O «συνετός» ευρω-πατριωτισμός και η «ομογενοποίηση».
Σπύρος Χατζάρας
Ο «προλεταριακός διεθνισμός» και ο πατριωτισμός δεν είναι έννοιες που συγκρούονται. Δεν υπάρχει διάζευξη. Ο Διεθνισμός , σε διάζευξη με τον πατριωτισμό, χωρίς πατρίδα, και χωρίς λαϊκή κυριαρχία, είναι ένα «νέο»προϊόν της εποχής μας, που δεν αντιστοιχίζεται με γνωστές ιδέες και πρακτικές από το παρελθόν. Ο «νέος διεθνισμός της ολιγαρχίας», προσπαθεί τώρα να αναστήσει τις αυτοκρατορίες, βάζοντας στο θρόνο του αυτοκράτορα τους τραπεζίτες.
Το ερώτημα, που θέτουν οι «θεωρητικοί» του «νέου» Πασοκ, θα πρέπει να εξεταστεί και στο δεύτερο σκέλος του. Τι ακριβώς εννοούν πατριωτισμό; Η κατανόηση από μέρους του ερωτήματος μπορεί να μας οδηγήσει στη σωστή απάντηση.
Πατριωτισμός η νέος πατριωτισμός;
Στις 70+1 θέσεις του Ανδρουλάκη στο 8ο συνέδριο, ο συντάκτης των « θέσεων» κατέληγε ,πώς το ζητούμενο για το ΠΑΣΟΚ σήμερα, στον 21ο Αιώνα, είναι μια «Δίκαιη και δυνατή Ελλάδα» (Θέση 5) που θα έχει ως «τελικό της θεμέλιο μια νέα ισορροπία μια νέα σύνθεση των βασικών αξιών… την αγορά και την δημόσια κοινωνική ρύθμιση… (Θέση 6) (που θα) αναδεικνύει μια νέα Ελληνικότητα… και ένα νέο Πατριωτισμό… που επεκτείνεται στην ενίσχυση του εθνικού μας ρόλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση την Νοτιοανατολική Ευρώπη, την Μεσόγειο… και… τη βελτίωση της διεθνούς κατάταξης της χώρας …και της θέσης της στο νέο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας», (Θέση 7).
Επομένως ήδη έχουμε να αντιμετωπίσουμε την «νέα Ελληνικότητα» και το «νέο Πατριωτισμό», που μας οδηγούν στην «διείσδυση στις αγορές» της νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μεσογείου. Σε εισβολές των «Γιουνάν» μεταπρατών, ώστε να βελτιωθεί, η «διεθνής κατάταξης της χώρας μας», ( από την«Standard & Poor» ;) και η θέση της Ελλάδας στον «νέο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας».
Ο «νέος πατριωτισμός» και η «νέα ελληνικότητα» επομένως αποτελούν όραμα του ελληνικού μεταπρατικού κατεστημένου, ( και όχι του λαϊκού κινήματος), για την «ισχυρή Ελλάδα» , που παίρνει μέρος ολόψυχα στο σύστημα που επεξεργάστηκε και επέβαλε η διεθνής τραπεζική ολιγαρχία.
Είναι το όραμα του «ευρω-πατριωτισμού», όπως τον περιέγραφε στις 13 Μαΐου 2005 ο κ. Παπανδρέου στη βουλή.
« Ένας νέος πατριωτισμός, μια ισχυρή αυτοπεποίθηση, μια ελπίδα και σιγουριά για το αύριο, μια ασφάλεια για την πατρίδα, μια περηφάνια για τον ελληνισμό.»
Τα πράγματα όμως είναι πολύ πιο απλά.
Στην Ε.Ε. η κυρίαρχη ιδεολογική προσπάθεια της τραπεζιτικής ολιγαρχίας είναι η συγχώνευση των εθνών, η υπέρβαση των εθνικών συμφερόντων, και η ομογενοποίηση των εθνικών πολιτισμών.
«Στην Ευρώπη σήμερα, παρακολουθούμε την συστηματική προσπάθεια ξεριζώματος του πατριωτισμού. Εκεί επειδή ο υπερβολικός εθνικιστικός πυρετός και ο ασύνετος πατριωτισμός οδήγησαν σε καταστρεπτικούς πολέμους, κυριαρχεί η τάση προς συγχώνευση των εθνών. Ένας οικονομικός ευρω-πατριωτισμός που υπερβαίνει όλα τα εθνικά συμφέροντα μπορεί τελικά να ομογενοποιήσει τους διακριτούς πολιτισμούς και τα ανόμοια συμφέροντα» (.02/07/2001 NY.TIMES William L. Safire)
Επομένως δεν υπάρχει δίλημμα.
Η κ. Χριστίνα Κουλούρη , καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, που αγωνίζεται από τις στήλες Βήματος για να ξαναγραφεί η ιστορία, «αποστασιοποιημένη από «εθνικούς συναισθηματισμούς», έγραφε στο Βήμα (9 Μαρ. 2008). «Οι ποικίλες αντιφάσεις που παρατηρούνται στη σημερινή συγκυρία οφείλονται, μεταξύ άλλων, και στο γεγονός ότι η διευρυμένη αντίληψη του έθνους που είχε παραδοσιακά ο ελληνικός εθνικισμός (διασπορά, ομογένεια, αλύτρωτες περιοχές) συγκρούεται με τον πραγματιστικό κρατικό πατριωτισμό του σύγχρονου ελληνικού έθνους-κράτους» .
Ένας ακόμα πατριωτισμός. Κρατικός και πράγματιστικός. Που αναρωτιέται:
«Στην αρχή το θέμα ήταν σύνθετο: αφορούσε τον αλυτρωτισμό των εθνικιστών της πΓΔΜ, τις απειλές κατά της Ελλάδας, καθώς και τη χρήση ελληνικών εθνικών συμβόλων. Μετά την ενδιάμεση συμφωνία του 1995 το ζήτημα που διχάζει σήμερα είναι το όνομα. Γιατί όμως αντιδρά η Ελλάδα στον αυτοπροσδιορισμό της πΓΔΜ ως «Δημοκρατίας της Μακεδονίας»; Ποιο εθνικό της συμφέρον βλάπτεται; Κινδυνεύουν η πολιτιστική μας κληρονομιά και τα εθνικά μας σύμβολα να «αλωθούν» από τους γείτονες Σκοπιανούς ή μήπως η πολιτική που ακολουθεί η ελληνική κυβέρνηση στο θέμα της ονομασίας χαϊδεύει το εύκολο πάθος και τον εθνικισμό - μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης - αλλά αγνοεί το εθνικό συμφέρον;»
Το « νέο» εθνικό συμφέρον, του ευρω-πατριωτισμού προσδιορίστηκε από τον Ανδρουλάκη, στις 70+1 θέσεις. Εισβολή των «μπακάληδων» και των ελληνικών τραπεζών στα Βαλκάνια και «καλός βαθμός» από την S&P.
Επομένως το θέμα της συζήτησης του ΙΣΤΑΜΕ είναι: «Νέος διεθνισμός και νέος πατριωτισμός».
Ο Πατριωτισμός όμως, δεν ο χωράει επίθετα και προσδιορισμούς.
Δεν μπορεί να είναι νέος, ριζοσπαστικός, σύγχρονος, παλαιός και οτιδήποτε άλλο φαντάζεται η εκάστοτε επικοινωνιακή πολιτική των κομμάτων του συστήματος. Ο Πατριωτισμός είναι ένας και διαχρονικός. Είναι αντίθετος στην ομογενοποίηση, και είναι αντίθετος στη φτώχεια και την υποβάθμιση της ζωής των Ελλήνων προς όφελος των «εισβολέων». Ο Πατριωτισμός είναι η λαϊκή αντίρροπη δύναμη στην ομογενοποίηση των πολιτισμών, και αποβλέπει στην επιβίωση της Πατρίδας και του ελληνισμού.
Ο Πατριωτισμός, υπερασπίζεται το ελληνικό σύνταγμα. τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία.
Άλλωστε το Σύνταγμά μας και συνακόλουθα το πολίτευμα μας στηρίζεται στον «νέο πατριωτισμό» αλλά στον πατριωτισμό των Ελλήνων και για αυτό άλλωστε το άρθρο 120 παρ. 4 ορίζει «Η Τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων».
Αυτόν λοιπόν είναι ο πατριωτισμός που στηρίζει το δημοκρατικό μας πολίτευμα . Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες. Πρώτα η Ελλάδα.
ΥΓ.Επειδή η «ομογενοποίηση» του νέου Ευρωπατριωτισμού που προωθεί η τραπεζιτική ολιγαρχία, συνδέεται με το Κίνημα των «μεταλασσόμενων » εμπόρων, που έκρυβαν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα, μετά τον ισπανικό διωγμό ,στο όνομα της επιχειρηματικής δράσης, και άλλαζαν ταυτότητα σαν τα σακάκια, υποστηρίζει τα εθνικά συμφέροντα των χωρών στις οποίες οι «μεταλλαγμένοι» κατέχουν την εξουσία είτε άμεσα είτε έμμεσα . (π.χ. Τουρκία, Σκόπια, Κοσσυφοπέδιο, Γεωργία,κλπ). Επίσης υποστηρίζει τα «εθνικά συμφέροντα» των μητροπολιτικών κέντρων. (ΗΠΑ-Ισπαήλ).
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2008
Νεο-πατριωτισμός και ευρω-πατριωτισμός
Βοήθεια…. έρχονται τα «πατριωτάκια»του Σπύρου Χατζάρα
αρχική Ημερομηνία: 01/10/2007 http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=1712
Ο «νέος πατριωτισμός», που εισέβαλε μαζί με τις φωτιές στο πολιτικό λεξιλόγιο του εγχώριου κατεστημένου, είναι ένα ιδεολόγημα που επεξεργάστηκε το αμερικανικό κατεστημένο, στo πλαίσιo της «Νέας Τάξης», και το οποίο παρουσιάστηκε σ΄ εμάς τους «πληβείους», στις 2 Ιουλίου 2001, ( δύο μέρες πριν την αμερικανική «εθνική (;) εορτή») από τον αρθογράφο των Τάιμς της Νέας Υόρκης William L. Safire.
Ο «πατριώτης» Safire, που το πραγματικό του όνομα είναι Safir, καθότι εβραϊκής καταγωγής , ανέλαβε να μας εξηγήσει ότι, « ήρθε ο καιρός για έναν νέο πατριωτισμό με λιγότερο στόμφο αλλά με βαθιά υπερηφάνεια. Η ανεξαρτησία της Αμερικής και η δύναμή μας , μας δίνουν το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το τι είναι καλύτερο για την εθνική μας ασφάλειά , καθώς επίσης και για το τι είναι καλύτερο για την διεθνή ασφάλεια, όπως πιστεύουν πολλοί από μας. Η ανεξαρτησία μας και η ευημερία μας, μας δίνουν την δυνατότητα να οδηγήσουμε τον κόσμο με το παράδειγμά μας. Η ελεύθερη επιχείρηση που υποτάσσεται στο κράτος δικαίου παράγει πιο πολλά για τους περισσότερους. Η ανεξαρτησία μας και οι ηθικές αρχές μας , μας δίνουν την ελευθερία να υποστηρίξουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα οπουδήποτε».
Το άρθρο ήταν μια διακήρυξη για το δικαίωμα των ΗΠΑ, «να ηγηθούν του κόσμου», χωρίς να αυτοπεριορίζονται λαμβάνοντας υπόψη, τους «άλλους πόλους», της διεθνούς πολιτικής.
Το «πολλοί από μας», ξεκάθαρα έδειχνε ότι ο "πατριώτης" κ. Σαφίρ μιλούσε εκ μέρους μιας ομάδας η μιας οργανώσεως, που κινείται στο ημίφως του παρασκηνίου, αφού η μόνη τους σύσταση ήταν το «πολλοί από μας».
Αυτή η ομάδα «πατριωτών» σχολίαζε διά του κ. Σαφίρ την πρακτική του ευρωπαϊκού κατεστημένου σημειώνοντας ότι, «στην Ευρώπη σήμερα, παρακολουθούμε την συστηματική προσπάθεια ξεριζώματος του πατριωτισμού. Εκεί επειδή ο υπερβολικός εθνικιστικός πυρετός και ο ασύνετος πατριωτισμός οδήγησαν σε καταστρεπτικούς πολέμους, κυριαρχεί η τάση προς συγχώνευση των εθνών. Ένας οικονομικός ευρω-πατριωτισμός που υπερβαίνει όλα τα εθνικά συμφέροντα μπορεί τελικά να ομογενοποιήσει τους διακριτούς πολιτισμούς και τα ανόμοια συμφέροντα».
Όσοι αναγνωρίζουν στην κριτική του κ. Σαφίρ και τον ευρω-πατριωτισμό την «Ισχυρή Ελλάδα», του κ. Σημίτη δεν κάνουν λάθος.
Ο «νέος πατριωτισμός», πουλιόταν ήδη στα περίπτερα όταν στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 «βομβαρδίστηκαν» οι δίδυμοι πύργοι στη Νέα Υόρκη.
Η αμερικανική κυβέρνηση υιοθέτησε τότε τον «νέο πατριωτισμό» ως επίσημη κρατική ιδεολογία και με τη βοήθεια των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης έκαναν τον μέσο Αμερικανό να βουτήξει μια σημαία και να την κολλήσει στο παράθυρο του η στο αμάξι του.
Η εξωτερική μορφή του « νέου πατριωτισμού», περιορίστηκε στο «αρπάζω μια σημαία και τρέχω.
Στην πράξη σήμαινε όμως την αποδοχή της κατάλυσης κάθε στοιχείου δημοκρατίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η εισαγωγή του «νέου πατριωτισμού» από τον κ. Καραμανλή στην Ελλάδα πήρε ακριβώς την ίδια μορφή μετά από προτροπή του πρωθυπουργού προς τους οπαδούς του. «Αρπάζω μια σημαία και τρέχω στις συγκεντρώσεις της Ν.Δ.». Δείγμα πατριωτισμού ήταν και τα ψιλά στο παγκάρι των καναλιών « υπέρ των καμένων». Πατριώτες και οι τέως «Νταβατζήδες», που θα χτίσουν στα καμένα τα νέα παραθεριστικά συγκροτήματα.Δεν ήταν σαφές, αν στον «νέο πατριωτισμό» του κ. Καραμανλή , περιλαμβάνονταν οι εμπρηστές , οι οικοπεδοφάγοι και οι ανίκανοι που δεν έσβησαν έγκαιρα τις πυρκαγιές.
Ωστόσο ο «νέος πατριωτισμός» παρουσιάστηκε «δειλά» για πρώτη φορά στη Βουλή (13.05.2005) από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου: «Πως αισθάνεται και πως αισθανόταν ο Έλληνας πολίτης; Σκεφτείτε πως αισθανόταν με την έναρξη και τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ένας νέος πατριωτισμός, μια ισχυρή αυτοπεποίθηση, μια ελπίδα και σιγουριά για το αύριο, μια ασφάλεια για την πατρίδα, μια περηφάνια για τον ελληνισμό.» , αλλά κανείς τότε δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία.Στις Ηνωμένες Πολιτείες το δημοκρατικό κόμμα δεν μπορούσε να μείνει πίσω. Υιοθέτησε και αυτό τον «νέο πατριωτισμό», δίνοντας του διαφορετικό περιεχόμενο. Ο «νέος πατριωτισμός» των Δημοκρατικών, ήταν η προστασία του περιβάλλοντος και του Συντάγματος.
Αυτήν τη μορφή «πατριωτισμού» ανέλαβε να μας μεταλαμπαδεύσει ο κ. G. Παπανδρέου.
Στον "νέο πατριωτισμό " προσχώρησε και ο ΣΥΡΙΖΑ δια του Α.Τσίπρα,(04/03/2008 ): "εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να βγούμε στους δρόμους διεκδικώντας ένα νέο πατριωτισμό. Ένας νέος πατριωτισμός είναι να μην πηγαίνουν νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι στρατιώτες στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν για να εξυπηρετήσουν ξένες δυνάμεις. Ένας νέος πατριωτισμός είναι να μην γίνονται συμφωνίες με πολυεθνικές εταιρείες που δίνουν την ενέργεια σε ξένα χέρια και φτιάχνουν μονάδες λιθάνθρακα που υποβαθμίζουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής. Να μην ξεπουλάμε τα λιμάνια της χώρας, τις υποδομές της χώρας σε ξένες πολυεθνικές εταιρείες. Αυτός είναι ο νέος πατριωτισμός κι αυτό το νέο πατριωτισμό εμείς θα υπηρετήσουμε.»
Σε κάθε περίπτωση ο «νέος πατριωτισμός» είναι αμερικανικός και μυρίζει από μακριά νεοταξίλα.Ο πατριωτισμός δεν μπορεί να είναι ούτε νέος ούτε παλιός. Ο εκσυγχρονισμός του πατριωτισμού είναι απαραίτητος για να βγαίνουν βιβλία που διδάσκουν στα παιδιά ότι η «σφαγή της Σμύρνης» οφείλεται στον συνωστισμό, χωρίς αντιδράσεις, και για να υποστηρίζουμε λύσεις που εξυπηρετούν το νέο- εθνικό μας (αμερικανικό) συμφέρον όπως στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν.
Ο «νέος πατριωτισμός» η ο ευρώ-πατριωτισμός δυστυχώς για τον κ. Καραμανλή τον κ. Παπανδρέου και τον Alexis, δεν είναι καινούργιοι. Εμείς οι Έλληνες τους ξέρουμε από πολύ παλιά. Από αυτό το πράγμα υπέφεραν ο Νένεκος, ο Εφιάλτης και πιο πρόσφατα οι κουκουλοφόροι στο μπλόκο της Κοκκινιάς.
αρχική Ημερομηνία: 01/10/2007 http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=1712
Ο «νέος πατριωτισμός», που εισέβαλε μαζί με τις φωτιές στο πολιτικό λεξιλόγιο του εγχώριου κατεστημένου, είναι ένα ιδεολόγημα που επεξεργάστηκε το αμερικανικό κατεστημένο, στo πλαίσιo της «Νέας Τάξης», και το οποίο παρουσιάστηκε σ΄ εμάς τους «πληβείους», στις 2 Ιουλίου 2001, ( δύο μέρες πριν την αμερικανική «εθνική (;) εορτή») από τον αρθογράφο των Τάιμς της Νέας Υόρκης William L. Safire.
Ο «πατριώτης» Safire, που το πραγματικό του όνομα είναι Safir, καθότι εβραϊκής καταγωγής , ανέλαβε να μας εξηγήσει ότι, « ήρθε ο καιρός για έναν νέο πατριωτισμό με λιγότερο στόμφο αλλά με βαθιά υπερηφάνεια. Η ανεξαρτησία της Αμερικής και η δύναμή μας , μας δίνουν το δικαίωμα να αποφασίζουμε για το τι είναι καλύτερο για την εθνική μας ασφάλειά , καθώς επίσης και για το τι είναι καλύτερο για την διεθνή ασφάλεια, όπως πιστεύουν πολλοί από μας. Η ανεξαρτησία μας και η ευημερία μας, μας δίνουν την δυνατότητα να οδηγήσουμε τον κόσμο με το παράδειγμά μας. Η ελεύθερη επιχείρηση που υποτάσσεται στο κράτος δικαίου παράγει πιο πολλά για τους περισσότερους. Η ανεξαρτησία μας και οι ηθικές αρχές μας , μας δίνουν την ελευθερία να υποστηρίξουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα οπουδήποτε».
Το άρθρο ήταν μια διακήρυξη για το δικαίωμα των ΗΠΑ, «να ηγηθούν του κόσμου», χωρίς να αυτοπεριορίζονται λαμβάνοντας υπόψη, τους «άλλους πόλους», της διεθνούς πολιτικής.
Το «πολλοί από μας», ξεκάθαρα έδειχνε ότι ο "πατριώτης" κ. Σαφίρ μιλούσε εκ μέρους μιας ομάδας η μιας οργανώσεως, που κινείται στο ημίφως του παρασκηνίου, αφού η μόνη τους σύσταση ήταν το «πολλοί από μας».
Αυτή η ομάδα «πατριωτών» σχολίαζε διά του κ. Σαφίρ την πρακτική του ευρωπαϊκού κατεστημένου σημειώνοντας ότι, «στην Ευρώπη σήμερα, παρακολουθούμε την συστηματική προσπάθεια ξεριζώματος του πατριωτισμού. Εκεί επειδή ο υπερβολικός εθνικιστικός πυρετός και ο ασύνετος πατριωτισμός οδήγησαν σε καταστρεπτικούς πολέμους, κυριαρχεί η τάση προς συγχώνευση των εθνών. Ένας οικονομικός ευρω-πατριωτισμός που υπερβαίνει όλα τα εθνικά συμφέροντα μπορεί τελικά να ομογενοποιήσει τους διακριτούς πολιτισμούς και τα ανόμοια συμφέροντα».
Όσοι αναγνωρίζουν στην κριτική του κ. Σαφίρ και τον ευρω-πατριωτισμό την «Ισχυρή Ελλάδα», του κ. Σημίτη δεν κάνουν λάθος.
Ο «νέος πατριωτισμός», πουλιόταν ήδη στα περίπτερα όταν στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001 «βομβαρδίστηκαν» οι δίδυμοι πύργοι στη Νέα Υόρκη.
