«Επάγγελμα Προδότες». Το νέο, (έβδομο), βιβλίο του Σπυρίδωνα Χατζάρα που θα τα αλλάξει ΟΛΑ. Θα κυκλοφορήσει κοντά στα Χριστούγεννα

 

Η Αναγεννηθείσα Ελλάς, που ονειρεύτηκαν οι Φιλογενείς το 1800, μετά την δολοφονία του Εθνάρχη μας Ιωάννη Καποδίστρια έγινε, «Ψωρο-Γραικυλιστάν»! 

Η μόνιμη φτώχεια και η «υπερχρέωση» του Ελληνικού Λαού είναι προϊόν της συνεργασίας , με αμοιβαίο όφελος, των Ελληνόφωνων προδοτών με τους ξένους τραπεζίτες, από την εποχή των δανείων της Αγγλίας.

Τα πολιτικά εγκλήματα των «Τουρκονοικοκυραίων» δανειοληπτών της Λεβάντ Κόμπανυ, κατά την διάρκεια της επανάστασης περιλαμβάνουν 6 προδοσίες. 

Την εγκατάλειψη του Γαλαξειδίου, την εγκατάλειψη του Μεσολογγίου, επειδή η Αγγλία είχε αποφασίσει η «ελληνική ηγεμονία» να περιοριστεί στην Πελοπόννησο, την εγκατάλειψη των Ψαρρών και της Κάσσου, και την ακώλυτη αποβίβαση του Ιμπραήμ στην Μεθώνη. Οι «Ταλαρίσιοι» Εθνοπροδότες άφησαν την Κάσο, τα Ψαρρά και το Γαλαξίδι να καταστραφούν.  

Πληρωμένος.

 Έλλην Ρουφιάνος πρόδωσε στους Τούρκους, την έξοδο του Μεσολογγίου. 

Ο πράκτωρ διάδοχος και το Παλάτι οργάνωσαν την προδοσία του 1897 και την επανέλαβε ο 12ος το 1922.

 Οι πράκτορες Παπάγος και Γεώργιος μας έφεραν την Κατοχή. 

 «Ψωρο-Γραικυλιστάν»! 

Η Χώρα των Κλεφτολουμπινέ Λωτοφάγων , που τιμούν τον Κουφό εραστή του Ευταξία, τον αγνώστου Μητρός Λεφτεράκη και τον Προδότη Μούσκο σαν Εθνάρχες. Που θεωρούν τον τοκογλύφο Μακρυγιάννη σαν υπόδειγμα Έλληνα, και τον Προδότη Αναστάσιο Πολυζωίδη σαν υπόδειγμα Δικαστή, Που έχουν άγαλμα στον Προδότη και πολύπραξικοπηματία Παπάγο. Που τιμούν τον Πφούστη Θανάση. Που πιστεύουν την πρωταπριλιάτικη Φιλική Εταιρεία αλλά και την Πρωταπριλιάτικη Μάχη του Προδότη Τρικούπη στο Αλή Βεράν. Οι Αρχιπροδότες στις Μεγάλες Προδοσίες του 1897,του 1922, του 1940 ήσαν ο Βασιλιάς και ο Αχιστράτηγος . Το 1974 ήταν ο Πρόεδρος Γκιζίκης, και οι Αρχηγοί, Μπονάνος, Αραπάκης, Γαλατσάνος, Παπανικολάου. Oι προδότες ήσαν πάντα πράκτορες των Άγγλων και Μασόνοι.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

 

Όσοι θέλετε να  αγοράσετε το νέο μου βιβλίο, στείλτε μου παραγγελία 

Στο deltio11@gmail.com .

Με ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και Κινητό.

H Τιμή του δεν ειναι ακόμη σίγουρη. Θα επηρεαστεί από την τιμή που θα βρούμε το Χαρτί αλλά και τον αριθμό των αντιτύπων. Εκτιμώ ότι θα είναι από 20 ως 25  ευρώ.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

ΥΓ. Το Δεκέμβριο, θα σηκώσω το λογαρισμό της Εθνικής στον οποίο θα πρέπει να βάλετε τα χρήματα για την παραγγελία και θα σας  στείλω το βιβλίο στην διεύθυνση που θα μου δώσετε με την ACS.

Οικογενειακές Φωτογραφίες

 

 Το Βενζινάδικο του παππού μου Αντωνίου Αλεξάνδρου Χατζάρα, στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής το Καλοκαίρι  του 1938. 

Στην μέση είναι ο Παππούς μου  και Πρόεδρος της Κονότητας με τον πατέρα μου. 

Δεξιά καθιστή η γιαγιά μου Δέσποινα.Φωτογραφία του Αλή Σαμή Βέη.

Τρία χρόνια μετά.Φεβρουάριος 1941.

Ο πατέρας μου Αλέξανδρος μαζί με τον αδελφό του Σπύρο στο Χαλάνδρι. Στη μέση ο μικρός τους αδελφός  Δημήτρης.

 Η φωτογραφία βγήκε λίγο πριν, ο βασιλόφρων Σπύρος πυροβολήσει για να σκοτώσει τον Αλέκο επειδή ηταν  Δημοκρατικός και Αντιμοναρχικός.

Ο Σπύρος με το μόνιμο τσιγάρο.

Χαλάνδρι 12 Οκτωβρίου 1956. Τα πρώτα μου Γενέθλια. 

Ακριβώς πίσω μου, το κεφαλάκι του αδερφού μου Αντώνη. Δεξιά τα ξαδερφια μου. Το Μαράκι και ο  Τάκης Σχοινάς. Το Τραπέζι της φωτογραφίας το έχω ακόμα 

Ο Σπύρος Χατζάρας ο Πρώτος, το «Θηρίο», στα γενέθλια μου. 

