «αγωνιστής» ήταν μόνο η Στοά το ξέρει. Λαμόγιο ηταν. 

«Με την κήρυξη της Επανάστασης, επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τον Αγώνα».

 « Επειδή διακρίθηκε για τις γνώσεις και τη φιλομάθειά του, εστάλη μαζί με τον Ιωάννη Ορλάνδο και Ιωάννη Ζαίμη στο Λονδίνο, με σκοπό τη σύναψη δανείου για τις ανάγκες του Αγώνα». 

Το «τρίο», δεν ταξίδεψε μαζί. Η Επιτροπή ήταν, ο άνθρωπος του Μαυροκορδάτου, Λουριώτης, «στενός φίλος και συνεργάτης του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου» κατά την Στοά, ο γαμβρός των Κουντουριώτηδων, και ένας Ζαίμης εκ μέρους των Κοτσαμπάσηδων του «Μοριά».
 Η Οικογένεια Ζαΐμη, έμεινε πιστή στη συμμαχία με τους Υδραίους και τον Μαυροκορδάτο ως την δολοφονία του Καποδίστρια. 
Ο Ζαΐμης επειδή οι άλλο δυο τον είχαν βάλει στην άκρη, γύρισε πίσω και στάλθηκε ο Σπανονικολάκης που αποκάλυψε τις λοβιτούρες. 

Γραμματέας των Επιτρόπων ήταν ο «εθνικός δικαστής» της Στοάς και της Χρυσής Αυγής Τάσος Πολυζωίδης. 

Ο Ιωάννης Ορλάνδος ο Ανδρέας Λουριώτης, ο Τάσος Πολυζωίδης, και ο Ραφαήλ Μπονφίλ, έφθασαν στο Λονδίνο στις 26 Ιανουαρίου 1824, και μετά από 14 ημέρες στις 9 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησαν στο χρηματιστήριο οι ομολογίες του πρώτου δανείου από τον οίκο Λόφναν. 

Οι Κύριοι Επίτροποι ,των δύο δανείων της Αγγλίας , ο Ορλάνδος και ο Λουριώτης , πέρασαν εις χρέωση του λογαριασμού του πρώτου δανείου, 5,900 λίρες, διά την αγορά 10.000 ομολογιών του πρώτου δανείου προς 59/100, τις οποίες ο κύριος Ορλάνδος κράτησε διά λογαριασμό του και τις πώλησε τον Ιανουάριο του 1825 πρός 62/100 βάζοντας στην τσέπη του 6200 λίρες , από τα εθνικά χρήματα. 

Οι Κύριοι Επίτροποι Ορλάνδος και Λουριώτης, αγόρασαν άπ' ευθείας χωρίς την σύμπραξη κάποιου άλλου προμήθειες που απέστειλαν εις την Ελλάδα. Αγόρασαν με μετρητά πολεμοφόδια από τους οικους Βούρτον, (12. 206 λίρες), Μάκιντος, (10,266 λίρες) και Γκράαμ (26,688 λίρες), οι οποίοι βεβαίωσαν αργότερα ότι τους εδωσαν έκπτωση 10% λόγω της πληρωμής σε μετρητά. Αυτές τις 4916 λίρες οι Κύριοι Επίτροποι , Ορλάνδος και Λουριώτης, τις έβαλαν στην τσέπη τους.

 Οι Κύριοι επίτροποι ενεχυρίασαν κατά την 12η και 13η Οκτωβρίου και την 19 Νοεμβρίου του 1825 , προς τους Κυρίους Ρικάρδους και τον Κύριον Ράλλην 21.000 ομολογίες, και παρέλαβαν από αυτούς 11260 λίρες υπολογίσαντες τας ομολογίας προς 53/100 και 54/100, ενώ ή πραγματική αξία στο χρηματιστήριο τις ημέρες εκείνες ήταν 28, 27 και 23.

 Τις ομολογίες αυτές ο Λουριώτης τις είχε αγοράσει από τον χρηματιστή Βούρτων αντί 5400 λιρών. Αποκόμισαν όφελος έτσι, 5760 λίρες. 

Οι Κυρίοι Ρικάρδοι, όταν εκλήθησαν από την επιτροπή του χρηματιστηρίου του Λονδίνου που διερεύνησε τη διαχείριση του ελληνικού δανείου δήλωσαν ότι ο Κύριος Λουριώτης, τους εβεβαίωσεν, (ψευδώς), ότι ανήκαν εις φίλο τινά της Ελλάδος, «όστις τας είχεν αγοράσει προς 53 και 54 και κινδύνευε ν' αφανισθεί εκ της ζημίας, «όθεν ενόμιζεν έργον ευγνωμοσύνης, διά τας σημαντικάς εκδουλεύσεις του, να τον απαλλάξει από την ζημίαν, αναδεχόμενος αυτήν εις βάρος της Κυβερνήσεως». 