Η αμερικανική κυβέρνηση υιοθέτησε τότε τον «νέο πατριωτισμό» ως επίσημη κρατική ιδεολογία και με τη βοήθεια των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης έκαναν τον μέσο Αμερικανό να βουτήξει μια σημαία και να την κολλήσει στο παράθυρο του η στο αμάξι του.
Η εξωτερική μορφή του « νέου πατριωτισμού», περιορίστηκε στο «αρπάζω μια σημαία και τρέχω.
Στην πράξη σήμαινε όμως την αποδοχή της κατάλυσης κάθε στοιχείου δημοκρατίας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η εισαγωγή του «νέου πατριωτισμού» από τον κ. Καραμανλή στην Ελλάδα πήρε ακριβώς την ίδια μορφή μετά από προτροπή του πρωθυπουργού προς τους οπαδούς του. «Αρπάζω μια σημαία και τρέχω στις συγκεντρώσεις της Ν.Δ.». Δείγμα πατριωτισμού ήταν και τα ψιλά στο παγκάρι των καναλιών « υπέρ των καμένων». Πατριώτες και οι τέως «Νταβατζήδες», που θα χτίσουν στα καμένα τα νέα παραθεριστικά συγκροτήματα.Δεν ήταν σαφές, αν στον «νέο πατριωτισμό» του κ. Καραμανλή , περιλαμβάνονταν οι εμπρηστές , οι οικοπεδοφάγοι και οι ανίκανοι που δεν έσβησαν έγκαιρα τις πυρκαγιές.
Ωστόσο ο «νέος πατριωτισμός» παρουσιάστηκε «δειλά» για πρώτη φορά στη Βουλή (13.05.2005) από τον κ. Γιώργο Παπανδρέου: «Πως αισθάνεται και πως αισθανόταν ο Έλληνας πολίτης; Σκεφτείτε πως αισθανόταν με την έναρξη και τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων. Ένας νέος πατριωτισμός, μια ισχυρή αυτοπεποίθηση, μια ελπίδα και σιγουριά για το αύριο, μια ασφάλεια για την πατρίδα, μια περηφάνια για τον ελληνισμό.» , αλλά κανείς τότε δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία.Στις Ηνωμένες Πολιτείες το δημοκρατικό κόμμα δεν μπορούσε να μείνει πίσω. Υιοθέτησε και αυτό τον «νέο πατριωτισμό», δίνοντας του διαφορετικό περιεχόμενο. Ο «νέος πατριωτισμός» των Δημοκρατικών, ήταν η προστασία του περιβάλλοντος και του Συντάγματος.
Αυτήν τη μορφή «πατριωτισμού» ανέλαβε να μας μεταλαμπαδεύσει ο κ. G. Παπανδρέου.
Στον "νέο πατριωτισμό " προσχώρησε και ο ΣΥΡΙΖΑ δια του Α.Τσίπρα,(04/03/2008 ): "εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να βγούμε στους δρόμους διεκδικώντας ένα νέο πατριωτισμό. Ένας νέος πατριωτισμός είναι να μην πηγαίνουν νέα παιδιά, νέοι άνθρωποι στρατιώτες στο Κόσοβο, στο Αφγανιστάν για να εξυπηρετήσουν ξένες δυνάμεις. Ένας νέος πατριωτισμός είναι να μην γίνονται συμφωνίες με πολυεθνικές εταιρείες που δίνουν την ενέργεια σε ξένα χέρια και φτιάχνουν μονάδες λιθάνθρακα που υποβαθμίζουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής. Να μην ξεπουλάμε τα λιμάνια της χώρας, τις υποδομές της χώρας σε ξένες πολυεθνικές εταιρείες. Αυτός είναι ο νέος πατριωτισμός κι αυτό το νέο πατριωτισμό εμείς θα υπηρετήσουμε.»
Σε κάθε περίπτωση ο «νέος πατριωτισμός» είναι αμερικανικός και μυρίζει από μακριά νεοταξίλα.Ο πατριωτισμός δεν μπορεί να είναι ούτε νέος ούτε παλιός. Ο εκσυγχρονισμός του πατριωτισμού είναι απαραίτητος για να βγαίνουν βιβλία που διδάσκουν στα παιδιά ότι η «σφαγή της Σμύρνης» οφείλεται στον συνωστισμό, χωρίς αντιδράσεις, και για να υποστηρίζουμε λύσεις που εξυπηρετούν το νέο- εθνικό μας (αμερικανικό) συμφέρον όπως στην περίπτωση του σχεδίου Ανάν.
Ο «νέος πατριωτισμός» η ο ευρώ-πατριωτισμός δυστυχώς για τον κ. Καραμανλή τον κ. Παπανδρέου και τον Alexis, δεν είναι καινούργιοι. Εμείς οι Έλληνες τους ξέρουμε από πολύ παλιά. Από αυτό το πράγμα υπέφεραν ο Νένεκος, ο Εφιάλτης και πιο πρόσφατα οι κουκουλοφόροι στο μπλόκο της Κοκκινιάς.
Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008
Δημοκρατία ή Παγκόσμια Ολιγαρχία
Διεθνισμός ή Λαϊκή Κυριαρχία
Ο καινούργιος διεθνισμός της ολιγαρχίας, προσπαθεί τώρα να αναστήσει τις αυτοκρατορίες, βάζοντας στο θρόνο του αυτοκράτορα τους τραπεζίτες.
Σπύρος Χατζάρας
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Αρης Βελουχιώτης. «Ο λόγος της Λαμίας»
To ερώτημα, πάντα πρέπει να είναι σαφές και ξεκάθαρο ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια σωστή απάντηση.Το ερώτημα που έχουμε εμπρός μας , από το ΙΣΤΑΜΕ είναι: Διεθνισμός ή πατριωτισμός;
Ο «διεθνισμός» αποκλείει άραγε τον «πατριωτισμό» ; Αυτό είναι μια πραγματική διάζευξη;
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ό Μαρξιστικός- Λενινιστικός διεθνισμός , είναι ο «προλεταριακός διεθνισμός» . Επομένως το ερώτημα μας, όπως έχει διατυπωθεί, δεν αφορά στον «διεθνισμό» , της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος.
Άλλωστε, στο ερώτημα ,«προλεταριακός διεθνισμός» ή πατριωτισμός, έχουν δοθεί δύο πρωτότυπες και αυθεντικές απαντήσεις, από τον Λένιν με την συμφωνία του Μπρεστ-Λιτόφσκ, και από τον Στάλιν με τον «μεγάλο πατριωτικό πόλεμο».
Σύμφωνα με την απάντηση του Στάλιν, οι εργάτες όλου του κόσμου, είχαν πατρίδα. Την σοβιετική .
Επομένως δεν μπορεί να υπάρχει ερώτημα «προλεταριακός διεθνισμός» ή πατριωτισμός. Διότι δεν είναι έννοιες που συγκρούονται. Η απάντηση του Λένιν ήταν ότι «η επανάσταση μπορεί να παραχωρεί προσωρινά έδαφος, για να εδραιωθεί ».
-Απαντήσεις στο ερώτημα, έχει δώσει και η γαλλική επανάσταση , με την «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της 26ης Αυγούστου 1789». (Παράγραφος 3: «Πηγή κάθε εξουσίας είναι αποκλειστικά το έθνος. Κανένα σώμα, κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία που δεν απορρέει από το έθνος»).
Οι Ιακωβίνοι ήταν πατριώτες. Η Convention Nationale, κήρυξε πατριωτικό πόλεμο κατά των «ξένων εισβολέων άριστοκρατών», και ο εθνικός ύμνος , η Μασσαλιώτιδα , ( Allons enfants de la Patrie), καλεί για την υπεράσπιση της πατρίδας. Επομένως, η γαλλική επανάσταση, που έγινε διεθνής, ήταν πατριωτική.
-Η απάντηση των Ιακωβίνων, του Λένιν και του Στάλιν, είναι απλή. Η ελευθερία, η ισότητα, η αδελφότητα, το σύνταγμα, οι νόμοι, η δημοκρατία, η λαϊκή κυριαρχία , αποτελούν την πατρίδα. Και για να ασκούνται αυτά τα δικαιώματα χρειάζεται εθνική ανεξαρτησία, και συλλογική δύναμη απέναντι στην ισχύ των «εχθρών του λαού».
- Η συλλογική δύναμη της λαϊκής κυριαρχίας είναι η πατρίδα. Αυτή ήταν η επαναστατική σύλληψη, που άλλαξε τον κόσμο. Η πατρίδα είναι το συλλογικό εγώ. Αυτήν την ιακωβίνικη ιδέα κήρυξε και ο Ρήγας.
Μια ακόμα απάντηση έδωσαν και οι «καρμπονάροι» απ' όλη την Ευρώπη , που έτρεξαν στην Πελοπόννησο το 1821 ,για να προσφέρουν το αίμα τους ,για τη «νέα πατρίδα», την « Ελληνική Δημοκρατία » .
-Το σύνταγμα της Επιδαύρου ήταν η νέα πατρίδα τους.
Η γαλλική Επανάσταση, γέννησε τις «απελευθερωτικές ιδέες» και δημιούργησε τα εθνικά κράτη στη θέση των αυτοκρατοριών.Το έθνος και η πατρίδα, στην Ευρώπη, ήταν προϊόν της επανάστασης.
Ο «διεθνισμός», σημαίνει την συνεννόηση και αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών,και προϋποθέτει ύπαρξη εθνών και όχι την κατάργησή τους ή την ανυπαρξία τους.
Τι είδους διεθνισμός μπορεί να υπάρξει και ποια συνεννόηση και ποια αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών , όταν δεν υπάρχουν έθνη; Διεθνισμός , δεν υφίσταται με την κατάργηση ή την υποτίμηση του έθνους.
Ο Διεθνισμός σαν κίνημα, και σαν πολιτική πρακτική μπορεί να σημαίνει μόνο συνεννόηση και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών που έχουν πατρίδα. Είναι κίνημα που πηγαίνει πέρα από την μια πατρίδα, και αγκαλιάζει και άλλες πατρίδες.
Εάν δεν έχουμε, ως βάση, ως σημείο στήριξης την πατρίδα, δηλαδή την ελευθερία, την δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία, τότε αυτός ο θεσμός που συζητάμε θα πρέπει να προωθείται από τα πάνω και όχι από τα κάτω.
Επομένως ο Διεθνισμός που μας απασχολεί, σε διάζευξη με τον πατριωτισμό, πρέπει να είναι κάτι καινούργιο, ένα προϊόν της εποχής μας, που δεν αντιστοιχίζεται με γνωστές ιδέες και πρακτικές από το παρελθόν.
Ένας διεθνισμός χωρίς πατρίδα, και χωρίς λαϊκή κυριαρχία.
Αυτός ο «καινούργιους διεθνισμός» , έχει ωστόσο παρελθόν. Προέρχεται από τους εχθρούς της γαλλικής επανάστασης. Διότι και αυτοί ήταν διεθνιστές . Συνδέεται επίσης με το Κίνημα των «μεταλασσόμενων » εμπόρων , που έκρυβαν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα, μετά τον ισπανικό διωγμό ,στο όνομα της επιχειρηματικής δράσης, και έτσι άλλαζαν ταυτότητα σαν τα σακάκια.
Το ερώτημα «διεθνισμός ή πατριωτισμός», γίνεται σαφέστερο εάν συνυπολογίσουμε την έννοιά της ολιγαρχίας ,το εμπόριο του χρήματος, και την κοινωνική αριστοκρατία.
-Απέναντι στην «πατρίδα», δεν βρίσκεται ο «προλεταριακός διεθνισμός», αλλά «η Διεθνής», της ολιγαρχίας του κεφαλαίου, και της «αριστοκρατίας» .
Άρα, το αρχικό ερώτημα , έγινε έτσι κατανοητό. Δημοκρατία η αντεπανάσταση; .
Τώρα που προσδιορίσαμε το πραγματικό ερώτημα, μπορούμε να το φωτίσουμε περισσότερο επισημαίνοντας ότι η θρησκεία και οι αυτοκρατορίες που εκπροσωπούν τον «ολιγαρχικό διεθνισμό » δεν αναγνωρίζουν καμιά πατρίδα, αλλά την κάστα της ολιγαρχίας.
Η θρησκεία καταδικάζει τον «εθνοτισμό» . Όλοι είμαστε παιδιά του θεού. Εάν μάλιστα, δεν είχε συμβεί η αμαρτία στην Βαβέλ, θα μιλάγαμε όλοι αραμαικά. Η πολυγλωσσία, τα έθνη, και οι πατρίδες, ήταν προϊόν της αμαρτίας, ήταν αποτέλεσμα της «κατάρας του θεού», και επομένως «με νηστεία» αλλά και «προσευχή» , μπορούμε να επιστρέψουμε στην μια γλώσσα, και τον ένα πατέρα. (Για τη νηστεία ,φροντίζει ήδη η παγκόσμια οικονομική κρίση που μας προσέφερε η διεθνής τοκογλυφία).Έτσι θα πληρωθεί και το ,«αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε και κατακυριεύσατε την γην», το οποίο επιδιώκουν, όσοι πιστεύουν, κρυφά ή φανερά, στην ιερότητα, και το αναπόδραστο της ιουδαϊκής μυθολογίας.
Οι αυτοκρατορίες, επίσης δεν γνώριζαν πατρίδες. Στα ανάκτορα του Τσάρου μιλούσαν όλοι γαλλικά. Όσοι υπηρετούσαν τον τσάρο ήταν ευπρόσδεκτοι. Η Οθωμανική αυτοκρατορία, είχε στο κεφάλι της τον σουλτάνο και τον Ιμάμη. Ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης ήταν οι επικεφαλής της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το ίδιο και στην Δύση. Ο Πάπας και ο Αυτοκράτορας.
Η Γαλλική επανάσταση διέλυσε τις αυτοκρατορίες, απελευθέρωσε τους λαούς, και τους έκανε δώρο τη δημοκρατία. Ο «αβράκωτος υπήκοος» , έγινε πολίτης με δικαιώματα.
Ο καινούργιος διεθνισμός της ολιγαρχίας, προσπαθεί τώρα να αναστήσει τις αυτοκρατορίες, βάζοντας στο θρόνο του αυτοκράτορα τους τραπεζίτες.
Να λοιπόν που απαντήσαμε στο ερώτημα.
Απέναντι στην «πατρίδα», βρίσκεται ο διεθνισμός του τραπεζικού κεφαλαίου. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
-«Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Αρης Βελουχιώτης. «Ο λόγος της Λαμίας»
Η «παγκόσμια διακυβέρνηση», που ευαγγελίζονται, οι νέοι διεθνιστές, που θα ξεπεράσει την «Βαβέλ των εθνών», της γαλλικής επανάστασης, θα έχει μόνιμο δημοκρατικό έλλειμμα, γιατί θα είναι ολιγαρχική.
Οι νέες αυτοκρατορίες ψάχνουν « πολίτες του κόσμου», που δεν διεκδικούν τα δημοκρατικά δικαιώματα. Προσφέρουν μια νέα ισότητα. Ίσα δικαιώματα στους πολίτες και τους οικονομικούς μετανάστες. Αφού όλοι είμαστε παιδιά ενός θεού σε μια παγκόσμια πατρίδα. Ίσα δικαιώματα στις βιολογικές μητέρες και τους γκέι-μητέρες. Το δικαίωμα στο «έκστασι» και την «πρέζα» . Παγκόσμιες εκλογές και παγκόσμιες υποσχέσεις. Ένας Ομπάμα για όλους αλλά και ένας Ράχμ Εμανιουέλ για όλους, ένας Ροκφέλερ, και ένας Ρότσιλντ.
Αντίθετα η επανάσταση αγαπάει ,σέβεται, και διδάσκεται από την ιστορία και την πατρίδα. Ας θυμηθούμε τι έλεγε στη Λαμία ο Αρης Βελουχιώτης:
«Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα, ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, που επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται άπ' ολο τον κόσμο. Κανένας σοφός ή άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός…… Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», ανάμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ' άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.
Μα ό,τι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμιά αξία. Την ελληνικότητά μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη. Αυτό κάνεις δεν τόθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι' αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τάχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.»
«Ο λόγος της Λαμίας»
Ο καινούργιος διεθνισμός της ολιγαρχίας, προσπαθεί τώρα να αναστήσει τις αυτοκρατορίες, βάζοντας στο θρόνο του αυτοκράτορα τους τραπεζίτες.
Σπύρος Χατζάρας
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Αρης Βελουχιώτης. «Ο λόγος της Λαμίας»
To ερώτημα, πάντα πρέπει να είναι σαφές και ξεκάθαρο ώστε να δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για μια σωστή απάντηση.Το ερώτημα που έχουμε εμπρός μας , από το ΙΣΤΑΜΕ είναι: Διεθνισμός ή πατριωτισμός;
Ο «διεθνισμός» αποκλείει άραγε τον «πατριωτισμό» ; Αυτό είναι μια πραγματική διάζευξη;
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Ό Μαρξιστικός- Λενινιστικός διεθνισμός , είναι ο «προλεταριακός διεθνισμός» . Επομένως το ερώτημα μας, όπως έχει διατυπωθεί, δεν αφορά στον «διεθνισμό» , της εργατικής τάξης και του εργατικού κινήματος.
Άλλωστε, στο ερώτημα ,«προλεταριακός διεθνισμός» ή πατριωτισμός, έχουν δοθεί δύο πρωτότυπες και αυθεντικές απαντήσεις, από τον Λένιν με την συμφωνία του Μπρεστ-Λιτόφσκ, και από τον Στάλιν με τον «μεγάλο πατριωτικό πόλεμο».
Σύμφωνα με την απάντηση του Στάλιν, οι εργάτες όλου του κόσμου, είχαν πατρίδα. Την σοβιετική .
Επομένως δεν μπορεί να υπάρχει ερώτημα «προλεταριακός διεθνισμός» ή πατριωτισμός. Διότι δεν είναι έννοιες που συγκρούονται. Η απάντηση του Λένιν ήταν ότι «η επανάσταση μπορεί να παραχωρεί προσωρινά έδαφος, για να εδραιωθεί ».
-Απαντήσεις στο ερώτημα, έχει δώσει και η γαλλική επανάσταση , με την «Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη της 26ης Αυγούστου 1789». (Παράγραφος 3: «Πηγή κάθε εξουσίας είναι αποκλειστικά το έθνος. Κανένα σώμα, κανένα άτομο δεν μπορεί να ασκήσει εξουσία που δεν απορρέει από το έθνος»).
Οι Ιακωβίνοι ήταν πατριώτες. Η Convention Nationale, κήρυξε πατριωτικό πόλεμο κατά των «ξένων εισβολέων άριστοκρατών», και ο εθνικός ύμνος , η Μασσαλιώτιδα , ( Allons enfants de la Patrie), καλεί για την υπεράσπιση της πατρίδας. Επομένως, η γαλλική επανάσταση, που έγινε διεθνής, ήταν πατριωτική.
-Η απάντηση των Ιακωβίνων, του Λένιν και του Στάλιν, είναι απλή. Η ελευθερία, η ισότητα, η αδελφότητα, το σύνταγμα, οι νόμοι, η δημοκρατία, η λαϊκή κυριαρχία , αποτελούν την πατρίδα. Και για να ασκούνται αυτά τα δικαιώματα χρειάζεται εθνική ανεξαρτησία, και συλλογική δύναμη απέναντι στην ισχύ των «εχθρών του λαού».
- Η συλλογική δύναμη της λαϊκής κυριαρχίας είναι η πατρίδα. Αυτή ήταν η επαναστατική σύλληψη, που άλλαξε τον κόσμο. Η πατρίδα είναι το συλλογικό εγώ. Αυτήν την ιακωβίνικη ιδέα κήρυξε και ο Ρήγας.
Μια ακόμα απάντηση έδωσαν και οι «καρμπονάροι» απ' όλη την Ευρώπη , που έτρεξαν στην Πελοπόννησο το 1821 ,για να προσφέρουν το αίμα τους ,για τη «νέα πατρίδα», την « Ελληνική Δημοκρατία » .
-Το σύνταγμα της Επιδαύρου ήταν η νέα πατρίδα τους.
Η γαλλική Επανάσταση, γέννησε τις «απελευθερωτικές ιδέες» και δημιούργησε τα εθνικά κράτη στη θέση των αυτοκρατοριών.Το έθνος και η πατρίδα, στην Ευρώπη, ήταν προϊόν της επανάστασης.
Ο «διεθνισμός», σημαίνει την συνεννόηση και αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών,και προϋποθέτει ύπαρξη εθνών και όχι την κατάργησή τους ή την ανυπαρξία τους.
Τι είδους διεθνισμός μπορεί να υπάρξει και ποια συνεννόηση και ποια αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών , όταν δεν υπάρχουν έθνη; Διεθνισμός , δεν υφίσταται με την κατάργηση ή την υποτίμηση του έθνους.
Ο Διεθνισμός σαν κίνημα, και σαν πολιτική πρακτική μπορεί να σημαίνει μόνο συνεννόηση και αλληλεγγύη μεταξύ των λαών που έχουν πατρίδα. Είναι κίνημα που πηγαίνει πέρα από την μια πατρίδα, και αγκαλιάζει και άλλες πατρίδες.