Στο χέρι το τσιγάρο. 

Δεν τον έφαγαν οι Ιταλοί, δεν τον εφαγαν οι Γερμανοί, δεν τον έφαγαν οι Κομμουνιστές. 

Πέθανε από την καρδιά του, αλλά όρθιος. 

Σηκώθηκε από το κρεββάτι, εβαλε το παλτό πάνω  από τις πιτζάμες, βγηκε  από τον Ευαγγελισμό  και πέθανε  περπατόντας, όρθιος, και καπνίζοντας το τελευταίο του τσιγάρο . Είχε παρέα τον πατέρα μου.  

Πίσω του, η Ευρυδίκη Χατζάρα-Ρίτσου, αδελφή του Παππού μου και μητέρα του Δήμαρχου Αθηναίων Δημήτριου Ρίτσου αλλά και θεία του Ποιητή Γιάννη.  

 

Πριν 24 χρόνια. Μεγάλη Παρασκευή στο βομβαρδιζόμενο Βελιγράδι. Ψάλλοντας το Άξιον Εστί με συνοδεία της σειρήνες της αεράμυνας.

Η 9η Απριλίου 1999 , η 17η ημέρα της νατοϊκής επιδρομής στην Γιουγκοσλαβία , ήταν Μεγάλη Παρασκευή. 

Όλη την Μεγάλη Εβδομάδα μαζευόμαστε στο παρεκκλήσι της 

Θεολογικής Σχολής, που είχε παραχωρήσει το Σερβικό Πατριαρχείο, 

στην Ελληνική Κοινότητα Βελιγραδίου,μετά από δικό μου αίτημα 

στον Πατριάρχη Παύλο. 

Αυτή ήταν τότε  «η Εκκλησία των Ελλήνων». 

Η λειτουργία γινόταν  από τον πατέρα Παναγιώτη  στα Ελληνικά και

 στα σέρβικα , αλλά ψέλναμε βυζαντινά, με ψάλτη τον Νίκολα, τον 

οποίο βοηθούσαμε Έλληνες και Σέρβοι. 

Είχαμε συμφωνήσει από την αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας

 να ψάλουμε όλα τα εγκώμια , όπως γίνεται στο Άγιο Όρος, χωρίς περικοπές.  

 Οι σειρήνες, χτύπησαν για τελευταία φορά στις επτά, κατα τη διάρκεια της λειτιυργίας

Μετά το ΝΑΤΟ μας άφησε να κάνουμε την περιφορά του Επιταφείου

  και να θάψουμε τον Χριστό. 

Ψάλλαμε βυζαντινά. 

Και στα Ελληνικά και στα Σέρβικα. 

Χοροστατούσε ο πατήρ Παναγιώτης . 

 Μέσα στην ασφυκτικά γεμάτη εκκλησία ήσαν οι Έλληνες του

 Βελιγραδίου, τα μέλη του Ρήγα Φεραίου, με τις Οικογένειες τους,

 οι φοιτητές που είχαν παραμείνει, και οι «τακτικοί» Σέρβοι της 

γειτονιάς που ερχόντουσαν κάθε Κυριακή . 

 Όταν βγάλαμε τον επιτάφιο για την περιφορά και βγήκαμε έξω από

 τον περίβολο, βρεθήκαμε μπροστά σε 15.000-20.000 Σέρβους.

 "Όλο το Βελιγράδι" ήταν εκεί. 

Και ξαφνικά ήρθε να με αγκαλιάσει ο φίλος μου Γιάννης Τζώρτζης, 

που είχε κατέβη από τη Βιέννη, για να παρακολουθήσει τον Επιτάφιο 

στο Βελιγράδι. 

Γυρίζοντας, κρατήσαμε τον Επιτάφιο στην Πόρτα για να περάσουν

 από κάτω οι αλύτρωτες ψυχές, και ύστερα κλείσαμε τις πόρτες 

και αναπαραστήσουμε την κάθοδο του Χριστού στο Άδη. 

 Έκανα εξαγωγή «τεχνογνωσίας». 

24 χρόνια μετά δεν το ξέχασαν. Στο Παρεκκλήσι της Θεολογικής συνεχίζουν το έθιμο της Αναστάσεως των Ψυχών.  

  Το ΝΑΤΟ, με το μπήκαμε στην Παρασκευή  βομβάρδισε λίγο μετά 

τα μεσάνυχτατον πομπό της RTS κοντά στην Πρίστινα και στις 

2:00, μια αποθήκη πετρελαίου στο Σμεντέρεβο. 

 Στο Κραγκούγιεβατς, τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ βομβαρδίστηκαν 

το εργοστάσιο «Ζασταβα». 124 εργαζόμενοι τραυματίστηκαν σοβαρά. Τη Μεγάλη Παρασκευή, Αλβανοί και Αμερικανοί Σύμβουλοι εξαπέλυσαν

 την επίθεση στο έδαφος της Γιουγκοσλαβίας, από την συνοριακή 

διάβαση Κόσαρε. 

 Τότε στις 03:00 τα ξημερώματα ‘άρχισαν τα πυρά πυροβολικού

 από την αλβανική πλευρά προς την κατεύθυνση του συνοριακού 

σταθμού . 

Κατά τη διάρκεια του βομβαρδισμού , περίπου 1.500 μέλη του 

ΟΥΤΣΕΚΑ επιτέθηκαν σε τρείς κατευθύνσεις , 

και πέρασαν τα σύνορα. 

