Ο Τομ Καραμπεσίνης , ο Νίκος Πλουμπίδης, η ΕΔΑ,
ο Μπελογιάννης, οι Αεροπόροι και ο Παπάγος
του Σπύρου Χατζάρα
Στις 20 Δεκέμβριου του 1950, συνελήφθη στα Εξάρχεια, σε ένα σπιτάκι ιδιοκτησίας του Τάκη Καλοφωλιά, (του κατοπινού εκδότη της οικονομικής εφημερίδας ΕΞΠΡΕΣ), στην οδό Πλαπούτα, (που πηγαίνει από την Καλλιδρομίου στην Αλεξάνδρας) ο Νίκος Μπελογιάννης.
Το σπίτι του Καλοφωλιά, τότε φοιτητή και συνδέσμου του κόμματος , ήταν Γιάφκα του κομματικού μηχανισμού. Μαζί με τον Μπελογιάννη συνελήφθη και ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος.
Την επομένη συνελήφθη στο ίδιο σπίτι της οδού Πλαπούτα και η Έλλη Ιωαννίδου Παππά , στέλεχος της ΚΟΑ και σύνδεσμος του Μπελογιάννη.
Τον Μπελογιάννη είχε καταδώσει ο συνεργάτης της Ιντέλιτζεντ Σέρβις Νίκος Πλουμπίδης, που ειχε πάρει μεταγραφή στη από το 1948 στη Cia.
Οι άγγλοι παρέδωσαν τον Πλουμπίδη στον Τομ Καραμπεσίνη που γύρισε τον Ιούνιο του 1950 στην Ελλάδα σαν «σταθμάρχης» της CIA, για να οικοδομήσει την αμερικανοκρατία στον τόπο μας, όπως είχε χτίσει την Αγγλοκρατία ο παπα-Δημήτρης Μπάλφουρ.
Σκοπός της επιστροφής του Μπελογιάννη στην Ελλάδα τον Ιούνιο του 1950, ήταν η ανασυγκρότηση των οργανώσεων του παράνομου ΚΚΕ στην Αθήνα, και η αποκατάσταση του πολιτικού ελέγχου του μηχανισμού από τον Ζαχαριάδη, καθώς το Κόμμα είχε περιέλθει στον έλεγχο του «Γραφείου Εσωτερικού», του Νίκου Πλουμπίδη.
Οι Αμερικανοί , που επιδίωκαν να κάνουν την Ελλάδα «Μπανανιά» τους, όπως έλεγε
ο Πιουριφόι και αποφάσισαν να συγκρουστούν με τα πειθήνια όργανα της αγγλικής πολιτικής για να διαμορφώσουν ένα καθαρά αμερικάνικο πλαίσιο πολιτικών εξελίξεων.
Έτσι, 6 μόλις μήνες από τη λήξη του εμφυλίου, προκηρύχθηκαν εκλογές
για τις 5 Μαρτίου 1950.
Οι παλιοί ΕΑΜίτες και αριστεροί, που δεν είχαν εμπλακεί στον «εμφύλιο», παρακινήθηκαν από τον Καραμπεσίνη να κατέβουν στις εκλογές και ύστερα από διαβουλεύσεις δημιουργήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου η «Δημοκρατική Παράταξη». Μπήκαν «μπροστά», η ΕΛΔ του Τσιριμώκου, το Σοσιαλιστικό Κόμμα του Σβώλου, οι Αριστεροί Φιλελεύθεροι των Χατζήμπεη -Γρηγοριάδη και ο Ι. Σοφιανόπουλος που είχαν ήδη συνεργαστεί με το ΕΑΜ στο δημοψήφισμα του 1946.
Οι υπεύθυνοι της Δημοκρατικής Παράταξης, ήρθαν σε επαφή με τον Πλουμπίδη, που ενέκρινε τη συγκρότηση της, παρακάμπτοντας το Ζαχαριάδη.
Ο Νίκος Πλουμπίδης χωρίς την έγκριση του Ζαχαριάδη, έδωσε «γραμμή» για την «πριμοδότηση» ορισμένων υποψηφίων της «Δημοκρατική Παράταξης», στα αστικά κέντρα.
Ο Πλουμπίδης είχε περάσει στην αμερικανοκρατία.
Για αυτό ο Ζαχαριάδης έστειλε τον Μπελογιάννη.
Οι εκλογές της 5ης Μαρτίου 1950 που διεξήχθησαν με το σύστημα της απλής αναλογικής του 1946 με μικρές τροποποιήσεις, (περιορισμός αριθμού εδρών από 354 σε 250), έδωσαν μια πολύ-κομματική ισοπαλία. Ψήφισαν , 1.696.146 άνδρες και ελαβαν: Το Λαϊκό Κόμμα του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη 18,80%, το Κόμμα Φιλελευθέρων του Σοφοκλή Βενιζέλου 17,24%, η Εθνική Πολιτική Ένωσις Κέντρου (ΕΠΕΚ) του Νικόλαου Πλαστήρα 16,44% και το Κόμμα Γεωργίου Παπανδρέου 10,67%. Το παράνομο ΚΚΕ με τους συνεργάτες του συγκέντρωσε το 9,70% των ψήφων και έβγαλε 18 βουλευτές. Η Ανεξάρτητη Πολιτική Παράταξη των «Μεταξικών» Τουρκοβασίλη- Μανιαδάκη έλαβε το 8,15% και έβγαλε 16 βουλευτές,
Πολιτική Ανεξάρτητη Παράταξη, το Μέτωπο Εθνικής Αναδημιουργίας
του Παναγιώτη Κανελλόπουλου και του ναύαρχου Αλέξανδρου Σακελλαρίου
πήρε 5,27% και έβγαλε 7 βουλευτές, ο αρχηγός του ΕΔΕΣ Ναπολέων Ζέρβας
ως Εθνικόν Κόμμα Ελλάδος πήρε 3,65% και έβγαλε 7 βουλευτές, οι αγροτιστές Μυλωνάς-Μπαλτατζής 3 εδρες και ο Μαρκεζίνης πήρε 42.000 ψήφους και βγήκε μόνος του.
Πρακτικά οι Κεντρώοι , Φιλελεύθεροι, Πλαστήρας και Γ. Παπανδρέου) έλαβαν συνολικό ποσοστό 44,3% και 136 έδρες συνολικά, ενώ μαζί τους μπορούσε να συνεργαστεί και ο Κεντροδεξιός Συνασπισμός «Εθνικής Αναδημιουργίας», οπότε έφθαναν τους 143.
Οι αντικομουνιστές υπερίσχυσαν των Κομμουνιστών 11,8 έναντι 9,7 , και το πρώτο Κόμμα, με 18.8% έβγαλε «αγγελτήριο θανάτου».
Οι Κεντρώοι δεν τα βρήκαν και η κυβέρνηση Σοφοκλή-παναγιωτάκη Καταψηφίστηκε στις 15 Απριλίου.
Μετά την καταψήφιση της κυβέρνησης Σοφοκλή Βενιζέλου, η εντολή δόθηκε από τον Βασιλιά Παύλο στον αρχηγό της ΕΠΕΚ Νικόλαο Πλαστήρα με αντιπρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου και υπουργό Συντονισμού τον Τσουδερό.
Στις 21 Ιουλίου 1950 η Βουλή συνέστησε προανακριτική επιτροπή για να διερευνήσει τις κατηγορίες κατά του διεφθαρμένου φιλελεύθερου υπουργού Πάνου Χατζηπάνου για το σκάνδαλο των Πετρελαίων .
Ο Πλαστήρας πάντως αναγκάστηκε, να παραιτηθεί αμέσως μετά το λόγο που έβγαλε στην Τήνο , στις 15 Αυγούστου για τα «μέτρα επιείκειας» και τις αντιδράσεις που προκάλεσαν.
Οι Δημοκρατικοί Αμερικανοί, που αρχικά είχαν δώσει το «πράσινο φως» για την άνοδο του Πλαστήρα στην εξουσία είχαν αλλάξει τακτική. Είχε μεσολαβήσει στις 25ης Ιουνίου ο Πόλεμος της Κορέας και πλέον ήθελαν πιστούς συμμάχους. Παράλληλα οι Αμερικανοί των Αθηνών , το κλιμάκιο της Cia και η «αμερικάνικη κλίκα » που θα ξεκοκάλιζε τα δύο δισεκατομμύρια δολάρια του Σχεδίου Μάρσαλ, απαιτούσαν για να συνεχιστεί η βοήθεια στην Ελλάδα Κομμουνιστική απειλή .
Μετά τον Πλαστήρα ξαναέγινε πρωθυπουργός ο Σοφοκλής με αντιπρόεδρο τον Γεώργιο Παπανδρέου, η οποία έπεσε 19 ημέρες μετά το σχηματισμό της.
Ακλούθησε νέα κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου τρικομματική .(Κόμμα Φιλελευθέρων , Παπανδρέου , και Λαϊκό Κόμμα, με αντιπροέδρους τον Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη, που ονομάστηκε «Κυβέρνηση Εθνικής Συγκεντρώσεως» .Εξασφάλισε άνετη πλειοψηφία, (153 υπέρ, 43 κατά) αλλά ο βίος της διεκόπη μετά από 51 ημέρες, μετά την αποκάλυψη από τον τύπο του σκανδάλου του ΟΛΠ, και του σκανδάλου της πώλησης αδειών φορτηγών αυτοκινήτων από το υπουργείο Μεταφορών. και την αποχώρηση του Λαϊκού κόμματος από την κυβέρνηση.
Ακολούθησε νέα κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου-Παπανδρέου που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης χάρη στην υποστήριξη της ΕΠΕΚ. Η υποστήριξη της ΕΠΕΚ έγινε δυνατή λόγω της ρητής δέσμευσης του πρωθυπουργού ότι στις 15 Απριλίου 1951 θα διεξαχθούν οι πρώτες μετά από μια σχεδόν εικοσαετία Δημοτικές εκλογές.
Η σύλληψή του Μπελογιάννη ανακοινώθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1951.
Οι αμερικανοί είχαν κουραστεί. Και ήδη είχαν βρει τον Άνθρωπο τους.
Ο πραξικοπηματίας Παπάγος, με τον ΙΔΕΑ, θα γινόταν Εθνάρχης λόγω κομμουνιστικής απειλής. Αυτός άλλωστε τους είχε «συντρίψει» τρία χρόνια νωρίτερα!
Κάπως έτσι ο Πλουμπίδης κατέδωσε τον Μπελογιάννη.
Στις 15 Απριλίου του 1951 έγιναν οι ελεύθερες δημοτικές και κοινοτικές εκλογές στις οποίες δόθηκε το δικαίωμα ψήφου στις Ελληνίδες και ο Μεταξικός Κοτζιάς βγήκε με 63%. Στις 9 Σεπτεμβρίου 1951 έγιναν και πάλι εκλογές όπου ο Καραμπεσίνης και ο Πιουριφόι κατεβασαν στην Μπανανία τον Ελληνικό Συναγερμό του Στρατάρχου, με οργανωτή τον Μαρκεζίνη. Ήρθαν πρώτοι με 36,53% και έβγαλαν 114 βουλευτές από τους 258.
Ο Πλαστήρας αύξησε τη Δύναμη του κατά 7%, ανέβηκε στο 23,49% και έβγαλε 74 βουλευτές. Ο Βενιζέλος με 19,04 έβγαλε 57.
Πλαστήρας και Βενιζέλος είχαν τη δεδηλωμένη με 131. Οπότε Παπάγος Καπούτ. Η ΕΔΑ με 10,57% έβγαλε 10 βουλευτες.
Στις 13 Σεπτεμβρίου 1951, ένα εκπαιδευτικό αεροπλάνο της Σχολής Ικάρων έκανε «σκληρή» προσγείωση κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής πτήσης και την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε η συντριβή του. Λίγες ημέρες αργότερα σε αίθουσα της σχολής βρέθηκε γραμμένο σύνθημα υπέρ του παράνομου τότε ΚΚΕ. Ο αρχηγός ΓΕΑ, αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής, συσχέτισε τα δύο γεγονότα και διέταξε ένορκη προανάκριση.
Στην Αεροπορία η μάχη για τα οφίτσια ήταν μεγάλη. Ο αρχηγός της, υποπτέραρχος Μανώλης Κελαϊδής δεν προερχόταν από τη σχολή Ικάρων και σύντομα θα αποστρατευόταν. Θα τον διαδέχονταν κάποιος από την πρώτη τάξη της Σχολής, του 1931. Τα μέλη του ΙΔΕΑ που προέρχονταν από την Αεροπορία ήταν στη συντριπτική τους πλειοψηφία από άλλες σχολές και δεν ήθελαν αυτή την εξέλιξη. Τα γεγονότα τους δικαίωσαν. Το δήθεν κομμουνιστικό σαμποτάζ στην Αεροπορία κράτησε τον Κελαϊδή και τους συνεργάτες του στις θέσεις τους μέχρι το 1955.
Στις 19 Οκτωβρίου 1951, 8 ημέρες πριν την ορκωμοσία της νέας κυβέρνησης Πλαστήρα -Σοφοκλή Βενιζέλου, ξεκίνησε στο Στρατοδικείο η δίκη των 93 Κομμουνιστών. Τέσσερεις μέρες μετά, στις 23 Οκτωβρίου 1951, συνελήφθη στον Πειραιά ο δικηγόρος Δημήτρης Μπάσης που ήταν περιφρουρημένο μέλος του κόμματος και είχε επαφές μόνο με τον Πλουμπίδη και την Ιωαννίδου.
Ενώ διεξαγόταν η δίκη Μπελογιάννη και ήταν σαφές ότι ο Πλαστήρας δεν θα επέτρεπε τις εκτελέσεις , ο πράκτωρ Πλουμπίδης έδωσε την διεύθυνση των ασυρμάτων του Ζαχαριάδη. Τη νύχτα της 13ης προς 14η Νοεμβρίου του 1951, όργανα της Ασφάλειας Αθηνών, με επικεφαλής τον υπουργό εσωτερικών Κωνσταντίνο Ρέντη, συνέλαβαν στη βίλα ΑΥΡΑ, στη Γλυφάδα τον Ηλία Αργυριάδη. Την επόμενη, 15 Νοεμβρίου, περικυκλωμένος από τις δυνάμεις ασφαλείας, αυτοκτόνησε στην κρύπτη του σπιτιού της Καλλιθέας στην οδό Λυκούργου 39 ο επικεφαλής του κλιμακίου των ασυρμάτων του Ζαχαριάδη Νίκος Βαβούδης και πιάστηκαν ο Νίκος Καλούμενος, παλαιό στέλεχος του ΚΚΕ, και μέλη της οικογένειάς του.
Μια μέρα μετά, στις 16 Νοεμβρίου 1951, στις 3 το πρωί, το στρατοδικείο ανακοίνωσε την απόφασή του για την υπόθεση Μπελογιάννη.
Δώδεκα από τους κατηγορουμένους καταδικάστηκαν σε θάνατο.
Ήταν ο Ν. Μπελογιάννης, η Ε. Ιωαννίδου, ο Στ. Γραμμένος, ο Δ. Καλοφωλιάς,
η Θ. Γεωργιάδου, η Αφρ. Μανιάτη, ο Αθ. Κανελλόπουλος, ο Δ. Κανελλόπουλος,
ο Π. Παπανικολάου, ο Στ. Δρομάζος, η Καλ. Παπαδοπούλου και η Λ. Κόττου.
Την επόμενη, ο Νικόλαος Πλαστήρας, υποστηρικτής της «Εθνικής συμφιλίωσης», δήλωσε ότι κανείς από τους κατηγορούμενους δε θα εκτελεστεί.
Για να ανατραπεί δημοκρατικά ο Πλαστήρας, που είχε εκλεγεί πρωθυπουργός υποσχόμενος μέτρα κατευνασμού, έπρεπε να εμφανιστεί ως άμεσος
ο κομμουνιστικός κίνδυνος.
Οι Αμερικάνοι ήθελαν καταδίκες σε θάνατο, και εκείνοι, που κινούσαν τα νήματα της υπόθεσης ήσαν ο Ελληνοαμερικάνος πράκτορας Θωμάς Καραμπεσίνης και ο πρεσβευτής των ΗΠΑ Πιουριφόι.
Έτσι στήθηκε η υπόθεση των αεροπόρων μαζί με την υπόθεση της Κατασκοπίας, που εξελίχτηκαν παράλληλα .Οι Κομμουνιστές απειλούσαν πλέον το προπύργιο του Ελευθέρου Κόσμου και από μέσα κι απ έξω από το παραπέτασμα . Για αυτό χρειαζόταν σίγουρη κυβέρνηση, (Παπάγος) και ο Στρατός να παρέμενε ο εγγυητής του καθεστώτος.
Στις αρχές του 1952, άρχισαν οι ανακρίσεις για την διείσδυση των κομμουνιστών στο στράτευμα, με σκοπό τη διενέργεια σαμποτάζ και άλλων υπονομευτικών ενεργειών, με γενικό συντονισμό του Ρόμπερτ Ντρίσκολ και του Τομ Καταμπεσίνη που ήταν σε διαρκή επαφή με την ΚΥΠ και την Γεν Ασφάλεια, και τους δίδασκε την αμερικανική «τεχνική» ανακρίσεων, και ψυχολογικών πιέσεων κλπ.
Σύντομα στοιχειοθετήθηκαν τα πρώτα κατηγορητήρια για 15 αξιωματικούς και υπαξιωματικούς, αλλά και πέντε ιδιώτες.
Οι κατηγορούμενοι ομολόγησαν την ενοχή τους ύστερα από βασανιστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων πέθανε ένας εξ αυτών, ο καθηγητής μαθηματικών Χρήστος Δαδαλής.