Εάν δεν έχουμε, ως βάση, ως σημείο στήριξης την πατρίδα, δηλαδή την ελευθερία, την δημοκρατία και τη λαϊκή κυριαρχία, τότε αυτός ο θεσμός που συζητάμε θα πρέπει να προωθείται από τα πάνω και όχι από τα κάτω.
Επομένως ο Διεθνισμός που μας απασχολεί, σε διάζευξη με τον πατριωτισμό, πρέπει να είναι κάτι καινούργιο, ένα προϊόν της εποχής μας, που δεν αντιστοιχίζεται με γνωστές ιδέες και πρακτικές από το παρελθόν.
Ένας διεθνισμός χωρίς πατρίδα, και χωρίς λαϊκή κυριαρχία.
Αυτός ο «καινούργιους διεθνισμός» , έχει ωστόσο παρελθόν. Προέρχεται από τους εχθρούς της γαλλικής επανάστασης. Διότι και αυτοί ήταν διεθνιστές . Συνδέεται επίσης με το Κίνημα των «μεταλασσόμενων » εμπόρων , που έκρυβαν την εθνική και θρησκευτική τους ταυτότητα, μετά τον ισπανικό διωγμό ,στο όνομα της επιχειρηματικής δράσης, και έτσι άλλαζαν ταυτότητα σαν τα σακάκια.
Το ερώτημα «διεθνισμός ή πατριωτισμός», γίνεται σαφέστερο εάν συνυπολογίσουμε την έννοιά της ολιγαρχίας ,το εμπόριο του χρήματος, και την κοινωνική αριστοκρατία.
-Απέναντι στην «πατρίδα», δεν βρίσκεται ο «προλεταριακός διεθνισμός», αλλά «η Διεθνής», της ολιγαρχίας του κεφαλαίου, και της «αριστοκρατίας» .
Άρα, το αρχικό ερώτημα , έγινε έτσι κατανοητό. Δημοκρατία η αντεπανάσταση; .
Τώρα που προσδιορίσαμε το πραγματικό ερώτημα, μπορούμε να το φωτίσουμε περισσότερο επισημαίνοντας ότι η θρησκεία και οι αυτοκρατορίες που εκπροσωπούν τον «ολιγαρχικό διεθνισμό » δεν αναγνωρίζουν καμιά πατρίδα, αλλά την κάστα της ολιγαρχίας.
Η θρησκεία καταδικάζει τον «εθνοτισμό» . Όλοι είμαστε παιδιά του θεού. Εάν μάλιστα, δεν είχε συμβεί η αμαρτία στην Βαβέλ, θα μιλάγαμε όλοι αραμαικά. Η πολυγλωσσία, τα έθνη, και οι πατρίδες, ήταν προϊόν της αμαρτίας, ήταν αποτέλεσμα της «κατάρας του θεού», και επομένως «με νηστεία» αλλά και «προσευχή» , μπορούμε να επιστρέψουμε στην μια γλώσσα, και τον ένα πατέρα. (Για τη νηστεία ,φροντίζει ήδη η παγκόσμια οικονομική κρίση που μας προσέφερε η διεθνής τοκογλυφία).Έτσι θα πληρωθεί και το ,«αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και πληρώσατε και κατακυριεύσατε την γην», το οποίο επιδιώκουν, όσοι πιστεύουν, κρυφά ή φανερά, στην ιερότητα, και το αναπόδραστο της ιουδαϊκής μυθολογίας.
Οι αυτοκρατορίες, επίσης δεν γνώριζαν πατρίδες. Στα ανάκτορα του Τσάρου μιλούσαν όλοι γαλλικά. Όσοι υπηρετούσαν τον τσάρο ήταν ευπρόσδεκτοι. Η Οθωμανική αυτοκρατορία, είχε στο κεφάλι της τον σουλτάνο και τον Ιμάμη. Ο αυτοκράτορας και ο πατριάρχης ήταν οι επικεφαλής της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το ίδιο και στην Δύση. Ο Πάπας και ο Αυτοκράτορας.
Η Γαλλική επανάσταση διέλυσε τις αυτοκρατορίες, απελευθέρωσε τους λαούς, και τους έκανε δώρο τη δημοκρατία. Ο «αβράκωτος υπήκοος» , έγινε πολίτης με δικαιώματα.
Ο καινούργιος διεθνισμός της ολιγαρχίας, προσπαθεί τώρα να αναστήσει τις αυτοκρατορίες, βάζοντας στο θρόνο του αυτοκράτορα τους τραπεζίτες.
Να λοιπόν που απαντήσαμε στο ερώτημα.
Απέναντι στην «πατρίδα», βρίσκεται ο διεθνισμός του τραπεζικού κεφαλαίου. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα.
-«Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει νάβρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους. Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουνε μέσα στη χώρα που κατοικούμε. Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουνε τα κεφάλαιά τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;»
Αρης Βελουχιώτης. «Ο λόγος της Λαμίας»
Η «παγκόσμια διακυβέρνηση», που ευαγγελίζονται, οι νέοι διεθνιστές, που θα ξεπεράσει την «Βαβέλ των εθνών», της γαλλικής επανάστασης, θα έχει μόνιμο δημοκρατικό έλλειμμα, γιατί θα είναι ολιγαρχική.
Οι νέες αυτοκρατορίες ψάχνουν « πολίτες του κόσμου», που δεν διεκδικούν τα δημοκρατικά δικαιώματα. Προσφέρουν μια νέα ισότητα. Ίσα δικαιώματα στους πολίτες και τους οικονομικούς μετανάστες. Αφού όλοι είμαστε παιδιά ενός θεού σε μια παγκόσμια πατρίδα. Ίσα δικαιώματα στις βιολογικές μητέρες και τους γκέι-μητέρες. Το δικαίωμα στο «έκστασι» και την «πρέζα» . Παγκόσμιες εκλογές και παγκόσμιες υποσχέσεις. Ένας Ομπάμα για όλους αλλά και ένας Ράχμ Εμανιουέλ για όλους, ένας Ροκφέλερ, και ένας Ρότσιλντ.
Αντίθετα η επανάσταση αγαπάει ,σέβεται, και διδάσκεται από την ιστορία και την πατρίδα. Ας θυμηθούμε τι έλεγε στη Λαμία ο Αρης Βελουχιώτης:
«Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα, ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, που επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται άπ' ολο τον κόσμο. Κανένας σοφός ή άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός…… Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», ανάμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ' άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.
Μα ό,τι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμιά αξία. Την ελληνικότητά μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη. Αυτό κάνεις δεν τόθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι' αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τάχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.»
«Ο λόγος της Λαμίας»
Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008
Ο Soros Obama και ο Barack JPMorgan-Chase
Μαύρος θρίαμβος ή «μαύρη Νίκη»;
Ημερομηνία: 09/11/2008
του Σπύρου Χατζάρα
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2103
Η «αλλαγή» είναι κοσμοϊστορική, στο επίπεδο της «Επικοινωνίας», όμως .
Ένας «ηλιοκαμένος», κατά τον Σίλβιο , ή ένας «σκυλάραπας» για τους ρατσιστές , έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ ,σαράντα χρόνια μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Μαύρος θρίαμβος ή «μαύρη Νίκη»;
Οι ελπίδες για κάτι διαφορετικό είναι καλές και αναγκαίες τόσο για τους φτωχούς της Αμερικής όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Άλλωστε το ελληνικό έθνος έζησε 400 χρόνια με τον μύθο, «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα΄νε».
Οι «επικοινωνιακές» ψευδαισθήσεις όμως, είναι επικίνδυνες....
Το μήνυμα, της νίκης των «απόκληρων», ενισχύει την εμπιστοσύνη στο «Σύστημα», και στο «αμερικανικό όνειρο». Η προοπτική της εισόδου των απόκληρων της «καλύβας του Μπάρμπα-Θωμά» στον Λευκό Οίκο, απέδωσε και αυξημένη λαϊκή συμμετοχή στην διαδικασία, που ονομάζουν, (κατ' ευφημισμόν), οι Αμερικανοί, εκλογές, και επομένως της προσέδωσε δημοκρατική νομιμοποίηση.
«Η …εκδίκηση της γυφτιάς, μετά από μια 8ετία βομβαρδισμού των ΗΠΑ εκ των έσω με έξυπνα όπλα μαζικής μαλακίας, έπρεπε να είναι θεαματική, για να γίνει πιστευτή. Και πράγματι: οι θαυματουργές εταιρίες του Ίντερνετ, τα τάγματα των μπλόγκερς, οι μεγάλες εφημερίδες, το Χόλιγουντ, οι ράπερς και οι μαντόνες, τα δίκτυα εθελοντών, το βαρύ πυροβολικό των δημοσκόπων, διαφημιστών, ψυχολόγων, στρατολόγων και ερανιστών, η λεγόμενη "μαλακή δύναμη", εξέπληξε τους αδαείς και ενθουσίασε τους πρετεντέρηδες»(Σπ.Κομίνης).
Το διακύβευμα των «εκλογών» τις 4ης Νοεμβρίου ήταν, αν η προεδρική εξουσία, θα παραμείνει υπό τον έλεγχο των «7 πετρελαϊκών αδελφών», ή θα περάσει στον έλεγχο των«7 τραπεζικών αδελφών». Πιο απλά, αν ο Συνασπισμός συμφερόντων και κεφαλαίων, περί και υπέρ τον Τσέινι, (που προκάλεσε τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και την κρίση στη Γεωργία, για τον έλεγχο ενεργειακών οδών), θα παρέμενε στον Λευκό Οίκο ή αν θα ανελάμβανε τα ηνία της πολιτικής εξουσίας, η τραπεζιτική Ολιγαρχία, που οδήγησε την παγκόσμια οικονομία στην κατάρρευση.Η απάντηση είχε δοθεί πολύ πριν τις «εκλογές», από τις δημοσκοπήσεις.Σε κάθε περίπτωση, ο διακομματικός και υπερκομματικός Σόρος διατηρεί το «χαρτοφυλάκιο» του, όπως και η Γκόλντμαν Σάξ , όπως και ο Μπάφετ που την έσωσε, με προνομιακούς όρους και εξασφαλισμένο μέρισμα 10%.(που το αντέγραψε και ο επενδυτής Αλογοσκούφης).Η «σύγκρουση» του καρτέλ της ενέργειας με το καρτέλ των τραπεζών, είναι «μαϊμού».Στο καρτέλ του πετρελαίου, οι οικογένειες Ρότσιλντ και Ροκφέλερ διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι δύο οικογένειες , έχουν τον καθοριστικό ρόλο στο τραπεζικό καρτέλ.Επομένως το αποτέλεσμα της 4ης Νοεμβρίου είναι σαφές:
Έχασαν οι Ρεπουμπλικάνοι Ρότσιλντ -Ροκφέλερ και κέρδισαν οι Δημοκρατικοί Ροκφέλερ- Ρότσιλντ. Η ανατροπή είναι ξεκάθαρη.
Κάποιος ηλίθιος στην Αθήνα ,χαιρέτισε την εκλογή του Χουσεΐν του 44ου , λέγοντας, ότι «ήρθε το τέλος της εβραϊκής κυριαρχίας» .(Απορία: Του το είπαν ή το σκέφθηκε μόνος του;)
Η «Αλλαγή», 27 χρόνια πριν, στην Ελλάδα, είχε μια σαφή προοπτική. «Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην κυβέρνηση , ο λαός στην εξουσία». Η «Αλλαγή» του Ομπάμα, σημαίνει: «Ο Χουσεΐν στην κυβέρνηση, οι Ροκφέλερ στην εξουσία».Ο αμερικανικός λαός, με την ψήφο του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία διότι η οικογένεια Ρότσιλντ υποστήριξε με πάθος την Χίλαρι , ενώ η οικογένεια Ροκφέλερ, τον Ομπάμα.Δεν πρέπει να μας διαφύγει ότι τη συμφωνία «ειρήνευσης» Χίλαρι - Ομπάμα , (στο πλαίσιο της οποίας διακανονίστηκε και η «αποζημίωση» για την κάλυψη των χρεών της), έγινε στο περιθώριο της συνόδου των Μπιλντερμπέργκερς στη Νέα Υόρκη τον Ιούνιο.
Η αμερικάνικη οικονομία είναι χτισμένη πάνω στο «όραμα» της παγκόσμιας ηγεμονίας της τραπεζιτικής ολιγαρχίας των Ρότσιλντ –Ροκφέλερ, η οποία χρειάζεται την ισχύ της επιβολής. Επομένως, είναι μία πολεμική οικονομία, στην υπηρεσία μιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που χρειάζεται τους πολέμους.
Ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα, αυτήν την πολιτική δεσμεύτηκε να υπηρετήσει, για να εκλεγεί πρόεδρος.Με το «συμβόλαιο» που υπέγραψε, έβαλε εγγύηση το κεφάλι του. Εκτροπή από τα συμφωνημένα σημαίνει θάνατος.
Όταν στις αρχές του Ιανουαρίου του 2007 ο Ομπάμα ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του, ανάμεσα στους χρηματοδοτες του, βρέθηκαν οι τράπεζες Goldman Sachs, UBS AG, Leehman Brothers, JP Morgan Chase, Citigroup, Morgan Stanley and Credit Suisse και φυσικά οι 2 μεγαλύτεροι χρηματοδότες των Δημοκρατικών, ο Τζορτζ Σόρος και Ρόμπερτ Γούλφ. Στις 4 Δεκεμβρίου 2006, είχε γίνει η «επίσημη παρουσίαση του προϊόντος» , στο γραφείο του Σόρος στο Μανχάταν. Ο «μεγιστάνας» της Wall Street παρουσίασε τον μέλλοντα υποψήφιο Πρόεδρο σε εκπροσώπους τραπεζικών κολοσσών.
Ο Σόρος είχε κάνει και την «πρώτη επαφή» με τον Ομπάμα, το 2004 εκ μέρους των λόμπυ της Wall Street. Τότε ο Σόρος χρηματοδότησε με 60.000 δολάρια τον υποψήφιο γερουσιαστή ,με τον οποίο είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις , εκείνη την περίοδο. Η οικογένεια Rockefeller στήριξε τον Ομπάμα δια του Γερουσιαστή Jay Rockefeller.Σε ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα των οικογενειών Ρότσιλντ –Ροκφέλερ, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ , μιλώντας προεκλογικά στο American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), δήλωσε πως θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει το Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ που «θα παραμείνει πρωτεύουσα του Ισραήλ». Για να ενισχύσει τον «αύθραυστο δεσμό» μεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα υποσχέθηκε να διαθέσει ως πρόεδρος, 30 δις δολάρια σε εξοπλιστικά προγράμματα για το Ισραήλ. Η θερμή ομιλία του δημοκρατικού υποψηφίου στο πανίσχυρο αμερικανικό λόμπι των Εβραίων, έφερε την πλήρη ικανοποίηση και δια στόματος, του τότε, ισραηλινού πρωθυπουργού Εχούντ Ολμέρτ, που έκανε λόγο για συγκινητική ομιλία υποστήριξης. Η απερχόμενη υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ δήλωσε μετά τις εκλογές ,ότι η στάση του Ομπάμα έναντι του Ιράν μπορεί να εκληφθεί ως αδυναμία. Ο αποστολέας του μηνύματος φυσικά ,ήταν από την Ουάσιγκτον. Ο πόλεμος με το Ιράν παραμένει στην ατζέντα.Ο «αγώνας» για τους δρόμους της Ενέργειας θα συνεχιστεί.
Ο 44ος πρόεδρος δεσμεύθηκε για το Αφγανιστάν, (από εκεί πρέπει να περάσουν οι αγωγοί προς τον ινδικό ωκεανό, και για την υποστήριξη προς τις χώρες που απελευθερώθηκαν από την σοβιετική κυριαρχία, δηλαδή και τα πετρέλαια της Κασπίας, και τον Καύκασο.
Ημερομηνία: 09/11/2008
του Σπύρου Χατζάρα
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2103
Η «αλλαγή» είναι κοσμοϊστορική, στο επίπεδο της «Επικοινωνίας», όμως .
Ένας «ηλιοκαμένος», κατά τον Σίλβιο , ή ένας «σκυλάραπας» για τους ρατσιστές , έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ ,σαράντα χρόνια μετά τη δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ. Μαύρος θρίαμβος ή «μαύρη Νίκη»;
Οι ελπίδες για κάτι διαφορετικό είναι καλές και αναγκαίες τόσο για τους φτωχούς της Αμερικής όσο και για τον υπόλοιπο κόσμο.
Άλλωστε το ελληνικό έθνος έζησε 400 χρόνια με τον μύθο, «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα΄νε».
Οι «επικοινωνιακές» ψευδαισθήσεις όμως, είναι επικίνδυνες....
Το μήνυμα, της νίκης των «απόκληρων», ενισχύει την εμπιστοσύνη στο «Σύστημα», και στο «αμερικανικό όνειρο». Η προοπτική της εισόδου των απόκληρων της «καλύβας του Μπάρμπα-Θωμά» στον Λευκό Οίκο, απέδωσε και αυξημένη λαϊκή συμμετοχή στην διαδικασία, που ονομάζουν, (κατ' ευφημισμόν), οι Αμερικανοί, εκλογές, και επομένως της προσέδωσε δημοκρατική νομιμοποίηση.
«Η …εκδίκηση της γυφτιάς, μετά από μια 8ετία βομβαρδισμού των ΗΠΑ εκ των έσω με έξυπνα όπλα μαζικής μαλακίας, έπρεπε να είναι θεαματική, για να γίνει πιστευτή. Και πράγματι: οι θαυματουργές εταιρίες του Ίντερνετ, τα τάγματα των μπλόγκερς, οι μεγάλες εφημερίδες, το Χόλιγουντ, οι ράπερς και οι μαντόνες, τα δίκτυα εθελοντών, το βαρύ πυροβολικό των δημοσκόπων, διαφημιστών, ψυχολόγων, στρατολόγων και ερανιστών, η λεγόμενη "μαλακή δύναμη", εξέπληξε τους αδαείς και ενθουσίασε τους πρετεντέρηδες»(Σπ.Κομίνης).
Το διακύβευμα των «εκλογών» τις 4ης Νοεμβρίου ήταν, αν η προεδρική εξουσία, θα παραμείνει υπό τον έλεγχο των «7 πετρελαϊκών αδελφών», ή θα περάσει στον έλεγχο των«7 τραπεζικών αδελφών». Πιο απλά, αν ο Συνασπισμός συμφερόντων και κεφαλαίων, περί και υπέρ τον Τσέινι, (που προκάλεσε τους πολέμους στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και την κρίση στη Γεωργία, για τον έλεγχο ενεργειακών οδών), θα παρέμενε στον Λευκό Οίκο ή αν θα ανελάμβανε τα ηνία της πολιτικής εξουσίας, η τραπεζιτική Ολιγαρχία, που οδήγησε την παγκόσμια οικονομία στην κατάρρευση.Η απάντηση είχε δοθεί πολύ πριν τις «εκλογές», από τις δημοσκοπήσεις.Σε κάθε περίπτωση, ο διακομματικός και υπερκομματικός Σόρος διατηρεί το «χαρτοφυλάκιο» του, όπως και η Γκόλντμαν Σάξ , όπως και ο Μπάφετ που την έσωσε, με προνομιακούς όρους και εξασφαλισμένο μέρισμα 10%.(που το αντέγραψε και ο επενδυτής Αλογοσκούφης).Η «σύγκρουση» του καρτέλ της ενέργειας με το καρτέλ των τραπεζών, είναι «μαϊμού».Στο καρτέλ του πετρελαίου, οι οικογένειες Ρότσιλντ και Ροκφέλερ διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο. Οι δύο οικογένειες , έχουν τον καθοριστικό ρόλο στο τραπεζικό καρτέλ.Επομένως το αποτέλεσμα της 4ης Νοεμβρίου είναι σαφές:
Έχασαν οι Ρεπουμπλικάνοι Ρότσιλντ -Ροκφέλερ και κέρδισαν οι Δημοκρατικοί Ροκφέλερ- Ρότσιλντ. Η ανατροπή είναι ξεκάθαρη.
Κάποιος ηλίθιος στην Αθήνα ,χαιρέτισε την εκλογή του Χουσεΐν του 44ου , λέγοντας, ότι «ήρθε το τέλος της εβραϊκής κυριαρχίας» .(Απορία: Του το είπαν ή το σκέφθηκε μόνος του;)
Η «Αλλαγή», 27 χρόνια πριν, στην Ελλάδα, είχε μια σαφή προοπτική. «Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. στην κυβέρνηση , ο λαός στην εξουσία». Η «Αλλαγή» του Ομπάμα, σημαίνει: «Ο Χουσεΐν στην κυβέρνηση, οι Ροκφέλερ στην εξουσία».Ο αμερικανικός λαός, με την ψήφο του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στην όλη διαδικασία διότι η οικογένεια Ρότσιλντ υποστήριξε με πάθος την Χίλαρι , ενώ η οικογένεια Ροκφέλερ, τον Ομπάμα.Δεν πρέπει να μας διαφύγει ότι τη συμφωνία «ειρήνευσης» Χίλαρι - Ομπάμα , (στο πλαίσιο της οποίας διακανονίστηκε και η «αποζημίωση» για την κάλυψη των χρεών της), έγινε στο περιθώριο της συνόδου των Μπιλντερμπέργκερς στη Νέα Υόρκη τον Ιούνιο.