Οι Αλβανοί είχαν μαζί συμβούλους από την Γαλλική Λεγεώνα των

 Ξένων, την αγγλική SAS και το Σώμα των Πεζοναυτών ΗΠΑ. 

Στη πρώτη γραμμή υπήρχαν λιγότεροι από 200 Σέρβοι κληρωτοί .

 Η αιματηρή μάχη κράτησε όλη την ημέρα με βαριές απώλειες, 

ειδικά για τον εισβολέα. 

Η μάχη της Κόσαρε συνεχίστηκε ως τις 14 Ιουνίου. 

Ο Γιουγκοσλαβικούς στρατός είχε 108 νεκρούς.

 Η Υπηρεσία Ενημέρωσης του Γιουγκοσλαβικού Στρατού δήλωσε 

ότι το ΝΑΤΟ κατά τη διάρκεια των τελευταίων 15 ημερών

 χρησιμοποίησε 450 μαχητικά και ότι έριξε 450 πυραύλους Κρουζ. 

Η Ρωσία δήλωσε ότι η κρίση του Κοσσυφοπεδίου θα μπορούσε να προκαλέσει ευρωπαϊκό πόλεμο αλλά το ξανασκέφτηκε και δεν τον προκάλεσε.

 Πάντως ο  Ανώτατος Διοικητής του ΝΑΤΟ στρατηγός Κλάρκ 

απάντησε στη Μόσχα ότι "η επίθεση εναντίον της Γιουγκοσλαβίας θα συνεχιστεί". 

Μετά από «δημοσιογραφικές πληροφορίες» ότι η Μόσχα μπορεί να στρέψει πυρηνικούς πυραύλους κατά των χωρών μελών του ΝΑΤΟ, 

 ο Λευκός Οίκος δήλωσε ότι αναμένει η Ρωσία να τηρήσει την 

υπόσχεσή της για μη επέμβασης στη γιουγκοσλαβική σύγκρουση.

 Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν κάλεσε τους ηγέτες του 

ΝΑΤΟ να σταματήσουν τους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας

 αμέσως και τις γιουγκοσλαβικές αρχές να εκπληρώνουν τις 

υποχρεώσεις τους που αφορούν τις δυνάμεις ασφαλείας στο Κοσσυφοπέδιο, την επιστροφή των προσφύγων και την ανάπτυξη 

των διεθνών δυνάμεων στην επαρχία. 

 Η Ύπατη Αρμοστεία ζήτησε οι πρόσφυγες παραμένουν στην περιοχή

 του Κοσσυφοπεδίου και του Μετόχιου.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

Η πρωταπριλιάτικη και ανύπαρκτη Φιλική Εταιρεία και τα ψέματα της Στοάς και των δολοφόνων του Καποδίστρια για την δήθεν άρνηση του Καποδίστρια να αποδεχτεί την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει αρχηγός της δικής του Οργάνωσης στο όνομα της ανύπαρκτης και πρωταπριλιάτικης Φιλικής Εταιρείας

 

 

Η Φιλική Εταιρεία, ιδρύθηκε την Πρωταπριλιά του 1834 στο Ναύπλιο , από τον Μινχάουζεν Ιωάννη Φιλήμονα, που φωτίστηκε από τη Στοά της Ζακύνθου. 

Συμμετείχαν ο πεθαμένος Νικόλαος Σκουφάς, ο Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος , ο Άγγλος Πρόξενος Ντόουσον , και ο Κόντες Ρώμας, ενω ο Αθανάσιος Τσακάλωφ που δεν ήταν πλέον στην Ελλάδα αλλά στη Ρωσία συμμετείχε  με τηλε-διάσκεψη, 

 

Στη συνέχεια επανιδρύθηκε αναδρομικά στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 σε μια ταβέρνα της Οδησσού, με έμπνευση της Μεγάλης Στοάς των Αθηνών, από τον Νικόλαο Σκουφά, τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο και τον Αθανάσιο Τσακάλωφ που δεν ήταν εκεί αλλά στο Παρίσι, και συμμετείχε και πάλι  με τηλε-διάσκεψη. 

 Η Φιλική Εταιρεία, επανιδρύθηκε για τρίτη και φαρμακερή φορά από την Μεγάλη Στοά των Αθηνών τον Μάρτιο του 1839, από τον Μινχάουζεν Ιωάννη Φιλήμονα και το τέκνο της Στοάς της Λευκάδας, Μανολάκη Ξάνθο, ενώ διεγράφη αναδρομικά ο Αναγνωστόπουλος επειδή  επέμενε να μην γράφεται στη Στοά.

Γράφει ο Σπυρίδων Χατζάρας 

Στο διαδίκτυο, αντιγράφοντας το «μασονικό» ΙΣΤΟΡΙΚΟN ΕΠΕΤΕΙΟΛΟΓΙΟN του 7ου Επιτελικού Γραφείου του Γενικού Επιτελείου Στρατού, γράφουν οι δοξάζοντες την Στοά και την ρουφιανοκρατία ότι στις 15 Ιανουαρίου 1820, «ο Καποδίστριας, εκτιμώντας ότι μπορούσε να προσφέρει περισσότερα στον Αγώνα από την θέση του Υπουργού Εξωτερικών του Τσάρου και αμφιβάλλοντας για τις δυνατότητες της Φιλικής Εταιρείας, δεν αποδέχεται την πρόταση του Ξάνθου να αναλάβει την ηγεσία της τελευταίας».