Στις 8 Ιανουαρίου 1952 ο Δ Μπάτσης μεταφέρθηκε στο Υπουργείο Εσωτερικών, όπου τον ανέκρινε προσωπικά ο ίδιος ο υπουργός με την βοήθεια των ανώτερων αστυνομικών διευθυντών Πανόπουλου, Λιαρομάτη και Ρακιτζή.
Τι ζητούσαν από τον Μπάτση; Να δεχτεί ομολογήσει ότι ήταν ο «συνδετικός κρίκος» στην «υπόθεση των ασυρμάτων» και στην «υπόθεση της Αεροπορίας». Τον ήθελαν να «δηλώσει» ότι καθοδηγούσε τον «πυρήνα» στην Αεροπορία.
Οι εμπνευστές της σκευωρίας , η Cia και οι ανώτεροι αξιωματικού του γραφείου Α2 του ΓΕΑ έπρεπε όμως να κατασκευάσουν και ένα πιο σοβαρό επεισόδιο από εκείνο της δολιοφθοράς του αεροπλάνου. Αυτό ήταν απαραίτητο, για να φανούν στα μάτια της κοινής γνώμης ως άγρυπνοι φρουροί ενάντια σε κάθε «κομμουνιστική επιβουλή», και να πουλήσουν την ιστορία στον χαζό αμερικανό , προκειμένου να ενισχυθεί στρατιωτικά η «ασπίδα του ελεύθερου κόσμου στα Βαλκάνια».
Ο Ρόμπερτ Ντρίσκολ, ο Τομ Καταμπεσίνης και οι αξιωματικοί και μέλη του ΙΔΕΑ Πέτρος Μητσάκος και Αντώνης Σκαρμαλιωράκης διάλεξαν τον Ίκαρο Νίκο Ακριβογιάννη, που ήταν τέως ΕΠΟΝίτης, και τον έστειλαν σε Εθνική Αποστολή στην Αλβανία. Τον εκπαίδευσαν οι Αμερικανοί στη Θεσσαλονίκη και τον έστειλαν στην Αλβανία, όπου θα δήλωνε κομμουνιστής και θα ερχόταν σε επαφή με τους εξόριστους του Δημοκρατικού Στρατού. Από εκεί θα άρχιζε η αποστολή του.
Αλλά στην πραγματικότητα δεν ήθελαν ένα κατάσκοπο μεταξύ των Ελλήνων κομμουνιστών στην Αλβανία. Ήθελαν έναν κομμουνιστή που τόσκασε στην Αλβανία! Ήθελαν μια καλή ιστορία για την «άλωση» των Ενόπλων Δυνάμεων από τους κομμουνιστές!
Στις 15 Φεβρουαρίου 1952 άρχισε στο Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών η δεύτερη δίκη Μπελογιάννη με 29 κατηγορούμενους. Η απόφαση βγήκε στις 8 Μαρτίου. 8 σε θάνατο (μεταξύ αυτών και ο Μπάτσης), 4 σε ισόβια.
Στις 7 Απριλίου 1952, ο 23χρονος Ίκαρος Ακριβογιάννης , με ένα μονοκινητήριο τύπου «Χάρβαρντ», άφηνε την Αθήνα για την Αλβανία. Μέχρι τα σύνορα τον συνόδευσαν με άλλο αεροπλάνο δύο άνθρωποι της CIA. Ο Ντόσλεϊ Κλαρκ κι ο Τομ Καραμπεσίνης. Έτσι έδεσε το γλυκό.
Στις 19 Αυγούστου 1952 ο Πιουριφόρι ανακοίνωσε ότι οι επόμενες εκλογές θα γινόντουσαν με πλειοψηφικό.
Η Δίκη των Αεροπόρων ξεκίνησε στις 22 Αυγούστου 1952, στο Διαρκές Αεροδικείο Αθηνών. Η απόφαση εκδόθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 1952 και προέβλεπε δύο θανατικές καταδίκες, βαριές ποινές φυλάκισης, αλλά και δύο αθωώσεις.
Οι εκλογές έγιναν στις 16 Νοεμβρίου 1952 και βγήκε (επιτέλους) ο Παπάγος.... με τα Τσαρούχια.
Σάββατο 19 Αυγούστου 2017
Παρασκευή 18 Αυγούστου 2017
Η Κόκκινη Φυλή και οι αστοχίες του Μανιαδάκη
Οι περιπτώσεις του Νικήτα Σαμαρτζή, του Γεώργιου Λέκκα, του Αθανάσιου Κοντοβράκη, του Κώστα Τσαπόγα, του Γιώργου Γιαννούλη, του Ανδρέα Φρούσιου, και άλλων πολλών
Ο κομμουνιστής Νικήτας Ιωάννη Σαμαρτζής ομολόγησε τη συμμετοχή του στις σφαγές του Φενεού και εκτελέστηκε το 1948 σε ηλικία 36 χρονών.
Όμως στην ανάκριση του στην Κόρινθο και στο στρατοδικείο, κανείς δεν τον ρώτησε πότε οργανώθηκε στο ΚΚΕ.
Όπως κατέθεσε ο ίδιος , έλειπε από το χωριό του, τα Καλύβια 6 χρόνια, επειδή δούλευε στον Ιππόδρομο του Φαλήρου. Ήταν υπάλληλος της Προνομιούχου Ελληνικής Εταιρίας Ιπποδρομιών του Ουίλιαμ Ρηζ.
Στην Αθήνα δεν τον έπιασαν ποτέ και δεν είχε «φάκελο». Στις 28 Οκτωβρίου 1940 οι Ιπποδρομίες σταμάτησαν. Πότε ακριβώς γύρισε στα Καλύβια δεν ξέρουμε αλλά η «εθνοπροδοτικη» κυβέρνηση Τσολάκογλου τον διόρισε αγροφύλακα της Κοινότητας Καλυβίων και εκεί τον βρήκαν οι «σύντροφοι» το 1943, όταν ανέβηκαν στην περιοχή του Φενεού.
Δημόσιοι Υπάλληλοι που τους πλήρωνε το κράτος ήσαν ο βουλγαροκομμουνιστής δασκαλάκος Αλέκος Χατζητάσκος που έκαψε το Μεσόβουνο της Κοζάνης όπως και ο κομμουνιστής δάσκαλάκος, Θανάσης Γκένιος (Καπετάν Λασάνης) που με υπαρχηγό τον κομμουνιστή Περικλή Σταματόπουλο, έκαψαν και κατέστρεψαν το Αμελόφυτο. Αυτοί οι δασκαλάκοι δεν είχαν φάκελο.
Φάκελο στην Ασφάλεια δεν είχε και ο φαρμακοποιός των Σπετσών Αθανάσιος Κοντοβράκης, που τον κρέμασαν το 1944 στην Ντάπια, και ήταν ο αρχηγός του ΚΚΕ στο νησί. Δεν είχε συλληφθεί ποτέ.
Ο κομμουνιστής Κώστας Τσαπόγας ήταν αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων με μακρά θητεία στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφαλείας Αθηνών. Δεν είχε φάκελλο. Ήταν μέλος της μυστικής οργάνωσης αστυνομικών που καθοδηγούνταν από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, όπως και ο επίσης αξιωματικός της Αστυνομίας Διονύσης Δήμου.
Οι πρώτες ομάδες εκτελεστών της ΟΠΛΑ συγκροτήθηκαν από κομμουνιστές αστυνομικούς. Κατά τα Δεκεμβριανά ο Τσαπόγας ήταν αρχηγός της Πολιτοφυλακής στην Αττική.
Ο Μέγας Κομμουνιστής Γιώργος Γιαννούλης, που ηταν Ταξίαρχος του Δημοκρατικού Στρατού και τον εκτέλεσε ο Γούσιας, δεν έκανε ποτέ φυλακή,
ούτε είχε φάκελο.
Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Τσοτίλι, και κατέβηκε στην Αθήνα σαν φοιτητής της Νομικής. Κομμουνιστής από το 1935. Εργαζόταν στο γραφείο του δικηγόρου Φίλιππα Δραγούμη .Κατά τη διάρκεια της θητείας του παρότι κομμούνι, έγινε εκπαιδευτής στη Σχολή εφέδρων Αξιωματικών της Σύρου.
Επιστρατεύτηκε και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο. Με εντολή του ΚΚΕ Καστοριάς βγήκε στο βουνό τον Φλεβάρη του 1943.
Ο Νεμεάτης Ανδρέας Φρούσιος, που εκτελέστηκε ως υπεύθυνος για τις σφαγές στην Αργολίδα, ήταν σαν τον Γιαννούλη, φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επίσης δεν είχε συλληφθεί ποτέ. Εμφανίστηκε σαν γραμματέας της επιτροπής του ΕΑΜ Αργολίδας.
Ο Γιώργος Λέκκας της ΟΠΛΑ, από το Γκέρμπεσι, τον οποίο επίσης τον κρέμασαν στις Σπέτσες, δεν είχε φάκελο. Είχε υπηρετήσει ως υπαξιωματικός στο Ναυτικό.
Εκτός των φυλακών ήταν και ο κρυφός κομμουνιστής, ο δικηγόρος Γεώργιος Δάλλας , ο Ροβεσπίερος της Καλαμάτας, που εκλέχθηκε πρώτος γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ Μεσσηνίας, και εμφανιζόταν ως «αγροτιστής».
Αυτά τα πρόσωπα, όπως και πολλά άλλα που ήσαν μέλη της Κόκκινης Φυλής, επειδή δεν ήσαν επαγγελματικά στελέχη δεν βρέθηκαν ποτέ στο στόχαστρο των υπηρεσιών Ασφαλείας. Και βρέθηκαν στο προσκήνιο για να παίξουν το ρόλο τους όταν τους ζητήθηκε.
Ο Μανιαδάκης όμως στόχευσε στον τον μηχανισμό του Κόμματος , στα επαγγελματικά στελέχη. Και τους άλλους τους άφηναν να τριγυρίζουν.
ΥΓ. Το Νοσοκομείο της Σωτηρίας, η σφηκοφωλιά των Κομμουνιστών, δημιουργήθηκε επί Μεταξά και το προσωπικό ΕΑΜοκρατείτο.
Ο κομμουνιστής Νικήτας Ιωάννη Σαμαρτζής ομολόγησε τη συμμετοχή του στις σφαγές του Φενεού και εκτελέστηκε το 1948 σε ηλικία 36 χρονών.
Όμως στην ανάκριση του στην Κόρινθο και στο στρατοδικείο, κανείς δεν τον ρώτησε πότε οργανώθηκε στο ΚΚΕ.
Όπως κατέθεσε ο ίδιος , έλειπε από το χωριό του, τα Καλύβια 6 χρόνια, επειδή δούλευε στον Ιππόδρομο του Φαλήρου. Ήταν υπάλληλος της Προνομιούχου Ελληνικής Εταιρίας Ιπποδρομιών του Ουίλιαμ Ρηζ.
Στην Αθήνα δεν τον έπιασαν ποτέ και δεν είχε «φάκελο». Στις 28 Οκτωβρίου 1940 οι Ιπποδρομίες σταμάτησαν. Πότε ακριβώς γύρισε στα Καλύβια δεν ξέρουμε αλλά η «εθνοπροδοτικη» κυβέρνηση Τσολάκογλου τον διόρισε αγροφύλακα της Κοινότητας Καλυβίων και εκεί τον βρήκαν οι «σύντροφοι» το 1943, όταν ανέβηκαν στην περιοχή του Φενεού.
Δημόσιοι Υπάλληλοι που τους πλήρωνε το κράτος ήσαν ο βουλγαροκομμουνιστής δασκαλάκος Αλέκος Χατζητάσκος που έκαψε το Μεσόβουνο της Κοζάνης όπως και ο κομμουνιστής δάσκαλάκος, Θανάσης Γκένιος (Καπετάν Λασάνης) που με υπαρχηγό τον κομμουνιστή Περικλή Σταματόπουλο, έκαψαν και κατέστρεψαν το Αμελόφυτο. Αυτοί οι δασκαλάκοι δεν είχαν φάκελο.
Φάκελο στην Ασφάλεια δεν είχε και ο φαρμακοποιός των Σπετσών Αθανάσιος Κοντοβράκης, που τον κρέμασαν το 1944 στην Ντάπια, και ήταν ο αρχηγός του ΚΚΕ στο νησί. Δεν είχε συλληφθεί ποτέ.
Ο κομμουνιστής Κώστας Τσαπόγας ήταν αξιωματικός της Αστυνομίας Πόλεων με μακρά θητεία στην Υποδιεύθυνση Γενικής Ασφαλείας Αθηνών. Δεν είχε φάκελλο. Ήταν μέλος της μυστικής οργάνωσης αστυνομικών που καθοδηγούνταν από το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, όπως και ο επίσης αξιωματικός της Αστυνομίας Διονύσης Δήμου.
Οι πρώτες ομάδες εκτελεστών της ΟΠΛΑ συγκροτήθηκαν από κομμουνιστές αστυνομικούς. Κατά τα Δεκεμβριανά ο Τσαπόγας ήταν αρχηγός της Πολιτοφυλακής στην Αττική.
Ο Μέγας Κομμουνιστής Γιώργος Γιαννούλης, που ηταν Ταξίαρχος του Δημοκρατικού Στρατού και τον εκτέλεσε ο Γούσιας, δεν έκανε ποτέ φυλακή,
ούτε είχε φάκελο.
Τελείωσε το Γυμνάσιο στο Τσοτίλι, και κατέβηκε στην Αθήνα σαν φοιτητής της Νομικής. Κομμουνιστής από το 1935. Εργαζόταν στο γραφείο του δικηγόρου Φίλιππα Δραγούμη .Κατά τη διάρκεια της θητείας του παρότι κομμούνι, έγινε εκπαιδευτής στη Σχολή εφέδρων Αξιωματικών της Σύρου.
Επιστρατεύτηκε και πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο. Με εντολή του ΚΚΕ Καστοριάς βγήκε στο βουνό τον Φλεβάρη του 1943.
Ο Νεμεάτης Ανδρέας Φρούσιος, που εκτελέστηκε ως υπεύθυνος για τις σφαγές στην Αργολίδα, ήταν σαν τον Γιαννούλη, φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και επίσης δεν είχε συλληφθεί ποτέ. Εμφανίστηκε σαν γραμματέας της επιτροπής του ΕΑΜ Αργολίδας.
Ο Γιώργος Λέκκας της ΟΠΛΑ, από το Γκέρμπεσι, τον οποίο επίσης τον κρέμασαν στις Σπέτσες, δεν είχε φάκελο. Είχε υπηρετήσει ως υπαξιωματικός στο Ναυτικό.
Εκτός των φυλακών ήταν και ο κρυφός κομμουνιστής, ο δικηγόρος Γεώργιος Δάλλας , ο Ροβεσπίερος της Καλαμάτας, που εκλέχθηκε πρώτος γραμματέας της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΕΑΜ Μεσσηνίας, και εμφανιζόταν ως «αγροτιστής».
Αυτά τα πρόσωπα, όπως και πολλά άλλα που ήσαν μέλη της Κόκκινης Φυλής, επειδή δεν ήσαν επαγγελματικά στελέχη δεν βρέθηκαν ποτέ στο στόχαστρο των υπηρεσιών Ασφαλείας. Και βρέθηκαν στο προσκήνιο για να παίξουν το ρόλο τους όταν τους ζητήθηκε.
Ο Μανιαδάκης όμως στόχευσε στον τον μηχανισμό του Κόμματος , στα επαγγελματικά στελέχη. Και τους άλλους τους άφηναν να τριγυρίζουν.
ΥΓ. Το Νοσοκομείο της Σωτηρίας, η σφηκοφωλιά των Κομμουνιστών, δημιουργήθηκε επί Μεταξά και το προσωπικό ΕΑΜοκρατείτο.
Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017
Αυγουστος: Καιρός για διάβασμα
1. Τα 200 χρόνια του ελληνικού Πατριωτικού Κινήματος Δοκίμιο περί Πατριωτισμού των Φιλογενών του 1817
2.Οι Ρότσιλντ και οι Μασόνοι δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Κάθε βοήθεια για να μπορέσω να τα τυπώσω δεκτή. Θα τυπωθούν ψηφιακά από 200 αντίτυπα και μετά βλέπουμε.
Το αρχικό κόστος θα είναι περίπου 1300 ευρώ.Μπορείτε να κάνετε παραγγελίες από τώρα στο deltio11@gmail.com. Το κόστος αποστολής με αντικαταβολή θα είναι 26 ευρώ και για τα δύο, και 16 ευρώ για κάθε μόνο του.
Τα 4 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα που κυκλοφορούν
μόνο με 50 Ευρώ.
«Η Επανάσταση των Φιλογενών»+ «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ» + « Το Εβραϊκό Ζήτημα»+ «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» , μόνο με 50 Ευρώ, μαζί με τα έξοδα αποστολής με τα ΕΛΤΑ.
-«Η Επανάσταση των Φιλογενών». Πως ο Πατριώτης Καποδίστριας οργάνωσε την Παλιγγενεσία του 1821 και πως οι μασόνοι και οι Εβραίοι στην υπηρεσία της Αγγλίας και των Ρότσιλντ ξεπούλησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
-«ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ». Πως η SoE και η χρυσές λίρες δημιούργησαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, γιατί η Αγγλία δολοφόνησε τον Μεταξά και κατέστρεψε την Ελλάδα.
- «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ». Ποιοι και γιατί προκάλεσαν τον Παγκόσμιο Πόλεμο και ποιοι είναι η παγκόσμια Διακυβέρνηση.
-« Το Εβραϊκό Ζήτημα», το βιβλίο του Γκέμπελς για το Ολοκαύτωμα του Γερμανικού λαού στα χέρια των όπου Γης και Πατρίς.