Η αμερικάνικη οικονομία είναι χτισμένη πάνω στο «όραμα» της παγκόσμιας ηγεμονίας της τραπεζιτικής ολιγαρχίας των Ρότσιλντ –Ροκφέλερ, η οποία χρειάζεται την ισχύ της επιβολής. Επομένως, είναι μία πολεμική οικονομία, στην υπηρεσία μιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής, που χρειάζεται τους πολέμους.
Ο Μπαράκ Χουσεΐν Ομπάμα, αυτήν την πολιτική δεσμεύτηκε να υπηρετήσει, για να εκλεγεί πρόεδρος.Με το «συμβόλαιο» που υπέγραψε, έβαλε εγγύηση το κεφάλι του. Εκτροπή από τα συμφωνημένα σημαίνει θάνατος.
Όταν στις αρχές του Ιανουαρίου του 2007 ο Ομπάμα ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του, ανάμεσα στους χρηματοδοτες του, βρέθηκαν οι τράπεζες Goldman Sachs, UBS AG, Leehman Brothers, JP Morgan Chase, Citigroup, Morgan Stanley and Credit Suisse και φυσικά οι 2 μεγαλύτεροι χρηματοδότες των Δημοκρατικών, ο Τζορτζ Σόρος και Ρόμπερτ Γούλφ. Στις 4 Δεκεμβρίου 2006, είχε γίνει η «επίσημη παρουσίαση του προϊόντος» , στο γραφείο του Σόρος στο Μανχάταν. Ο «μεγιστάνας» της Wall Street παρουσίασε τον μέλλοντα υποψήφιο Πρόεδρο σε εκπροσώπους τραπεζικών κολοσσών.
Ο Σόρος είχε κάνει και την «πρώτη επαφή» με τον Ομπάμα, το 2004 εκ μέρους των λόμπυ της Wall Street. Τότε ο Σόρος χρηματοδότησε με 60.000 δολάρια τον υποψήφιο γερουσιαστή ,με τον οποίο είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις , εκείνη την περίοδο. Η οικογένεια Rockefeller στήριξε τον Ομπάμα δια του Γερουσιαστή Jay Rockefeller.Σε ό,τι αφορά τα εθνικά θέματα των οικογενειών Ρότσιλντ –Ροκφέλερ, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ , μιλώντας προεκλογικά στο American Israel Public Affairs Committee (AIPAC), δήλωσε πως θα κάνει τα πάντα για να προστατεύσει το Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ που «θα παραμείνει πρωτεύουσα του Ισραήλ». Για να ενισχύσει τον «αύθραυστο δεσμό» μεταξύ Ισραήλ και ΗΠΑ, ο Μπαράκ Ομπάμα υποσχέθηκε να διαθέσει ως πρόεδρος, 30 δις δολάρια σε εξοπλιστικά προγράμματα για το Ισραήλ. Η θερμή ομιλία του δημοκρατικού υποψηφίου στο πανίσχυρο αμερικανικό λόμπι των Εβραίων, έφερε την πλήρη ικανοποίηση και δια στόματος, του τότε, ισραηλινού πρωθυπουργού Εχούντ Ολμέρτ, που έκανε λόγο για συγκινητική ομιλία υποστήριξης. Η απερχόμενη υπουργός Εξωτερικών του Ισραήλ δήλωσε μετά τις εκλογές ,ότι η στάση του Ομπάμα έναντι του Ιράν μπορεί να εκληφθεί ως αδυναμία. Ο αποστολέας του μηνύματος φυσικά ,ήταν από την Ουάσιγκτον. Ο πόλεμος με το Ιράν παραμένει στην ατζέντα.Ο «αγώνας» για τους δρόμους της Ενέργειας θα συνεχιστεί.
Ο 44ος πρόεδρος δεσμεύθηκε για το Αφγανιστάν, (από εκεί πρέπει να περάσουν οι αγωγοί προς τον ινδικό ωκεανό, και για την υποστήριξη προς τις χώρες που απελευθερώθηκαν από την σοβιετική κυριαρχία, δηλαδή και τα πετρέλαια της Κασπίας, και τον Καύκασο.
Σωσίβιο 326 δισ. δολ. για τη Citigroup. Πακέτο Ροκφέλερ7,7 τρις για τους Τραπεζίτες .
Οι Τραπεζίτες συνεχίζουν και επιμένουν και μέσα από τον τάφο τους να κάνουν αυτό που ξέρουν.
του Σπύρου Χατζάρα
http://deltio11.blogspot.com/
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ,συνεχίζει να προτείνει την ίδια συνταγή, και τα ίδια φάρμακα, στα κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα, λόγω της κατάρρευσης, του οικονομικού συστήματος των εμπόρων του χρήματος.Μείωση των «υπερβολικών» κρατικών δαπανών, πληθωρισμός, ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας , μείωση μισθών , λιτότητα κλπ.Εδώ στην Ελλάδα, ένας σοφός αναλυτής, από αυτούς που δεν προέβλεψαν την κρίση, δήλωσε ότι, «αν η διεθνής κρίση συνεχιστεί με την ένταση των τελευταίων 10 εβδομάδων και πολλές χώρες - όπως η Ισλανδία, η Ουγγαρία ή η Ουκρανία, βρεθούν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, τίποτα δεν αποκλείει οι αγορές να επικεντρωθούν και στη χρηματοδότηση του τεράστιου ελληνικού ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών και να «επιτεθούν» στην Ελλάδα, δηλαδή να αρνηθούν τον δανεισμό, δυσχεραίνοντας ακόμα και την έκδοση κρατικών ομολόγων. Σ΄ένα τέτοιο σενάριο, τα επιτόκια δανεισμού του κράτους θα εκτιναχθούν προς τα πάνω, θα υπάρξει έλλειψη κεφαλαίων και η ύφεση θα πάρει διαστάσεις εφιάλτη».Ποιες είναι οι αγορές που θα επιτεθούν στην Ελλάδα; Μήπως οι τραπεζίτες που έχασαν ήδη 7-8 τρις δολάρια;-Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπουμε στους χρεοκοπημένους να θέλουν να τραβήξουν στον τάφο τους, κράτη και λαούς. Πώς είναι δυνατόν, τα κράτη να αναλαμβάνουν από τη μια πλευρά το βάρος διάσωσης των τραπεζών και το τραπεζιτών, και από την άλλη οι τραπεζίτες να ωθούν τα κράτη σε χρεοκοπία;Και πώς είναι δυνατόν οι κεντρικές τράπεζες, να παράγουν δημιουργούν τρισεκατομμύρια νέων πιστώσεων προς τις τράπεζες και να μην αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών;Ο Ροκφέλερ αποφάσισε μέσω των υπαλλήλων του, (Μπερνάνκε- Γκάιθνερ), να επιβάλει στην αμερικανική κυβέρνηση τη χορήγηση , στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ 7,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων , που θα φορτωθούν στο αμερικανικό δημόσιο χρέος ,δηλαδή στις τσέπες των Αμερικανών φορολογουμένων.Μια αναλυτική εικόνα των ποσών που έχουν κατευθυνθεί στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Αμερικής – δίνει το άρθρο του προέδρου της FED Μπεν Μπερνάνκε στο περιοδικό New Yorker που θα κυκλοφορήσει την 1η Δεκεμβρίου.Μέχρι τώρα η αμερικανική κυβέρνηση έχει εκχωρήσει στα καταρρέοντα τραπεζικά ιδρύματα , περισσότερα από 2,8 τρις δολ., είτε με την μορφή άμεσων χορηγήσεων, είτε με την μέθοδο των επενδύσεων κρατικών κεφαλαίων έναντι μετοχών των προβληματικών ιδρυμάτων, είτε με την απευθείας εξαγορά των λεγόμενων «τοξικών» χρεογράφων.Την ίδια ώρα η FED έχει αυξήσει τους τελευταίους μήνες τις δημοπρασίες ρευστότητας προς τις εμπορικές τράπεζες – εσχάτως μάλιστα με επιτόκια μικρότερα του βασικού παρεμβατικού της επιτοκίου.Ο κ. Μπερνάνκε αποκαλύπτει, πως «η μόνη επιλογή που έχει η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα είναι να συνεχίσει στο δρόμο που έχει επιλέξει μέχρι στιγμής, κάτι που σημαίνει πως μέσα στους επόμενους 12 μήνες θα έχει δώσει στις τράπεζες πάνω από 7 τρις δολάρια».Σωσίβιο 326 δισ. δολ. για τη CitigroupΟ Τίμοθι Γκέθνερ, ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας στη Νέα Υόρκη και επικείμενος υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ στη νέα κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στο σχέδιο διάσωσης της Citi, με τη διαμόρφωση « του πακέτου» των 326 δισ. δολαρίων. Σε αυτό το πακέτο δεν συμπεριλαμβάνονται τα 25 δισ. δολάρια που ήδη δόθηκαν στη Citi στο πλαίσιο του προγράμματος Troubled Asset Relief Porgram (TAFP), το οποίο εγκρίθηκε τον Οκτώβριο Η μετοχή της Citi, μετά την ανακοίνωση του πακέτου σημείωνε άνοδο 64% , ενω μια εβδομάδα πριν είχε υποχωρήσει κατά 60%, σε επίπεδα χαμηλότερα των πέντε δολαρίων.Οι Ροκφέλερ, πούλησαν τις μετοχές τους και προκάλεσαν την κατάρρευση, και μετά τις αγόρασαν και πάλι, βγάζοντας 120% σε δέκα ημέρες.Οι συνολικές ζημίες τη Citi τα τελευταία τέσσερα τρίμηνα ανέρχονται στα 20 δισ. δολάρια, με διαγραφές 60 δισ. δολαρίων. Τα στοιχεία ενεργητικού της Citi υπολογίζονται στα 2 τρισ. δολάρια, με δραστηριότητα σε πάνω από 100 χώρες. Παραμένει αβέβαιο, όμως, εάν αυτή η κίνηση θα συμβάλει στη σταθεροποίηση του κλίματος. Η κρατικοποίηση της Fannie Mae, της Freddie Mac και της American International Group δεν έχει συμβάλει στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του τραπεζικού συστήματος. Σύμφωνα με κοινή ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) και της υπηρεσίας εγγύησης καταθέσεων (FDIC), το κράτος θα διαθέσει 20 δισ. δολάρια στη Citi με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές της τράπεζας. Eπιπροσθέτως, η κυβέρνηση εγγυάται 306 δισ. δολάρια σε στεγαστικά δάνεια, εμπορικά ή για την αγορά κατοικίας, ομόλογα συνδεδεμένα με στεγαστικά δάνεια που δόθηκαν σε άτομα φτωχά, πιστωτικά κριτήρια και εταιρικά ομόλογα, αν και οι πρώτες επισφάλειες έως και 29 δισ. δολαρίων θα καλυφθούν από τη Citi. Η διοίκηση δεσμεύτηκε με τη μη καταβολή μερίσματος την επόμενη τριετία, όπως και αυστηρότερους όρους στις αποδοχές υψηλόβαθμων στελεχών. Mε την καθοδήγηση της FDIC θα υπάρξουν, επίσης, αλλαγές στις συνθήκες αποπληρωμής δανείων της Citi για τους ασθενέστερους δανειολήπτες.Είναι σαφές, ότι η κατάσταση αυτή είναι το απολύτως παράλογο. Το σύστημα που κατέρρευσε, συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να μην συνέβη τίποτα, και απλά περιμένει να περάσει το « κρυολόγημα» για να συνεχίσει τα ίδια.Το σύστημα Ροκφέλερ-Ρότσιλντ, με τις «ιδιωτικές» κεντρικές Τράπεζες, και τους ιδιώτες ρυθμιστές που είχαν την υποχρέωση να αξιολογούν τον κίνδυνο και να λειτουργούν, υποτίθεται, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, τελείωσε.Η ανεξέλεγκτη δραστηριότητα των αεριτζήδων «επενδυτών» , με την συνέργεια της Standard & Poor, της Moony της BIS κλπ , δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το μήνυμα το είχε στείλει η Enron.Η επιβολή της πολιτικής των τραπεζιτών στο Λαούς και τα Κράτη δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η μείωση των βασικών μισθών, της αγοραστικής δύναμης των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, και η αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων μέσω του φορολογικού συστήματος δεν ήταν ποτέ, και δεν είναι και τώρα η λύση.Οφείλουμε να κάνουμε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί πρέπει να περάσουν στον έλεγχο των κρατών, ώστε να διαθέτουν δημοκρατική νομιμοποίηση, και τον τραπεζιτών. Από την εποπτεία των διεθνών οργανισμών, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κλπ, στα κράτη πρέπει να περάσουμε στην κρατική εποπτεία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και στον ελεγχο στους Ρότσιλντ-Ροκφέλερ.Έλεγχος στους Ρότσιλντ-Ροκφέλερ.Στην Ευρώπη, πρέπει να εγκαταλείψουμε τα δόγματα τον τραπεζιτών και να επανακαθοριστεί η οικονομική πολιτική της ΕΕ με δημόσιες επενδύσεις. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πρέπει να αλλάξει ηγεσία και πολιτική. Να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη και την απασχόληση. Να στηρίζει στα αναπτυξιακά ελλείμματα. Δημόσιες Επενδύσεις και υποδομές ώστε να αυξηθεί η απασχόληση και να μειωθεί η ανεργία και φτώχεια. Να στηρίζει την Παιδεία και την έρευνα.
Τα φάρμακα που προσπαθούν να μας δώσουν οι τραπεζίτες είναι λάθος.
του Σπύρου Χατζάρα
http://deltio11.blogspot.com/
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ,συνεχίζει να προτείνει την ίδια συνταγή, και τα ίδια φάρμακα, στα κράτη που αντιμετωπίζουν προβλήματα, λόγω της κατάρρευσης, του οικονομικού συστήματος των εμπόρων του χρήματος.Μείωση των «υπερβολικών» κρατικών δαπανών, πληθωρισμός, ο υπερτροφικός δημόσιος τομέας , μείωση μισθών , λιτότητα κλπ.Εδώ στην Ελλάδα, ένας σοφός αναλυτής, από αυτούς που δεν προέβλεψαν την κρίση, δήλωσε ότι, «αν η διεθνής κρίση συνεχιστεί με την ένταση των τελευταίων 10 εβδομάδων και πολλές χώρες - όπως η Ισλανδία, η Ουγγαρία ή η Ουκρανία, βρεθούν στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, τίποτα δεν αποκλείει οι αγορές να επικεντρωθούν και στη χρηματοδότηση του τεράστιου ελληνικού ελλείμματος τρεχουσών συναλλαγών και να «επιτεθούν» στην Ελλάδα, δηλαδή να αρνηθούν τον δανεισμό, δυσχεραίνοντας ακόμα και την έκδοση κρατικών ομολόγων. Σ΄ένα τέτοιο σενάριο, τα επιτόκια δανεισμού του κράτους θα εκτιναχθούν προς τα πάνω, θα υπάρξει έλλειψη κεφαλαίων και η ύφεση θα πάρει διαστάσεις εφιάλτη».Ποιες είναι οι αγορές που θα επιτεθούν στην Ελλάδα; Μήπως οι τραπεζίτες που έχασαν ήδη 7-8 τρις δολάρια;-Πώς είναι δυνατόν να επιτρέπουμε στους χρεοκοπημένους να θέλουν να τραβήξουν στον τάφο τους, κράτη και λαούς. Πώς είναι δυνατόν, τα κράτη να αναλαμβάνουν από τη μια πλευρά το βάρος διάσωσης των τραπεζών και το τραπεζιτών, και από την άλλη οι τραπεζίτες να ωθούν τα κράτη σε χρεοκοπία;Και πώς είναι δυνατόν οι κεντρικές τράπεζες, να παράγουν δημιουργούν τρισεκατομμύρια νέων πιστώσεων προς τις τράπεζες και να μην αγοράζουν τα ομόλογα των κρατών;Ο Ροκφέλερ αποφάσισε μέσω των υπαλλήλων του, (Μπερνάνκε- Γκάιθνερ), να επιβάλει στην αμερικανική κυβέρνηση τη χορήγηση , στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ 7,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων , που θα φορτωθούν στο αμερικανικό δημόσιο χρέος ,δηλαδή στις τσέπες των Αμερικανών φορολογουμένων.Μια αναλυτική εικόνα των ποσών που έχουν κατευθυνθεί στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Αμερικής – δίνει το άρθρο του προέδρου της FED Μπεν Μπερνάνκε στο περιοδικό New Yorker που θα κυκλοφορήσει την 1η Δεκεμβρίου.Μέχρι τώρα η αμερικανική κυβέρνηση έχει εκχωρήσει στα καταρρέοντα τραπεζικά ιδρύματα , περισσότερα από 2,8 τρις δολ., είτε με την μορφή άμεσων χορηγήσεων, είτε με την μέθοδο των επενδύσεων κρατικών κεφαλαίων έναντι μετοχών των προβληματικών ιδρυμάτων, είτε με την απευθείας εξαγορά των λεγόμενων «τοξικών» χρεογράφων.Την ίδια ώρα η FED έχει αυξήσει τους τελευταίους μήνες τις δημοπρασίες ρευστότητας προς τις εμπορικές τράπεζες – εσχάτως μάλιστα με επιτόκια μικρότερα του βασικού παρεμβατικού της επιτοκίου.Ο κ. Μπερνάνκε αποκαλύπτει, πως «η μόνη επιλογή που έχει η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα είναι να συνεχίσει στο δρόμο που έχει επιλέξει μέχρι στιγμής, κάτι που σημαίνει πως μέσα στους επόμενους 12 μήνες θα έχει δώσει στις τράπεζες πάνω από 7 τρις δολάρια».Σωσίβιο 326 δισ. δολ. για τη CitigroupΟ Τίμοθι Γκέθνερ, ο επικεφαλής της κεντρικής τράπεζας στη Νέα Υόρκη και επικείμενος υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ στη νέα κυβέρνηση του Μπαράκ Ομπάμα, διαδραμάτισε κρίσιμο ρόλο στο σχέδιο διάσωσης της Citi, με τη διαμόρφωση « του πακέτου» των 326 δισ. δολαρίων. Σε αυτό το πακέτο δεν συμπεριλαμβάνονται τα 25 δισ. δολάρια που ήδη δόθηκαν στη Citi στο πλαίσιο του προγράμματος Troubled Asset Relief Porgram (TAFP), το οποίο εγκρίθηκε τον Οκτώβριο Η μετοχή της Citi, μετά την ανακοίνωση του πακέτου σημείωνε άνοδο 64% , ενω μια εβδομάδα πριν είχε υποχωρήσει κατά 60%, σε επίπεδα χαμηλότερα των πέντε δολαρίων.Οι Ροκφέλερ, πούλησαν τις μετοχές τους και προκάλεσαν την κατάρρευση, και μετά τις αγόρασαν και πάλι, βγάζοντας 120% σε δέκα ημέρες.Οι συνολικές ζημίες τη Citi τα τελευταία τέσσερα τρίμηνα ανέρχονται στα 20 δισ. δολάρια, με διαγραφές 60 δισ. δολαρίων. Τα στοιχεία ενεργητικού της Citi υπολογίζονται στα 2 τρισ. δολάρια, με δραστηριότητα σε πάνω από 100 χώρες. Παραμένει αβέβαιο, όμως, εάν αυτή η κίνηση θα συμβάλει στη σταθεροποίηση του κλίματος. Η κρατικοποίηση της Fannie Mae, της Freddie Mac και της American International Group δεν έχει συμβάλει στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας του τραπεζικού συστήματος. Σύμφωνα με κοινή ανακοίνωση του υπουργείου Οικονομικών, της ομοσπονδιακής τράπεζας των ΗΠΑ (Fed) και της υπηρεσίας εγγύησης καταθέσεων (FDIC), το κράτος θα διαθέσει 20 δισ. δολάρια στη Citi με αντάλλαγμα προνομιούχες μετοχές της τράπεζας. Eπιπροσθέτως, η κυβέρνηση εγγυάται 306 δισ. δολάρια σε στεγαστικά δάνεια, εμπορικά ή για την αγορά κατοικίας, ομόλογα συνδεδεμένα με στεγαστικά δάνεια που δόθηκαν σε άτομα φτωχά, πιστωτικά κριτήρια και εταιρικά ομόλογα, αν και οι πρώτες επισφάλειες έως και 29 δισ. δολαρίων θα καλυφθούν από τη Citi. Η διοίκηση δεσμεύτηκε με τη μη καταβολή μερίσματος την επόμενη τριετία, όπως και αυστηρότερους όρους στις αποδοχές υψηλόβαθμων στελεχών. Mε την καθοδήγηση της FDIC θα υπάρξουν, επίσης, αλλαγές στις συνθήκες αποπληρωμής δανείων της Citi για τους ασθενέστερους δανειολήπτες.Είναι σαφές, ότι η κατάσταση αυτή είναι το απολύτως παράλογο. Το σύστημα που κατέρρευσε, συνεχίζει να συμπεριφέρεται σαν να μην συνέβη τίποτα, και απλά περιμένει να περάσει το « κρυολόγημα» για να συνεχίσει τα ίδια.Το σύστημα Ροκφέλερ-Ρότσιλντ, με τις «ιδιωτικές» κεντρικές Τράπεζες, και τους ιδιώτες ρυθμιστές που είχαν την υποχρέωση να αξιολογούν τον κίνδυνο και να λειτουργούν, υποτίθεται, προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος, τελείωσε.Η ανεξέλεγκτη δραστηριότητα των αεριτζήδων «επενδυτών» , με την συνέργεια της Standard & Poor, της Moony της BIS κλπ , δεν μπορεί να συνεχιστεί. Το μήνυμα το είχε στείλει η Enron.Η επιβολή της πολιτικής των τραπεζιτών στο Λαούς και τα Κράτη δεν μπορεί να συνεχιστεί. Η μείωση των βασικών μισθών, της αγοραστικής δύναμης των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων, η χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων, και η αναδιανομή του πλούτου υπέρ των πλουσίων μέσω του φορολογικού συστήματος δεν ήταν ποτέ, και δεν είναι και τώρα η λύση.Οφείλουμε να κάνουμε ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί πρέπει να περάσουν στον έλεγχο των κρατών, ώστε να διαθέτουν δημοκρατική νομιμοποίηση, και τον τραπεζιτών. Από την εποπτεία των διεθνών οργανισμών, ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα κλπ, στα κράτη πρέπει να περάσουμε στην κρατική εποπτεία του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και στον ελεγχο στους Ρότσιλντ-Ροκφέλερ.Έλεγχος στους Ρότσιλντ-Ροκφέλερ.Στην Ευρώπη, πρέπει να εγκαταλείψουμε τα δόγματα τον τραπεζιτών και να επανακαθοριστεί η οικονομική πολιτική της ΕΕ με δημόσιες επενδύσεις. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, πρέπει να αλλάξει ηγεσία και πολιτική. Να χρηματοδοτεί την ανάπτυξη και την απασχόληση. Να στηρίζει στα αναπτυξιακά ελλείμματα. Δημόσιες Επενδύσεις και υποδομές ώστε να αυξηθεί η απασχόληση και να μειωθεί η ανεργία και φτώχεια. Να στηρίζει την Παιδεία και την έρευνα.