Τα ίδια είπε ο Λουριώτης και για τις 8000 που έδωσε στον Ράλλη. Οι Κύριοι Επίτροποι Ορλάνδος και Λουριώτης έστειλαν στην Κέρκυρα «δια βοήθεια του Μισολογγίου» 3,350 λίρες και παράλληλα, έδωσαν στον εβραίο φίλο τους Ραφαήλ Μπνοφίλ που τον είχαν πάρει μαζί τους ως σύμβουλο, στις απάτες 4800 λίρες. 3,350 λίρες από το δεύτερο δάνειο για το Μεσολόγγι που πεινούσε και 4800 στον Μπονφίλ για δήθεν «μεσιτικά». 

Όταν η ελληνική κυβέρνηση θέλησε να διεκδικήσει τα χρήματα γιατί ο Μπονφίλ δεν εδικαιούο «μεσιτικά» για το δάνειο, βρήκε στους δικηγόρους του Λουριώτη και του Ορλάντο στο Λονδίνο, μια γραμμένη στα ιταλικά απόδειξη που ανέφερε: «Κύριοι, Ορλάνδε και Λουριώτη, σας φανερώνω δια της παρούσης μου την παραλαβην του ,σημερινού εγγράφου σας, με τέσσαρας χιλιαδας οκτακοσίας λίρας του προς εμέ χρέους σας, και προς εξίσωσιν της ύπερ εμου ομολογίας σας, και εύγνωμονών δί υύτάς με όλην την ύπόληψιν επιβεβαιοϋμαι. 3ο Νοεμβρ. ι825 Υποχ.δουλος Ραφαήλ Μπονφίλ». 

Δεκαπέντε χρόνια μετά ο Ορλάνδος και ο Λουριώτης εμφάνισαν άλλο γράμμα του Μπονφιλ προς αυτούς , με το οποίο ζητούσε τις 4800, «πρός άμοιβην τών ζημιών, τάς οποίας υπέφερα μέ το νά υπεστήριξα το πρώτον Ελληνικόν δάνειον, διά νά σας ενισχύσω νά εκτελέσετε τό δεύτερον». 

Ακριβώς το ίδιο επιχείρημα, είχε και η Γκόλντμαν Ζαξ που ζητούσε να τις πληρώσουμε τις ζημιές της για να βοηθήσει την Ελλάδα να μπεί στην ευρωζώνη.

 Τον Μπονφίλ, ο Λουριώτης και ο Ορλάνδος τον προσέλαβαν στο Λιβόρνο. 

Οι Κύριοι Ορλάνδος και Λουριώτης , παρέλάβον από τον Εμπορικό Οίκο των Κυρίων «Φλέτσερ και συντροφία» 2200 λίρες, από τον έρανο των κατοικούνταν εις Καλκούταν Ελλήνων και Φιλελλήνων αλλά πέρασαν εις πίστωση της κυβερνήσεως μόνο τις 1200 και τις 1000 τις έβαλαν στην τσέπη.

 Όταν γύρισαν στην Ελλάδα είχαν έλλειμμα στους λογαριασμούς τους 19.485 λίρες. Υπήρξαν και δυο «απώλειες». Ο Λουριώτης «έχασε» 4000 και 1700 χάθηκαν «στον δρόμο του Φάλτσμουθ», και εισπράχθησαν 1475 από την ασφαλιστική εταιρία. 

Το ολιγαρχικό δίδυμο, συνοπτικά, από το δεύτερο δάνειο, τσέπωσε 42000 λίρες, και ζημίωσε το δημόσιο με 4800 που έδωσαν στον συνέταιρο τους Μπονφίλ. Και 6,616 λίρες ήταν τα «Έξοδα της επιτροπής από 1ης Ιανουαρίου 1825. Αυτά, ξέχωρα από όσα κλάπηκαν από τις 232.558 στερλίνες που έφθασαν τελικά στην Ελλάδα, και των οποίων μεγάλο μέρος χρησιμοποιήθηκε για την ανατροπή του Καποδίστρια. 

Ο Ορλάντο και ο Λουριώτης δεν δικάστηκαν και δεν καταδικάστηκαν ποτέ. 
Η «επίσημη» ιστορία διδάσκει ότι «Επί της (κακιάς) Βαυαροκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών Γεώργιος Σπανιολάκης «κατηγόρησε τους δύο διαπραγματευτές ότι ιδιοποιήθηκαν χρήματα από τις αγοροπωλησίες μετοχών των δανείων και επιπλέον τον Ορλάνδο ότι παρακράτησε ποσό 5.900 λιρών από τα δύο δάνεια».

 Οι ίδιοι «λωποδύτες» «ιστορικοί» λένε ότι «τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους», ενώ έγιθνε το απολύτως αντίθετο.