Λοιπόν, ο Ξάνθος, πήρε ειδική σύνταξη από τον Μαξ Ρότσιλντ το 1843, ως επιβράβευση, επειδή ισχυρίστηκε ψευδώς μετα την δολοφονία του Εθνάρχη , ότι  Εκείνος πρότεινε στον Καποδίστρια να αναλάβει αρχηγός της οργάνωσης της οποίας όμως ήταν ΗΔΗ ο Αρχηγός.

Η τρισυπόστατη ΑΡΧΗ της Παλιγγενεσίας ήταν ο Κωνσταντίνος Υψηλάντης, ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ο Φιραρής και ο Ιωάννης Καποδίστριας . 

 Μετά τον θάνατο των δύο από την «Αγία Τριάδα» απέμεινε μόνος αρχηγός ο Ιωάννης Καποδίστριας, τον οποίο ουδέποτε συνάντησε στην Αγία Πετρούπολη ο Ψεύτης και πλαστογράφος της Στοάς, Μανωλάκης Ξάνθος.

 Ο «ψευτοσυναρχηγός», έφθασε στη Μόσχα «τον Δεκέμβριο του 1819», και αναχώρησε για την Αγία Πετρούπολη στις «αρχές το Ιανουαρίου». 

 Ο Ξάνθος που δεν έδωσε ημερομηνίες στις διάφορες εκδοχές απομνημονευμάτων ισχυρίστηκε ότι έγινε δεκτός από τον Καποδίστρια, δύο μέρες μετά την να άφιξή του στην Αγία Πετρούπολη.

 Ο Τέκτων Εμμ. Πρωτοψάλτης, πρότεινε εσφαλμένα ως ημερομηνία συνάντησης, την Πέμπτη 15η Ιανουάριου. 

 Το ταξίδι από τη Μόσχα στην Αγία Πετρούπολη είναι σήμερα με το τραίνο μερικές ώρες. Τότε, κράταγε από δύο μέχρι οκτώ μέρες.

 Ο Ξάνθος, στα «κακοήθη ψεύδη» του, ισχυρίζεται πως, εφοδιασμένος με συστατική επιστολή του Άνθιμου Γαζή, έφτασε στην Αγία Πετρούπολη, στις 15 Ιανουαρίου του 1820 και την επομένη, 16 του μήνα, υπέβαλε αίτηση να δει τον Καποδίστρια.

 Πότε υποτίθεται ότι τον δέχτηκε ο Καποδίστριας δεν θυμόταν.

 Ο Καποδίστριας, στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο, δεν αναφέρθηκε καθόλου στην επίσκεψη Ξάνθου, ενώ αναφέρθηκε στον Καμαρινό, ο οποίος μάλιστα του είχε δημιουργήσει αρκετά προβλήματα. 

 Είναι επομένως εύλογο να υποθέσουμε ότι ο Καποδίστριας δεν αναφέρθηκε σε αυτήν  όχι επειδή ήθελε να την κρύψει αλλά γιατί δεν έγινε. 

Η επιφύλαξη για το αν συναντήθηκε ο Ξάνθος με τον Καποδίστρια, η επικοινώνησε μόνο μέσω του Καντιώτη-«Αγαπητού», πηγάζει από το γεγονός ότι καμιά άλλη πηγή δεν αναφέρεται σε αυτήν. 

 Άλλωστε, πρώτη διατύπωσε αμφιβολία για το αν έγινε η συνάντηση, η καθηγήτρια Ελένη Κούκου. 

 Ο Ξάνθος , και η παρουσία του στην Αγία Πετρούπολη, δεν συνδεόταν με την αναζήτηση αρχηγού , ούτε με την «μύηση» και με την συμμετοχή στην «Εταιρία των Φιλικών», του Καποδίστρια και του Αλέξανδρου Υψηλάντη, αλλά με την ίδρυση από τους εμπόρους της Μόσχας, της «Φιλομούσου και Φιλανθρώπου Γραικικής Εμπορικής Εταιρίας», τους οποίους και εκπροσωπούσε.

 Από την αλληλογραφία Ξάνθου-Κομιζόπουλου, προκύπτει ότι στις 15 Μαρτίου 1820, ο «Ξενοφωντίδης» -Παξιμάδης, ολοκλήρωνε τη συγγραφή του καταστατικού, το οποίο θα το έστελναν στη συνέχεια στην Αγία Πετρούπολη, και το οποίο θα έπρεπε να το παρουσιάσουν στον «Ευεργετικό», δηλαδή στον Καποδίστρια. 

 Επομένως, αφού η αποστολή του Ξάνθου ήταν να παρουσιάσει το Καταστατικό της «Φιλομούσου και Φιλανθρώπου Γραικικής Εμπορικής Εταιρίας», στον Καποδίστρια το οποίο δεν ήταν έτοιμο ούτε τον Μάρτιο, είναι αδύνατο να τον συνάντησε τον Ιανουάριο. 

 Ο Αναγνωστόπουλος ,αφηγήθηκε στον Φιλήμονα, έναν διάλογό του με τον Υψηλάντη, όταν τον συνάντησε στο Κισινιέφ, ως απεσταλμένος του Κέντρου της Πίζας, και ο Υψηλάντης του είχε ειπεί : «Αναδεχθείς την πρότασιν την οποίαν μ’ εκάματε δια του Ξάνθου και πληροφορούμενος τα μετά του Καποδίστρια συμβάντα εξηγήθην με τούτον και μείναμε σύμφωνοι σ’ όλα.»

Ο Αναγνωστόπουλος ρώτησε : «Γιατί ο Ξάνθος απεπέμφθη από τον Καποδίστρια»; και ο Υψηλάντης απάντησε : «Διότι ο Καμαρινός είπε πολλά εναντίον σας». 