Τα φάρμακα που προσπαθούν να μας δώσουν οι τραπεζίτες είναι λάθος.
Ο Ροκφέλερ και οι άλλοι τοκογλύφοι διόρισαν τον άνθρωπο τους.
Timothy Geithner: Ακόμα ένας (Εβραίος) Προτεστάντης
του Σπύρου Χατζάρα
Ημερομηνία: 24/11/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2121
Από την εκδήλωση της τραπεζικής- χρηματιστηριακής κρίσης χάθηκαν ως τώρα 7-8 τρις δολάρια.
Το κρίσιμο ερώτημα, για το οποίο δεν υπάρχει μια σαφής απάντηση, είναι γιατί δεν έχασαν όλα τα χρήματά τους, οι Ροκφέλερ ,οι Ρότσιλντ, ο Σόρος, ο Μπάφετ, και τα άλλα παιδιά της «παρέας»;
Μια απάντηση μπορεί να μας δώσουν οι τοποθετήσεις ,στο οικονομικό επιτελείο του εκλεγμένου προέδρου.
Ο νέος υπουργός οικονομικών του Ομπάμα, Timothy Geithner, ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδιακής τράπεζας της Νέας Υόρκης (Federal Reserve Bank of New York), την οποία ελέγχει κατά 51% ο Ροκφέλερ, και η οποία ελέγχει κατά 51% την FED. Επομένως διάλεξαν έναν από τους πιο στενούς συνεργάτες του Ροκφέλερ,και του επικεφαλής της FED Μπεν Μπερνάνκι. Λόγω «χαρακτήρα και εμπειρίας», όπως ανακοινώθηκε .
Ο Γκάιθνερ, ήταν ο άνθρωπος που «έβγαλε από την πρίζα » την Lehman Brothers. Μερικοί « ορθόδοξοι» του φιλελευθερισμού, τον κατηγόρησαν μάλιστα για ανικανότητα και αδυναμία να εκτιμήσει τις επιπτώσεις.
Ήταν άραγε έτσι;
Πιστεύω, ότι ήταν μια σκόπιμη ενεργεία του κ. Geithner. Ο κ. Πόλσον ομολόγησε στο Κογκρέσο, ότι «το Υπουργείο Οικονομικών (UST) και η ομοσπονδιακή τράπεζα (FRB), γνώριζαν για τα προβλήματα της Lehman έξι μήνες νωρίτερα» .Στην πραγματικότητα τα ήξεραν πάνω από ένα έτος.
Η κατάρρευση της Lehman επιταχύνθηκε από την τη διακοπή των πιστώσεων από τα «golden boys» των Ρότσιλντ στο Λονδίνο.
Είναι επομένως πιθανό, οι άνθρωποι των Ροκφέλερ, και των Ρότσιλντ, να κάνουν όλοι λάθος και να είναι άσχετοι;
Αν συμφωνήσουμε, ότι οι κινήσεις και οι ενέργειές τους δεν υπαγορεύτηκαν από ανικανότητα, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ότι η εκδήλωση της τραπεζικής και χρηματιστηριακής κρίσης ακολούθησε ένα προδιαγεγραμμένο σενάριο.
Ο Σόρος, για να μπερδέψει τα πράγματα άσκησε κριτική στον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Πόλσον, λέγοντας ότι ήταν «εντελώς απροετοίμαστος», όταν η Lehman Brothers χρεοκόπησε. «Αντέδρασε στο πρόβλημα αφότου αυτό προέκυψε. Δεν διέθετε την ικανότητα να προβλέψει ότι θα προκύψουν προβλήματα» είπε.
Άρα βρέθηκε ο βλάκας. Η μάλλον το «ηλίθιο ακροατήριο». Ο επικεφαλής της FED Μπεν Μπερνάνκε σε άρθρο του στο περιοδικό New Yorker που θα κυκλοφορήσει την 1η Δεκεμβρίου «παραδέχεται», πως τόσο ο ίδιος, όσο και τα υπόλοιπα μέλη του οικονομικού επιτελείου των ΗΠΑ έπεσαν έξω στις αρχικές τους προβλέψεις για το εύρος της κρίσης, τις επιπτώσεις της στην πραγματική οικονομία και κυρίως στις αντιδράσεις των χρηματαγορών τις οποίες περίμεναν πιο σθεναρές!!!
Το σενάριο, δηλαδή η δρομολόγηση το προαποφασισμένων εξελίξεων, δίνει και μια πρώτη εξήγηση, στο αρχικό μας ερώτημα. Οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ κλπ φρόντισαν να μην βρίσκονται στην πλευρά των χαμένων.
Άλλωστε, επέβαλαν τη χρηματοδότηση με 700 δίς,αρχικά του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ, και 7,4 τρισεκατομμυρίων δολ.τελικά , των τραπεζών που είχε αποφασιστεί να επιβιώσουν. Η τύχη της Citigroup είχε κριθεί, από τη στιγμή που οι Ροκφέλερ, πούλησαν τις μετοχές τους. Γι' αυτό κατρακύλησε στα 5 δολάρια η μετοχή της.Μετά ο Γκάιθνερ,ο Πόλσον, και ο Μπερνάκε αποφάσισαν να τις κάνουν μια "ένεση" 326 δισ. δολαρίων,η μετοχή της ανέβηκε +64%,και οι Ροκφέλερ κέρδισαν 120% σε 10 ημέρες,αλλά και 4,5 δις από τους τόκους τών χρημάτων που τους έδωσαν.
Σατανικό!!
Οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ μετέφεραν τα κεφάλαιά τους, στις τράπεζες που βρήκαν κερδισμένες από την κρίση, όπως η J.P. Morgan Chase , στην οποία ο πρόεδρος είναι ο « δικός μας» Jamie Dimon, με τον παππού από τη Σμύρνη, ( όπως ο Σαρκοζί είναι από τη Θεσσαλονίκη).
Ο Dimon εγκατέλειψε την Citigroup το 1998, και τον Μάρτιο του 2000 έγινε αφεντικό στην Bank One, η οποία συγχωνεύθηκε με την J.P. Morgan Chase το 2004. Ο Dimon που έχει παντρευτεί μια Ιουδίθ, ήταν υποψήφιος για τη θέση του Geithner. Αποδείχθηκε ότι ήταν πιο χρήσιμος στην τράπεζα.
Ο σπόνσορας του νέου προέδρου, ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, δήλωσε ότι η αμερικανική οικονομία χρειάζεται επιπλέον ενίσχυση με 300 έως 600 δισεκατομμύρια δολάρια για να καταφέρει να βγει από την παρούσα κρίση.«Ένα μεγάλο σε ύψος πρόγραμμα ενίσχυσης» απαιτείται για να συνδράμει την σπαρασσόμενη οικονομία και να διοχετεύσει ρευστό στις αμερικανικές πόλεις και πολιτείες, είπε ο Σόρος, και πρόσθεσε ότι ελπίζει πώς ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα λάβει τα απαραίτητα μέτρα όταν αναλάβει τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο.
700 δις ο Πόλσον και 600 ο Γκάιθνερ, μας κάνουν 1,3 τρις που θα δανείσουν οι ιδιοκτήτες της FED Ρότσιλντ –Ροκφέλερ στο αμερικανικό δημόσιο. Μόνο από αυτό, θα κερδίσουν 75 δις δολάρια σε τόκους. Ζεστό χρήμα. Έτσι θα αγοράσουν φθηνά τους κατεστραμμένους και θα βγουν από την κρίση πιο ισχυροί.
Το είχαν ξανακάνει το 1929.
Αυτή τη φορά ,φρόντισαν με την κερδοσκοπία στο πετρέλαιο, να μαζέψουν ζεστό χρήμα, πουλώντας ακριβά στους «ηλίθιους» καταναλωτές αλλά και στους Κινέζους και στους Ευρωπαίους , το φθηνό πετρέλαιο που είχαν στοκάρει.
Παράλληλα, η συμμαχία με τους «προοδευτικούς» σείχηδες στα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία ,και το Κουβέιτ, τους προσφέρει τη βοήθεια των κεφαλαίων, που μάζεψαν με την κερδοσκοπία του πετρελαίου οι «σύμμαχοι». Γι' αυτό άλλωστε κεφάλαια ,από αυτήν την πηγή εισρέουν στη Citigroup .
Η κρίση έβαλε στη θέση τους,τους φιλόδοξους ευρωπαίους, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να απειλήσουν την αμερικανική πρωτοκαθεδρία, και χτύπησε τη Ρωσία, η οποία με φθηνό πετρέλαιο θα περιορίσει τις φιλοδοξίες της στο εσωτερικό της.
Απομένουν, η Κίνα και η Ινδία. Μικροί αντίπαλοι προς το παρόν.
Επομένως το σενάριο, εκτυλίσσεται ομαλά.
Ο Timothy Geithner , είναι ένα θεσμικό πρόσωπο της Ολιγαρχίας των Τοκογλύφων.
Τοποθετήθηκε, ως 9ος πρόεδρος , της Federal Reserve Bank of New York ,τον Νοέμβριο του 2003. Μιλάει Ιαπωνικά και κινεζικά και έχει ζήσει στην Ινδία , την Κίνα και την Ιαπωνία. Επομένως έχει τα προσόντα για να αντιμετωπίσει και να συνεννοηθεί με τους νέους οικονομικούς εχθρούς.
Σαν πρόεδρος της Federal Reserve Bank of New York, ήταν υπεύθυνος για την νομισματική πολιτική των ΗΠΑ, και πρόεδρος του Γκρουπ-10 της επιτροπής πληρωμών και διακανονισμών της BIS (Bank for International Settlements) .Είναι μέλος του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων ( Council on Foreign Relations) και μέλος του Ομίλου των 30 (Group of Thirty) . Πρόεδρος του ομίλου είναι ο πρώην πρόεδρος της FED, Πόλ Βόλκερ, που συμβουλεύει τώρα τον Ομπάμα.
Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του, σαν συνεργάτης της νομικής εταιρίας του Κίσινγκερ (Kissinger Associates, Inc) και το 1988 προσελήφθη , (λόγω των καλών συστάσεων!!) , στο υπουργείο Οικονομικών, και υπηρέτησε τρεις κυβερνήσεις και πέντε διαφορετικούς υπουργούς. Είναι δηλαδή «υπερκομματικό πρόσωπο ».
Τοποθετήθηκε υφυπουργός οικονομικών, για διεθνείς υποθέσεις ,το 1999 ως το 2001, στην κυβέρνηση Κλίντον, με υπουργούς τους Robert Rubin και Lawrence Summers. Ο Lawrence Summers, θα τοποθετηθεί τώρα, από τον Ομπάμα, διευθυντής του National Economic Council, όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του εκλεγμένου προέδρου Δαβίδ Άξελροντ, και προετοιμάζει ήδη το πακέτο των μέτρων της κυβέρνησης Ομπάμα, που προ-ανακοίνωσε ο Σόρος. Ο Rubin και ο Summers ήταν σύμβουλοι της εκστρατείας του Ομπάμα.
Ο Geithner δούλεψε το 2001-2003 ,στο ΔΝΤ, και μετά ο Ροκφέλερ, τον έκανε πρόεδρο της FRBNY.
ΥΓ.Ο Summers, ο Volcker, ο Rubin , ο Greenspan , ο Bernanke ο Kissinger με τους οποίους συνεργάστηκε ο Geithner, είναι όλοι Εβραίοι. Το ίδιο και αυτός.
Το εκπληκτικό είναι ότι σε μια εβραϊκή ιστοσελίδα αλίευσα την ακόλουθη ανάρτηση.«Στις 22/11/ 2008 έλαβα ένα e-mail από τον πεθερό του Τ. Geithner. Ο καθηγητής Αλβέρτος Sonnenfeld (σ.σ.εβραίος), με διαβεβαίωσε ότι ο Geithner δεν έχει εβραϊκό θρήσκευμα, αλλά μεγάλωσε σαν προτεστάντης , και ότι τώρα μετά βίας εκφράζει θρησκευτικές πεποιθήσεις».
Λογικό. Οι μεταλλαγμένοι (Ντονμέ) πιστεύουν στο δολάριο και στους τόκους. Η θρησκεία είναι για τους «ηλίθιους», που τους έκαψαν στα κρεματόρια.
του Σπύρου Χατζάρα
Ημερομηνία: 24/11/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2121
Από την εκδήλωση της τραπεζικής- χρηματιστηριακής κρίσης χάθηκαν ως τώρα 7-8 τρις δολάρια.
Το κρίσιμο ερώτημα, για το οποίο δεν υπάρχει μια σαφής απάντηση, είναι γιατί δεν έχασαν όλα τα χρήματά τους, οι Ροκφέλερ ,οι Ρότσιλντ, ο Σόρος, ο Μπάφετ, και τα άλλα παιδιά της «παρέας»;
Μια απάντηση μπορεί να μας δώσουν οι τοποθετήσεις ,στο οικονομικό επιτελείο του εκλεγμένου προέδρου.
Ο νέος υπουργός οικονομικών του Ομπάμα, Timothy Geithner, ήταν πρόεδρος της Ομοσπονδιακής τράπεζας της Νέας Υόρκης (Federal Reserve Bank of New York), την οποία ελέγχει κατά 51% ο Ροκφέλερ, και η οποία ελέγχει κατά 51% την FED. Επομένως διάλεξαν έναν από τους πιο στενούς συνεργάτες του Ροκφέλερ,και του επικεφαλής της FED Μπεν Μπερνάνκι. Λόγω «χαρακτήρα και εμπειρίας», όπως ανακοινώθηκε .
Ο Γκάιθνερ, ήταν ο άνθρωπος που «έβγαλε από την πρίζα » την Lehman Brothers. Μερικοί « ορθόδοξοι» του φιλελευθερισμού, τον κατηγόρησαν μάλιστα για ανικανότητα και αδυναμία να εκτιμήσει τις επιπτώσεις.
Ήταν άραγε έτσι;
Πιστεύω, ότι ήταν μια σκόπιμη ενεργεία του κ. Geithner. Ο κ. Πόλσον ομολόγησε στο Κογκρέσο, ότι «το Υπουργείο Οικονομικών (UST) και η ομοσπονδιακή τράπεζα (FRB), γνώριζαν για τα προβλήματα της Lehman έξι μήνες νωρίτερα» .Στην πραγματικότητα τα ήξεραν πάνω από ένα έτος.
Η κατάρρευση της Lehman επιταχύνθηκε από την τη διακοπή των πιστώσεων από τα «golden boys» των Ρότσιλντ στο Λονδίνο.
Είναι επομένως πιθανό, οι άνθρωποι των Ροκφέλερ, και των Ρότσιλντ, να κάνουν όλοι λάθος και να είναι άσχετοι;
Αν συμφωνήσουμε, ότι οι κινήσεις και οι ενέργειές τους δεν υπαγορεύτηκαν από ανικανότητα, τότε είμαστε υποχρεωμένοι να δεχθούμε ότι η εκδήλωση της τραπεζικής και χρηματιστηριακής κρίσης ακολούθησε ένα προδιαγεγραμμένο σενάριο.
Ο Σόρος, για να μπερδέψει τα πράγματα άσκησε κριτική στον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ, Χένρι Πόλσον, λέγοντας ότι ήταν «εντελώς απροετοίμαστος», όταν η Lehman Brothers χρεοκόπησε. «Αντέδρασε στο πρόβλημα αφότου αυτό προέκυψε. Δεν διέθετε την ικανότητα να προβλέψει ότι θα προκύψουν προβλήματα» είπε.
Άρα βρέθηκε ο βλάκας. Η μάλλον το «ηλίθιο ακροατήριο». Ο επικεφαλής της FED Μπεν Μπερνάνκε σε άρθρο του στο περιοδικό New Yorker που θα κυκλοφορήσει την 1η Δεκεμβρίου «παραδέχεται», πως τόσο ο ίδιος, όσο και τα υπόλοιπα μέλη του οικονομικού επιτελείου των ΗΠΑ έπεσαν έξω στις αρχικές τους προβλέψεις για το εύρος της κρίσης, τις επιπτώσεις της στην πραγματική οικονομία και κυρίως στις αντιδράσεις των χρηματαγορών τις οποίες περίμεναν πιο σθεναρές!!!
Το σενάριο, δηλαδή η δρομολόγηση το προαποφασισμένων εξελίξεων, δίνει και μια πρώτη εξήγηση, στο αρχικό μας ερώτημα. Οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ κλπ φρόντισαν να μην βρίσκονται στην πλευρά των χαμένων.
Άλλωστε, επέβαλαν τη χρηματοδότηση με 700 δίς,αρχικά του χρηματοπιστωτικού συστήματος των ΗΠΑ, και 7,4 τρισεκατομμυρίων δολ.τελικά , των τραπεζών που είχε αποφασιστεί να επιβιώσουν. Η τύχη της Citigroup είχε κριθεί, από τη στιγμή που οι Ροκφέλερ, πούλησαν τις μετοχές τους. Γι' αυτό κατρακύλησε στα 5 δολάρια η μετοχή της.Μετά ο Γκάιθνερ,ο Πόλσον, και ο Μπερνάκε αποφάσισαν να τις κάνουν μια "ένεση" 326 δισ. δολαρίων,η μετοχή της ανέβηκε +64%,και οι Ροκφέλερ κέρδισαν 120% σε 10 ημέρες,αλλά και 4,5 δις από τους τόκους τών χρημάτων που τους έδωσαν.
Σατανικό!!
Οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ μετέφεραν τα κεφάλαιά τους, στις τράπεζες που βρήκαν κερδισμένες από την κρίση, όπως η J.P. Morgan Chase , στην οποία ο πρόεδρος είναι ο « δικός μας» Jamie Dimon, με τον παππού από τη Σμύρνη, ( όπως ο Σαρκοζί είναι από τη Θεσσαλονίκη).
Ο Dimon εγκατέλειψε την Citigroup το 1998, και τον Μάρτιο του 2000 έγινε αφεντικό στην Bank One, η οποία συγχωνεύθηκε με την J.P. Morgan Chase το 2004. Ο Dimon που έχει παντρευτεί μια Ιουδίθ, ήταν υποψήφιος για τη θέση του Geithner. Αποδείχθηκε ότι ήταν πιο χρήσιμος στην τράπεζα.
Ο σπόνσορας του νέου προέδρου, ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, δήλωσε ότι η αμερικανική οικονομία χρειάζεται επιπλέον ενίσχυση με 300 έως 600 δισεκατομμύρια δολάρια για να καταφέρει να βγει από την παρούσα κρίση.«Ένα μεγάλο σε ύψος πρόγραμμα ενίσχυσης» απαιτείται για να συνδράμει την σπαρασσόμενη οικονομία και να διοχετεύσει ρευστό στις αμερικανικές πόλεις και πολιτείες, είπε ο Σόρος, και πρόσθεσε ότι ελπίζει πώς ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα θα λάβει τα απαραίτητα μέτρα όταν αναλάβει τα καθήκοντά του τον Ιανουάριο.
700 δις ο Πόλσον και 600 ο Γκάιθνερ, μας κάνουν 1,3 τρις που θα δανείσουν οι ιδιοκτήτες της FED Ρότσιλντ –Ροκφέλερ στο αμερικανικό δημόσιο. Μόνο από αυτό, θα κερδίσουν 75 δις δολάρια σε τόκους. Ζεστό χρήμα. Έτσι θα αγοράσουν φθηνά τους κατεστραμμένους και θα βγουν από την κρίση πιο ισχυροί.