 Το 1838 το Ελεγκτικό Συνέδριο προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών στοιχείων, των Ορλάντο και Λουριώτη, αλλά η μητέρα Αγγλία, προστάτευσε τα δικά της καθάρματα.

 Το Δεκέμβριο του 1839 η αγγλική πρεσβεία με τον ρουφιάνο Τσάμη Καρατάσο που ήταν μίσθαρνο όργανο των πραξικοπηματιών της Ύδρας αποκάλυψαν την "συνωμοσία" της «Φιλορθοδόξου Εταιρείας», ο Γλαράκης και ο Σπανιολάκης έγιναν παρελθόν και οι κλέφτες συνέχισαν να απολαμβάνουν τα κλεμμένα.

 Ο Ορλάντο πέρασε στο ...«Πάνθεον» της Στοάς (και της Χρυσής Αυγής) το 1852 στην Ύδρα. Ο άλλος Καππαδόκης, ο Ανδρέας Λουριώτης, πέθανε το 1854 στην Αθήνα. 

Σπύρος Χατζάρας

Οι οικογενειακοί μύθοι ως πηγή Ιστορίας

Ο πατέρας μου, μου μετέφερε ότι αποκτήσαμε το προσωνύμιο «Χατζάρας»,από την μεγάλη «Χατζάρα» του προπάππου μας που «πολέμησε μαζί με το Μοροζίνη στην Πελοπόννησο και ανδραγάθησε μαχόμενος στην «Πύλη της Στεριάς» κατά την πολιορκία του Ναυπλίου το 1715. 

Ο Σάθας ανέφερε στον στρατό του Μοροζίνη τους αρματολούς της Στερεάς, Αγγέλη, Σουμίλα ή Βλάχο , Πάνο Μεϊντάνη και τον Χορμόπουλο από τα Άγραφα και ορισμένους Μανιάτες. Όσο και αν ερεύνησα , «Χατζάρας» στην Πελοπόννησο δεν υπήρχε. Αντίθετα, το όνομα Χατζάρας, είναι διαδεδομένο στη Στερεά. Βρήκα και την κρήνη του Χατζάρα στη Λευκάδα.

 Όταν βρέθηκε το χαμένο το 1941 δημοτολόγιο του Ναυπλίου, πέρασα τρεις ημέρες στο υποκατάστημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους στην Πρόνοια, και βρήκα στην πρώτη απογραφή του 1826, τη Μαρία χήρα Δημητρίου Χατζάρα με το ορφανό Παναγιώτης. 

Ο Δημήτριος Χατζάρας ήταν στην φρουρά του Μεσολογγίου και σκοτώθηκε στην Έξοδο, και ήταν από το Ξηρόμερο. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν πέρασε από το Ξηρόμερο το 1769 έμεινε στα «Χατζαρέικα σπίτια».

 Κατά τον Έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο από το 1684 στην περιοχή Βάλτου - Ξηρομέρου κυριαρχούσε ο Πάνος «Μεϊντάνης», συνεργαζόμενος με ντόπιους οπλαρχηγούς. Τέτοιος ήταν και ο «Χατζάρας», που αναφέρεται στις μισθοδοσίες των Βενετών και ο οποίος είτε έχτισε την «Κρήνη του Χατζάρα» στη Λευκάδα είτε σκοτώθηκε κοντά σε αυτή, ειτε σκοτώθηκε το 1715 κατά την Άλωση του Ναυπλίου.

Ο Μεϊντάνης αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους στο Γαρδίκι τα Χριστούγεννα του 1700. 

Ο Χατζάρας, από το Ξηρόμερο, είναι πιθανό ως επαγγελματίας στρατιώτης να υπηρετούσε στην φρουρά του Ναυπλίου της οποίας διοικητής ήταν ο Αθηναίος Λεονάρδος Ταρωνίτης, και είναι πολύ πιθανό να σκοτώθηκε στην Άλωση, από την οποία επέζησαν ελάχιστοι .

 Η οικογένεια του όμως, θα έπρεπε να βρίσκεται είτε στα Επτάνησα είτε στο Ξηρόμερο, και έτσι δημιουργήθηκε για αυτόν ένας προφορικός μύθος. 

Οι οικογενειακοί μύθοι έχουν βάση Αληθείας , αλλά και προσθήκες και «δάνεια». 

Ο «Χατζάρας» πολεμούσε τους Τούρκους αλλά στη Ρούμελη και κατέβηκε ως Χατζάρας στην Πελοπόννησο. 

Ως  αρχικό όνομα πριν την «μετονομασία»,έχω ακούσει από άλλες οικογένειες, «Χατζαραίων» το «Αναγνωστόπουλοι», αλλά δεν διασταυρώνεται.

 Οι προφορικές «παραλλαγές» λοιπόν κτίζονται επί ενός πραγματικού ιστορικού θεμελίου. 

Σπύρος Χατζάρας