Αυτή είναι η μόνη αναφορά για πιθανή έμμεση επαφή του Καποδίστρια με τον Ξάνθο. Το "απεπέμφθη" μάλλον σημαίνει οτι δεν έγινε δεκτός 

 Η φράση, «πληροφορούμενος τα μετά του Καποδίστρια συμβάντα» , αναφέρεται στην αποπομπή του Ξάνθου, και όχι σε συνάντηση. 

 Η «Γραικική Εμπορική Εταιρία» , η «Φιλογενική Κάσσα» , ήταν ένα από τα αντικείμενα συζήτησης κατά τη διάρκεια των «πολλών εβδομάδων», που διήρκεσε η μύηση Υψηλάντη και στην οποία δεν συμμετείχε ο Ξάνθος. 

 Το καταστατικό της , εξετάστηκε στην τελευταία φράση, μετά τις 20 Μαρτίου, όπως μας βεβαιώνει, η αλλαγή του χαρακτηρισμού του επικεφαλής, από «Εταιρίαρχος», σε Γενικό Έφορο. 

 Αυτή η εκδοχή επιβεβαιώνεται και από τον Καποδίστρια, ο οποίος στο υπόμνημά του προς τον Τσάρο Νικόλαο, σημείωνε : « μου έδειξε τότε (ο Υψηλάντης) ένα έγγραφο με το οποίο προτείνετο η ίδρυση μιας Εταιρίας με σκοπό τη συλλογή χρημάτων, με συνδρομές, που θα κατετίθεντο σε τράπεζα, για ένα χρησιμοποιηθούν για την απελευθέρωση της Ελλάδας, και μου ζήτησε να του εκφράσω τη γνώμη μου». 

 Επομένως όταν έφθασε το καταστατικό στην Αγία Πετρούπολη μετά τις 25 Μαρτίου ο Ξάνθος ζήτησε από τον Καντιώτη-«Αγαπητό να συναντηθεί με τον «Ευεργετικό» , απεπέμφθη και παρουσίασε το Καταστατικό στον Υψηλάντη, ο οποίος το έδειξε στον Καποδίστρια για να το εγκρίνει. 

 Ο Τέκτων ακαδημαϊκός Εμμ. Γ. Πρωτοψάλτης, ανέφερε, ότι μετά από συνεννόηση του Υψηλάντη, με τα μέλη της Εταιρίας στη Μόσχα, «ετέθη σε λειτουργία η «Φιλόμουσος και Φιλάνθρωπος Γραικική Εμπορική Εταιρία», δια της οποίας ηλπίζετο να συγκεντρωθούν πολλά εκατομμύρια για την Εθνικήν Κάσσαν» , την οποία ο Υψηλάντης σε επιστολή του τον Ιούλιο του 1820, ονόμαζε «Φιλογενική Κάσσαν», γράφοντας: 

 «Εντιμότατοι και ευγενέστατοι κύριοι Επίτροποι της εν Μόσχα Φιλογενικής Κάσσας». 

 Για το ακριβή ρόλο του Ξάνθου πρέπει να πούμε τα ακόλουθα:          Ο «Απόστολος της Μόσχας» , στην Κωνσταντινούπολη Νικόλαος Σκουφάς, πέθανε τις 31 Ιουλίου 1818. Όσο καιρό ήταν άρρωστος, η ομάδα του, είχε γίνει μπάχαλο. Ο Ξάνθος ,ήθελε να γίνει «χαλίφης στη θέση του χαλίφη», και τσακωνόταν με τον Αναγνωστόπουλο, ο Γαλάτης απαιτούσε να αναγνωρίσουν εκείνον αρχηγό, και ο Χρυσοσπάθης που είχε την «επαφή» με τη ρωσική πρεσβεία ,μέσω του Γαβριήλ Κατακάζη , είχε δημιουργήσει δική του ομάδα. 

 «Μέσα από τα σπλάχνα της «Εταιρίας», ξεφύτρωσε στην Κωνσταντινούπολη, μια « νέομορφος», εταιρία της οποίας διευθυντές ήσαν, «φιλόδοξοι κεφαλαί μέχρις εσχάτης κουφότητος», «άνθρωποι επιρρεπείς στις καινοτομίες», « άνθρωποι. που δεν ήξεραν τίποτα αλλά ήθελαν να δείχνουν ότι ήξεραν πολλά», που «ραδιουργούσαν » και δυσφήμιζαν την αδελφότητα ότι είχε χάσει την ευθεία οδό και ότι χρειαζόταν αναμόρφωση. Επειδή δε κάθε νεωτερισμός γοητεύει, πέτυχαν να τους παραδεχθούν μερικοί επιπόλαιοι, και απέδωσαν τα ίδια σημεία, τις ίδιες λέξεις, και της ίδιας λειτουργίες εκτός από μερικές ασήμαντες μεταβολές», έγραφε ο Φιλήμων. 

 Μπροστά σε αυτή τη δυσάρεστη κατάσταση, που απειλούσε την όλη προσπάθεια, και ενώ από την αγγλική και την αυστριακή πρεσβεία είχε ενημερωθεί η Υψηλή Πύλη, ότι η Ρωσία έστελνε «Αποστόλους» στην Πελοπόννησο, δόθηκε μέσω του ρώσου προξένου στη Σμύρνη Δεστούνη , εντολή από τη Μόσχα στον Τσακάλωφ, που βρισκόταν σε περιοδεία στην Σμύρνη και το Αϊβαλή, να σπεύσει στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει το πρόβλημα «Χρυσοσπάθη», που είχε κάνει δική του καρμπονάρικη οργάνωση, και να αποτρέψει την καταστροφή του μηχανισμού. 