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com
2.Οι Ρότσιλντ και οι Μασόνοι δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Κάθε βοήθεια για να μπορέσω να τα τυπώσω δεκτή. Θα τυπωθούν ψηφιακά από 200 αντίτυπα και μετά βλέπουμε.
Το αρχικό κόστος θα είναι περίπου 1300 ευρώ.Μπορείτε να κάνετε παραγγελίες από τώρα στο deltio11@gmail.com. Το κόστος αποστολής με αντικαταβολή θα είναι 26 ευρώ και για τα δύο, και 16 ευρώ για κάθε μόνο του.
Τα 4 βιβλία του Σπύρου Χατζάρα που κυκλοφορούν
μόνο με 50 Ευρώ.
«Η Επανάσταση των Φιλογενών»+ «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ» + « Το Εβραϊκό Ζήτημα»+ «ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» , μόνο με 50 Ευρώ, μαζί με τα έξοδα αποστολής με τα ΕΛΤΑ.
-«Η Επανάσταση των Φιλογενών». Πως ο Πατριώτης Καποδίστριας οργάνωσε την Παλιγγενεσία του 1821 και πως οι μασόνοι και οι Εβραίοι στην υπηρεσία της Αγγλίας και των Ρότσιλντ ξεπούλησαν την Ελλάδα και τους Έλληνες.
-«ΕΑΜ -ΕΛΑΣ- ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ». Πως η SoE και η χρυσές λίρες δημιούργησαν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, γιατί η Αγγλία δολοφόνησε τον Μεταξά και κατέστρεψε την Ελλάδα.
- «Η Κόκκινη Συμφωνία και οι Περιούσιοι ΑΘΕΑΤΟΙ». Ποιοι και γιατί προκάλεσαν τον Παγκόσμιο Πόλεμο και ποιοι είναι η παγκόσμια Διακυβέρνηση.
-« Το Εβραϊκό Ζήτημα», το βιβλίο του Γκέμπελς για το Ολοκαύτωμα του Γερμανικού λαού στα χέρια των όπου Γης και Πατρίς.
Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com
1949. Οι δεξιοί στρατηγοί και η διαφυγή της Κομμουνιστικής ηγεσίας στην Αλβανία
Ο ΠΑΠΑΓΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ
ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ
του Σπύρου Χατζάρα
Η πρωτεύουσα της «Ελεύθερης Ελλάδας», δεν ήταν στο «Βουνό» αλλά στους Ψαράδες της Πρέσπας. Εκεί έμενε ο Ζαχαριάδης με τη Ρούλα, και έτρωγαν φρέσκο ψαράκι. Όλα τα ανώτερα Κομματικά όργανα συνεδρίαζαν τότε στην εκκλησία των Ψαράδων.
Από τους Ψαράδες, επικοινωνούσαν με τη Γιουγκοσλαβία με βάρκες. Η κύρια γραμμή ανεφοδιασμού ήταν από την Αλβανία από την χερσόνησο του ΠΥΞΟΥ, από το τον παλιός δρόμος των Καραβανιών , που του 19ου αι. συνέδεε τα Μπίτολα (Μοναστήρι) με την Κορυτσά, που ξεκινά από την νοτιοανατολική ακτή της Μικρής Πρέσπας στο χωριό Μικρολίμνη, περνάει από τους Ψαράδες και καταλήγει στο εγκαταλελειμμένο σήμερα χωριό Κρανιά . Το δρόμο τον ξανάνοιξαν οι Ιταλοί κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, το 1916 για να ενώσουν την επάνω Πρέσπα με την Κορυτσά.
Ο δρόμος που υπάρχει και σήμερα και τον ακολουθούν οι τουρίστες είχε γίνει βατός για αυτοκίνητα από τους αλβανούς και τους κομμουνιστές.
Για το λόγο αυτό το σχέδιο επιχειρήσεων προέβλεπε «τολμηρά καί ταχεία ώθησις δυνάμεων προς αυχένα ΠΡΕΒΟΛ-λαιμόν ΠΡΕΣΠΩΝ καί πρός ΒΑΡΜΠΑΝ— ΒΑΤΟΧΩΡΙ, προς αποκοπήν τών όδών διαφυγής τον εχθρού είς ΑΛΒΑΝ ΙΑΝ. Ή πρός ΠΡΕΒΟΛ—Λαιμόν ενέργεια θα γίνη κυρίως διά τεθωρακισμένων μέσων, συνοδεία Πεζικού. …..Έν συνεχεία, διά προσβολών πανταχόθεν καί διαπεραίωση δυνάμεις είς χεροόνησον ΠΥΞΟΥ πρός έκκαθάρισιν ταύτης».
Μετά το άνοιγμα του «διαδρόμου» με την Κατάληψη της Πολενάτας και των υψωμάτων 1585, Λέσιτς και Μπάρο, η ηγεσία των Κ/Σ αποφάσισε να εγκαταλείψει το Βίτσι και την έδρα της στις Πρέσπες.
Το βράδυ της 11/12 Αυγούστου τα τμήματα του ΔΣΕ αποχώρησαν από το Λέσιτς και το πρωί της 12ης οι ΛΟΚατζήδες ανέβηκαν στο ύψωμα μαζί με λόχο του 513 Τάγματος Πεζικού. Ήδη είχε αρχίσει η εκκένωση. Από τον Αγιο Γερμανό έφυγαν στις 12 Αυγούστου.
Ο "Στρατηγός" Γούσιας και ο Κομισάριος του Πολέμου "στρατηγός" Μπαρτζιώτας την κοπάνησαν από το ύψωμα ΛΟΚΜΑ, όπου ήταν το Γενικό Στρατηγείο, το βράδυ της 12ης Οκτωβρίου. Όταν οι ΛΟΚατζήδες εξόρμησαν τα μεσάνυχτα για να καταλάβουν το ΛΟΚΜΑ οι σύντροφοι πήγαιναν ήδη για την Αλβανία και εκείνοι που έμειναν για οπισθοφυλακή κράτησαν τις θέσεις τους. Το ύψωμα ΛΟΚΜΑ κατελήφθη από τμήματα της 31 Ταξιαρχίας της ΧΙ Μεραρχίας σε συνεργασία μετά της Ε' Μοίρας Καταδρομών στις 06.30 το πρωί της 13ης Αυγούστου.
Τη 13η Αυγούστου 1949 δια νυκτερινής ενεργείας οι Γ και Δ Μοίρες της III Μεραρχίας Καταδρομών με αγώνα εκ του συστάδην ανέτρεψαν κάθε αντίσταση και κατέλαβαν την 05.15 ώραν την ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ, και εν συνεχεία, μετά εδραίωση τμημάτων Πεζικού επί ταύτης εκινήθησαν προς ΚΑΡΥΕΣ.
Οι Κ/Σ μετά την κατάληψη της ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑΣ άρχισαν τη σύμπτυξη των τμημάτων τους από τη ΒΙΓΛΑ και το ΒΑΡΝΟΥΣ και από τού απογεύματος της 13ης, απέσυρε και τα τμήματα από το ΜΑΛΙ ΜΑΔΙ, καλύπτοντας τη σύμπτυξη από το συγκρότημα ΚΟΦΙΛΟΝ —ΜΑΖΙ, και ΒΑΡΜΠΑΣ και ΜΙΙΟΥΤΣΙ.
Από την τρίτη Μεραρχία , η Α' Μοίρα καταδρομών, κινήθηκε προς κατάληψη του υψώματος 1134 , (ΒΑΡΜΠΑ) αλλά αναγκάσθηκε να συμπτυχθεί, έχοντας πολλές απώλειες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο διοικητής της.
Η Β΄ Μοίρα κινήθηκε προς τη γέφυρα ΜΠΕΛΙΤΣΑ και με μεγάλη προσπάθεια μπόρεσε και κράτησε τα δεσπόζοντα υψώματα της περιοχής και του δρομολογίου από και προς Κρυσταλλοπηγή. Διλοχία της Μοίρας έκανε επίθεση στο ύψωμα 1078, και το κατέλαβε την 11.05 ώρα με απώλειες 40%, και στις 16,00 μαζί με Τάγμα Πεζικού της Χ Μεραρχίας κατέλαβαν τη ΜΑΥΡΗ ΡΑΧΗ.
Τμήματα της 35ης Ταξιαρχίας της Χ Μεραρχίας κατόπιν προπαρασκευής Πυροβολικού και Αεροπορίας επετέθησαν κατά ΜΑΥΡΗΣ ΡΑΧΗΣ και την κατέλαβαν τήν 17.10 ώραν τής 13ης και συνέχισαν τήν κίνησίν των προς Δυσμάς. Τμήματα της 37ης Ταξιαρχίας επιτεθέντα κατά του υψ.1134 κατέλαβον τούτο την 19.00 ώρα. Το 564 Τ.Π. υπό την διοίκηση 37ης Ταξιαρχίας κατόπιν επιθέσεως κατέλαβε τα υψ. 976 και 947. Τμήματα της 33ης Ταξιαρχίας δια νυκτερινής ενεργείας κατέλαβαν τον Αυχένα ΠΡΕΒΟΛ. Τμήματα της 42ης Ταξιαρχίας της IX Μεραχίας κατόπιν σκληρού αγώνος κατέλαβαν περί την 17.00 ώρα το υψ.1093 και εν συνεχεία απέκρουσαν σφοδρές αντεπιθέσεις των Κ/Σ. Τμήματα της 42ης Ταξιαρχίας περί την 19.00 ώρα κατέλαβαν το ύψωμα 1277 αλλά κατόπιν αντεπιθέσεως Κ/Σ και Αλβανών το εγκατέλειψε.
Οι Κ/Σ πρόβαλαν επιτυχή αντίσταση στους τομείς της 3ης Ταξιαρχίας, και της 21ης Ταξιαρχίας, (ΓΚΟΛΙΝΑΤΑ-ΒΙΓΛΑ),υψώματα 1682, 1043,1311,1606.
Ο Θ.Τσακωλώτος, ως διοικητής του Β.Σώματος Στρατού ζητούσε εναγωνίως την κατάληψη του Λαιμού και αποκοπή της διαφυγής των Κομμουνιστών προς Αλβανία.
Ο Παπάγος , απαντώντας με διαταγή του στις 15.00 της 13ης Αυγούστου ανέφερε: «Εκμετάλλευση επιτυχίας ιδία επί κατευθύνσεως κυρίας προσπαθείας εξελίσσεται με άπαράδεκτον βραδύτατον ρυθμόν. Λάβετε σύντομα μέτρα διά καταδίωξιν εχθρού προς γενικάς κατευθύνσεις ΒΑΡΜΠΑ — ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ και ΛΑΙΜΟΝ και άποκοπήν διαφυγής». Αρχιστράτηγος Α. ΠΑΠΑΓΟΣ.
Για την κατάληψη της χερσονήσου του ΠΥΞΟΥ, εκτός της κίνησης από ΛΑΙΜΟ, είχε προβλεφθεί με τη βασική διαταγή επιχειρήσεων, αποβατική ενέργεια στο νότιο τμήμα της από την περιοχή ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ. Προκειμένου να εκτελεσθεί άμεση απόβαση από τις 12 Αυγούστου , ακολουθούσαν τις Μοίρες της ΙΙΙης Μεραρχίας μονάδες πλωτών μέσων του Μηχανικού, μαζί με το απαραίτητο τεχνικό προσωπικό.
Ωστόσο, οπως αναφέρει η «μεταπολεμική» έκθεση του Βεντήρη , «Τήν αυτήν ήμέραν 13-8-49 τό Β' Σ.Σ. δια τοϋ ύπ' αριθ. 132|2Γ Σήματος του άνέφερεν είς Άρχιστράτηγον οτι παρακωλύεται ή διοίκησις εις τους Σ.Δ. των Μ. Μονάδων έκ τής επισκέψεως και επεμβάσεως κατά τήν μάχην διαφόρων αξιωματικών των συμμαχ. αποστολών, ζητεί δέ τήν επέμβασίν του».
Το Β ΣΣ. ο στρατηγός Στυλιανός Μανιδάκης, τα είπε με τον πιο διακριτικό τρόπο. Το Σήμα του Β ΣΣ , εξηγεί το Ποιος και το τι , και απομένει να μάθουνε το γιατί.
Ο Στυλιανός Μανιδάκης, δεν ηταν τυχαίος. Φοίτησε στην σχολή Ευελπίδων από το 1913 έως το 1917 οπότε και αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία ως Λοχαγός, από την ημέρα της αποβίβασης των ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, μέχρι το τέλος. Προήχθη σε ταγματάρχη τον Αύγουστο του 1930. Φοίτησε στην ελληνική Σχολή Πυροβολικού και με διετή υποτροφία (1930 – 1932) στην Γαλλική Σχολή Πολέμου στο Παρίσι.
Κατά την γερμανική εισβολή του Απριλίου 1941 ήταν επιτελάρχης της 7ης Μεραρχίας, η οποία συγκράτησε στην Ανατολική Μακεδονία επιτυχώς όλες τις γερμανικές επιθέσεις από οχυρωμένη θέση μέχρι την υπογραφή της ανακωχής. Τον Ιανουάριο του 1942 διέφυγε στην Μέση Ανατολή, όπου σχημάτισε σύνταγμα πεδινού πυροβολικού. Το σύνταγμα αυτό υπήρξε η μοναδική μονάδα του ελληνικού στρατού στην Μέση Ανατολή, η οποία δεν στασίασε κατά την ελληνικής κυβέρνησης της Μέσης Ανατολής. Το Σύνταγμα πολέμησε στην συνέχεια στην Ιταλία, στις μάχες του Ρίμινι – Ρουβίκωνος, ως πυροβολικό της 3ης ορεινής ταξιαρχίας.
Κατά τον συμμοριτοπόλεμο, διετέλεσε διαδοχικώς διευθυντής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, διοικητής της 41ης ταξιαρχίας και της 9ης Μεραρχίας, η οποία το 1947 κατέλαβε το Γράμμο μετά την πρώτη μάχη του Γράμμου. Το καλοκαίρι του έτους 1949, αν και ήταν υποστράτηγος, ανέλαβε διοικητής του Β’ σώματος στρατού, το οποίο με αιφνιδιαστική ενέργεια τον Αύγουστο του έτους 1949 κέρδισε εντός 4 ημερών την καθοριστική για την εξέλιξη του εμφυλίου πολέμου μάχη του Βίτσι.
Το σήμα Μανιδάκη είχε ιδιαίτερη εφαρμογή στην 3η Μεραρχία, του βασιλόφρονα Πολωνού, που ηταν εκπαιδευμένη εξ ολοκλήρου από του Αμερικανούς, είχε μαζί της τον αμερικανό σύμβουλο, και εκτελούσε τις δικές του διαταγές.
Για αυτό , «αν και η... επιδίωξη της Μεραρχίας ήταν να γίνει η απόβαση στον ΛΑΙΜΟ τη νύκτα 14/15 Αυγούστου, αυτό "δεν κατέστη δυνατό", λόγω ανεπαρκούς χρόνου προπαρασκευής. «Οι καταδρομείς δεν ήταν εξοικειωμένοι με το αντικείμενο και έπρεπε να γίνει εκπαίδευση και δοκιμές».
Η απόβαση εκτελέσθηκε την επόμενη νύκτα 15/16 Αυγούστου, όταν πλέον είχαν φύγει οι «Κόκκινοι ένοικοι» από τους Ψαράδες. Από το πρωί της 15 Αυγούστου άρχισε η διέλευση δυνάμεων μέσα από το ΛΑΙΜΟ. Έτσι μπόρεσαν οι Κομμουνιστές να εκκενώνουν την «πρωτεύουσα» τους στις Πρέσπες.
Από τη νύχτα της 12/13 Αυγούστου άρχισε η εκκένωση. Ο Ζαχαριάδης ο πρόεδρος του «Πολεμικού Συμβουλίου , πέρασε στην Αλβανία στις 13 Αυγούστου, μαζί με τους Γούσια, Μπαρτζιώτα, Γ. Ιωαννίδη, Δ. Βλαντά, Κ. Καραγιώργη, Γ. Ερυθριάδη (Πετρή), Κ. Κολιγιάννη , Στ. Γκιουζέλη και τους υπουργούς της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης.
Και μετά, συνεδρίασαν, έβγαλαν συμπεράσματα στις 20 Αυγούστου, και έβαλαν τους ηλιθίους της Κόκκινης Φυλής να πολεμήσουν και για το Γράμμο.
Στις 28 Αυγούστου ο Ζαχαριάδης έδωσε τη διαταγή για γενική υποχώρηση του ΔΣΕ στην Αλβανία και κατέβηκε από την Κορυτσά στην Ερσέκα, για να τον βλέπουν οι ηλίθιοι και να νομίζουν ότι ήταν μαζί τους στο Γράμμο.
Η ουσία είναι ότι ο στρατηγός Στυλιανός Μανιδάκης ,ανέφερε και κατέγραψε
εν ώρα μάχης ότι οι διοικητές δεν μπορούσαν να ασκήσουν διοίκηση λόγω της παρουσίας των ξένων... «τουριστών». Πιο Πολλά δεν είπε. Και δεν χρειαζόταν. Κατέγραψε το τι γινόταν. Και ο Παπάγος απάντησε στις 16 Αυγούστου στο σήμα Μανιδάκη , τρείς ολόκληρες ημέρες μετά, και μετά τη λήξη της επιχείρησης.αναφέροντας: «4. Οί Αρχηγοί τών Συμμαχ. Στρατ. Αποστολών, πρός ους κοινοποιείται ή παρούσα παρακαλούνται οπως υπό τό πνεύμα τούτο της μη απασχολήσεως τών διοικήσεων εκδώσουν τάς διαταγάς των διά τάς επισκέψεις τών άξ]κών τών αποστολών. Αρχιστράτηγος Α. ΠΑΠΑΓΟΣ».