Το είχαν ξανακάνει το 1929.
Αυτή τη φορά ,φρόντισαν με την κερδοσκοπία στο πετρέλαιο, να μαζέψουν ζεστό χρήμα, πουλώντας ακριβά στους «ηλίθιους» καταναλωτές αλλά και στους Κινέζους και στους Ευρωπαίους , το φθηνό πετρέλαιο που είχαν στοκάρει.
Παράλληλα, η συμμαχία με τους «προοδευτικούς» σείχηδες στα Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία ,και το Κουβέιτ, τους προσφέρει τη βοήθεια των κεφαλαίων, που μάζεψαν με την κερδοσκοπία του πετρελαίου οι «σύμμαχοι». Γι' αυτό άλλωστε κεφάλαια ,από αυτήν την πηγή εισρέουν στη Citigroup .
Η κρίση έβαλε στη θέση τους,τους φιλόδοξους ευρωπαίους, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να απειλήσουν την αμερικανική πρωτοκαθεδρία, και χτύπησε τη Ρωσία, η οποία με φθηνό πετρέλαιο θα περιορίσει τις φιλοδοξίες της στο εσωτερικό της.
Απομένουν, η Κίνα και η Ινδία. Μικροί αντίπαλοι προς το παρόν.
Επομένως το σενάριο, εκτυλίσσεται ομαλά.
Ο Timothy Geithner , είναι ένα θεσμικό πρόσωπο της Ολιγαρχίας των Τοκογλύφων.
Τοποθετήθηκε, ως 9ος πρόεδρος , της Federal Reserve Bank of New York ,τον Νοέμβριο του 2003. Μιλάει Ιαπωνικά και κινεζικά και έχει ζήσει στην Ινδία , την Κίνα και την Ιαπωνία. Επομένως έχει τα προσόντα για να αντιμετωπίσει και να συνεννοηθεί με τους νέους οικονομικούς εχθρούς.
Σαν πρόεδρος της Federal Reserve Bank of New York, ήταν υπεύθυνος για την νομισματική πολιτική των ΗΠΑ, και πρόεδρος του Γκρουπ-10 της επιτροπής πληρωμών και διακανονισμών της BIS (Bank for International Settlements) .Είναι μέλος του Συμβουλίου Διεθνών Σχέσεων ( Council on Foreign Relations) και μέλος του Ομίλου των 30 (Group of Thirty) . Πρόεδρος του ομίλου είναι ο πρώην πρόεδρος της FED, Πόλ Βόλκερ, που συμβουλεύει τώρα τον Ομπάμα.
Ξεκίνησε την σταδιοδρομία του, σαν συνεργάτης της νομικής εταιρίας του Κίσινγκερ (Kissinger Associates, Inc) και το 1988 προσελήφθη , (λόγω των καλών συστάσεων!!) , στο υπουργείο Οικονομικών, και υπηρέτησε τρεις κυβερνήσεις και πέντε διαφορετικούς υπουργούς. Είναι δηλαδή «υπερκομματικό πρόσωπο ».
Τοποθετήθηκε υφυπουργός οικονομικών, για διεθνείς υποθέσεις ,το 1999 ως το 2001, στην κυβέρνηση Κλίντον, με υπουργούς τους Robert Rubin και Lawrence Summers. Ο Lawrence Summers, θα τοποθετηθεί τώρα, από τον Ομπάμα, διευθυντής του National Economic Council, όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπος του εκλεγμένου προέδρου Δαβίδ Άξελροντ, και προετοιμάζει ήδη το πακέτο των μέτρων της κυβέρνησης Ομπάμα, που προ-ανακοίνωσε ο Σόρος. Ο Rubin και ο Summers ήταν σύμβουλοι της εκστρατείας του Ομπάμα.
Ο Geithner δούλεψε το 2001-2003 ,στο ΔΝΤ, και μετά ο Ροκφέλερ, τον έκανε πρόεδρο της FRBNY.
ΥΓ.Ο Summers, ο Volcker, ο Rubin , ο Greenspan , ο Bernanke ο Kissinger με τους οποίους συνεργάστηκε ο Geithner, είναι όλοι Εβραίοι. Το ίδιο και αυτός.
Το εκπληκτικό είναι ότι σε μια εβραϊκή ιστοσελίδα αλίευσα την ακόλουθη ανάρτηση.«Στις 22/11/ 2008 έλαβα ένα e-mail από τον πεθερό του Τ. Geithner. Ο καθηγητής Αλβέρτος Sonnenfeld (σ.σ.εβραίος), με διαβεβαίωσε ότι ο Geithner δεν έχει εβραϊκό θρήσκευμα, αλλά μεγάλωσε σαν προτεστάντης , και ότι τώρα μετά βίας εκφράζει θρησκευτικές πεποιθήσεις».
Λογικό. Οι μεταλλαγμένοι (Ντονμέ) πιστεύουν στο δολάριο και στους τόκους. Η θρησκεία είναι για τους «ηλίθιους», που τους έκαψαν στα κρεματόρια.
Η Τράπεζα των Τραπεζιτών ( Federal Reserve)
Ο Βλαδίμηρος τώρα δικαιώνεται (3)
Ημερομηνία: 21/09/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2050
του Σπύρου Χατζάρα
Η ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι «σαν τις άλλες». στις οποίες την πλειοψηφία των μετοχών έχουν οι εθνικές κυβερνήσεις, που επιλέγουν της διοικήσεις . Η Federal Reserve, (Χαϊδευτικά Fed), είναι ιδιωτική. Και είναι η καρδιά του συστήματος Ρότσιλντ –Ροκφέλερ.
Το άρθρο 1, παράγραφος 8, εδάφιο 5, του συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών ορίζει ότι το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εκδίδει νόμισμα και να ρυθμίζει την ισοτιμία του με τα ξένα νομίσματα.
Η συνταγματική πρόνοια υπάρχει στα χαρτιά. Η έκδοση νομίσματος δεν ανήκει στη σφαίρα αρμοδιοτήτων της αμερικανικής κυβέρνησης η οποία ούτε ελέγχει την κυκλοφορία του Χρήματος.
Αυτές οι αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί σε μια ιδιωτική εταιρία που είναι καταχωρημένη στην πολιτεία του Delaware ,την Federal Reserve Bank.
Το Ομοσπονδιακό τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, δημιουργήθηκε από τον Πρόεδρο Woodrow Wilson το 1913, για «να αντικαταστήσει την δικτατορία των ιδιωτικών τραπεζών», (θεωρητικά), και «για να σταθεροποιήσει την κυκλοφορία τραπεζογραμματίων». Το προηγούμενο «φεουδαλικό » τραπεζικό σύστημα, επέτρεπε στους τραπεζίτες να εκδίδουν δικά τους τραπεζογραμμάτια και να ελέγχουν τις τοπικές κοινότητες. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε κανέναν έλεγχο στο σύστημα.
Έτσι, από το απόλυτο χάος, το σύστημα πέρασε από την «δικτατορία των πολλών τραπεζιτών», στην απόλυτη δικτατορία των Ρότσιλντ –Ροκφέλερ.
Ο βουλευτής Charles Α. Lindberg, (πατέρας του διάσημου πιλότου), αντέδρασε στις προτάσεις του Woodrow Wilson και σε δημόσια ομιλία του ,στις 20 Ιανουαρίου 1915, είχε πει: «Το σύστημα είναι Καθαρά ιδιωτικό, και αποβλέπει σε έναν μόνο σκοπό, την μεγιστοποίηση των πιθανών κερδών από τη χρήση των χρημάτων άλλων ανθρώπων, προς όφελος των μετόχων και εκείνων που συνδέονται με αυτούς ».
Η καρδιά του συστήματος του Wilson ήταν και είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα της Νέας Υόρκης, Federal Reserve Bank of New York, οποία κατέχει το 53% της ομοσπονδιακής τράπεζας, και γύρω από αυτήν λειτουργούν 12 ακόμα περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
Η νομισματική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ομοσπονδιακής τράπεζας, δηλαδή των ιδιωτών, και όχι της κυβέρνησης. Αυτή η πρακτική βρίσκεται σε άμεση αντίφαση με το αμερικανικό σύνταγμα που εκχωρεί αυτή την αρμοδιότητα στο ομοσπονδιακό Κογκρέσο. Η Βουλή των αντιπροσώπων και η Γερουσία προσπάθησαν το 1936 να ανακτήσουν αυτό το δικαίωμα χωρίς επιτυχία.
Όταν άρχισαν οι ακροάσεις η επιτροπή του Κογκρέσου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Το Κογκρέσο θεωρεί η μόνιμη ευημερία των ανθρώπων και η προστασία της οικονομικής ζωής του έθνους εξαρτώνται από την καθιέρωση ενός νομισματικού συστήματος που θα βρίσκεται πλήρως υπό τον έλεγχο του, το οποίο θα υποστηρίζει τα συμφέροντα των αγροτών, των εργαζομένων, της βιομηχανίας, και του εμπορίου, και που θα εξασφαλίζει επαρκή χρηματοδότηση, εμπόριο, σταθερή μέση αγοραστική δύναμη, και θα αποφύγει την υπερβολική επέκταση ή την καταστρεπτική περικοπή των πιστώσεων».
Ο καθηγητής Allen B. Brown, στην κατάθεσή του στο Κογκρέσο, είχε υποστηρίξει την εκτύπωση νομίσματος αντί για δανεισμό για την κάλυψη των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, τονίζοντας ότι ο αμερικανικός λαός πληρώνει με ιδρώτα και αίμα τους τόκους των δανείων.
Οι τράπεζες είχε πει ο καθηγητής δεν δανείζονται αλλά εκδίδουν χρήμα. Για κάθε δολάριο που οι τραπεζίτες προσφέρουν στο πιστωτικό σύστημα, δημιουργούν αλλά 10 πιστωτικά δολάρια, που το θεωρούν δικά τους, αν και τα πιστωτικά δολάρια στηρίζονται στον ανθρώπινο ιδρώτα και την εργασία και στις παραγωγικές ιδέες που δεν είναι δικιες τους . Τα σχόλια Allen B. Brown ήταν ένα άμεσο ράπισμα στο Ομοσπονδιακό σύστημα που ήταν μόνο 23 ετών, τότε.
Το 1963, ο Πρόεδρος John Kennedy αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση, και να καταργήσει το Ομοσπονδιακό Τραπεζικό Σύστημα. Υπέγραψε διάταγμα με το οποίο έδινε εντολή στην κυβέρνηση του, να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξη για τον έλεγχο της εκδόσης του αμερικανικού νομίσματος.
Ο Πρόεδρος Kennedy ήταν νεκρός τρεις εβδομάδες αργότερα.
Όταν ο Πρόεδρος Lyndon Johnson ανέλαβε τα καθήκοντά του, ακύρωσε αμέσως το διάταγμα Kennedy και οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ κέρδισαν έναν ακόμα πόλεμο.
Περισσότερο από το 50% των μετοχών της Federal Reserve Bank ανήκαν στις μεγάλες τράπεζες της νέας Υόρκης, η National City Bank του Ροκφέλερ, η National Bank of Commerce, η First National Bank, η Chase National Bank, και η Marine National Bank. Όταν η National City Bank του Ροκφέλερ συγχωνευθηκε με την J.P. Morgan - First National Bank το 1955, ο όμιλος Ροκφέλερ ελέγχε το 22% των μετοχών της Federal Reserve Bank of New York.
Οι βασικοί μέτοχοι της Federal Reserve Bank είναι:
1. Οι Τράπεζες Rothchild του Λονδίνου και του Βερολίνου. Οι ναυαρχίδες του συστήματος. Ο πατριάρχης το συστήματος βαρόνος M. A. Rothschild είχε πει: «Δώστε μου τον έλεγχο του νομίσματος ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος κάνει τους νόμους».
2. Η επενδυτική Τράπεζα των αδελφών Lazard του Παρισιού, (Lazard Brothers Bank ) που ανήκει στο σύστημα Rothchild. Ιδρύθηκε το 1848, και μέχρι το 2005 ήταν ιδιωτική εταιρεία.
3. Οι Τράπεζες Warburg Bank του Αμβούργου και του Άμστερνταμ, που και αυτές ανήκουν στο σύστημα Rothchild. Οι τραπεζιτική δραστηριότητα της εβραϊκής οικογένειας Warburg ξεκίνησε με την ίδρυση της M.M. Warburg & Company, το 1798 . Οι αδελφοι Max και Sidney Warburg, ήταν οικονομικοί υποστηρικτές του Χίτλερ από το 1929. Από το ημερολόγιο του Αμερικανού πρέσβη στο Βερολίνο William Dodd, γνωρίζουμε ότι συναντήθηκαν το 1933 με τον καγκελάριο πια Χίτλερ και έκλεισαν «δουλειές» ο Henry Mann της National City Bank ,ο Winthrop W. Aldrich της Chase. Bank και ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Rockefeller, Ivy Lee. (Ακούσατε ποτέ την Wall Street να καταγγέλλει το «Ολοκαύτωμα» των ομοθρήσκων και ομοεθνών τους, και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;). Ο Paul Moritz Warburg, που διορίστηκε από τον πρόεδρο Wilson στο πρώτο συμβούλιο της ομοσπονδιακής τράπεζας ,(1913-1918), εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1902 και μπήκε συνεταίρος στην Kuhn, Loeb & Company όπου εργαζόταν σαν στέλεχος ο κουνιάδος της γυναίκας του, ο Jacob Schiff, ο οποίος αργότερα χρηματοδότησε με 20 εκατ. δολ, τον Τρότσκι, για να φέρει εις πέρας την επανάσταση των μπολσεβίκων. Ο Paul Moritz Warburg ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ανάγκης δημιουργίας της Federal Reserve. Ο Paul Moritz Warburg τοποθετήθηκε διευθυντής στο πρώτο συμβούλιο του περίφημου Council on Foreign Relations κατά την ίδρυση του,το 1921.
4. Η «Israel Moses Seif Bank» της Ιταλίας
5. Η Lehman Brothers Bank της Νέας Υόρκης, του συστήματος Ρότσιλντ (που χρεοκόπησε). Ο Henry Lehman, Εβραίος μετανάστης από τη Γερμανία εγκαταστάθηκε στο Montgomery της Alabama το 1844 και άνοιξε ένα μπακαλικάκι. Έξι χρόνια μετά ήρθαν κοντά του τα αδέλφια Emanuel και Mayer και έτσι δημιουργήθηκαν οι Lehman Brothers που ασχολήθηκαν με το βαμβάκι. Το 1858 ανοιξαν υποκατάστημα στη νέα Υόρκη, τους γνώρισαν οι Ρότσιλντ που προστάτευαν όλους τους Γερμανοεβραίους, και τους έκαναν τραπεζίτες. .
6. Η «Kuhn-Loeb bank» της Νέας Υόρκης
7. Η « New York Chase Manhattan Bank» των Ροκφέλερ , που ελέγχει τις άλλες 11 περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
8. Η «Goldman-Sachs» της Νέας Υόρκης.
Λίγοι Εβραίοι Τραπεζίτες, οι Lehman, Goldman, Sachs, Kuhn, Loeb, Rockefeller, Max, Sidney και Paul Warburg, Jacob Schiff, Henry Mann, Rothchild είναι αυτοί που σπέρνουν την καταστροφή , τον όλεθρο και τον πόλεμο, που ρουφάνε καθημερινά το αίμα των ανθρώπων για τους τόκους. Είναι αυτοί που δολοφόνησαν τον Τζον Κένεντι.
Αυτοί προκάλεσαν, την κρίση που θα πληρώσουμε όλοι μας.
Η μόνη λύση είναι εκείνη που προσπάθησε να επιβάλει ο πρόεδρος Κένεντι. Το εκδοτικό προνόμιο στο κράτος. Έκδοση νομίσματος, με κανόνες, και όχι δανεισμός για την κάλυψη του δημοσίου ελλείμματος.
Τέρμα στην ασυδοσία των τραπεζιτών. Ο έλεγχος της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, πρέπει να περάσει στα κοινοβούλια. Τέρμα το « ποίημα» η για την δήθεν ανεξαρτησία της. Θυγατρική του συστήματος Ρότσιλντ –Ροκφέλερ είναι.
Η μόνη διέξοδος από το δόκανο που έχουν ζήσει οι τραπεζίτες, όπου το δημόσιο χρέος αυτοαναπαράγεται είναι να φορολογηθούν ως έσοδα οι τόκοι του εξωτερικού χρέους.
Ημερομηνία: 21/09/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2050
του Σπύρου Χατζάρα
Η ομοσπονδιακή Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών δεν είναι «σαν τις άλλες». στις οποίες την πλειοψηφία των μετοχών έχουν οι εθνικές κυβερνήσεις, που επιλέγουν της διοικήσεις . Η Federal Reserve, (Χαϊδευτικά Fed), είναι ιδιωτική. Και είναι η καρδιά του συστήματος Ρότσιλντ –Ροκφέλερ.
Το άρθρο 1, παράγραφος 8, εδάφιο 5, του συντάγματος των Ηνωμένων Πολιτειών ορίζει ότι το Κογκρέσο έχει το δικαίωμα να εκδίδει νόμισμα και να ρυθμίζει την ισοτιμία του με τα ξένα νομίσματα.
Η συνταγματική πρόνοια υπάρχει στα χαρτιά. Η έκδοση νομίσματος δεν ανήκει στη σφαίρα αρμοδιοτήτων της αμερικανικής κυβέρνησης η οποία ούτε ελέγχει την κυκλοφορία του Χρήματος.
Αυτές οι αρμοδιότητες έχουν εκχωρηθεί σε μια ιδιωτική εταιρία που είναι καταχωρημένη στην πολιτεία του Delaware ,την Federal Reserve Bank.
Το Ομοσπονδιακό τραπεζικό σύστημα των ΗΠΑ, δημιουργήθηκε από τον Πρόεδρο Woodrow Wilson το 1913, για «να αντικαταστήσει την δικτατορία των ιδιωτικών τραπεζών», (θεωρητικά), και «για να σταθεροποιήσει την κυκλοφορία τραπεζογραμματίων». Το προηγούμενο «φεουδαλικό » τραπεζικό σύστημα, επέτρεπε στους τραπεζίτες να εκδίδουν δικά τους τραπεζογραμμάτια και να ελέγχουν τις τοπικές κοινότητες. Η αμερικανική κυβέρνηση δεν είχε κανέναν έλεγχο στο σύστημα.
Έτσι, από το απόλυτο χάος, το σύστημα πέρασε από την «δικτατορία των πολλών τραπεζιτών», στην απόλυτη δικτατορία των Ρότσιλντ –Ροκφέλερ.
Ο βουλευτής Charles Α. Lindberg, (πατέρας του διάσημου πιλότου), αντέδρασε στις προτάσεις του Woodrow Wilson και σε δημόσια ομιλία του ,στις 20 Ιανουαρίου 1915, είχε πει: «Το σύστημα είναι Καθαρά ιδιωτικό, και αποβλέπει σε έναν μόνο σκοπό, την μεγιστοποίηση των πιθανών κερδών από τη χρήση των χρημάτων άλλων ανθρώπων, προς όφελος των μετόχων και εκείνων που συνδέονται με αυτούς ».
Η καρδιά του συστήματος του Wilson ήταν και είναι η ομοσπονδιακή τράπεζα της Νέας Υόρκης, Federal Reserve Bank of New York, οποία κατέχει το 53% της ομοσπονδιακής τράπεζας, και γύρω από αυτήν λειτουργούν 12 ακόμα περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
Η νομισματική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι αποκλειστική αρμοδιότητα της ομοσπονδιακής τράπεζας, δηλαδή των ιδιωτών, και όχι της κυβέρνησης. Αυτή η πρακτική βρίσκεται σε άμεση αντίφαση με το αμερικανικό σύνταγμα που εκχωρεί αυτή την αρμοδιότητα στο ομοσπονδιακό Κογκρέσο. Η Βουλή των αντιπροσώπων και η Γερουσία προσπάθησαν το 1936 να ανακτήσουν αυτό το δικαίωμα χωρίς επιτυχία.
Όταν άρχισαν οι ακροάσεις η επιτροπή του Κογκρέσου εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Το Κογκρέσο θεωρεί η μόνιμη ευημερία των ανθρώπων και η προστασία της οικονομικής ζωής του έθνους εξαρτώνται από την καθιέρωση ενός νομισματικού συστήματος που θα βρίσκεται πλήρως υπό τον έλεγχο του, το οποίο θα υποστηρίζει τα συμφέροντα των αγροτών, των εργαζομένων, της βιομηχανίας, και του εμπορίου, και που θα εξασφαλίζει επαρκή χρηματοδότηση, εμπόριο, σταθερή μέση αγοραστική δύναμη, και θα αποφύγει την υπερβολική επέκταση ή την καταστρεπτική περικοπή των πιστώσεων».
Ο καθηγητής Allen B. Brown, στην κατάθεσή του στο Κογκρέσο, είχε υποστηρίξει την εκτύπωση νομίσματος αντί για δανεισμό για την κάλυψη των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, τονίζοντας ότι ο αμερικανικός λαός πληρώνει με ιδρώτα και αίμα τους τόκους των δανείων.