 Οι «απόστολοι», ήσαν ο Αναγνωσταράς, ο Δημητρακόπουλος, ο Περραιβός και ο Φαρμάκης, που θα κατέβαιναν από τη Ρωσία στην Κωνσταντινούπολη και θα πήγαιναν στην Ελλάδα.

 Οι κίνδυνοι για την οργάνωση προήρχοντο εκτός από τον Χρυσοσπάθη, από τον Γαλάτη και ακολούθως από τον καυγά των Ξάνθου- Αναγνωστόπουλου. 

 O Ξάνθος μέχρι το 1818 δεν είχε δει ποτέ του τον Τσακάλωφ. Ούτε ο Σκουφάς ήξερε τον Τσακάλωφ. O Ξάνθος όμως ήξερε τον Σκουφά από την Οδησσό . 

Ξανασυναντήθηκαν το Μεγάλο Σάββατο του 1818 που έπεφτε στις 13 του Απρίλη, στην εκκλησία. 

 Ο Σκουφάς μαζί με τον Αναγνωστόπουλο και τον Λουριώτη έμεναν ακόμα στο καράβι που τους μετέφερε από την Οδησσό. 

Ο Τσακάλωφ, επέστρεψε από την Σμύρνη στην Κωνσταντινούπολη στις 25 Ιουλίου, έξι μέρες πριν τον θάνατο του Σκουφά, και αφού προσέλαβε στην «Αρχή» της Οργάνωσης της Κωνσταντινούπολης, τον Παναγιώτη Σέκερη από τον «Φοίνικα» , του Μαυροκορδάτου, περίμενε να επιστέψουν από τη Ρωσία οι οπλαρχηγοί, Αναγνωσταράς, Φαρμάκης, Περραιβός και Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, οι οποίοι είχαν τις οδηγίες τους από τη Μόσχα, και τους μετέφερε το μήνυμα, ότι η γραμμή της Εταιρίας ήταν, «να μη φανεί ούτε γιδοκλέφτης», στην Πελοπόννησο. 

Όταν έφυγαν οι οπλαρχηγοί, ο Τσακάλωφ , πήρε νέα εντολή μέσω του Μόστρα που δούλευε στην Ρωσική Πρεσβεία να διώξει από την Κωνσταντινούπολη, τα ορφανά του Σκουφά, τον Αναγνωστόπουλο, και τον Ξάνθο. 

 Από την αφήγηση Αναγνωστοπούλου, στο πρώτο δοκίμιο του Φιλήμονα, γνωρίζουμε ότι το πρώτο θέμα που συζήτησε ο Τσακάλωφ με τους Ξάνθο- Αναγνωστόπουλο Τσακάλωφ ,ήταν το τι θα γίνει με τον Γαλάτη και αποφάσισαν να τον οδηγήσουν στη Μάνη για να κρατηθεί είτε από τον Μαυρομιχάλη είτε από τον Μούρτζινο. 

Σε κάθε περίπτωση που θα δημιουργούσε κίνδυνο θα τον σκότωναν αμέσως. 

Το «πρόβλημα Γαλάτης» το ανέλαβε προσωπικά ο Τσακάλωφ , αφού φαίνεται ότι είχε συγκεκριμένες οδηγίες . Στις συζητήσεις που έγιναν μετά τον θάνατο του Σκουφά , ο Τσακάλωφ πρότεινε στους άλλους δύο να φύγουν από την Κωνσταντινούπολη .

Ο Τσακάλωφ, έπεισε και τον Χρυσοσπάθη να πάει τελικά στην μέσα και έξω Μάνη.

 Έτσι, στις 22 Σεπτεμβρίου 1818, διαλύθηκε η ομάδα Σκουφά, και το Κέντρο της «δεύτερης οργάνωσης», στην Κωνσταντινούπολη, πέρασε ομαλά στους ανθρώπους του Φοίνικα. Τον Σέκερη.

 Μετά από αυτά, έστειλε τον Αναγνωστόπουλο στις ηγεμονίες στη θέση του Γαλάτη, τον Ξάνθο, που είχε καπαρώσει το Ταμείο, τον έστειλε στο πουθενά, στο Πήλιο για να αφήσει το Αρχείο στον Άνθιμο Γαζή.

Ο Λουριώτης, στάλθηκε στο Λιβόρνο , δίπλα στους Ζωσιμάδες, με τους οποίους συνεργαζόταν για την επανάσταση ο γιαννιώτης λόγιος Αναστάσιος Μοσπινιώτης. Ο Τσακάλωφ παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, για να λύσει το ζήτημα Γαλάτης. 

Ο Παναγιώτης Δημητρακόπουλος, γύρισε στην Κωνσταντινούπολη το Νοέμβριο, κομίζων την επιστολή τον Πετρομπέη προς την Αρχή και τις αναφορές Αναγνωσταρά, Φαρμάκη, Περραιβού προς την Μόσχα, και λίγες μέρες μετά αναχώρησε ξανά μαζί με τον Τσακάλωφ και τον Γαλάτη, προς την Πελοπόννησο. Ο Δημητρακόπουλος ήταν που πυροβόλησε τον Γαλάτη.

ΥΓ. Οι «καλοθελητές» ρουφιάνοι και ηλίθιοι της Στοάς που κάνουν τον έξυπνο προσπαθούν  να χρησιμοποιήσουν  ως «αποδεικτικό στοιχείο» της «ιστορίας» των δολοφόνων του, το υπόμνημα του Καποδίστρια προς τον Τσάρο Νικόλαο, που  ήταν ένα πολιτικό κείμενο  με το οποίο απέκρουε τις κατηγορίες του Λονδίνου ότι αυτός οργάνωσε την ελληνική επανάσταση.