Μετά τον Πόλεμο , ο Βεντήρης προσπάθησε να κουκουλώσει τα πράγματα και τις ευθύνες. Βέβαια , ο «σύντροφος» Κωνσταντίνος Βεντήρης με πρόσκληση των Άγγλων πήγε με καΐκι στην Αγριλέα Τουρκίας , σιδηροδρομικώς στην Άγκυρα και αεροπορικώς μέσω Αδάνων στη Βηρυτό όπου συμμετείχε στο Συνέδριο του Λιβάνου. Και ο Παπάγος τον τοποθέτησε Διοικητή Στρατιάς Γράμμου – Βίτσι,
ως έμπιστο. Για αυτό ο Βεντήρης για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στην έκθεση του ως διοικητής ανέφερε, ότι τέλος πάντων σε εφαρμογή της εντολής του Αρχιστρατήγου, «Τήν 141500 τό Β' Σ. Σ. έξέδωσεν τήν ΑΙΙ. 138]89] 141500 διαταγήν προς 31 'Γαξιαρχίαν περί διώξεως εντός τής 14ης του εχθρού είς τήν Χερσόνησον ΠΥΞΟΥ. Τήν 142220 (ΑΙΙ. 13^] 95]142220) τό Β'. Σ. Σ. διέταξεν τήν καλήν προπαρασκευήν τής ενεργείας εις χερσόνησον ΠΥΞΟΥ. α) Δια τήν κατάληψιν χερσονήσου ΠΥΞΟΥ εκτός τής κινήσεως δια ΛΑΙΜΟΥ είχε προβλεφθή δια τής βασικής διαταγής επιχειρήσεων και αποβατική ενέργεια εις τό νότιον τμήμα αυτής εκ περιοχής ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ— ΚΡΑΝΙΑΣ. Δια τήν άμεσον άπόβασιν, ήτις θά έλάμβανεν χώραν ευθύς ώς τα τμήματα ήγοντο εις περιοχήν ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ — ΚΡΑΝΙΑΣ, τα πλωτά μέσα και τό απαιτούμενο» τεχνικόν προσοιπικόν ήκολούθουν από τής 12ης Αύγουστου τά προς τήν κατεύθυνσιν ταύτην κινούμενα τμήματα τής Μεραρχίας Καταδρομών. Πλήν τών τμημάτων Καταδρομών προωθήθη προς τον σκοπόν τούτον και Τάγμα τής 35 Ταξιαρχίας Χ Μεραρχίας, ώς προεβλέπετο εις τήν διαταγήν επιχειρήσεων από τής καταλήψεως τής ΜΑΥΡΗΣ ΡΑΧΗΣ, 13ην Αυγούστου. β) Κατά τήν 14ην Αυγούστου ή κίνησις προς Χερσόνησον άνεκόπη λόγω ίσχυράς οργανώσεως ΛΑΙΜΟΥ και καταστροφής τών γεφυρών επί του ΛΑΙΜΟΥ ύπό τών ΚΣ. Ή στενότης τοϋ ΛΑΙΜΟΥ, τό φύσει απρόσιτον έδαφος αμέσως δυτικώς ΛΑΙΜΟΥ και ισχυροί οργανώσεις και αντιστάσεις δέν επέτρεψαν τήν έκμετάλλευσιν πρός Χερσόνησον εντός τής 14ης. Επιπροσθέτως ή μή στενή συνεργασία του πεζικού μετά τών αρμάτων δέν επέτρεψε τήν άμεσον έκμετάλλευσιν τής έξουδετερώσεως τών εχθρικών αντιστάσεων διά τών πυρών αρμάτων και τήν άμεσο διαπεραίωσιν του πεζικού διά τής εις καλήν κατάστασιν ευρισκομένης γέφυρας. Επίσης ή διαταχθείσα διά νύκτα 14] 15 άπόβασις ελλείψει επαρκούς χρόνου διά τήν προπαρασκευήν, δέν κατέστη δυνατή κατά τήν νύκτα ταύτην είς περιοχήν ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ- Αύτη συνετελέσθη κατά τήν νύκτα τής 15] 16. Ή διά ΛΑΙΜΟΥ διαπεραίωσις δυνάμεων της 32 Ταξιαρχίας επί Χερσονήσου ΙΙΥΞΟΥ ήρξατο την πρωΐαν της 15ης τη υποστηρίξει Αρμάτων, Αεροπορίας και Πυρ]κού. Την 1800 ώραν τά ήμέτερα τμήματα κατώρθωσαν νά δημιουργήσοισι επί ΜΠΑΜΠΑ τό πρώτον προγεφύρωμα και εκείθεν ήχθησαν περί την 2030 ώραν επί τής γραμμής ΝΤΕΒΑΝ. Ή άπόβασις έγένετο τήν νύκτα τής 15]16 Αύγουστου εκ ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ από 2000 ώρας είς περιοχήν ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ, όπου τά ήμέτερα τμήματα συνήντησαν μικροομάδα ΚΣ. διασκορπισθείσαν. Κατά τήν 15ην Αύγουστου κατελήφθη καί τό όρόσημον ΠΑΠΑΔΗΜΑ..Κατά τήν 16ην Αύγουστου ώλοκληρώθη ή κατάληψις τής Χερσονήσου διά τής κινήσεως έκ Βορρά καί έκ περιοχής ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ».
Αυτά έγραψε ο σύντροφος Βεντήρης για να καλύψει τις αργοπορίες και τις δυσκοιλιότητες.
Και την ανατιναγμένη γέφυρα που όμως , «ήταν σε καλή κατάσταση». Σαν να λέμε , «ήταν πήχτρα σκοτάδι και μας στράβωνε ο ήλιος».
Η ουσία είναι, ότι ενώ σχεδίασαν «τολμηρά ενέργεια» για να συλληφθούν οι «σύντροφοι», ξαφνικά μετά την «απασχόληση των διοικητών» υπό των «επισκεπτών», όλοι είχαν δυσκολίες και το πουλάκι πέταξε.
Άσε που, «η Κίνηση των Αρμάτων προς ΚΡΥΣΤΑΛΟΠΗ και ΛΑΙΜΟ κατέστη αδύνατος πέραν ΒΑΊΌΧΩΡΙΟΥ και αύχένος ΠΡΕΒΟΛ λόγφ καταστροφής των οδών και σημειωθείσης επιβραδύνσεως κατά τήν άρσιν ναρκοπεδίων επί των δρομολογίων».
Τώρα γιατί τους άφησαν να φύγουν, παραμένει ερώτημα.
Και θα παραμένει.
ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΑΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ
του Σπύρου Χατζάρα
Η πρωτεύουσα της «Ελεύθερης Ελλάδας», δεν ήταν στο «Βουνό» αλλά στους Ψαράδες της Πρέσπας. Εκεί έμενε ο Ζαχαριάδης με τη Ρούλα, και έτρωγαν φρέσκο ψαράκι. Όλα τα ανώτερα Κομματικά όργανα συνεδρίαζαν τότε στην εκκλησία των Ψαράδων.
Από τους Ψαράδες, επικοινωνούσαν με τη Γιουγκοσλαβία με βάρκες. Η κύρια γραμμή ανεφοδιασμού ήταν από την Αλβανία από την χερσόνησο του ΠΥΞΟΥ, από το τον παλιός δρόμος των Καραβανιών , που του 19ου αι. συνέδεε τα Μπίτολα (Μοναστήρι) με την Κορυτσά, που ξεκινά από την νοτιοανατολική ακτή της Μικρής Πρέσπας στο χωριό Μικρολίμνη, περνάει από τους Ψαράδες και καταλήγει στο εγκαταλελειμμένο σήμερα χωριό Κρανιά . Το δρόμο τον ξανάνοιξαν οι Ιταλοί κατά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, το 1916 για να ενώσουν την επάνω Πρέσπα με την Κορυτσά.
Ο δρόμος που υπάρχει και σήμερα και τον ακολουθούν οι τουρίστες είχε γίνει βατός για αυτοκίνητα από τους αλβανούς και τους κομμουνιστές.
Για το λόγο αυτό το σχέδιο επιχειρήσεων προέβλεπε «τολμηρά καί ταχεία ώθησις δυνάμεων προς αυχένα ΠΡΕΒΟΛ-λαιμόν ΠΡΕΣΠΩΝ καί πρός ΒΑΡΜΠΑΝ— ΒΑΤΟΧΩΡΙ, προς αποκοπήν τών όδών διαφυγής τον εχθρού είς ΑΛΒΑΝ ΙΑΝ. Ή πρός ΠΡΕΒΟΛ—Λαιμόν ενέργεια θα γίνη κυρίως διά τεθωρακισμένων μέσων, συνοδεία Πεζικού. …..Έν συνεχεία, διά προσβολών πανταχόθεν καί διαπεραίωση δυνάμεις είς χεροόνησον ΠΥΞΟΥ πρός έκκαθάρισιν ταύτης».
Μετά το άνοιγμα του «διαδρόμου» με την Κατάληψη της Πολενάτας και των υψωμάτων 1585, Λέσιτς και Μπάρο, η ηγεσία των Κ/Σ αποφάσισε να εγκαταλείψει το Βίτσι και την έδρα της στις Πρέσπες.
Το βράδυ της 11/12 Αυγούστου τα τμήματα του ΔΣΕ αποχώρησαν από το Λέσιτς και το πρωί της 12ης οι ΛΟΚατζήδες ανέβηκαν στο ύψωμα μαζί με λόχο του 513 Τάγματος Πεζικού. Ήδη είχε αρχίσει η εκκένωση. Από τον Αγιο Γερμανό έφυγαν στις 12 Αυγούστου.
Ο "Στρατηγός" Γούσιας και ο Κομισάριος του Πολέμου "στρατηγός" Μπαρτζιώτας την κοπάνησαν από το ύψωμα ΛΟΚΜΑ, όπου ήταν το Γενικό Στρατηγείο, το βράδυ της 12ης Οκτωβρίου. Όταν οι ΛΟΚατζήδες εξόρμησαν τα μεσάνυχτα για να καταλάβουν το ΛΟΚΜΑ οι σύντροφοι πήγαιναν ήδη για την Αλβανία και εκείνοι που έμειναν για οπισθοφυλακή κράτησαν τις θέσεις τους. Το ύψωμα ΛΟΚΜΑ κατελήφθη από τμήματα της 31 Ταξιαρχίας της ΧΙ Μεραρχίας σε συνεργασία μετά της Ε' Μοίρας Καταδρομών στις 06.30 το πρωί της 13ης Αυγούστου.
Τη 13η Αυγούστου 1949 δια νυκτερινής ενεργείας οι Γ και Δ Μοίρες της III Μεραρχίας Καταδρομών με αγώνα εκ του συστάδην ανέτρεψαν κάθε αντίσταση και κατέλαβαν την 05.15 ώραν την ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑ, και εν συνεχεία, μετά εδραίωση τμημάτων Πεζικού επί ταύτης εκινήθησαν προς ΚΑΡΥΕΣ.
Οι Κ/Σ μετά την κατάληψη της ΜΠΟΔΑΓΙΣΤΑΣ άρχισαν τη σύμπτυξη των τμημάτων τους από τη ΒΙΓΛΑ και το ΒΑΡΝΟΥΣ και από τού απογεύματος της 13ης, απέσυρε και τα τμήματα από το ΜΑΛΙ ΜΑΔΙ, καλύπτοντας τη σύμπτυξη από το συγκρότημα ΚΟΦΙΛΟΝ —ΜΑΖΙ, και ΒΑΡΜΠΑΣ και ΜΙΙΟΥΤΣΙ.
Από την τρίτη Μεραρχία , η Α' Μοίρα καταδρομών, κινήθηκε προς κατάληψη του υψώματος 1134 , (ΒΑΡΜΠΑ) αλλά αναγκάσθηκε να συμπτυχθεί, έχοντας πολλές απώλειες, μεταξύ των οποίων ήταν και ο διοικητής της.
Η Β΄ Μοίρα κινήθηκε προς τη γέφυρα ΜΠΕΛΙΤΣΑ και με μεγάλη προσπάθεια μπόρεσε και κράτησε τα δεσπόζοντα υψώματα της περιοχής και του δρομολογίου από και προς Κρυσταλλοπηγή. Διλοχία της Μοίρας έκανε επίθεση στο ύψωμα 1078, και το κατέλαβε την 11.05 ώρα με απώλειες 40%, και στις 16,00 μαζί με Τάγμα Πεζικού της Χ Μεραρχίας κατέλαβαν τη ΜΑΥΡΗ ΡΑΧΗ.
Τμήματα της 35ης Ταξιαρχίας της Χ Μεραρχίας κατόπιν προπαρασκευής Πυροβολικού και Αεροπορίας επετέθησαν κατά ΜΑΥΡΗΣ ΡΑΧΗΣ και την κατέλαβαν τήν 17.10 ώραν τής 13ης και συνέχισαν τήν κίνησίν των προς Δυσμάς. Τμήματα της 37ης Ταξιαρχίας επιτεθέντα κατά του υψ.1134 κατέλαβον τούτο την 19.00 ώρα. Το 564 Τ.Π. υπό την διοίκηση 37ης Ταξιαρχίας κατόπιν επιθέσεως κατέλαβε τα υψ. 976 και 947. Τμήματα της 33ης Ταξιαρχίας δια νυκτερινής ενεργείας κατέλαβαν τον Αυχένα ΠΡΕΒΟΛ. Τμήματα της 42ης Ταξιαρχίας της IX Μεραχίας κατόπιν σκληρού αγώνος κατέλαβαν περί την 17.00 ώρα το υψ.1093 και εν συνεχεία απέκρουσαν σφοδρές αντεπιθέσεις των Κ/Σ. Τμήματα της 42ης Ταξιαρχίας περί την 19.00 ώρα κατέλαβαν το ύψωμα 1277 αλλά κατόπιν αντεπιθέσεως Κ/Σ και Αλβανών το εγκατέλειψε.
Οι Κ/Σ πρόβαλαν επιτυχή αντίσταση στους τομείς της 3ης Ταξιαρχίας, και της 21ης Ταξιαρχίας, (ΓΚΟΛΙΝΑΤΑ-ΒΙΓΛΑ),υψώματα 1682, 1043,1311,1606.
Ο Θ.Τσακωλώτος, ως διοικητής του Β.Σώματος Στρατού ζητούσε εναγωνίως την κατάληψη του Λαιμού και αποκοπή της διαφυγής των Κομμουνιστών προς Αλβανία.
Ο Παπάγος , απαντώντας με διαταγή του στις 15.00 της 13ης Αυγούστου ανέφερε: «Εκμετάλλευση επιτυχίας ιδία επί κατευθύνσεως κυρίας προσπαθείας εξελίσσεται με άπαράδεκτον βραδύτατον ρυθμόν. Λάβετε σύντομα μέτρα διά καταδίωξιν εχθρού προς γενικάς κατευθύνσεις ΒΑΡΜΠΑ — ΜΟΣΧΟΧΩΡΙ και ΛΑΙΜΟΝ και άποκοπήν διαφυγής». Αρχιστράτηγος Α. ΠΑΠΑΓΟΣ.
Για την κατάληψη της χερσονήσου του ΠΥΞΟΥ, εκτός της κίνησης από ΛΑΙΜΟ, είχε προβλεφθεί με τη βασική διαταγή επιχειρήσεων, αποβατική ενέργεια στο νότιο τμήμα της από την περιοχή ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ. Προκειμένου να εκτελεσθεί άμεση απόβαση από τις 12 Αυγούστου , ακολουθούσαν τις Μοίρες της ΙΙΙης Μεραρχίας μονάδες πλωτών μέσων του Μηχανικού, μαζί με το απαραίτητο τεχνικό προσωπικό.
Ωστόσο, οπως αναφέρει η «μεταπολεμική» έκθεση του Βεντήρη , «Τήν αυτήν ήμέραν 13-8-49 τό Β' Σ.Σ. δια τοϋ ύπ' αριθ. 132|2Γ Σήματος του άνέφερεν είς Άρχιστράτηγον οτι παρακωλύεται ή διοίκησις εις τους Σ.Δ. των Μ. Μονάδων έκ τής επισκέψεως και επεμβάσεως κατά τήν μάχην διαφόρων αξιωματικών των συμμαχ. αποστολών, ζητεί δέ τήν επέμβασίν του».
Το Β ΣΣ. ο στρατηγός Στυλιανός Μανιδάκης, τα είπε με τον πιο διακριτικό τρόπο. Το Σήμα του Β ΣΣ , εξηγεί το Ποιος και το τι , και απομένει να μάθουνε το γιατί.
Ο Στυλιανός Μανιδάκης, δεν ηταν τυχαίος. Φοίτησε στην σχολή Ευελπίδων από το 1913 έως το 1917 οπότε και αποφοίτησε ως ανθυπολοχαγός του πυροβολικού. Έλαβε μέρος στις επιχειρήσεις του ελληνικού στρατού στη Μικρά Ασία ως Λοχαγός, από την ημέρα της αποβίβασης των ελληνικών στρατευμάτων στη Σμύρνη, μέχρι το τέλος. Προήχθη σε ταγματάρχη τον Αύγουστο του 1930. Φοίτησε στην ελληνική Σχολή Πυροβολικού και με διετή υποτροφία (1930 – 1932) στην Γαλλική Σχολή Πολέμου στο Παρίσι.