Οι τράπεζες είχε πει ο καθηγητής δεν δανείζονται αλλά εκδίδουν χρήμα. Για κάθε δολάριο που οι τραπεζίτες προσφέρουν στο πιστωτικό σύστημα, δημιουργούν αλλά 10 πιστωτικά δολάρια, που το θεωρούν δικά τους, αν και τα πιστωτικά δολάρια στηρίζονται στον ανθρώπινο ιδρώτα και την εργασία και στις παραγωγικές ιδέες που δεν είναι δικιες τους . Τα σχόλια Allen B. Brown ήταν ένα άμεσο ράπισμα στο Ομοσπονδιακό σύστημα που ήταν μόνο 23 ετών, τότε.
Το 1963, ο Πρόεδρος John Kennedy αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη δημοκρατική μεταρρύθμιση, και να καταργήσει το Ομοσπονδιακό Τραπεζικό Σύστημα. Υπέγραψε διάταγμα με το οποίο έδινε εντολή στην κυβέρνηση του, να αποκαταστήσει την συνταγματική τάξη για τον έλεγχο της εκδόσης του αμερικανικού νομίσματος.
Ο Πρόεδρος Kennedy ήταν νεκρός τρεις εβδομάδες αργότερα.
Όταν ο Πρόεδρος Lyndon Johnson ανέλαβε τα καθήκοντά του, ακύρωσε αμέσως το διάταγμα Kennedy και οι Ρότσιλντ –Ροκφέλερ κέρδισαν έναν ακόμα πόλεμο.
Περισσότερο από το 50% των μετοχών της Federal Reserve Bank ανήκαν στις μεγάλες τράπεζες της νέας Υόρκης, η National City Bank του Ροκφέλερ, η National Bank of Commerce, η First National Bank, η Chase National Bank, και η Marine National Bank. Όταν η National City Bank του Ροκφέλερ συγχωνευθηκε με την J.P. Morgan - First National Bank το 1955, ο όμιλος Ροκφέλερ ελέγχε το 22% των μετοχών της Federal Reserve Bank of New York.
Οι βασικοί μέτοχοι της Federal Reserve Bank είναι:
1. Οι Τράπεζες Rothchild του Λονδίνου και του Βερολίνου. Οι ναυαρχίδες του συστήματος. Ο πατριάρχης το συστήματος βαρόνος M. A. Rothschild είχε πει: «Δώστε μου τον έλεγχο του νομίσματος ενός έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος κάνει τους νόμους».
2. Η επενδυτική Τράπεζα των αδελφών Lazard του Παρισιού, (Lazard Brothers Bank ) που ανήκει στο σύστημα Rothchild. Ιδρύθηκε το 1848, και μέχρι το 2005 ήταν ιδιωτική εταιρεία.
3. Οι Τράπεζες Warburg Bank του Αμβούργου και του Άμστερνταμ, που και αυτές ανήκουν στο σύστημα Rothchild. Οι τραπεζιτική δραστηριότητα της εβραϊκής οικογένειας Warburg ξεκίνησε με την ίδρυση της M.M. Warburg & Company, το 1798 . Οι αδελφοι Max και Sidney Warburg, ήταν οικονομικοί υποστηρικτές του Χίτλερ από το 1929. Από το ημερολόγιο του Αμερικανού πρέσβη στο Βερολίνο William Dodd, γνωρίζουμε ότι συναντήθηκαν το 1933 με τον καγκελάριο πια Χίτλερ και έκλεισαν «δουλειές» ο Henry Mann της National City Bank ,ο Winthrop W. Aldrich της Chase. Bank και ο διευθυντής δημοσίων σχέσεων του Rockefeller, Ivy Lee. (Ακούσατε ποτέ την Wall Street να καταγγέλλει το «Ολοκαύτωμα» των ομοθρήσκων και ομοεθνών τους, και τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως;). Ο Paul Moritz Warburg, που διορίστηκε από τον πρόεδρο Wilson στο πρώτο συμβούλιο της ομοσπονδιακής τράπεζας ,(1913-1918), εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1902 και μπήκε συνεταίρος στην Kuhn, Loeb & Company όπου εργαζόταν σαν στέλεχος ο κουνιάδος της γυναίκας του, ο Jacob Schiff, ο οποίος αργότερα χρηματοδότησε με 20 εκατ. δολ, τον Τρότσκι, για να φέρει εις πέρας την επανάσταση των μπολσεβίκων. Ο Paul Moritz Warburg ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της ανάγκης δημιουργίας της Federal Reserve. Ο Paul Moritz Warburg τοποθετήθηκε διευθυντής στο πρώτο συμβούλιο του περίφημου Council on Foreign Relations κατά την ίδρυση του,το 1921.
4. Η «Israel Moses Seif Bank» της Ιταλίας
5. Η Lehman Brothers Bank της Νέας Υόρκης, του συστήματος Ρότσιλντ (που χρεοκόπησε). Ο Henry Lehman, Εβραίος μετανάστης από τη Γερμανία εγκαταστάθηκε στο Montgomery της Alabama το 1844 και άνοιξε ένα μπακαλικάκι. Έξι χρόνια μετά ήρθαν κοντά του τα αδέλφια Emanuel και Mayer και έτσι δημιουργήθηκαν οι Lehman Brothers που ασχολήθηκαν με το βαμβάκι. Το 1858 ανοιξαν υποκατάστημα στη νέα Υόρκη, τους γνώρισαν οι Ρότσιλντ που προστάτευαν όλους τους Γερμανοεβραίους, και τους έκαναν τραπεζίτες. .
6. Η «Kuhn-Loeb bank» της Νέας Υόρκης
7. Η « New York Chase Manhattan Bank» των Ροκφέλερ , που ελέγχει τις άλλες 11 περιφερειακές ομοσπονδιακές τράπεζες.
8. Η «Goldman-Sachs» της Νέας Υόρκης.
Λίγοι Εβραίοι Τραπεζίτες, οι Lehman, Goldman, Sachs, Kuhn, Loeb, Rockefeller, Max, Sidney και Paul Warburg, Jacob Schiff, Henry Mann, Rothchild είναι αυτοί που σπέρνουν την καταστροφή , τον όλεθρο και τον πόλεμο, που ρουφάνε καθημερινά το αίμα των ανθρώπων για τους τόκους. Είναι αυτοί που δολοφόνησαν τον Τζον Κένεντι.
Αυτοί προκάλεσαν, την κρίση που θα πληρώσουμε όλοι μας.
Η μόνη λύση είναι εκείνη που προσπάθησε να επιβάλει ο πρόεδρος Κένεντι. Το εκδοτικό προνόμιο στο κράτος. Έκδοση νομίσματος, με κανόνες, και όχι δανεισμός για την κάλυψη του δημοσίου ελλείμματος.
Τέρμα στην ασυδοσία των τραπεζιτών. Ο έλεγχος της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας, πρέπει να περάσει στα κοινοβούλια. Τέρμα το « ποίημα» η για την δήθεν ανεξαρτησία της. Θυγατρική του συστήματος Ρότσιλντ –Ροκφέλερ είναι.
Η μόνη διέξοδος από το δόκανο που έχουν ζήσει οι τραπεζίτες, όπου το δημόσιο χρέος αυτοαναπαράγεται είναι να φορολογηθούν ως έσοδα οι τόκοι του εξωτερικού χρέους.
Το σύστημα Ρότσιλντ –Ροκφέλερ
Ο Βλαδίμηρος τώρα δικαιώνεται (2)
Ημερομηνία: 20/09/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2048
του Σπύρου Χατζάρα
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ (Securities and Exchange Commission) διέταξε, την «προσωρινή διακοπή των βραχυπρόθεσμων πωλήσεων, ( δηλαδή «αέρα» ), 799 μετοχών του χρηματοοικονομικού κλάδου στις ΗΠΑ», έως τις 2 Οκτωβρίου, προκειμένου να προστατευτούν οι «επενδυτές» και οι αγορές. Στην Βρετανία και την Ιρλανδία απαγορεύθηκε η πώληση « αερα » για τέσσερις μήνες. ενώ η Αυστραλία ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει απαγόρευση από την Δευτέρα. (Στην Ελλάδα;)
Μόλις απαγορεύτηκε ο «αέρας» τα χρηματιστήρια άρχισαν να καλπάζουν. Στη Wall Street , ο Δαβίδ και ο Ιακώβ άνοιξαν και πάλι σαμπάνιες.
Χωρίς περίσκεψιν, και φυσικά χωρίς αιδώ, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους ανακοίνωσε σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο όπως είπε, «είναι δικαιολογημένο και ουσιώδες» και τόνισε ότι «το ρίσκο της αδράνειας είναι πολύ υψηλότερο». «Πρέπει να δράσουμε τώρα, προκειμένου να σώσουμε την αμερικανική οικονομία από σοβαρό κίνδυνο. Θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες να συζητήσουμε για τη ρίζα του προβλήματος. Τώρα είναι η ώρα να το επιλύσουμε».
Σύμφωνα με την New York Times, το σχέδιο Πόλσον-Μπους-Ρότσιλντ, που προβλέπει την εξαγορά αποκλειστικά μετοχών αμερικανικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, και την ελάφρυνση, των χρηματοπιστωτικών οργανισμών από μετοχές που δεν μπορούν να μετατραπούν σε ρευστό, ( δηλαδή αέρα κοπανιστό ) αλλά και την πρόσληψη εξωτερικών συμβούλων, (ένας -ένας όλοι θα φάτε!), μπορεί να κοστίσει μέχρι 1τρις δολάρια.
Η παρέμβαση της κυβέρνησης Μπούς θα στηριχτεί στα πρότυπα του Resolution Trust Corporation, που είχε συσταθεί την δεκαετία του ΄80, για να αντιμετωπιστεί η αντίστοιχη αλλά μικρότερη «κρίση των Ταμιευτηρίων».
Οι ζημιές, που σύμφωνα με τους γιάπηδες, «προκλήθηκαν από τους ηλίθιους της μεσαίας τάξεως που αγόραζαν σπίτια που δεν μπορούσαν να πληρώσουν», θα φορτωθούν στις πλάτες των όλων των «ηλιθίων» και μη.
Ο πρόεδρος Μπους τόνισε ότι η παρέμβαση της κυβέρνησης για πρώτη φορά στις χρηματαγορές ήταν «επιτακτική ανάγκη» και αναγνώρισε ότι το σχέδιο του , θα κοστίσει ακριβά, στον φορολογούμενο.
Πέραν των σχεδίων της αμερικανικής κυβέρνησης, στήριγμα στις τράπεζες και τα χρηματιστήρια προσφέρουν και οι συνεχείς παρεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών. Για να σώσουν το τραπεζικό σύστημα από την κατάρρευση, οι Κεντρικές Τράπεζες, αύξησαν την κυκλοφορία του χρήματος, κατά 600 περίπου δις. δολ. Η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα δάνεισε στην AIG 85 δισ. για να αποτρέψει προσωρινά τη χρεοκοπία της ,και ανακοίνωσε ότι θα επεκτείνει το δανεισμό στις τράπεζες, ενώ θα αγοράσει βραχυπρόθεσμα ομόλογα που έχουν εκδοθεί από τη Fannie Mae και τη Freddie Mac. Με επιπλέον 42 δισ. δολάρια τροφοδότησαν τις αγορές τους οι κεντρικές τράπεζες Ιαπωνίας, Αυστραλίας και Ινδίας.
Ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ, χαρακτήρισε τα αμερικανικά μέτρα «καλοδεχούμενα». ( Και αυτός, υπέρ της χρησιμοποίησης των χρημάτων των φορολογουμένων για να σωθεί το σύστημα Ροκφέλερ –Ρότσιλντ.
Ο «ορθόδοξος» υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος για την προεδρία των ΗΠΑ Τζον Μακέιν, βρήκε την ευκαιρία να κάνει τον «τζάμπα Μάγκα» και τάχθηκε
κατά της στήριξης που παρέχει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) στις επιχειρήσεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
«Η Fed πρέπει να επιστρέψει στο βασικό της χώρο ευθύνης, που είναι η διαχείριση της προσφοράς χρήματος και ο πληθωρισμός», είπε, και ζήτησε να τερματίσει την ανάμιξή της , η ομοσπονδιακή Τράπεζα,στις εξαγορες.
Ο καημένος Μπάρακ Ομπάμα , ήταν υποχρεωμένος να υποστηρίξει πλήρως το σχέδιο της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά ζήτησε και την παροχή βοήθειας στις οικογένειες εργαζομένων που επλήγησαν από την κρίση. (Θα έχει πάρει μαθήματα σοσιαλδημοκρατίας από τον Κλιντον και τον Σόρος).
Αυτό ήταν, το σύστημα των Ρότσιλντ –Ροκφέλερ σώθηκε έστω και καραβοτσακισμένο. Και η λυπητερή θα επιμοιραστεί επί των κεφαλών όλων ημών.
Το αμερικανικό χρέος
Κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το πραγματικό δημόσιο χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών. Επισήμως είναι 9,651,132,680,000 δολάρια. (9.65 τρις για να μην κουράζεστε να μετράτε). Σε αυτό προστέθηκαν τους τελευταίους έξι μήνες 2.930 δισ. δολάρια που δόθηκαν για να διασωθούν οι τράπεζες που βρέθηκαν στο χείλος της καταστροφής, και θα προστεθουν άλλα 6 τουλάχιστον ως το τέλος του 2009,ενω συνεχίζονται οι συνεχώς αυξανόμενες δαπάνες του πολέμου στο Ιράκ, που ως το τέλος του 2008 θα έχει στοιχίσει 600 δισ. δολάρια ή 341.4 εκ δολάρια την ημέρα ή 4,900 δολάρια για κάθε νοικοκυριό.
(Τζάμπα πόλεμος. Εδώ η Lehman brothers έχασε 611 δις).
Μέχρι το Δεκέμβριο του 2008 το αμερικανικό χρέος θα έχει ξεπεράσει επισήμως τα 15 τρις!! η 170% του ΑΕΠ. ( Καλά, πόσο μπορεί να χρωστάει Αμερική και να αντέχει δολάριο;).
Το επίσημο χρέος τώρα αντιστοιχεί στο 80% περίπου του αμερικανικού εθνικού προϊόντος, το οποίο κυρίως είναι «αέρας» που παράγεται από τους τραπεζίτες και τους αεριτζήδες. (σ.σ.Το Αμερικανικό χρέος, δεν περιέχει κοινωνικές δαπάνες για συντάξεις και υγεία. Εθνική σύνταξη από το δημόσιο εισπράττουν όσοι ζήσουν μέχρι τα 75. Τώρα θα το πάνε στα 78. Τα υπόλοιπα τα έχει αναλάβει η ιδιωτική ασφάλιση. Που δεν πληρώνει τίποτα, αφήνει τους ανθρώπους να πεθαίνουν χωρίς γιατρό και φάρμακα, και παρόλα αυτά χρεοκόπησε η ναυαρχίδα του συστήματος AIG, που έχει χρέη 579 δις δολάρια).
Το απλό ερώτημα είναι : Γιατί μπορεί μόνο η Αμερική να χρωστάει;
Ο ανταγωνισμός απέθανε ζήτω τα Τράστ (και πάλι)
Χωρίς περίσκεψιν, και φυσικά χωρίς αιδώ, η Μεγάλη Βρετανία έβαλε στην άκρη τις ρυθμίσεις αντιτράστ και επέτρεψε την εξαγορά, με συνοπτικές διαδικασίες, της HBOS από την Lloyds TSB ώστε να δημιουργηθεί η μεγαλύτερη τράπεζα «λιανικής» στην στεγαστική πίστη και τις καταθέσεις. Μια τέτοια εξέλιξη πριν από την εβδομάδα θα ήταν «αδιανόητη», για τους ιδεολόγους, «του ανταγωνισμού και του φιλελευθερισμού». Η Morgan Stanley των Ροκφέλερ, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την πώληση έως και του 49% του μετοχικού κεφαλαίου της στον κινεζικό επενδυτικό όμιλο CIC ενώ παραμένει ανοιχτή η «πόρτα», της συγχώνευσης με την Wachovia με την οποία και συνεχίζονται παράλληλα οι συνομιλίες.
Η κρίση άνοιξε έναν νέο χώρο συγχωνεύσεων που σαρώνει όλη την Ευρώπη. Άλλωστε, « η ισχύς εν τη ενώση».
Η UBS διαπραγματεύεται την συνένωση της με την Credit Suisse, η BNP Paribas με την Societe Generale ,Στην Γερμανία ήδη δημιουργούνται κολοσσοί μετά την εξαγορά της Postbank από την Deutsche Bank και την πώληση της Dresdner Bank από την Allianz στην Commerzbank.
Το βασικό είναι ,ότι οι τράπεζες θα αναζητήσουν λύσεις στα προβλήματά τους με τη μείωση του λειτουργικού κόστους, δηλαδή με απολύσεις, και με την αύξηση του κόστους του χρήματος, δηλαδή με αύξηση επιτοκίων.
Επομένως η κρίση που προκλήθηκε από τις ίδιες τις τράπεζες θα φορτωθεί τελικά στους φορολογούμενους, στους εργαζόμενους, και στους πελάτες του τραπεζών.
Ημερομηνία: 20/09/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2048
του Σπύρου Χατζάρα
Η Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς των ΗΠΑ (Securities and Exchange Commission) διέταξε, την «προσωρινή διακοπή των βραχυπρόθεσμων πωλήσεων, ( δηλαδή «αέρα» ), 799 μετοχών του χρηματοοικονομικού κλάδου στις ΗΠΑ», έως τις 2 Οκτωβρίου, προκειμένου να προστατευτούν οι «επενδυτές» και οι αγορές. Στην Βρετανία και την Ιρλανδία απαγορεύθηκε η πώληση « αερα » για τέσσερις μήνες. ενώ η Αυστραλία ανακοίνωσε ότι θα επιβάλει απαγόρευση από την Δευτέρα. (Στην Ελλάδα;)
Μόλις απαγορεύτηκε ο «αέρας» τα χρηματιστήρια άρχισαν να καλπάζουν. Στη Wall Street , ο Δαβίδ και ο Ιακώβ άνοιξαν και πάλι σαμπάνιες.
Χωρίς περίσκεψιν, και φυσικά χωρίς αιδώ, ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους ανακοίνωσε σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης, ύψους εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο όπως είπε, «είναι δικαιολογημένο και ουσιώδες» και τόνισε ότι «το ρίσκο της αδράνειας είναι πολύ υψηλότερο». «Πρέπει να δράσουμε τώρα, προκειμένου να σώσουμε την αμερικανική οικονομία από σοβαρό κίνδυνο. Θα υπάρξουν πολλές ευκαιρίες να συζητήσουμε για τη ρίζα του προβλήματος. Τώρα είναι η ώρα να το επιλύσουμε».
Σύμφωνα με την New York Times, το σχέδιο Πόλσον-Μπους-Ρότσιλντ, που προβλέπει την εξαγορά αποκλειστικά μετοχών αμερικανικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών, και την ελάφρυνση, των χρηματοπιστωτικών οργανισμών από μετοχές που δεν μπορούν να μετατραπούν σε ρευστό, ( δηλαδή αέρα κοπανιστό ) αλλά και την πρόσληψη εξωτερικών συμβούλων, (ένας -ένας όλοι θα φάτε!), μπορεί να κοστίσει μέχρι 1τρις δολάρια.
Η παρέμβαση της κυβέρνησης Μπούς θα στηριχτεί στα πρότυπα του Resolution Trust Corporation, που είχε συσταθεί την δεκαετία του ΄80, για να αντιμετωπιστεί η αντίστοιχη αλλά μικρότερη «κρίση των Ταμιευτηρίων».
Οι ζημιές, που σύμφωνα με τους γιάπηδες, «προκλήθηκαν από τους ηλίθιους της μεσαίας τάξεως που αγόραζαν σπίτια που δεν μπορούσαν να πληρώσουν», θα φορτωθούν στις πλάτες των όλων των «ηλιθίων» και μη.
Ο πρόεδρος Μπους τόνισε ότι η παρέμβαση της κυβέρνησης για πρώτη φορά στις χρηματαγορές ήταν «επιτακτική ανάγκη» και αναγνώρισε ότι το σχέδιο του , θα κοστίσει ακριβά, στον φορολογούμενο.
Πέραν των σχεδίων της αμερικανικής κυβέρνησης, στήριγμα στις τράπεζες και τα χρηματιστήρια προσφέρουν και οι συνεχείς παρεμβάσεις των κεντρικών τραπεζών. Για να σώσουν το τραπεζικό σύστημα από την κατάρρευση, οι Κεντρικές Τράπεζες, αύξησαν την κυκλοφορία του χρήματος, κατά 600 περίπου δις. δολ. Η αμερικανική Κεντρική Τράπεζα δάνεισε στην AIG 85 δισ. για να αποτρέψει προσωρινά τη χρεοκοπία της ,και ανακοίνωσε ότι θα επεκτείνει το δανεισμό στις τράπεζες, ενώ θα αγοράσει βραχυπρόθεσμα ομόλογα που έχουν εκδοθεί από τη Fannie Mae και τη Freddie Mac. Με επιπλέον 42 δισ. δολάρια τροφοδότησαν τις αγορές τους οι κεντρικές τράπεζες Ιαπωνίας, Αυστραλίας και Ινδίας.