Η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί ως αποδεικτικό στοιχείο της ιστορίας των δολοφόνων του, είναι αφενός μεν αλητεία αφετέρου ανοησία.   Για να «πειστούν», τα παπαγαλάκια της Στοάς ο Καποδίστριας θα έπρεπε να γράψει στον Τσάρο:  «Έχουν δίκιο οι Άγγλοι Μεγαλειότατε . Σας εξαπάτησα και σας έκλεψα. Δέκα χρόνια καταχράστηκα της εμπιστοσύνης σας και των χρημάτων σας και τα Προξενεία που δημιούργησα στην Τουρκία ήταν  επαναστατικά Κέντρα της Επαναστάσεως που προετοίμαζα».

Το χρονικό της ΠΡΟΔΟΣΊΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΤΟ 1974 ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ

 

 

Η προδοσία της Κύπρου δεν συνδέεται με το Πραξικόπημα της 15^ης Ιουλίου και ο Προδότης δεν ήταν μόνο ο Ταξίαρχος Ιωαννίδης.

 Η Αφετηρία της Προδοσίας ήταν οι αποφάσεις του Κυπριακού Υπουργικού Συμβουλίου της 1^ης Ιουλίου 1974 και ο Προδότης ήταν ο Μακάριος  ο οποίος συμμάχησε με τους ελληνόφωνους πράκτορες των Άγγλων το ΑΚΕΛ, και αποφάσισε να εμπιστευτεί ως Τουρκοκύπριος την Τουρκία και να συγκρουσθεί με την Ελλάδα, τους Έλληνες και την ΕΟΚΑ.

 Οι αποφάσεις της 1^ης Ιουλίου 1974 είχαν «παρασκήνιο». Τις σχεδίασαν Άγγλοι και Αμερικανοί ΜΑΖΙ. 

Ο Μακάριος πείστηκε για το σχεδιαζόμενο πραξικόπημα  και αποφάσισε  την Αποστρατιωτικοποίηση. Μόνο που η κατάργηση  της Εθνοφρουράς έφερνε στο προσκήνιο  την πολιτική ισότητα των Τουρκοκυπρίων που από μειονότητα γινόταν «συστατικός λαός». Αυτή ήταν η Δικοινοτική Ομοσπονδία που υπέγραψε Μακάριος στη Βιέννη το 1977. 

Το «Διζωνική» ήταν παιδί του Αττίλα ενώ πριν θα πρότειναν Καντόνια όπως στο σχέδιο Βάνς- Όουενς για την Βοσνία Ερεζγοβίνη.

 

Τα  πραξικόπημα στην ΑΘΗΝΑ,  το Αποφάσισαν ΟΛΟΙ οι ΠΡΑΚΤΟΡΕΣ ΜΑΖΙ. ΜΠΟΝΑΝΟΣ, ΑΡΑΠΑΚΗΣ, ΓΑΛΑΤΣΑΝΟΣ, ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΚΙΖΙΚΗΣ, ΑΛΛΆ ΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΜΟΝΟ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ.

ΚΑΝΕΙΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΑΝΤΩΣ  ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ ΓΙΑΤΙ Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΤΟΥ ΡΩΫΤΕΡ  ΡΩΤΗΣΕ ΤΟΝ ΚΥΠΡΙΟ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΕΚΠΡΟΣΔΩΠΟ ΤΗΝ 1^η ΙΟΥΛΙΟΥ 1974 ΑΝ Η ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΖΗΤΟΥΣΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΙ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΑΝΑΡΩΤΗΘΗΚΕ , ΙΔΙΩΣ Ο ΤΑΞΙΑΡΧΟΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ‘ΑΤΣΕΣΟΝ ,  ΓΙΑΤΙ Ο ΓΚΙΟΥΝΕΣ ΣΤΙΣ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ  ΑΠΟ ΤΟ  ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΙ, ΕΓΓΥΗΘΗΚΕ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ, ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΔΑΦΙΚΗ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. 

 

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

Η Προδοσία στην Μικρά Ασία εν συντομία , διότι: "ΟΥΚ ΕΝ ΤΩ ΠΟΛΛΩ ΤΟ ΕΥ"

 

 

Πολλοί Ρουφιάνοι και πολλοί περισσότεροι ηλίθιοι ομιλούν για την Προδοσία στην Μικρά Ασία  σαν να ήταν ένα στρατιωτικό ατύχημα. Ενώ , η Καταστροφή,  ήταν η επιλογή των Αθηνών κατόπιν της επιμονής του Λονδίνου,  για ταχεία εκκένωση της Μικράς Ασίας και για Παράδοση της Σμύρνης στον Κεμάλ.  

Αυτό το σχέδιο υλοποιήσαν οι στρατηγοί Νικόλαος Τρικούπης και Κίμων Διγενής.

Από τις εφημερίδες των Αθηνών,  γνωρίζουμε ότι «Οι περί την Αυλήν» και ότι «Ομάς του Στρατού»  «ήσαν υπέρ της Μερικής Εκκενώσεως της Μικράς Ασίας», ως την Γραμμή των Σεβρών,   αλλά,  «ανησυχούσαν για το κόστος συντηρήσεως  των προσφύγων».

 Στις 6 Ιουνίου 1922.  ο Κεμάλ από το Εσκή Σεχήρ είπε στους στρατιώτες  ότι «ο εχθρός είναι έτοιμος να εκκενώσει την Μικρά Ασία». 