Κατά την γερμανική εισβολή του Απριλίου 1941 ήταν επιτελάρχης της 7ης Μεραρχίας, η οποία συγκράτησε στην Ανατολική Μακεδονία επιτυχώς όλες τις γερμανικές επιθέσεις από οχυρωμένη θέση μέχρι την υπογραφή της ανακωχής. Τον Ιανουάριο του 1942 διέφυγε στην Μέση Ανατολή, όπου σχημάτισε σύνταγμα πεδινού πυροβολικού. Το σύνταγμα αυτό υπήρξε η μοναδική μονάδα του ελληνικού στρατού στην Μέση Ανατολή, η οποία δεν στασίασε κατά την ελληνικής κυβέρνησης της Μέσης Ανατολής. Το Σύνταγμα πολέμησε στην συνέχεια στην Ιταλία, στις μάχες του Ρίμινι – Ρουβίκωνος, ως πυροβολικό της 3ης ορεινής ταξιαρχίας.
Κατά τον συμμοριτοπόλεμο, διετέλεσε διαδοχικώς διευθυντής του Γραφείου Επιχειρήσεων του Γενικού Επιτελείου Στρατού, διοικητής της 41ης ταξιαρχίας και της 9ης Μεραρχίας, η οποία το 1947 κατέλαβε το Γράμμο μετά την πρώτη μάχη του Γράμμου. Το καλοκαίρι του έτους 1949, αν και ήταν υποστράτηγος, ανέλαβε διοικητής του Β’ σώματος στρατού, το οποίο με αιφνιδιαστική ενέργεια τον Αύγουστο του έτους 1949 κέρδισε εντός 4 ημερών την καθοριστική για την εξέλιξη του εμφυλίου πολέμου μάχη του Βίτσι.
Το σήμα Μανιδάκη είχε ιδιαίτερη εφαρμογή στην 3η Μεραρχία, του βασιλόφρονα Πολωνού, που ηταν εκπαιδευμένη εξ ολοκλήρου από του Αμερικανούς, είχε μαζί της τον αμερικανό σύμβουλο, και εκτελούσε τις δικές του διαταγές.
Για αυτό , «αν και η... επιδίωξη της Μεραρχίας ήταν να γίνει η απόβαση στον ΛΑΙΜΟ τη νύκτα 14/15 Αυγούστου, αυτό "δεν κατέστη δυνατό", λόγω ανεπαρκούς χρόνου προπαρασκευής. «Οι καταδρομείς δεν ήταν εξοικειωμένοι με το αντικείμενο και έπρεπε να γίνει εκπαίδευση και δοκιμές».
Η απόβαση εκτελέσθηκε την επόμενη νύκτα 15/16 Αυγούστου, όταν πλέον είχαν φύγει οι «Κόκκινοι ένοικοι» από τους Ψαράδες. Από το πρωί της 15 Αυγούστου άρχισε η διέλευση δυνάμεων μέσα από το ΛΑΙΜΟ. Έτσι μπόρεσαν οι Κομμουνιστές να εκκενώνουν την «πρωτεύουσα» τους στις Πρέσπες.
Από τη νύχτα της 12/13 Αυγούστου άρχισε η εκκένωση. Ο Ζαχαριάδης ο πρόεδρος του «Πολεμικού Συμβουλίου , πέρασε στην Αλβανία στις 13 Αυγούστου, μαζί με τους Γούσια, Μπαρτζιώτα, Γ. Ιωαννίδη, Δ. Βλαντά, Κ. Καραγιώργη, Γ. Ερυθριάδη (Πετρή), Κ. Κολιγιάννη , Στ. Γκιουζέλη και τους υπουργούς της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης.
Και μετά, συνεδρίασαν, έβγαλαν συμπεράσματα στις 20 Αυγούστου, και έβαλαν τους ηλιθίους της Κόκκινης Φυλής να πολεμήσουν και για το Γράμμο.
Στις 28 Αυγούστου ο Ζαχαριάδης έδωσε τη διαταγή για γενική υποχώρηση του ΔΣΕ στην Αλβανία και κατέβηκε από την Κορυτσά στην Ερσέκα, για να τον βλέπουν οι ηλίθιοι και να νομίζουν ότι ήταν μαζί τους στο Γράμμο.
Η ουσία είναι ότι ο στρατηγός Στυλιανός Μανιδάκης ,ανέφερε και κατέγραψε
εν ώρα μάχης ότι οι διοικητές δεν μπορούσαν να ασκήσουν διοίκηση λόγω της παρουσίας των ξένων... «τουριστών». Πιο Πολλά δεν είπε. Και δεν χρειαζόταν. Κατέγραψε το τι γινόταν. Και ο Παπάγος απάντησε στις 16 Αυγούστου στο σήμα Μανιδάκη , τρείς ολόκληρες ημέρες μετά, και μετά τη λήξη της επιχείρησης.αναφέροντας: «4. Οί Αρχηγοί τών Συμμαχ. Στρατ. Αποστολών, πρός ους κοινοποιείται ή παρούσα παρακαλούνται οπως υπό τό πνεύμα τούτο της μη απασχολήσεως τών διοικήσεων εκδώσουν τάς διαταγάς των διά τάς επισκέψεις τών άξ]κών τών αποστολών. Αρχιστράτηγος Α. ΠΑΠΑΓΟΣ».
Μετά τον Πόλεμο , ο Βεντήρης προσπάθησε να κουκουλώσει τα πράγματα και τις ευθύνες. Βέβαια , ο «σύντροφος» Κωνσταντίνος Βεντήρης με πρόσκληση των Άγγλων πήγε με καΐκι στην Αγριλέα Τουρκίας , σιδηροδρομικώς στην Άγκυρα και αεροπορικώς μέσω Αδάνων στη Βηρυτό όπου συμμετείχε στο Συνέδριο του Λιβάνου. Και ο Παπάγος τον τοποθέτησε Διοικητή Στρατιάς Γράμμου – Βίτσι,
ως έμπιστο. Για αυτό ο Βεντήρης για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα στην έκθεση του ως διοικητής ανέφερε, ότι τέλος πάντων σε εφαρμογή της εντολής του Αρχιστρατήγου, «Τήν 141500 τό Β' Σ. Σ. έξέδωσεν τήν ΑΙΙ. 138]89] 141500 διαταγήν προς 31 'Γαξιαρχίαν περί διώξεως εντός τής 14ης του εχθρού είς τήν Χερσόνησον ΠΥΞΟΥ. Τήν 142220 (ΑΙΙ. 13^] 95]142220) τό Β'. Σ. Σ. διέταξεν τήν καλήν προπαρασκευήν τής ενεργείας εις χερσόνησον ΠΥΞΟΥ. α) Δια τήν κατάληψιν χερσονήσου ΠΥΞΟΥ εκτός τής κινήσεως δια ΛΑΙΜΟΥ είχε προβλεφθή δια τής βασικής διαταγής επιχειρήσεων και αποβατική ενέργεια εις τό νότιον τμήμα αυτής εκ περιοχής ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ— ΚΡΑΝΙΑΣ. Δια τήν άμεσον άπόβασιν, ήτις θά έλάμβανεν χώραν ευθύς ώς τα τμήματα ήγοντο εις περιοχήν ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ — ΚΡΑΝΙΑΣ, τα πλωτά μέσα και τό απαιτούμενο» τεχνικόν προσοιπικόν ήκολούθουν από τής 12ης Αύγουστου τά προς τήν κατεύθυνσιν ταύτην κινούμενα τμήματα τής Μεραρχίας Καταδρομών. Πλήν τών τμημάτων Καταδρομών προωθήθη προς τον σκοπόν τούτον και Τάγμα τής 35 Ταξιαρχίας Χ Μεραρχίας, ώς προεβλέπετο εις τήν διαταγήν επιχειρήσεων από τής καταλήψεως τής ΜΑΥΡΗΣ ΡΑΧΗΣ, 13ην Αυγούστου. β) Κατά τήν 14ην Αυγούστου ή κίνησις προς Χερσόνησον άνεκόπη λόγω ίσχυράς οργανώσεως ΛΑΙΜΟΥ και καταστροφής τών γεφυρών επί του ΛΑΙΜΟΥ ύπό τών ΚΣ. Ή στενότης τοϋ ΛΑΙΜΟΥ, τό φύσει απρόσιτον έδαφος αμέσως δυτικώς ΛΑΙΜΟΥ και ισχυροί οργανώσεις και αντιστάσεις δέν επέτρεψαν τήν έκμετάλλευσιν πρός Χερσόνησον εντός τής 14ης. Επιπροσθέτως ή μή στενή συνεργασία του πεζικού μετά τών αρμάτων δέν επέτρεψε τήν άμεσον έκμετάλλευσιν τής έξουδετερώσεως τών εχθρικών αντιστάσεων διά τών πυρών αρμάτων και τήν άμεσο διαπεραίωσιν του πεζικού διά τής εις καλήν κατάστασιν ευρισκομένης γέφυρας. Επίσης ή διαταχθείσα διά νύκτα 14] 15 άπόβασις ελλείψει επαρκούς χρόνου διά τήν προπαρασκευήν, δέν κατέστη δυνατή κατά τήν νύκτα ταύτην είς περιοχήν ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ- Αύτη συνετελέσθη κατά τήν νύκτα τής 15] 16. Ή διά ΛΑΙΜΟΥ διαπεραίωσις δυνάμεων της 32 Ταξιαρχίας επί Χερσονήσου ΙΙΥΞΟΥ ήρξατο την πρωΐαν της 15ης τη υποστηρίξει Αρμάτων, Αεροπορίας και Πυρ]κού. Την 1800 ώραν τά ήμέτερα τμήματα κατώρθωσαν νά δημιουργήσοισι επί ΜΠΑΜΠΑ τό πρώτον προγεφύρωμα και εκείθεν ήχθησαν περί την 2030 ώραν επί τής γραμμής ΝΤΕΒΑΝ. Ή άπόβασις έγένετο τήν νύκτα τής 15]16 Αύγουστου εκ ΜΙΚΡΟΛΙΜΝΗΣ από 2000 ώρας είς περιοχήν ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ, όπου τά ήμέτερα τμήματα συνήντησαν μικροομάδα ΚΣ. διασκορπισθείσαν. Κατά τήν 15ην Αύγουστου κατελήφθη καί τό όρόσημον ΠΑΠΑΔΗΜΑ..Κατά τήν 16ην Αύγουστου ώλοκληρώθη ή κατάληψις τής Χερσονήσου διά τής κινήσεως έκ Βορρά καί έκ περιοχής ΑΓΚΑΘΩΤΟΥ».
Αυτά έγραψε ο σύντροφος Βεντήρης για να καλύψει τις αργοπορίες και τις δυσκοιλιότητες.
Και την ανατιναγμένη γέφυρα που όμως , «ήταν σε καλή κατάσταση». Σαν να λέμε , «ήταν πήχτρα σκοτάδι και μας στράβωνε ο ήλιος».
Η ουσία είναι, ότι ενώ σχεδίασαν «τολμηρά ενέργεια» για να συλληφθούν οι «σύντροφοι», ξαφνικά μετά την «απασχόληση των διοικητών» υπό των «επισκεπτών», όλοι είχαν δυσκολίες και το πουλάκι πέταξε.
Άσε που, «η Κίνηση των Αρμάτων προς ΚΡΥΣΤΑΛΟΠΗ και ΛΑΙΜΟ κατέστη αδύνατος πέραν ΒΑΊΌΧΩΡΙΟΥ και αύχένος ΠΡΕΒΟΛ λόγφ καταστροφής των οδών και σημειωθείσης επιβραδύνσεως κατά τήν άρσιν ναρκοπεδίων επί των δρομολογίων».
Τώρα γιατί τους άφησαν να φύγουν, παραμένει ερώτημα.
Και θα παραμένει.
1974. Η προδοσία της Κύπρου από τον Καραμανλή και δόγμα «η Κύπρος κείται μακράν».
του Σπύρου Χατζάρα
Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου άρχισαν να εξυφαίνονται, στα σκοτεινά παρασκήνια της Βορειοατλαντικής Διάσκεψης των Παρισίων, στις διαβουλεύσεις των Υπουργών Εξωτερικών Αγγλίας-Ελλάδας-Τουρκίας, Λόυδ-Αβέρωφ-Ζορλού, υπό το βλέμμα του Ντάλες και του Μακμίλαν.
Και αφού όλα είχαν μαγειρευτεί έγινε η συνάντηση στην ουδέτερη Ζυρίχη, όπου μονογραφήθηκε η συνθήκης στις 11 Φεβρουαρίου 1959 που ακολούθως υπογράφηκε πανηγυρικά στο Λάνκαστερ Χάουζ του Λονδίνου στις 19, από τους Πρωθυπουργούς Μακμίλαν, Καραμανλή, Μεντερές και τον Μακάριο και τον Κουτσιούκ σαν εκπροσώπους των κοινοτήτων.
Ο πράκτωρ Καραμανλής, είπε τότε, ότι η 19η Φεβρουαρίου 1959 ήταν η ευτυχέστερη ημέρα της (ως τότε) ζωής του. Ο ιδιωφελής Μακάριος , δέχθηκε με τα δώρα που του έκαναν να ανακόψει τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, αποδεχόμενος την «ανεξαρτησία» στις 23 Σεπτεμβρίου του 1958, ξεπουλώντας τον λαό και τους νεκρούς του που ζητούσε Αυτοδιάθεση και Ένωση.
Δύο χρόνια μετά, το 1961 αποκαλύφθηκε ότι υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ συζητούσε με την αμερικανική και την τουρκική πλευρά τη διχοτόμηση της Κύπρου. Τις συζητήσεις τις αποκάλυψε η Τουρκική πλευρά.
15 χρόνια μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου , στις 25 Ιουλίου 1974, ημέρα Πέμπτη και ώρα 1530 μ.μ, ξεκίνησε η ειρηνευτική διάσκεψη της Γενεύης, ανάμεσα στις τρείς εγγυήτριες δυνάμεις.
Ο Τζέιμς Κάλλαχαν, ο Γεώργιος Μαύρος, ο Τουράν Γκιουνές και οι ΟΗΕδες. Στις 30 Ιουλίου , ο Τζέιμς Κάλλαχαν, ο Γεώργιος Μαύρος και ο Τουράν Γκιουνές συμφώνησαν σε μια εκεχειρία και διακήρυξαν ότι για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη περιοχή της Δημοκρατίας που έλεγχαν αντίθετες στρατιωτικές δυνάμεις, αυτές έπρεπε να σταματήσουν την προέλαση στις 30 Ιουλίου και ώρα 22.00 μ.μ.
Το έγγραφο εκείνο με τις τρείς υπογραφές ήταν η γενέθλια πράξη της «Δικοινοτικής» και της «Διζωνικής» και οι υπουργοί που επεσήμαναν την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων μίας Ελληνοκυπριακής διοίκησης και μίας τουρκοκυπριακής έλεγαν ότι επόμενη φάση της διάσκεψης δίχως προκατάληψη θα συζητούσαν τα προβλήματα που προέκυψαν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων. Το ίδιο συζητάμε 43 χρόνια τώρα.
Το τι προέβλεπε και τι δεν προέβλεπε η «μπακάλικη» εκεχειρία, που δέχτηκαν οι Μαύρος-Καραμανλής, είναι ακόμα ένα σκοτεινό ζήτημα. Το γεγονός είναι ότι οι εγκάθετοι περίμεναν τον Μαύρο στο Ελληνικό και του φόρεσαν στεφάνι Ελιάς. Πάντως ,οι Τούρκοι δεν δεσμεύτηκαν ούτε να σταματήσουν την μεταφορά στρατού στην Κύπρο, ούτε προβλέφτηκε απαγκίστρωση. Για αυτό βέβαια οι τουρκικές προελάσεις δεν σταμάτησαν και οι παραβιάσεις καταγράφονταν καθημερινά τόσο από τα Ηνωμένα Έθνη όσο και από τους Βρετανούς καθώς και από ελλαδικής πλευράς.
Για λόγους που δεν ξέρουμε, η δεύτερη φάση, με τη συμμετοχή των δυο Κοινοτικών διοικήσεων,(Κληρίδης-Ντενκτάς), άρχισε στις 8 Αυγούστου.
Γιατί δεν το «καθυστερήσαμε» μια δυο μέρες ή περισσότερο δεν έχει εξηγηθεί από τους τότε ….αρμοδίους.
Στις 3:30 το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974, οι Τούρκοι εγκατέλειψαν τη διάσκεψη της Γενεύης και με την ανοχή της Αγγλίας και των ΗΠΑ και με την σιωπή των Αθηνών εξαπέλυσαν επίθεση σε όλο το Μέτωπο της Κύπρου.
Το Πολεμικό Συμβούλιο, που συγκάλεσε ο Καραμανλής στις 14 Αυγούστου 1974 , μετά την κατάρρευση της Διάσκεψης της «διαπίστωσε» την αδυναμία της Ελλάδας να συνδράμει την Κύπρο και έτσι οι ελληνικές αντιδράσεις περιορίστηκαν στο…..διπλωματικό τομέα. Ο Καραμανλής με διάγγελμα διατύπωσε το δόγμα «η Κύπρος είναι Μακράν», και ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Το 1964 σε ανάλογη κατάσταση η Ένωση Κέντρου απέσυρε τις ελληνικές δυνάμεις από τη Νατοϊκή Διοίκηση. Ο Καραμανλής έκανε ένα βήμα «παραπάνω» για να κοροϊδέψει τους χαζούς. Η εθνική διοίκηση ήταν υπεραρκετή.
Ωστόσο, το Πολεμικό Συμβούλιο, θα έπρεπε να συνεδριάσει στις 30 Ιουλίου. Πέρασαν 14 ημέρες απραξίας, και η συνεδρίαση της 14ης Αυγούστου έγινε για να ρίξει ο Καραμανλής τις δικές ευθύνες στις πλάτες άλλων.