Ο διοικητής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Ζαν Κλοντ Τρισέ, χαρακτήρισε τα αμερικανικά μέτρα «καλοδεχούμενα». ( Και αυτός, υπέρ της χρησιμοποίησης των χρημάτων των φορολογουμένων για να σωθεί το σύστημα Ροκφέλερ –Ρότσιλντ.
Ο «ορθόδοξος» υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος για την προεδρία των ΗΠΑ Τζον Μακέιν, βρήκε την ευκαιρία να κάνει τον «τζάμπα Μάγκα» και τάχθηκε
κατά της στήριξης που παρέχει η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ (Fed) στις επιχειρήσεις που βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.
«Η Fed πρέπει να επιστρέψει στο βασικό της χώρο ευθύνης, που είναι η διαχείριση της προσφοράς χρήματος και ο πληθωρισμός», είπε, και ζήτησε να τερματίσει την ανάμιξή της , η ομοσπονδιακή Τράπεζα,στις εξαγορες.
Ο καημένος Μπάρακ Ομπάμα , ήταν υποχρεωμένος να υποστηρίξει πλήρως το σχέδιο της αμερικανικής κυβέρνησης, αλλά ζήτησε και την παροχή βοήθειας στις οικογένειες εργαζομένων που επλήγησαν από την κρίση. (Θα έχει πάρει μαθήματα σοσιαλδημοκρατίας από τον Κλιντον και τον Σόρος).
Αυτό ήταν, το σύστημα των Ρότσιλντ –Ροκφέλερ σώθηκε έστω και καραβοτσακισμένο. Και η λυπητερή θα επιμοιραστεί επί των κεφαλών όλων ημών.
Το αμερικανικό χρέος
Κανείς δεν ξέρει ποιο είναι το πραγματικό δημόσιο χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών. Επισήμως είναι 9,651,132,680,000 δολάρια. (9.65 τρις για να μην κουράζεστε να μετράτε). Σε αυτό προστέθηκαν τους τελευταίους έξι μήνες 2.930 δισ. δολάρια που δόθηκαν για να διασωθούν οι τράπεζες που βρέθηκαν στο χείλος της καταστροφής, και θα προστεθουν άλλα 6 τουλάχιστον ως το τέλος του 2009,ενω συνεχίζονται οι συνεχώς αυξανόμενες δαπάνες του πολέμου στο Ιράκ, που ως το τέλος του 2008 θα έχει στοιχίσει 600 δισ. δολάρια ή 341.4 εκ δολάρια την ημέρα ή 4,900 δολάρια για κάθε νοικοκυριό.
(Τζάμπα πόλεμος. Εδώ η Lehman brothers έχασε 611 δις).
Μέχρι το Δεκέμβριο του 2008 το αμερικανικό χρέος θα έχει ξεπεράσει επισήμως τα 15 τρις!! η 170% του ΑΕΠ. ( Καλά, πόσο μπορεί να χρωστάει Αμερική και να αντέχει δολάριο;).
Το επίσημο χρέος τώρα αντιστοιχεί στο 80% περίπου του αμερικανικού εθνικού προϊόντος, το οποίο κυρίως είναι «αέρας» που παράγεται από τους τραπεζίτες και τους αεριτζήδες. (σ.σ.Το Αμερικανικό χρέος, δεν περιέχει κοινωνικές δαπάνες για συντάξεις και υγεία. Εθνική σύνταξη από το δημόσιο εισπράττουν όσοι ζήσουν μέχρι τα 75. Τώρα θα το πάνε στα 78. Τα υπόλοιπα τα έχει αναλάβει η ιδιωτική ασφάλιση. Που δεν πληρώνει τίποτα, αφήνει τους ανθρώπους να πεθαίνουν χωρίς γιατρό και φάρμακα, και παρόλα αυτά χρεοκόπησε η ναυαρχίδα του συστήματος AIG, που έχει χρέη 579 δις δολάρια).
Το απλό ερώτημα είναι : Γιατί μπορεί μόνο η Αμερική να χρωστάει;
Ο ανταγωνισμός απέθανε ζήτω τα Τράστ (και πάλι)
Χωρίς περίσκεψιν, και φυσικά χωρίς αιδώ, η Μεγάλη Βρετανία έβαλε στην άκρη τις ρυθμίσεις αντιτράστ και επέτρεψε την εξαγορά, με συνοπτικές διαδικασίες, της HBOS από την Lloyds TSB ώστε να δημιουργηθεί η μεγαλύτερη τράπεζα «λιανικής» στην στεγαστική πίστη και τις καταθέσεις. Μια τέτοια εξέλιξη πριν από την εβδομάδα θα ήταν «αδιανόητη», για τους ιδεολόγους, «του ανταγωνισμού και του φιλελευθερισμού». Η Morgan Stanley των Ροκφέλερ, βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις για την πώληση έως και του 49% του μετοχικού κεφαλαίου της στον κινεζικό επενδυτικό όμιλο CIC ενώ παραμένει ανοιχτή η «πόρτα», της συγχώνευσης με την Wachovia με την οποία και συνεχίζονται παράλληλα οι συνομιλίες.
Η κρίση άνοιξε έναν νέο χώρο συγχωνεύσεων που σαρώνει όλη την Ευρώπη. Άλλωστε, « η ισχύς εν τη ενώση».
Η UBS διαπραγματεύεται την συνένωση της με την Credit Suisse, η BNP Paribas με την Societe Generale ,Στην Γερμανία ήδη δημιουργούνται κολοσσοί μετά την εξαγορά της Postbank από την Deutsche Bank και την πώληση της Dresdner Bank από την Allianz στην Commerzbank.
Το βασικό είναι ,ότι οι τράπεζες θα αναζητήσουν λύσεις στα προβλήματά τους με τη μείωση του λειτουργικού κόστους, δηλαδή με απολύσεις, και με την αύξηση του κόστους του χρήματος, δηλαδή με αύξηση επιτοκίων.
Επομένως η κρίση που προκλήθηκε από τις ίδιες τις τράπεζες θα φορτωθεί τελικά στους φορολογούμενους, στους εργαζόμενους, και στους πελάτες του τραπεζών.
Μάχη για να σωθεί η αυτοκρατορία του Κακού
Ο Βλαδίμηρος τώρα δικαιώνεται (1)
Ημερομηνία: 20/09/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2047
«Οι κεφαλαιοκράτες θα μας πουλήσουν το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε», είχε πει ο Βλαδίμηρος Ίλιτς και δικαιώθηκε. του Σπύρου Χατζάρα
Τα λαμόγια, οι αεριτζήδες χρηματιστές της Νέας Υόρκης, (Ιρλανδοί και Ιουδαίοι) πουλώντας «αέρα», οδήγησαν το σύστημα των Ροκφέλερ-Ρότσολιντ, στην πλήρη χρεοκοπία.
Το εμπόριο αέρα, είναι νόμιμο. Και επομένως «ηθικό», (όπως και η «αεριτζίδικη ιδεολογία»). Στον κόσμο των «Τσιφούτηδων» εμπόρων αέρα και χρήματος, ότι νόμιμον και ηθικόν. Αυτοί θα βράβευαν τον υπουργό offshore, για πολιτικό της χρονιάς. Στον δικό μας κόσμο, όμως που η κομπίνα θεωρείται ντροπή, αυτές οι «ηθικές» αξίες είναι για τα σκουπίδια.
Οι δικαστικές αρχές της Νέας Υόρκης όπως δήλωσε ο γενικός εισαγγελέας της Πολιτείας, Άντριου Κουόμο στο CNN, άρχισαν έρευνες για πιθανή χειραγώγηση των μετοχών στο Χρηματιστήριο, η οποία μπορεί να έπαιξε ρόλο στην χρεοκοπία των Τραπεζών Lehman Brothers, και την απαξίωση των Goldman Sachs και Morgan Stanley.
Ο κ. εισαγγελέας είπε ότι θα ερευνήσει την « παράνομη ακάλυπτη πώληση μετοχών». Η οποία όμως είναι νόμιμη. Πώς θα κάνει το νόμιμο παράνομο, ο «προστάτης των Ρότσολιντ- Ροκφέλερ.
«Η ακάλυπτη πώληση δεν είναι παράνομη. Όμως αν διαδίδει κάποιος ψευδείς πληροφορίες με σκοπό να πέσει η μετοχή, αυτό δεν είναι σωστό», είπε ο «ιδιωτικοποιημένος φρούραρχος» του συστήματος.
Συνωμοσία ψάχνει δηλαδή. Την αλ-Κάιντα των αεριτζήδων. Διότι οι Ιρλανδοί και Ιουδαίοι χρηματιστές, είχαν το νόμιμο δικαίωμα να «τσακίζουν» τις επιχειρήσεις και τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο, αλλά όχι τα «όσια και τα ιερά» του συστήματος. Τις τράπεζες των Ροκφέλερ-Ρότσολιντ. Όσοι ιερόσυλοι επιτέθηκαν στην Σιών του τραπεζικού συστήματος θα τιμωρηθούν. Για να μην το ξανακάνουν.
Οι γιάπηδες, Δαβίδ και Ιακώβ, που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει οκτάωρο, επειδή, «οι αγορές», είναι ανοιχτές όλο το εικοσιτετράωρο, έκαναν αυτό που τους επιτρέπει το σύστημα, και το οποίο απαγορεύεται στους κοινούς θνητούς, σε όλους εμάς δηλαδή.
Πουλούσαν μετοχές που δεν είχαν, για να τις ρίξουν πιο κάτω, και να τις αγοράσουν μετά φθηνότερο για να τις παραδώσουν στους αγοραστές, και να κερδίσουν διάφορα. Έτσι κατέρρευσε το χρηματιστήριο Αθηνών, έτσι γεννήθηκαν η μεγάλη χρηματιστηριακή κρίση της Άπω Ανατολής,κλπ, τις οποίες πληρώσαμε και εμείς με αυξήσεις τιμών, επιτοκίων, με αυξήσεις ελλειμμάτων, και φόρων.
Οι « σορτάκηδες» αεριτζήδες οδήγησαν τις τιμές των μετοχών των τραπεζών, στην κατάρρευση, και επομένως η διαφορά χρηματιστηριακής αποτίμησης και χρεών της οδήγησε στη χρεοκοπία.
Όπως δηλαδή το είπε ο Βλαδίμηρος. «Οι κεφαλαιοκράτες πουλήσαν το σχοινί με το οποίο τους κρέμασαν».
Αν δεν υπήρχαν οι « σορτάκηδες» αεριτζήδες το σύστημα θα επανέρχονταν σταδιακά σε μια ισορροπία, από την κρίση των στεγαστικών δανείων, μέσα σε ένα χρόνο ,όπως το είχαν ρυθμίσει οι πάνσοφοι «προφήτες του Ισραήλ», Ρότσολιντ- Ροκφέλερ, και οι βοηθοί τους Τρισέ, Στρος-Καν, Μπίλντερμπεργκ κλπ.
Οι σορτάκηδες προκάλεσαν την κατάρρευση. Η κρίση όμως προκλήθηκε από την ανάγκη των εμπόρων του χρήματος, να κυκλοφορούν το προϊόν τους, να δανείζουν δηλαδή, και να δημιουργούν άϋλες αξίες, που θα απορροφούν τα τρισεκατομμύρια πράσινα χαρτοπετσέτακια που «γεννούσαν» ή ξερνούσαν οι τράπεζες του συστήματος Ρότσολιντ- Ροκφέλερ, για να αγοράζουν τον πραγματικό πλούτο των Εθνών.
Η κρίση βάθαινε μέρα με τη μέρα. Το εμπόριο «αέρα και χρήματος», ξεπέρασε τις διαστάσεις της πραγματικής οικονομίας. Μέχρι και το εμπόριο μολυσμένου «αέρα κοπανιστού» μας φόρτωσαν με το Κιότο.
Το χρήμα παρήγαγε χρήμα. Αυτό ήταν το «θείο Όραμα», των «προφητών του Ισραήλ», που μετανάστευσαν από την Γερμανία στις Ηνωμένες Πολιτείες με στόχο να κατακτήσουν τον Κόσμο διά του χρήματος και των τραπεζών.
Το σύστημα Ρότσολιντ- Ροκφέλερ για ένα αυτοπροστατευτεί γέννησε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και την επίθεση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, για να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματα του, από το έλλειμμα του αμερικανικού δημοσίου, που χρηματοδοτεί αφειδώς το τραπεζικό- στρατιωτικό- βιομηχανικό κατεστημένο.
Τώρα που η φούσκα έσκασε, ξέρουμε όλοι τις διαστάσεις της τεράστιας κλοπής πλούτου που έκαναν οι Ρότσολιντ- Ροκφέλερ από την ανθρωπότητα.Το τελευταίο τους χαρτί, ήταν το πετρέλαιο. Η απόφαση να το σπρώξουν στα 150 δολλάρια απέβλεπε στην αποκόμιση βραχυπρόθεσμων κερδών, στην «βουταρία» , που λέγαμε παιδιά, για να καλυφθούν οι πιεστικές ανάγκες σε ρευστό των τραπεζών τους. Το ίδιο έκαναν με τα τρόφιμα και τις πρώτες ύλες. Αγοράζω φθηνά και πουλάω ακριβά. Ο κανόνας του δικού τους «θεού» .
Οι εισπράξεις των πετρελαιοπαραγωγών χωρών θα κατέληγαν στις δικές τους τράπεζες και θα ενίσχυαν την ρευστότητά τους. Τέλειο μεν , αλλά δεν τους βγήκε. Επειδή η αγορά δεν είχε πια χρήματα για να αγοράσει ακριβά. Έτσι προκάλεσαν την ύφεση που τους κατέστρεψε.
Ημερομηνία: 20/09/2008
http://www.styx.gr/index.cfm?Action=RTCL&CLiD=2047
«Οι κεφαλαιοκράτες θα μας πουλήσουν το σχοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε», είχε πει ο Βλαδίμηρος Ίλιτς και δικαιώθηκε. του Σπύρου Χατζάρα
Τα λαμόγια, οι αεριτζήδες χρηματιστές της Νέας Υόρκης, (Ιρλανδοί και Ιουδαίοι) πουλώντας «αέρα», οδήγησαν το σύστημα των Ροκφέλερ-Ρότσολιντ, στην πλήρη χρεοκοπία.
Το εμπόριο αέρα, είναι νόμιμο. Και επομένως «ηθικό», (όπως και η «αεριτζίδικη ιδεολογία»). Στον κόσμο των «Τσιφούτηδων» εμπόρων αέρα και χρήματος, ότι νόμιμον και ηθικόν. Αυτοί θα βράβευαν τον υπουργό offshore, για πολιτικό της χρονιάς. Στον δικό μας κόσμο, όμως που η κομπίνα θεωρείται ντροπή, αυτές οι «ηθικές» αξίες είναι για τα σκουπίδια.
Οι δικαστικές αρχές της Νέας Υόρκης όπως δήλωσε ο γενικός εισαγγελέας της Πολιτείας, Άντριου Κουόμο στο CNN, άρχισαν έρευνες για πιθανή χειραγώγηση των μετοχών στο Χρηματιστήριο, η οποία μπορεί να έπαιξε ρόλο στην χρεοκοπία των Τραπεζών Lehman Brothers, και την απαξίωση των Goldman Sachs και Morgan Stanley.
Ο κ. εισαγγελέας είπε ότι θα ερευνήσει την « παράνομη ακάλυπτη πώληση μετοχών». Η οποία όμως είναι νόμιμη. Πώς θα κάνει το νόμιμο παράνομο, ο «προστάτης των Ρότσολιντ- Ροκφέλερ.
«Η ακάλυπτη πώληση δεν είναι παράνομη. Όμως αν διαδίδει κάποιος ψευδείς πληροφορίες με σκοπό να πέσει η μετοχή, αυτό δεν είναι σωστό», είπε ο «ιδιωτικοποιημένος φρούραρχος» του συστήματος.
Συνωμοσία ψάχνει δηλαδή. Την αλ-Κάιντα των αεριτζήδων. Διότι οι Ιρλανδοί και Ιουδαίοι χρηματιστές, είχαν το νόμιμο δικαίωμα να «τσακίζουν» τις επιχειρήσεις και τα χρηματιστήρια σε όλο τον κόσμο, αλλά όχι τα «όσια και τα ιερά» του συστήματος. Τις τράπεζες των Ροκφέλερ-Ρότσολιντ. Όσοι ιερόσυλοι επιτέθηκαν στην Σιών του τραπεζικού συστήματος θα τιμωρηθούν. Για να μην το ξανακάνουν.
Οι γιάπηδες, Δαβίδ και Ιακώβ, που δεν γνωρίζουν τι σημαίνει οκτάωρο, επειδή, «οι αγορές», είναι ανοιχτές όλο το εικοσιτετράωρο, έκαναν αυτό που τους επιτρέπει το σύστημα, και το οποίο απαγορεύεται στους κοινούς θνητούς, σε όλους εμάς δηλαδή.
Πουλούσαν μετοχές που δεν είχαν, για να τις ρίξουν πιο κάτω, και να τις αγοράσουν μετά φθηνότερο για να τις παραδώσουν στους αγοραστές, και να κερδίσουν διάφορα. Έτσι κατέρρευσε το χρηματιστήριο Αθηνών, έτσι γεννήθηκαν η μεγάλη χρηματιστηριακή κρίση της Άπω Ανατολής,κλπ, τις οποίες πληρώσαμε και εμείς με αυξήσεις τιμών, επιτοκίων, με αυξήσεις ελλειμμάτων, και φόρων.
Οι « σορτάκηδες» αεριτζήδες οδήγησαν τις τιμές των μετοχών των τραπεζών, στην κατάρρευση, και επομένως η διαφορά χρηματιστηριακής αποτίμησης και χρεών της οδήγησε στη χρεοκοπία.
Όπως δηλαδή το είπε ο Βλαδίμηρος. «Οι κεφαλαιοκράτες πουλήσαν το σχοινί με το οποίο τους κρέμασαν».
Αν δεν υπήρχαν οι « σορτάκηδες» αεριτζήδες το σύστημα θα επανέρχονταν σταδιακά σε μια ισορροπία, από την κρίση των στεγαστικών δανείων, μέσα σε ένα χρόνο ,όπως το είχαν ρυθμίσει οι πάνσοφοι «προφήτες του Ισραήλ», Ρότσολιντ- Ροκφέλερ, και οι βοηθοί τους Τρισέ, Στρος-Καν, Μπίλντερμπεργκ κλπ.
Οι σορτάκηδες προκάλεσαν την κατάρρευση. Η κρίση όμως προκλήθηκε από την ανάγκη των εμπόρων του χρήματος, να κυκλοφορούν το προϊόν τους, να δανείζουν δηλαδή, και να δημιουργούν άϋλες αξίες, που θα απορροφούν τα τρισεκατομμύρια πράσινα χαρτοπετσέτακια που «γεννούσαν» ή ξερνούσαν οι τράπεζες του συστήματος Ρότσολιντ- Ροκφέλερ, για να αγοράζουν τον πραγματικό πλούτο των Εθνών.
Η κρίση βάθαινε μέρα με τη μέρα. Το εμπόριο «αέρα και χρήματος», ξεπέρασε τις διαστάσεις της πραγματικής οικονομίας. Μέχρι και το εμπόριο μολυσμένου «αέρα κοπανιστού» μας φόρτωσαν με το Κιότο.
Το χρήμα παρήγαγε χρήμα. Αυτό ήταν το «θείο Όραμα», των «προφητών του Ισραήλ», που μετανάστευσαν από την Γερμανία στις Ηνωμένες Πολιτείες με στόχο να κατακτήσουν τον Κόσμο διά του χρήματος και των τραπεζών.
Το σύστημα Ρότσολιντ- Ροκφέλερ για ένα αυτοπροστατευτεί γέννησε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας και την επίθεση στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, για να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματα του, από το έλλειμμα του αμερικανικού δημοσίου, που χρηματοδοτεί αφειδώς το τραπεζικό- στρατιωτικό- βιομηχανικό κατεστημένο.
Τώρα που η φούσκα έσκασε, ξέρουμε όλοι τις διαστάσεις της τεράστιας κλοπής πλούτου που έκαναν οι Ρότσολιντ- Ροκφέλερ από την ανθρωπότητα.Το τελευταίο τους χαρτί, ήταν το πετρέλαιο. Η απόφαση να το σπρώξουν στα 150 δολλάρια απέβλεπε στην αποκόμιση βραχυπρόθεσμων κερδών, στην «βουταρία» , που λέγαμε παιδιά, για να καλυφθούν οι πιεστικές ανάγκες σε ρευστό των τραπεζών τους. Το ίδιο έκαναν με τα τρόφιμα και τις πρώτες ύλες. Αγοράζω φθηνά και πουλάω ακριβά. Ο κανόνας του δικού τους «θεού» .
Οι εισπράξεις των πετρελαιοπαραγωγών χωρών θα κατέληγαν στις δικές τους τράπεζες και θα ενίσχυαν την ρευστότητά τους. Τέλειο μεν , αλλά δεν τους βγήκε. Επειδή η αγορά δεν είχε πια χρήματα για να αγοράσει ακριβά. Έτσι προκάλεσαν την ύφεση που τους κατέστρεψε.