Λίγο πριν την λαϊκή «επανάσταση» στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σπύρος Χατζάρας

Όταν η Καρδιά του «συστήματος» βρίσκεται σε σοβαρή κρίση, οι «παθολόγοι» του Tavistock Institute, συνιστούν, « να πάρετε έναν πόλεμο». Στις περιπτώσεις που «το φάρμακο», δεν είναι έτοιμο η θεραπεία μπορεί να αρχίσει με «μια σοβαρή πολιτική κρίση» ,κάθε 4 ώρες.

Στις ΗΠΑ, οι έφηβοι έχουν πάψει να «κάνουν όνειρα» εδώ και πολλά χρόνια. Σχετικά πρόσφατα, εκατομμύρια άνθρωποι έχουν χάσει τη δουλειά τους, εκατοντάδες χιλιάδες έχουν χάσει τα σπίτια τους, εκατομμύρια άλλοι έχουν χάσει τις καταθέσεις τους, σε «επενδυτικά πατσαβουρόχαρτα», και εκατομμύρια πεινάνε.

Ωστόσο, τα «παιδιά που έχασαν τα όνειρά τους», δεν βρίσκονται στους δρόμους της Νέας Υόρκης, του Σικάγο, του Σηάτλ με μολότοφ, να καίνε αυτοκίνητα, και μαγαζιά.
Ίσως επειδή, ο Μεγάλος Αδελφός και το Tavistock Institute, αγρυπνούν. Βρήκαν την διπλή παραλλαγή Ομπάμα-Χίλαρι, την έπαιξαν 1-2-Χ, και προς το παρόν. όλοι περιμένουν, μήπως δουν και αυτοί, το όνειρο του Ομπάμα.

Ένας παλιός γνωστός από τη Μόσχα ,ο Igor Panarin, (καθηγητής τότε, και τώρα πρύτανης της ρωσικής διπλωματικής Ακαδημίας), είχε προβλέψει το 1998 σε ένα επικοινωνιακό συνέδριο στην Αυστρία, την κατάρρευσή και τη διάλυση των Ηνωμένων Πολιτειών.

Τώρα τον θυμήθηκαν, και τον κυνηγάνε τα ΜΜΕ για συνεντεύξεις.

Η ανάλυση του Panarin, όπως μου την είχε αναπτύξει , ήταν στηριγμένη σε τετράγωνη λογική. Η οικονομική ανάπτυξη, με βάση τα κέρδη από τους τόκους, και τις υπεραξίες των χρεογράφων, δεν μπορούσε να είναι γραμμική αλλά κυκλική. Η βουλιμία των τοκογλύφων ( τραπεζιτών) και η αίσθηση της μονοκρατορίας, (μετά τη νίκη επί της Σοβιετικής Ενώσεως), αλλά και η ψευδαίσθηση ότι η επέκταση στις «παγκόσμιες αγορές» θα απορροφούσε τον «αέρα», θα οδηγούσε το κατεστημένο της «ανατολικής ακτής» στα ίδια λάθη του 1929.

Το νέο κράχ ήταν επιστημονικά αναμενόμενο. Και προβλέψιμο.

Η διαφορά του τότε, με το τώρα, είναι ότι στον παγκόσμιο οικονομικό στίβο, η «τροτσκιστική παρέα» Νέας Υόρκης-Λονδίνου, δεν έχει δίπλα της τη «Βρετανική Αυτοκρατορία», και δεν ελέγχει τις πρώτες ύλες.

Η καταχρεωμένη υπερδύναμη, (ΗΠΑ) σύμφωνα με το γεωπολιτικό θεώρημα πού λέει ότι, όταν μια μεγάλη δύναμη συσσωρεύει χρέος, αυτό οδηγεί τελικώς είτε σε μακροχρόνια υψηλό πληθωρισμό είτε σε (παγκόσμιο) Πόλεμο, θα έπρεπε να οδηγηθεί σε, έναν « πληθωρισμό Βειμάρης», ή να λάβει «έκτακτα μέτρα».

Οι περιφερειακές προσπάθειες, ( «11η Σεπτεμβρίου» , « Παγκόσμιος Πόλεμος κατά της τρομοκρατίας», « Αφγανιστάν», «εισβολή στο Ιράκ», « κρίση στον Καύκασο», αλλά και «κατάρρευσή χρηματιστηρίων στην άπω Ανατολή», « κερδοσκοπία με το πετρέλαιο, τα τρόφιμα και τα φάρμακα», δεν μπόρεσαν να διορθώσουν τα βασικά στοιχεία της κρίσης, και όπως και το 1929, τρύπησαν τη φούσκα, βγάζοντας από την « πρίζα», την Lehman Brothers, για να τα φάνε οι από τους δανειστές τους και να ξεφύγουν από τον οικονομικό τους. έλεγχο δημιουργώντας παράλληλα το «σκηνικό», για μια νέα παγκόσμια οικονομική Τάξη .

Βασικά για να διαγράψουν το χρέος τους , ακολουθώντας τις πρωτότυπες ιδέες των Γιουγκοσλάβων Κομμουνιστών, που διέλυσαν τη χώρα τους για να αποφύγουν να αποπληρώσουν το συσσωρευμένο εξωτερικό χρέος.

Η Ουάσινγκτον για να αποφύγει την αποπληρωμή του χρέους της, θα το απαξιώσει με τον πληθωρισμό το δολάριο που θα ρίξει κατακόρυφα την αξία του. Τα ομόλογα που κατέχουν η Κίνα και η Ιαπωνία θα απαξιωθούν και θα αποπληρωθούν με το νέο νόμισμα το «Αμέρο», της NAFTA , που έχει συμφωνηθεί από το 2006 με τον Καναδά και το Μεξικό. Παράλληλα ορισμένοι θεωρητικοί προτείνουν, ένα νέο κανόνα του χρυσού, υπολογίζοντας την ουγιά σε 8-9000 δολάρια. Η προτεινόμενη η επιθυμητή ισοτιμία, είναι δηλαδή 1 ευρώ με 140 δολλάρια.