Το ζήτημα που απέμενε να λυθεί ήταν οι «χάρτες». Το «εδαφικό», και οι χάρτες είχαν ήδη συμφωνηθεί. Όπως είπε ο Κίσινγκερ στον Καραμανλή στις 15 Αυγούστου , οι Τούρκοι θα ολοκλήρωναν τους στόχους τους στις 12.00 το μεσημέρι, ώρα Ουάσιγκτον, της 16 Αυγούστου.
Η τηλεφωνική συνομιλία του Χένρι Κίσινγκερ με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έγινε στις 15 Αυγούστου 1974, στις 19.22 μ.μ. Ο Κίσινγκερ υποστήριξε την Ομοσπονδία και ο Καραμανλής του είπε ότι πιέζεται και δεν μπορεί να κάνει ότι του ζητούν. (Σε Ελληνική Μετάφραση από το αμερικανικό κείμενο)
Κίσινγκερ: Ζητώ συγγνώμη που σας ενοχλώ μέσα στη νύχτα, κύριε πρωθυπουργέ. Πρώτα απ' όλα ήθελα να σας πω ότι σας στέλνω ένα μήνυμα αλλά μόλις είχα μία από πολλές συζητήσεις με τον Τούρκο πρωθυπουργό και μου είπε ότι πρόκειται να σταματήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις αύριο στις 12.00 το μεσημέρι, ώρα Ουάσιγκτον και ήθελα να σας πω ότι θα τους δεσμεύσουμε σε αυτή την υπόσχεση.
Καραμανλής: Θα την ολοκληρώσουν στις 12.00 αύριο;
Κίσινγκερ: Θα την έχουν ολοκληρώσει.
Καραμανλής: Μέχρι αύριο θα έχουν ολοκληρώσει τα σχέδιά τους;
Κίσινγκερ: Λοιπόν, αυτό δεν μπορώ να το κρίνω. Αλλά σε κάθε περίπτωση θα αναλάβουμε ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις από εδώ και στο εξής.
Καραμανλής: Θα το σκεφτώ αυτό αλλά φοβάμαι ότι έπειτα από αυτό το τετελεσμένο γεγονός θα είναι λίγο δύσκολο.
Κίσινγκερ: Προβήκαμε σε άλλη μία έντονη δήλωση σήμερα καταδικάζοντας την τουρκική πράξη...
Καραμανλής: Το άκουσα.
Κίσινγκερ: ...από τον Λευκό Οίκο και απλώς ήθελα να σας πω, κύριε πρωθυπουργέ, θα κάνουμε το παν ώστε να ενδυναμώσουμε τη θέση σας και να δείξουμε τη φιλία μας προς την Ελλάδα.
Καραμανλής: Το εκτιμώ αλλά φοβάμαι πως θα είναι λίγο αργά. Οπως είπα, οι Τούρκοι έχουν δημιουργήσει ένα τετελεσμένο γεγονός.
Κίσινγκερ: Το καταλαβαίνω και είμαστε αντίθετοι σε μία τακτική στρατιωτικής πίεσης.
Καραμανλής: Γιατί; Οπως ξέρετε, η Τουρκία δεν καταλαβαίνει τις συμβουλές στην Ευρώπη και κατά τη γνώμη σας τι πρόκειται να κάνουν;
Κίσινγκερ: Λοιπόν, έχουν προσφερθεί να διαπραγματευτούν.
Καραμανλής: Μετά το τετελεσμένο γεγονός θέλουν να μιλήσουν. Αλλά είναι δύσκολο για μας να το κάνουμε αυτό.
Κίσινγκερ: Λοιπόν, αφήστε με να δω αν μπορώ να σκεφθώ κάποια διαδικασία.
Θα ήσασταν έτοιμος να επισκεφθείτε τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Καραμανλής: Δεν νομίζω, γιατί, ξέρετε, είναι δύσκολο για μένα να αφήσω τη χώρα. Εχουμε πολλά προβλήματα. Οι άνθρωποι είναι πολύ πικραμένοι, θυμωμένοι, ο στρατός είναι αναστατωμένος. Ισως λίγο αργότερα, αλλά τώρα είναι αδύνατον.
Κίσινγκερ: Λοιπόν, είμαι σίγουρος ότι ίσως ο πρόεδρος Φορντ θα είναι σε επαφή μαζί σας αύριο με τηλεγράφημα. Και αφήστε μας να δούμε ίσως τι μπορεί να γίνει.
Καραμανλής: Κύριε υπουργέ, πιστεύω πως πρέπει να βγάλετε έξω τους Τούρκους. Οι Τούρκοι... αν δεν ξεφορτωθούν αυτή την εμμονή, είναι πολύ δύσκολο να έχουμε μια συμφωνία.
Κίσινγκερ: Θα το λάβουμε υπόψη μας πολύ σοβαρά. Δεν μπορούν να υπάρχουν περαιτέρω πιέσεις.
Καραμανλής: Αλλά παρ' όλα αυτά οι Τούρκοι έχουν παραβιάσει τα πάντα. Χωρίς να δοθούν οδηγίες στο κοινό είναι πολύ, πολύ δύσκολο για μένα να αρχίσω ξανά συνομιλίες.
Κίσινγκερ: Ναι, καταλαβαίνω.
Καραμανλής: Κύριε υπουργέ, το κλίμα που επικρατεί είναι πολύ δύσκολο.
Κίσινγκερ: Αφήστε με να το αναφέρω αυτό στον πρόεδρο και θα είμαστε σε επαφή μαζί σας αύριο.
Καραμανλής: Ναι. Θα βρίσκομαι εδώ. Σας ευχαριστώ.
Κίσινγκερ: Κύριε πρωθυπουργέ, αν έχετε κάποια πρόταση θα την κοιτάζαμε πολύ σοβαρά σχετικά με το τι πρέπει να γίνει.
Καραμανλής: Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να κάνετε κάτι παραπάνω από το να δώσετε συμβουλές στους Τούρκους.
Κίσινγκερ: Αν έχετε κάποια συγκεκριμένη πρόταση, θα ήμασταν έτοιμοι να την κοιτάξουμε πολύ σοβαρά.
Καραμανλής: Θα απαντήσω στο μήνυμά σας σήμερα.
Κίσινγκερ: Ωραία. Ανυπομονώ να ακούσω από εσάς κύριε πρωθυπουργέ. Καληνύχτα.
Καραμανλής: Καληνύχτα.
Στην Κύπρο, στις 15 Αυγούστου έγινε η Σύσκεψη των Πολιτικών και Θρησκευτικών Αρχηγών. Συμμετείχαν και οι καθαιρεμένοι μητροπολίτες και ο Νίκος Σαμψών.
Ο Κληρίδης, τους ενημέρωσε για τις τούρκικες απαιτήσεις για ομοσπονδία, περιέγραψε την κατάσταση, και τους ενημέρωσε πως οι Τούρκικες Δυνάμεις μπορούν να καταλάβουν όλη την Κύπρο. Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών.
Ο Σαμψών πρότεινε να συσπείρωση υπό τον Γλαύκο Κληρίδη. Οι μητροπολίτες ζήτησαν να κηρυχτεί Ένωση με την Ελλάδα.
Στο τέλος της σύσκεψης ο Κληρίδης δήλωσε πως θα πράξει σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον και αναλαμβάνει την ευθύνη.
Στα μέτωπα.
Στις 15 Αυγούστου, το εφεδρικό τάγμα 341, ενισχυμένο με 3 τανκς Τ-34 προσπαθούσε να αμυνθεί δυτικά της Αμμοχώστου. Οι άλλες δυνάμεις υποχώρησαν στην Λάρνακα και την "γραμμή Τρόοδους".
Στις 14:00 οι ελληνοκύπριοι του τάγματος είδανε τα τουρκικα τεθωρακισμένα να πλησιάζουν, και αντιλαμβανόμενοι πως ήταν απομονωμένοι διατάχθηκε υποχώρηση στις 17:00.
Τα πρώτα τούρκικα τανκ μπήκανε στην Αμμόχωστο στις 17:30. Ενωθήκανε με τον Τουρκοκυπριακό Θύλακα, αλλά δεν προχωρήσανε στις Ελληνοκυπριακές περιοχές.
Στον δυτικό τομέα, οι τουρκικές δυνάμεις επιτεθήκανε στις Ελληνοκυπριακές στις 14:30. Προχωρήσανε 6 χιλιόμετρα προς τα δυτικά, και το βράδυ της 15ης προς 16ης Αυγούστου, διετάχθηκε η υποχώρηση των ελληνοκυπριακών δυνάμενω στην "γραμμή Τρόοδους".
Στον Κεντρικό Τομέα της Λευκωσίας δεν υπήρχαν ιδιαίτερες συμπλοκές.
Στις 16 Αυγούστου1974 , στον κεντρικό τομέα, της Λευκωσίας, η Τούρκικη Αεροπορία ξεκίνησε να βομβαρδίζει θέσεις γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 8:30 πμ. Οι Τούρκικες Δυνάμεις με την υποστήριξη τεθωρακισμένων και πυροβολικού πλησίασαν το στρατόπεδο στα 800 μέτρα.
Στις13:00 το ελληνοκυπριακό πυροβολικό σταμάτησε να παρέχει υποστήριξη στις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ. Οι ελληνικές δυνάμεις τότε, υποχώρησαν και στις 13:30 το στρατόπεδο ήτανε σε τούρκικα χέρια.
Η ΕΛΔΥΚ είχε χάσει 80 άντρες, 22 ήταν τραυματίες και 5 αγνοούνταν.
Στον Δυτικό Τομέα, οι Ελληνοκυπριακές Δυνάμεις υποχώρησαν στην "Γραμμή Τρόοδους". Οι Τούρκικες Δυνάμεις προέλασαν και στις 12:30και κατέλαβαν την Μόρφου και τον Λιμνίτη .
Στις 18:00, εφαρμόστηκε εκεχειρία από τα Ηνωμένα Έθνη.
Μια ώρα μετά την εκεχειρία επέστρεψε στην Ελλάδα, στο αεροδρόμιο της Ολυμπιακής ο Ανδρέας Παπανδρέου, και δήλωσε : «Μαζί θα αγωνιστούμε με ψηλό το φρόνημα και ακλόνητοι στην απόφαση να προασπίσουμε την Πατρίδα, τον Λαό, την Κληρονομιά μας. Ας ενωθούμε για να ξεπεράσουμε τη σκοτεινή αυτή ώρα με άθικτη την ακεραιότητα του Έθνους και την ευκαιρία να θέσουμε τα θεμέλια για μια γνήσια Δημοκρατική, Κυρίαρχη και Ανεξάρτητη Ελλάδα».
Οι συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου άρχισαν να εξυφαίνονται, στα σκοτεινά παρασκήνια της Βορειοατλαντικής Διάσκεψης των Παρισίων, στις διαβουλεύσεις των Υπουργών Εξωτερικών Αγγλίας-Ελλάδας-Τουρκίας, Λόυδ-Αβέρωφ-Ζορλού, υπό το βλέμμα του Ντάλες και του Μακμίλαν.
Και αφού όλα είχαν μαγειρευτεί έγινε η συνάντηση στην ουδέτερη Ζυρίχη, όπου μονογραφήθηκε η συνθήκης στις 11 Φεβρουαρίου 1959 που ακολούθως υπογράφηκε πανηγυρικά στο Λάνκαστερ Χάουζ του Λονδίνου στις 19, από τους Πρωθυπουργούς Μακμίλαν, Καραμανλή, Μεντερές και τον Μακάριο και τον Κουτσιούκ σαν εκπροσώπους των κοινοτήτων.
Ο πράκτωρ Καραμανλής, είπε τότε, ότι η 19η Φεβρουαρίου 1959 ήταν η ευτυχέστερη ημέρα της (ως τότε) ζωής του. Ο ιδιωφελής Μακάριος , δέχθηκε με τα δώρα που του έκαναν να ανακόψει τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, αποδεχόμενος την «ανεξαρτησία» στις 23 Σεπτεμβρίου του 1958, ξεπουλώντας τον λαό και τους νεκρούς του που ζητούσε Αυτοδιάθεση και Ένωση.
Δύο χρόνια μετά, το 1961 αποκαλύφθηκε ότι υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Αβέρωφ συζητούσε με την αμερικανική και την τουρκική πλευρά τη διχοτόμηση της Κύπρου. Τις συζητήσεις τις αποκάλυψε η Τουρκική πλευρά.
15 χρόνια μετά τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου , στις 25 Ιουλίου 1974, ημέρα Πέμπτη και ώρα 1530 μ.μ, ξεκίνησε η ειρηνευτική διάσκεψη της Γενεύης, ανάμεσα στις τρείς εγγυήτριες δυνάμεις.
Ο Τζέιμς Κάλλαχαν, ο Γεώργιος Μαύρος, ο Τουράν Γκιουνές και οι ΟΗΕδες. Στις 30 Ιουλίου , ο Τζέιμς Κάλλαχαν, ο Γεώργιος Μαύρος και ο Τουράν Γκιουνές συμφώνησαν σε μια εκεχειρία και διακήρυξαν ότι για να σταθεροποιηθεί η κατάσταση στη περιοχή της Δημοκρατίας που έλεγχαν αντίθετες στρατιωτικές δυνάμεις, αυτές έπρεπε να σταματήσουν την προέλαση στις 30 Ιουλίου και ώρα 22.00 μ.μ.
Το έγγραφο εκείνο με τις τρείς υπογραφές ήταν η γενέθλια πράξη της «Δικοινοτικής» και της «Διζωνικής» και οι υπουργοί που επεσήμαναν την έμπρακτη ύπαρξη στη Δημοκρατία της Κύπρου δύο αυτόνομων διοικήσεων μίας Ελληνοκυπριακής διοίκησης και μίας τουρκοκυπριακής έλεγαν ότι επόμενη φάση της διάσκεψης δίχως προκατάληψη θα συζητούσαν τα προβλήματα που προέκυψαν από την ύπαρξη αυτών των αυτόνομων διοικήσεων. Το ίδιο συζητάμε 43 χρόνια τώρα.
Το τι προέβλεπε και τι δεν προέβλεπε η «μπακάλικη» εκεχειρία, που δέχτηκαν οι Μαύρος-Καραμανλής, είναι ακόμα ένα σκοτεινό ζήτημα. Το γεγονός είναι ότι οι εγκάθετοι περίμεναν τον Μαύρο στο Ελληνικό και του φόρεσαν στεφάνι Ελιάς. Πάντως ,οι Τούρκοι δεν δεσμεύτηκαν ούτε να σταματήσουν την μεταφορά στρατού στην Κύπρο, ούτε προβλέφτηκε απαγκίστρωση. Για αυτό βέβαια οι τουρκικές προελάσεις δεν σταμάτησαν και οι παραβιάσεις καταγράφονταν καθημερινά τόσο από τα Ηνωμένα Έθνη όσο και από τους Βρετανούς καθώς και από ελλαδικής πλευράς.
Για λόγους που δεν ξέρουμε, η δεύτερη φάση, με τη συμμετοχή των δυο Κοινοτικών διοικήσεων,(Κληρίδης-Ντενκτάς), άρχισε στις 8 Αυγούστου.
Γιατί δεν το «καθυστερήσαμε» μια δυο μέρες ή περισσότερο δεν έχει εξηγηθεί από τους τότε ….αρμοδίους.
Στις 3:30 το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974, οι Τούρκοι εγκατέλειψαν τη διάσκεψη της Γενεύης και με την ανοχή της Αγγλίας και των ΗΠΑ και με την σιωπή των Αθηνών εξαπέλυσαν επίθεση σε όλο το Μέτωπο της Κύπρου.
Το Πολεμικό Συμβούλιο, που συγκάλεσε ο Καραμανλής στις 14 Αυγούστου 1974 , μετά την κατάρρευση της Διάσκεψης της «διαπίστωσε» την αδυναμία της Ελλάδας να συνδράμει την Κύπρο και έτσι οι ελληνικές αντιδράσεις περιορίστηκαν στο…..διπλωματικό τομέα. Ο Καραμανλής με διάγγελμα διατύπωσε το δόγμα «η Κύπρος είναι Μακράν», και ανακοίνωσε την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ.
Το 1964 σε ανάλογη κατάσταση η Ένωση Κέντρου απέσυρε τις ελληνικές δυνάμεις από τη Νατοϊκή Διοίκηση. Ο Καραμανλής έκανε ένα βήμα «παραπάνω» για να κοροϊδέψει τους χαζούς. Η εθνική διοίκηση ήταν υπεραρκετή.
Ωστόσο, το Πολεμικό Συμβούλιο, θα έπρεπε να συνεδριάσει στις 30 Ιουλίου. Πέρασαν 14 ημέρες απραξίας, και η συνεδρίαση της 14ης Αυγούστου έγινε για να ρίξει ο Καραμανλής τις δικές ευθύνες στις πλάτες άλλων.
Το ζήτημα που απέμενε να λυθεί ήταν οι «χάρτες». Το «εδαφικό», και οι χάρτες είχαν ήδη συμφωνηθεί. Όπως είπε ο Κίσινγκερ στον Καραμανλή στις 15 Αυγούστου , οι Τούρκοι θα ολοκλήρωναν τους στόχους τους στις 12.00 το μεσημέρι, ώρα Ουάσιγκτον, της 16 Αυγούστου.