Η Εκκένωση είχε αποφασιστεί από τους τρείς Συμμάχους τον Μάρτιο. 

Ο Γούναρης, δηλαδή ο Κωνσταντίνος το δέχτηκε, αλλά επειδή τους ξεφώνισαν ως Προδότες ,οι «προδότες», τρόμαξαν και αποδέχτηκαν την Εκκένωση μόνοι "κατ αρχήν". 

Οι Σμυρνιοί, οι Βενιζελικοί αξιωματικοί και ο βενιζελικός Πατριάρχης Μελέτιος άρχησαν τότε να ομιλούν για την Αυτονομία της Σμύρνης και τότε άρχισε η προετοιμασία του Πραξικοπηματος που εκδηλώθηκε μετά την καταστροφή.

Η Αθήνα, δια του (Ιουδαίου) Λουκά Κανακάρη-Ρούφου έκανε διαπραγματεύσεις με τον  Ο Γκαλήπ Πασά στη Γένοβα. Ο Γκαλήπ Πασάς όταν επέστρεψε στην Άγκυρα  τάχθηκε υπέρ των απευθείας διαπραγματεύσεων με την Ελλάδα.  

«Το συμφέρον της Ελλάδος είναι να διάγει  εν αρμονία προς τους Τούρκους και φρονώ ότι οι σοβαροί και φιλαλήθεις Έλληνες αναγνωρίζουν τούτο», δήλωσε. Αυτό είναι το δόγμα της Ελληνοτουρκικής φιλίας που υπηρετούν οι «εχέφρονες» και ΟΛΟΙ οι Προδότες. Ο Λουκάς Κανακάρης Ρούφος δεν δικάστηκε για την προδοσία και δεν εκτελέστηκε.

Η Εκκένωση της Μικράς Ασίας και η εγκατάλειψη της Σμύρνης προκαλούσε Κομματικό Πανικό στους «Εθνικόφρονες» Βασιλόφρονες.  Δεν μπορούσαν να αποδεχτούν την εκκένωση.

 Ο "Φιγκαρό" έγραφε στις 17 Ιουνίου ότι ο Κεμάλ απαιτούσε την Σμύρνη και μέρος της Θράκης αλλά για τα Στενά το «συζητούσε  με του Άγγλους και « θα άφηνε την Ανδριανούπολη στους Έλληνες».

Η λύση της ταχείας εκκένωσης αναζητήθηκε με την άφιξη του Αρχιστρατήγου Χατζηανέστη και του Στεργιάδη στην Αθήνα.

 Ο Χατζηανέστης αναχώρησε από την Σμύρνη στις 13 και στις 14 ο Στεργιάδης. Στις 14 Ιουνίου ο Χατζηανέστης φθάνοντας στην Αθήνα, δήλωσε ότι «ο Εχθρός αδυνατεί να αναλάβει οποιαδήποτε σοβαρά επίθεση». 

Στην Άγκυρα  ο Φεβζή Πασάς δήλωσε ότι «η κυβέρνηση εργάζεται για να λήξει το συντομότερο ο Πόλεμος». 

Οι Συσκέψεις των Γούναρη, Θεότόκη  με τον Χατζανέστη κράτησαν 5 ημέρες.

 Μετά ο Χατζηανέστης έφυγες για το μέτωπο. 

Στις στρατιωτικές συσκέψεις συμμετείχαν οι Επιτελάρχης Εξαδάκτυλος και ο προσωπάρχης υποστράτηγος Μακρυκώστας. Ούτε ο ενας ούτε ο άλλος δικάστηκαν και δεν εκτελέστηκαν. 

Τότε,  αποφασίστηκε  η τοποθέτηση του προδότη και άσχετου με το μέτωπο Τρικούπη.

 Η αποστολή του Τρικούπη ήταν να διαλύσει την Στρατιά. 

Ο διορισμός του Τρικούπη υπογράφηκε στις 27 Ιουνίου και ανακοινώθηκε στον Στρατό στις 28. 46 ημέρες μετά , στις 13 Αυγούστου,  "Αιφνιδιάστηκε"  και πέτυχε την αποστολή του. Ταχεία εκκένωση της Μικράς Ασίας και παράδοση της Σμύρνης  στον Κεμάλ. 

Οι προδότες νόμιζαν ότι θα γλυτώσουν όπως έγινε  με την καταστροφή του 1897,  όταν ο Τρικούπης και άλλοι, πάλι το είχε βάλει στα Πόδια. Μαζί του έτρεχε και ο Εξαδάκτυλος.  Αλλά ήσαν νεότεροι.

Στις 22 Ιουνίου  1922,  όλες οι εφημερίδες των Αθηνών  έγραφαν  περί της αποφάσεως των Τούρκων να επιτεθούν  στους Τομείς του  Αφιόν Καραχισάρ και του Εσκή Σεχήρ. Αλλά ο αρχιστράτηγος και ο Τρικούπης δεν ανησυχούσαν. 

Στις 2 Ιουλίου ο Κεμάλ δεν είχε ενημερωθεί πλήρως και δήλωσε  σωστά ότι "η λύση θα είναι στρατιωτική και όχι πολιτική" αλλά επειδή δεν του είχαν εξηγήσει το «σχέδιο Τρικούπης» , δεν μίλησε για μια αποφασιστική μάχη, αλλά για πόλεμο φθοράς που θα έφερνε την Νίκη.

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΧΑΤΖΑΡΑΣ

210 εκ ευρώ από τις απόρρητες δαπάνες έφαγε η αδελφομητέρα τον καιρό της...