Βρισκόμαστε λοιπόν στο σημείο μηδέν.

Η Κίνα έχει τα μεγαλύτερα συναλλαγματικά αποθέματα, και είναι ο μεγαλύτερος δανειστής των Ηνωμένων Πολιτειών. Δεύτερος δανειστής είναι η Ιαπωνία. Η Ρωσία όπως και οι άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες, κατέχει και διατηρεί, δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων δολάρια.

Οι ΗΠΑ και οι Τραπεζίτες της ανατολικής ακτής, αναζητούν, μια νέα διεθνή συμφωνία ,με κέντρο το ΔΝΤ. Μόνο που τα κεφάλαια για τη μετατροπή του σε κέντρο του διεθνούς συστήματος, δεν μπορούν πια να προέλθουν από τις ΗΠΑ, που απευθύνθηκαν στην Κίνα, την Ιαπωνία, τη Ρωσία, και την Ευρώπη, ( με αυτή τη σειρά) για να προσφέρουν τα κεφάλαια. Επομένως οι ΗΠΑ θα πάψουν να είναι ο παγκόσμιος ρυθμιστής, τα θα αντικατασταθούν από την Κίνα τη Ρωσία και ίσως την Ιαπωνία. Τότε οι «τραπεζίτες» θα αλλάξουν υπηκοότητα, και οι τράπεζες, έδρα. Η παγκοσμιοποίηση, (του τραπεζικού κεφαλαίου) θα μείνει ζωντανή.
Σε αυτά τα σχέδια, της παγκοσμιοποίησης των τραπεζιτών, αντιδρούν οι «αμερικανόφρονες», δηλαδή οι υποστηρικτές του εθνικού κράτους, που βρίσκονται βασικά στις ένοπλες δυνάμεις και τις μυστικές υπηρεσίες, αλλά και στις κοινωνικές οργανώσεις που μάχονται την παγκοσμιοποίηση . Η δύναμή τους φάνηκε στην καταψήφιση από το Κογκρέσο του πρώτου πακέτου Πόλσον.

Στο διαδίκτυο μπορεί να βρει κανείς εκατοντάδες ιστοσελίδες και χιλιάδες « χώρους διαλόγου» που καταγγέλλουν το «Αμέρο» ως αντί αμερικανική συνωμοσία, και προβλέπουν ότι με την εισαγωγή του θα καταλυθεί το αμερικανικό κράτος και η ομοσπονδία.

Ο Igor Panarin σε συνέντευξη του στην Izvestia (24 Νοεμβρίου) σημείωσε: «Το δολάριο δεν καλύπτεται από τίποτα, το αμερικανικό εξωτερικό χρέος αυξάνεται σαν χιονοστιβάδα. Αυτή η κατάσταση δημιουργεί μια πυραμίδα, η οποία πρέπει να καταρρεύσει. Η οικονομική κρίση θα επιδεινωθεί, η ανεργία θα αυξηθεί και οι άνθρωποι θα χάσουν τις αποταμιεύσεις τους. Η λαϊκή δυσαρέσκεια θα αυξάνεται , αν και προς το παρόν συγκρατείται από την ελπίδα ότι ο Μπαράκ Ομπάμα μπορεί να κάνει θαύματα. Μετά την άνοιξη, όμως , θα είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν θαύματα. Ο πληθωρισμός, η ανεργία και φτώχεια , θα οδηγήσουν στην κοινωνική αναταραχή, και τότε θα ενεργοποιηθούν οι παράγοντες που θα προκαλέσουν την αποσύνθεση της χώρας»
Ίσως δηλαδή, ο Μπαράκ Ομπάμα να είναι ο τελευταίος πρόεδρος των ΗΠΑ .

Σύμφωνα με την ανάλυση του Παναρίν, η πολιτεία του Τέξας, στην οποία η αυτονομιστικές «σκέψεις» είναι πάντα επίκαιρες, και η δυτική ακτή, όπου πλειοψεί πια η κινεζική κοινότητα, και ο Ισπανόφωνος ( πλέον) Νότος, είναι τα πιο « θερμά σημεία».Ο Παναρίν, υπογράμμισε μάλιστα ( και αυτό έχει ξεχωριστή σημασία) ότι η Κίνα, εφαρμόζει συγκεκριμένη πολιτική προσέγγισης της κοινότητας της δυτικής ακτής. Εάν ξεκινήσουν οι αυτονομιστικές πολιτικές , τότε, η αγγλοσαξωνική Ανατολική Ακτή, θα διαλέξει το δικό της δρόμο, και θα πρέπει οι πολιτείες που είναι κοντά στον Καναδά και το Midwest, να διαλέξουν « με ποιους θα παν και ποιους θα αφήσουν».

Το πιο εκπληκτικό, είναι ότι θέτει, ζήτημα κυριότητας της Αλάσκας, τονίζοντας ότι ο Τσάρος δεν την πούλησε αλλά την μίσθωσε, και γι' αυτό « η Ρωσία θα μπορούσε να απαίτηση την επιστροφή της, με τη λήξη της μισθώσεως».

Η λύση για τους «Τροτσκιστές τραπεζίτες » της ανατολικής ακτής, είναι, όπως καταγγέλλουν οι « πατριώτες», η αντικατάσταση των ΗΠΑ από τις «Ενωμένες Πολιτείες της Βορείου Αμερικής», την πολιτική ομπρέλα δηλαδή της NAFTA.