Η τηλεφωνική συνομιλία του Χένρι Κίσινγκερ με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έγινε στις 15 Αυγούστου 1974, στις 19.22 μ.μ. Ο Κίσινγκερ υποστήριξε την Ομοσπονδία και ο Καραμανλής του είπε ότι πιέζεται και δεν μπορεί να κάνει ότι του ζητούν. (Σε Ελληνική Μετάφραση από το αμερικανικό κείμενο)
Κίσινγκερ: Ζητώ συγγνώμη που σας ενοχλώ μέσα στη νύχτα, κύριε πρωθυπουργέ. Πρώτα απ' όλα ήθελα να σας πω ότι σας στέλνω ένα μήνυμα αλλά μόλις είχα μία από πολλές συζητήσεις με τον Τούρκο πρωθυπουργό και μου είπε ότι πρόκειται να σταματήσουν τις πολεμικές επιχειρήσεις αύριο στις 12.00 το μεσημέρι, ώρα Ουάσιγκτον και ήθελα να σας πω ότι θα τους δεσμεύσουμε σε αυτή την υπόσχεση.
Καραμανλής: Θα την ολοκληρώσουν στις 12.00 αύριο;
Κίσινγκερ: Θα την έχουν ολοκληρώσει.
Καραμανλής: Μέχρι αύριο θα έχουν ολοκληρώσει τα σχέδιά τους;
Κίσινγκερ: Λοιπόν, αυτό δεν μπορώ να το κρίνω. Αλλά σε κάθε περίπτωση θα αναλάβουμε ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις από εδώ και στο εξής.
Καραμανλής: Θα το σκεφτώ αυτό αλλά φοβάμαι ότι έπειτα από αυτό το τετελεσμένο γεγονός θα είναι λίγο δύσκολο.
Κίσινγκερ: Προβήκαμε σε άλλη μία έντονη δήλωση σήμερα καταδικάζοντας την τουρκική πράξη...
Καραμανλής: Το άκουσα.
Κίσινγκερ: ...από τον Λευκό Οίκο και απλώς ήθελα να σας πω, κύριε πρωθυπουργέ, θα κάνουμε το παν ώστε να ενδυναμώσουμε τη θέση σας και να δείξουμε τη φιλία μας προς την Ελλάδα.
Καραμανλής: Το εκτιμώ αλλά φοβάμαι πως θα είναι λίγο αργά. Οπως είπα, οι Τούρκοι έχουν δημιουργήσει ένα τετελεσμένο γεγονός.
Κίσινγκερ: Το καταλαβαίνω και είμαστε αντίθετοι σε μία τακτική στρατιωτικής πίεσης.
Καραμανλής: Γιατί; Οπως ξέρετε, η Τουρκία δεν καταλαβαίνει τις συμβουλές στην Ευρώπη και κατά τη γνώμη σας τι πρόκειται να κάνουν;
Κίσινγκερ: Λοιπόν, έχουν προσφερθεί να διαπραγματευτούν.
Καραμανλής: Μετά το τετελεσμένο γεγονός θέλουν να μιλήσουν. Αλλά είναι δύσκολο για μας να το κάνουμε αυτό.
Κίσινγκερ: Λοιπόν, αφήστε με να δω αν μπορώ να σκεφθώ κάποια διαδικασία.
Θα ήσασταν έτοιμος να επισκεφθείτε τις Ηνωμένες Πολιτείες;
Καραμανλής: Δεν νομίζω, γιατί, ξέρετε, είναι δύσκολο για μένα να αφήσω τη χώρα. Εχουμε πολλά προβλήματα. Οι άνθρωποι είναι πολύ πικραμένοι, θυμωμένοι, ο στρατός είναι αναστατωμένος. Ισως λίγο αργότερα, αλλά τώρα είναι αδύνατον.
Κίσινγκερ: Λοιπόν, είμαι σίγουρος ότι ίσως ο πρόεδρος Φορντ θα είναι σε επαφή μαζί σας αύριο με τηλεγράφημα. Και αφήστε μας να δούμε ίσως τι μπορεί να γίνει.
Καραμανλής: Κύριε υπουργέ, πιστεύω πως πρέπει να βγάλετε έξω τους Τούρκους. Οι Τούρκοι... αν δεν ξεφορτωθούν αυτή την εμμονή, είναι πολύ δύσκολο να έχουμε μια συμφωνία.
Κίσινγκερ: Θα το λάβουμε υπόψη μας πολύ σοβαρά. Δεν μπορούν να υπάρχουν περαιτέρω πιέσεις.
Καραμανλής: Αλλά παρ' όλα αυτά οι Τούρκοι έχουν παραβιάσει τα πάντα. Χωρίς να δοθούν οδηγίες στο κοινό είναι πολύ, πολύ δύσκολο για μένα να αρχίσω ξανά συνομιλίες.
Κίσινγκερ: Ναι, καταλαβαίνω.
Καραμανλής: Κύριε υπουργέ, το κλίμα που επικρατεί είναι πολύ δύσκολο.
Κίσινγκερ: Αφήστε με να το αναφέρω αυτό στον πρόεδρο και θα είμαστε σε επαφή μαζί σας αύριο.
Καραμανλής: Ναι. Θα βρίσκομαι εδώ. Σας ευχαριστώ.
Κίσινγκερ: Κύριε πρωθυπουργέ, αν έχετε κάποια πρόταση θα την κοιτάζαμε πολύ σοβαρά σχετικά με το τι πρέπει να γίνει.
Καραμανλής: Κατά τη γνώμη μου, πρέπει να κάνετε κάτι παραπάνω από το να δώσετε συμβουλές στους Τούρκους.
Κίσινγκερ: Αν έχετε κάποια συγκεκριμένη πρόταση, θα ήμασταν έτοιμοι να την κοιτάξουμε πολύ σοβαρά.
Καραμανλής: Θα απαντήσω στο μήνυμά σας σήμερα.
Κίσινγκερ: Ωραία. Ανυπομονώ να ακούσω από εσάς κύριε πρωθυπουργέ. Καληνύχτα.
Καραμανλής: Καληνύχτα.
Στην Κύπρο, στις 15 Αυγούστου έγινε η Σύσκεψη των Πολιτικών και Θρησκευτικών Αρχηγών. Συμμετείχαν και οι καθαιρεμένοι μητροπολίτες και ο Νίκος Σαμψών.
Ο Κληρίδης, τους ενημέρωσε για τις τούρκικες απαιτήσεις για ομοσπονδία, περιέγραψε την κατάσταση, και τους ενημέρωσε πως οι Τούρκικες Δυνάμεις μπορούν να καταλάβουν όλη την Κύπρο. Ακολούθησαν οι τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών.
Ο Σαμψών πρότεινε να συσπείρωση υπό τον Γλαύκο Κληρίδη. Οι μητροπολίτες ζήτησαν να κηρυχτεί Ένωση με την Ελλάδα.
Στο τέλος της σύσκεψης ο Κληρίδης δήλωσε πως θα πράξει σύμφωνα με το εθνικό συμφέρον και αναλαμβάνει την ευθύνη.
Στα μέτωπα.
Στις 15 Αυγούστου, το εφεδρικό τάγμα 341, ενισχυμένο με 3 τανκς Τ-34 προσπαθούσε να αμυνθεί δυτικά της Αμμοχώστου. Οι άλλες δυνάμεις υποχώρησαν στην Λάρνακα και την "γραμμή Τρόοδους".
Στις 14:00 οι ελληνοκύπριοι του τάγματος είδανε τα τουρκικα τεθωρακισμένα να πλησιάζουν, και αντιλαμβανόμενοι πως ήταν απομονωμένοι διατάχθηκε υποχώρηση στις 17:00.
Τα πρώτα τούρκικα τανκ μπήκανε στην Αμμόχωστο στις 17:30. Ενωθήκανε με τον Τουρκοκυπριακό Θύλακα, αλλά δεν προχωρήσανε στις Ελληνοκυπριακές περιοχές.
Στον δυτικό τομέα, οι τουρκικές δυνάμεις επιτεθήκανε στις Ελληνοκυπριακές στις 14:30. Προχωρήσανε 6 χιλιόμετρα προς τα δυτικά, και το βράδυ της 15ης προς 16ης Αυγούστου, διετάχθηκε η υποχώρηση των ελληνοκυπριακών δυνάμενω στην "γραμμή Τρόοδους".
Στον Κεντρικό Τομέα της Λευκωσίας δεν υπήρχαν ιδιαίτερες συμπλοκές.
Στις 16 Αυγούστου1974 , στον κεντρικό τομέα, της Λευκωσίας, η Τούρκικη Αεροπορία ξεκίνησε να βομβαρδίζει θέσεις γύρω από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ στις 8:30 πμ. Οι Τούρκικες Δυνάμεις με την υποστήριξη τεθωρακισμένων και πυροβολικού πλησίασαν το στρατόπεδο στα 800 μέτρα.
Στις13:00 το ελληνοκυπριακό πυροβολικό σταμάτησε να παρέχει υποστήριξη στις δυνάμεις της ΕΛΔΥΚ. Οι ελληνικές δυνάμεις τότε, υποχώρησαν και στις 13:30 το στρατόπεδο ήτανε σε τούρκικα χέρια.
Η ΕΛΔΥΚ είχε χάσει 80 άντρες, 22 ήταν τραυματίες και 5 αγνοούνταν.
Στον Δυτικό Τομέα, οι Ελληνοκυπριακές Δυνάμεις υποχώρησαν στην "Γραμμή Τρόοδους". Οι Τούρκικες Δυνάμεις προέλασαν και στις 12:30και κατέλαβαν την Μόρφου και τον Λιμνίτη .
Στις 18:00, εφαρμόστηκε εκεχειρία από τα Ηνωμένα Έθνη.
Μια ώρα μετά την εκεχειρία επέστρεψε στην Ελλάδα, στο αεροδρόμιο της Ολυμπιακής ο Ανδρέας Παπανδρέου, και δήλωσε : «Μαζί θα αγωνιστούμε με ψηλό το φρόνημα και ακλόνητοι στην απόφαση να προασπίσουμε την Πατρίδα, τον Λαό, την Κληρονομιά μας. Ας ενωθούμε για να ξεπεράσουμε τη σκοτεινή αυτή ώρα με άθικτη την ακεραιότητα του Έθνους και την ευκαιρία να θέσουμε τα θεμέλια για μια γνήσια Δημοκρατική, Κυρίαρχη και Ανεξάρτητη Ελλάδα».
Παρασκευή 11 Αυγούστου 2017
Όλοι μαζί μπορούμε!
Προς όλους τους φίλους αναγνώστες
Αγαπητοί φίλοι, αναγνώστες και αναγνώστριες.
Οι ζωές όλων μας σχεδόν, ανατράπηκαν. Κανείς μας βγήκε αλώβητος από τις «μεταρρυθμίσεις».
Ο δικός μου επαγγελματικός χώρος καταστράφηκε.
Η αλήθεια δεν βρίσκει χορηγό . Η ενημέρωση αντικαταστάθηκε από την επικοινωνία και οι δημοσιογράφοι από τους ρουφιάνους.
Τη μάχη, της πραγματικής ενημέρωσης κόντρα σε όλα τα οργανωμένα συμφέροντα τη δίνω κι εγώ με όσες δυνάμεις έχω, και από εδώ και από το «δελτίο των 11». Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Χρειάζομαι την έμπρακτη συμπαράστασή σας στην μάχη που δίνω.
Άμα βάλλεται από 5 ευρώ το μήνα, όσοι μπορείτε και ιδίως οι φίλοι από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, θα βγούμε πέρα.
Όσοι πιστεύετε πως αυτό το μετερίζι, αξίζει μια βοήθεια βάλτε ένα χεράκι.
ΙΒΑΝ : GR95 0110 5260 0000 5262 0159 518 ΚΩΔΙΚΟΣ SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ-ΒIC: ΕΤΗΝGRΑΑ
Σπύρος Χατζάρας
Αγαπητοί φίλοι, αναγνώστες και αναγνώστριες.
Οι ζωές όλων μας σχεδόν, ανατράπηκαν. Κανείς μας βγήκε αλώβητος από τις «μεταρρυθμίσεις».
Ο δικός μου επαγγελματικός χώρος καταστράφηκε.
Η αλήθεια δεν βρίσκει χορηγό . Η ενημέρωση αντικαταστάθηκε από την επικοινωνία και οι δημοσιογράφοι από τους ρουφιάνους.
Τη μάχη, της πραγματικής ενημέρωσης κόντρα σε όλα τα οργανωμένα συμφέροντα τη δίνω κι εγώ με όσες δυνάμεις έχω, και από εδώ και από το «δελτίο των 11». Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Χρειάζομαι την έμπρακτη συμπαράστασή σας στην μάχη που δίνω.
Άμα βάλλεται από 5 ευρώ το μήνα, όσοι μπορείτε και ιδίως οι φίλοι από τις ΗΠΑ και τον Καναδά, θα βγούμε πέρα.
Όσοι πιστεύετε πως αυτό το μετερίζι, αξίζει μια βοήθεια βάλτε ένα χεράκι.
ΙΒΑΝ : GR95 0110 5260 0000 5262 0159 518 ΚΩΔΙΚΟΣ SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ-ΒIC: ΕΤΗΝGRΑΑ
Σπύρος Χατζάρας
Σάββατο 5 Αυγούστου 2017
Όλοι μαζί μπορούμε! (Που λέει και ο Σκάααααιιιιιι!)
Προς όλους τους φίλους αναγνώστες του
«Σπυρίδωνα Αλεξάνδρου Χατζάρα»
Αγαπητοί φίλοι, αναγνώστες και αναγνώστριες.
Οι ζωές όλων μας όταν οι μάγκες έκαναν την κρίση ευκαιρία ανατράπηκαν. Κανείς μας βγήκε αλώβητος από τις «μεταρρυθμίσεις». Ο δικός μου επαγγελματικός χώρος καταστράφηκε. Η αλήθεια δεν βρίσκει χορηγό , και ο ΕΔΟΕΑΠ έκοψε την ασπιρίνη.
Η ενημέρωση αντικαταστάθηκε από την επικοινωνία και οι δημοσιογράφοι από τους ρουφιάνους Τη μάχη, της πραγματικής ενημέρωσης κόντρα σε όλα τα οργανωμένα συμφέροντα τη δίνω κι εγώ με όσες δυνάμεις έχω, και από εδώ και από το «δελτίο των 11». Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Χρειάζομαι την έμπρακτη συμπαράστασή σας στην μάχη που δίνω.
Άμα βάλλεται από 5 ευρώ το μήνα, όσοι μπορείτε και ιδίως οι φίλοι από τις ΗΠΑ θα βγούμε πέρα.
Όσοι πιστεύετε πως αυτό το μετερίζι, αξίζει μια βοήθεια βάλτε ένα χεράκι.
ΙΒΑΝ : GR95 0110 5260 0000 5262 0159 518
ΚΩΔΙΚΟΣ SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ-ΒIC: ΕΤΗΝGRΑΑ
Σπύρος Χατζάρας
«Σπυρίδωνα Αλεξάνδρου Χατζάρα»
Αγαπητοί φίλοι, αναγνώστες και αναγνώστριες.
Οι ζωές όλων μας όταν οι μάγκες έκαναν την κρίση ευκαιρία ανατράπηκαν. Κανείς μας βγήκε αλώβητος από τις «μεταρρυθμίσεις». Ο δικός μου επαγγελματικός χώρος καταστράφηκε. Η αλήθεια δεν βρίσκει χορηγό , και ο ΕΔΟΕΑΠ έκοψε την ασπιρίνη.
Η ενημέρωση αντικαταστάθηκε από την επικοινωνία και οι δημοσιογράφοι από τους ρουφιάνους Τη μάχη, της πραγματικής ενημέρωσης κόντρα σε όλα τα οργανωμένα συμφέροντα τη δίνω κι εγώ με όσες δυνάμεις έχω, και από εδώ και από το «δελτίο των 11». Αλλά ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Χρειάζομαι την έμπρακτη συμπαράστασή σας στην μάχη που δίνω.
Άμα βάλλεται από 5 ευρώ το μήνα, όσοι μπορείτε και ιδίως οι φίλοι από τις ΗΠΑ θα βγούμε πέρα.
Όσοι πιστεύετε πως αυτό το μετερίζι, αξίζει μια βοήθεια βάλτε ένα χεράκι.
ΙΒΑΝ : GR95 0110 5260 0000 5262 0159 518
ΚΩΔΙΚΟΣ SWIFT ΤΡΑΠΕΖΑΣ-ΒIC: ΕΤΗΝGRΑΑ
Σπύρος Χατζάρας
Η συμφωνία αμοιβαίου Συμφέροντος του Ιωάννη Μεταξά με τους «Έξωθεν Άνωθεν»
του Σπύρου Χατζάρα
Ο πράκτορας των ΑΘΕΑΤΩΝ Χαίμ Ρακόφσκι , κατά την ανάκριση του στη Μόσχα, τα μεσάνυχτα της 26ης Ιανουαρίου 1938, από τον πράκτορα της Γενικής Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας Ρεμ Ντιβάλ, αποκάλυψε ότι οι συμφωνίες, του Λένιν, με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, και η συμφωνία του Τρότσκι με τους ΑΘΕΑΤΟΥΣ, υλοποιούντο χωρίς να έχουν υπογραφεί. «Δεν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η μόνη εγγύηση, για την υλοποίηση της συμφωνίας, βρίσκεται στο αμοιβαίο συμφέρον. Η Εγγύηση, ανεξάρτητα από τη σημασία και το ειδικό το βάρος της συμφωνίας, είναι, ότι η εφαρμογή της ,είναι επωφελής για τις δύο πλευρές», είπε.
Ο Ρακόφσκι, ήταν ο «αγγελιοφόρος»,της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης προς τον Στάλιν, και μετέφερε ένα σχέδιο συμφωνίας, « αμοιβαίου συμφέροντος», μεταξύ των αθέατων «Εκείνων» και του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, τον οποίο οι «Αθέατοι» διαβεβαίωναν ,ότι στόχος τους, δεν ήταν πλέον η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης , και η εκτέλεση του , αλλά η καταστροφή της Ευρώπης, και η ανάδειξη της ΕΣΣΔ, σε «συνέταιρο» των ΗΠΑ.
Μια τέτοια συμφωνία «αμοιβαίου συμφέροντος» έκλεισε το 1936 και ο Ιωάννης Μεταξάς, με μεσολαβητή τον Ιωάννη Διάκο. Η συμφωνία έκλεισε στο διάστημα Μάρτιος-Αύγουστος. Είναι ενδεικτική και χαρακτηριστική η αναφορά του στα γεγονότα της 5ης Μαρτίου στο ημερολόγιο του.
«1936. 5 Μαρτίου, Πέμπτη. Θ. Αγγελόπουλος ειδοποιεί συμβαίνοντα στρατόν. Απαντώ, συσταίνω Βασιλέα να μου δώση Υπουργείον Στρατιωτικών. Σκυλακάκης, Διάκος παρόντες- αποφασίζω να σπεύσω ο ίδιος. Ενθαρρύνουν.-Μεταβαίνω Ανάκτορα. Με Βασιλιά. Να παραλάβω αμέσως. Εγκρίνει. Καλεί Δεμερτζήν. Παραίτησις Παπάγου, Πλατή.- Ορκίζομαι. Επεισόδιο με ιερέα. 3 Υπουργείον με Δεμέστιχαν. Καταλαμβάνω. Δραστήρια μέτρα. Τηλεφώνημα. Επίσκεψις Πλατή. Απειλαί του. Απαντώ δριμύτατα. Τον προκαλώ. «Μόνον νεκρός θα εξέλθω εντεύθεν». Τον απομακρύνω.
-Μερικοί συγκεντώθησαν. Πάσα αντίδρασις ματαία.5μ.μ. Απολύτως κύριος της καταστάσεως».
Με τη συμφωνία αυτή ο Μεταξάς, αποδέχτηκε την αγγλοκρατία, με όλο το σκυλολόι και τα παραφερνάλια της, αλλά μπόρεσε να ανακουφίσει τον ελληνικό λαό, κάνοντας «αυτονόητα» πράγματα, που για τα διεφθαρμένα καθεστώτα των αργυρώνητων βενιζελικών και βασιλοφρόνων ήταν «αδιανόητα». Ταυτόχρονα του επετράπη να προστατεύει το λαό και τη νεολαία από τη Κόκκινη Φυλή.
Οι «δημοκρατικοί» είχαν παραδώσει τους αγρότες λεία στους τοκογλύφους.
Ο Μεταξάς έβγαλε τον τοκογλύφο από την παραγωγική διαδικασία, με τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών το 1937 και την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης, και την αύξηση του αγροτικού εισοδήματος με την βελτίωση των τιμών των προϊόντων. Αυξήθηκε η καλλιεργούμενη γη με εκχερσώσεις και αντιπλημμυρικά έργα. Ιδρύθηκαν οι Λαχαναγορές, ελήφθησαν μέτρα για παροχή υγιών σπόρων, προστατεύτηκαν οι σιτοπαραγωγοί, ιδρύθηκαν η επιτροπή προστασίας καπνού, το Ινστιτούτου Οίνου και Αμπέλου ,και κατασκευάστηκαν οινοδεξαμενές.Υπήρξε μέριμνα για την σταφίδα, και μειώθηκε η φορολογία του ελαίου. Επιπλέον ο «δικτάτορας» Μεταξάς, έδωσε τίτλους ιδιοκτησίας της γης και κατάργησε τη φορολογία στο ελαιόλαδο που είχαν επιβάλει οι «βενιζελικοί» και οι «αντιβενιζελικοί» λελέδες, για να ξεπληρώνουν την τότε «τρόικα», και ταυτόχρονα έστειλε στα αζήτητα το ΚΚΕ.
Στη δίκη της Ο.Π.Λ.Α., στο έκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης το 1947, ο κατηγορούμενος κομμουνιστής Αλβανός Ακίνδυνος, περιέγραψε ως εξής την ένταξη του στο «κίνημα». «Είμαι από το χωριό Αγία Παρασκευή Μυτιλήνης. Το 1932 οργανώθηκα στο ΚΚΕ. Από τότε που οργανώθηκα, σαν πρόεδρος του Συνεταιρισμού ακτημόνων, πάλεψα να πάρω τα τσιφλίκια, τα ανταλλάξιμα… Πάλεψα επίσης ενάντια στους φόρους για το λάδι και τους φοροεισπράκτορες… Παλέψαμε για την αναστολή των ενταλμάτων, για να τα πληρώνουν οι αγρότες όταν θα έχουν συγκομιδή».
Ο "φασίστας" μπαρμπαΓιάννης επέβαλε τις ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ και το «κατώτατο όριο μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων» και το ελάχιστο «ημερομίσθιο εργατών βιομηχανίας», που καταργήθηκαν από τους «εκσυγχρονιστές» και τα μνημόνια. Μέχρι το 1938 υπογράφηκαν 237 συλλογικές συμβάσεις , και απαγορεύθηκε η χρησιμοποίηση ανηλίκων σε εργασίες. Το μέσο ημερομίσθιο του εργάτη σε τρία χρόνια, μέχρι το 1939 αυξήθηκε κατά 27% χωρίς απεργίες, και η απασχόληση αυξήθηκε κατά 24,8%. Εφαρμόστηκε η Κυριακάτικη αργία, που επεβλήθη σε 80 πόλεις και χωριά, και οι 15 ημέρες ετήσιας υποχρεωτικής άδειας. Θεσμοθετήθηκε η αργία της Κυριακής και για τους δημοσιογράφους.. Θεσμοθετήθηκε και οργανώθηκε η νοσηλεία όλων των εργαζομένων. Ιδρύθηκε η Σχολή Κοινωνικής Προνοίας, Ιδρύθηκε η Σχολή Νοσοκόμων, δημιουργήθηκαν ιατρεία για την παρακολούθηση των εγκύων, καταπολεμήθηκε η ελονοσία με την δημιουργία σε όλη τη χώρα 42 ιατρείων, ενώ άνοιξαν 51 ιατρεία για τα τραχώματα. Νοσηλεύτηκαν 7124 παιδιά . Οργανώθηκαν μαθητικά συσσίτια για 50.000 παιδιά. Επίσης οργανώθηκαν συσσίτια απόρων ανέργων σε 48 πόλεις της Ελλάδος.
Ο "φασίστας" μπαρμπαΓιάννης, άρχισε να χτίζει «εργατικές κατοικίες», επέβαλε την εφαρμογή του 8ώρου και το 48ώρου και ξεκίνησε τη λειτουργία του ΙΚΑ, που στις 31/5/1939 είχε 759.000 ασφαλισμένους. Καθιερώθηκε επίσης ο θεσμός των «κλειστών» επαγγελμάτων για να τρώνε ψωμί οι επαγγελματίες και κατωχυρώθηκαν δικαιώματα σε πλήθος κατηγορίες επαγγελματιών, που καταργήθηκαν με τους «εκσυγχρονιστές» και τα μνημόνια. Τον Οκτώβριο του 1939 ιδρύθηκε η «Εργατική Οργάνωσις Μετακινήσεως και Προστασίας Ανέργων» δηλαδή ο πρόδρομος του σημερινού ΟΑΕΔ, ο οργανισμός που φρόντιζε για παροχή επιδομάτων ανεργίας και την γεωγραφική μετακίνηση ανέργων σε περιοχές που υπήρχε ανάγκη παροχής εργασίας.(ΦΕΚ 419 /2-10-1939).
Όλα αυτά όμως δημιούργησαν μια καλύτερη ζωή για το εργατικό δυναμικό και την αγροτιά,της Ελλάδας. Αυτή ήταν η προσφορά του μπαρμπαΓιάννη.
Δηλαδή τα «οράματα» για τα οποία «πάλευαν» οι κομμουνιστές, για καλύτερο μεροκάματο, για τίτλους γης στους ακτήμονες και πληρωμή του φόρου ελαιολάδου όταν θα έχουν συγκομιδή οι αγρότες, τα συνέτριψε ο Μεταξάς. Ακόμα ,ιδρύθηκε η Ραδιοφωνία, ιδρύθηκαν η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ,
η Φοιτητική Εστία, ο Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων. Ο.Ε.Σ.Β, 1450 Νυκτερινά Σχολεία, παιδικές εξοχές, παιδικά αναρρωτήρια. Ακόμα, κατασκευάστηκε το κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη, δημιουργήθηκαν τα Αεροδρόμια Αθηνών,(στο Χασάνι), Θεσσαλονίκης και Κρήτης, έγιναν λιμενικά έργα ,ανεγέρθηκαν Νοσοκομεία, χτίστηκε το Νοσοκομείο Σωτηρία στην Αθήνα για τους πνευμονοπαθείς, κτίστηκαν 866 νέες προσφυγικές κατοικίες, Δικαστικά Μέγαρα , κατασκευάστηκε το Βασικό δίκτυο υπονόμων της Αθήνας. έγιναν αντιπλημμυρικά έργα και αποξηραντικά έργα, ανεγέρθηκαν 329 Σχολεία, χτίστηκε το Κολυμβητήριο Αθηνών , και δημιουργήθηκε ο Ηλεκτρικός σιδηρόδρομος Αθηνών –Κηφισιάς.
Την περίοδο 1936-1938 τέλος ιδρύθηκαν 567 παραγωγικές μονάδες.
Σε λίγο χρόνο έγιναν πολλά υπέρ του λαού. Υπέρ των πολλών. Και ο μπαρμπαΓιάννης είχε γίνει ο πατέρας του Έθνους.
Μέρα με τη μέρα αποκτούσε ευρεία λαϊκή βάση, και με τις νίκες στον πόλεμο με τους Ιταλούς, αν έκανε εκλογές τον Γενάρη του ΄41 θα τις κέρδιζε με 60%, και από δοτός θα γινόταν Κυρίαρχος. Για αυτό τον δολοφόνησαν.
Η συμφωνία αμοιβαίου Συμφέροντος δεν εξυπηρετούσε πλέον το συμφέρον των Άνωθεν και τον έβγαλαν από την μέση.
Ο πράκτορας των ΑΘΕΑΤΩΝ Χαίμ Ρακόφσκι , κατά την ανάκριση του στη Μόσχα, τα μεσάνυχτα της 26ης Ιανουαρίου 1938, από τον πράκτορα της Γενικής Διεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας Ρεμ Ντιβάλ, αποκάλυψε ότι οι συμφωνίες, του Λένιν, με το Γερμανικό Γενικό Επιτελείο, και η συμφωνία του Τρότσκι με τους ΑΘΕΑΤΟΥΣ, υλοποιούντο χωρίς να έχουν υπογραφεί. «Δεν υπάρχουν γραπτά ντοκουμέντα. Η μόνη εγγύηση, για την υλοποίηση της συμφωνίας, βρίσκεται στο αμοιβαίο συμφέρον. Η Εγγύηση, ανεξάρτητα από τη σημασία και το ειδικό το βάρος της συμφωνίας, είναι, ότι η εφαρμογή της ,είναι επωφελής για τις δύο πλευρές», είπε.
Ο Ρακόφσκι, ήταν ο «αγγελιοφόρος»,της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης προς τον Στάλιν, και μετέφερε ένα σχέδιο συμφωνίας, « αμοιβαίου συμφέροντος», μεταξύ των αθέατων «Εκείνων» και του ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης, τον οποίο οι «Αθέατοι» διαβεβαίωναν ,ότι στόχος τους, δεν ήταν πλέον η καταστροφή της Σοβιετικής Ένωσης , και η εκτέλεση του , αλλά η καταστροφή της Ευρώπης, και η ανάδειξη της ΕΣΣΔ, σε «συνέταιρο» των ΗΠΑ.
Μια τέτοια συμφωνία «αμοιβαίου συμφέροντος» έκλεισε το 1936 και ο Ιωάννης Μεταξάς, με μεσολαβητή τον Ιωάννη Διάκο. Η συμφωνία έκλεισε στο διάστημα Μάρτιος-Αύγουστος. Είναι ενδεικτική και χαρακτηριστική η αναφορά του στα γεγονότα της 5ης Μαρτίου στο ημερολόγιο του.
«1936. 5 Μαρτίου, Πέμπτη. Θ. Αγγελόπουλος ειδοποιεί συμβαίνοντα στρατόν. Απαντώ, συσταίνω Βασιλέα να μου δώση Υπουργείον Στρατιωτικών. Σκυλακάκης, Διάκος παρόντες- αποφασίζω να σπεύσω ο ίδιος. Ενθαρρύνουν.-Μεταβαίνω Ανάκτορα. Με Βασιλιά. Να παραλάβω αμέσως. Εγκρίνει. Καλεί Δεμερτζήν. Παραίτησις Παπάγου, Πλατή.- Ορκίζομαι. Επεισόδιο με ιερέα. 3 Υπουργείον με Δεμέστιχαν. Καταλαμβάνω. Δραστήρια μέτρα. Τηλεφώνημα. Επίσκεψις Πλατή. Απειλαί του. Απαντώ δριμύτατα. Τον προκαλώ. «Μόνον νεκρός θα εξέλθω εντεύθεν». Τον απομακρύνω.
-Μερικοί συγκεντώθησαν. Πάσα αντίδρασις ματαία.5μ.μ. Απολύτως κύριος της καταστάσεως».
Με τη συμφωνία αυτή ο Μεταξάς, αποδέχτηκε την αγγλοκρατία, με όλο το σκυλολόι και τα παραφερνάλια της, αλλά μπόρεσε να ανακουφίσει τον ελληνικό λαό, κάνοντας «αυτονόητα» πράγματα, που για τα διεφθαρμένα καθεστώτα των αργυρώνητων βενιζελικών και βασιλοφρόνων ήταν «αδιανόητα». Ταυτόχρονα του επετράπη να προστατεύει το λαό και τη νεολαία από τη Κόκκινη Φυλή.
Οι «δημοκρατικοί» είχαν παραδώσει τους αγρότες λεία στους τοκογλύφους.
Ο Μεταξάς έβγαλε τον τοκογλύφο από την παραγωγική διαδικασία, με τη ρύθμιση των αγροτικών χρεών το 1937 και την ολοκλήρωση της αγροτικής μεταρρύθμισης, και την αύξηση του αγροτικού εισοδήματος με την βελτίωση των τιμών των προϊόντων. Αυξήθηκε η καλλιεργούμενη γη με εκχερσώσεις και αντιπλημμυρικά έργα. Ιδρύθηκαν οι Λαχαναγορές, ελήφθησαν μέτρα για παροχή υγιών σπόρων, προστατεύτηκαν οι σιτοπαραγωγοί, ιδρύθηκαν η επιτροπή προστασίας καπνού, το Ινστιτούτου Οίνου και Αμπέλου ,και κατασκευάστηκαν οινοδεξαμενές.Υπήρξε μέριμνα για την σταφίδα, και μειώθηκε η φορολογία του ελαίου. Επιπλέον ο «δικτάτορας» Μεταξάς, έδωσε τίτλους ιδιοκτησίας της γης και κατάργησε τη φορολογία στο ελαιόλαδο που είχαν επιβάλει οι «βενιζελικοί» και οι «αντιβενιζελικοί» λελέδες, για να ξεπληρώνουν την τότε «τρόικα», και ταυτόχρονα έστειλε στα αζήτητα το ΚΚΕ.
Στη δίκη της Ο.Π.Λ.Α., στο έκτακτο Στρατοδικείο της Θεσσαλονίκης το 1947, ο κατηγορούμενος κομμουνιστής Αλβανός Ακίνδυνος, περιέγραψε ως εξής την ένταξη του στο «κίνημα». «Είμαι από το χωριό Αγία Παρασκευή Μυτιλήνης. Το 1932 οργανώθηκα στο ΚΚΕ. Από τότε που οργανώθηκα, σαν πρόεδρος του Συνεταιρισμού ακτημόνων, πάλεψα να πάρω τα τσιφλίκια, τα ανταλλάξιμα… Πάλεψα επίσης ενάντια στους φόρους για το λάδι και τους φοροεισπράκτορες… Παλέψαμε για την αναστολή των ενταλμάτων, για να τα πληρώνουν οι αγρότες όταν θα έχουν συγκομιδή».
Ο "φασίστας" μπαρμπαΓιάννης επέβαλε τις ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ και το «κατώτατο όριο μισθών των ιδιωτικών υπαλλήλων» και το ελάχιστο «ημερομίσθιο εργατών βιομηχανίας», που καταργήθηκαν από τους «εκσυγχρονιστές» και τα μνημόνια. Μέχρι το 1938 υπογράφηκαν 237 συλλογικές συμβάσεις , και απαγορεύθηκε η χρησιμοποίηση ανηλίκων σε εργασίες. Το μέσο ημερομίσθιο του εργάτη σε τρία χρόνια, μέχρι το 1939 αυξήθηκε κατά 27% χωρίς απεργίες, και η απασχόληση αυξήθηκε κατά 24,8%. Εφαρμόστηκε η Κυριακάτικη αργία, που επεβλήθη σε 80 πόλεις και χωριά, και οι 15 ημέρες ετήσιας υποχρεωτικής άδειας. Θεσμοθετήθηκε η αργία της Κυριακής και για τους δημοσιογράφους.. Θεσμοθετήθηκε και οργανώθηκε η νοσηλεία όλων των εργαζομένων. Ιδρύθηκε η Σχολή Κοινωνικής Προνοίας, Ιδρύθηκε η Σχολή Νοσοκόμων, δημιουργήθηκαν ιατρεία για την παρακολούθηση των εγκύων, καταπολεμήθηκε η ελονοσία με την δημιουργία σε όλη τη χώρα 42 ιατρείων, ενώ άνοιξαν 51 ιατρεία για τα τραχώματα. Νοσηλεύτηκαν 7124 παιδιά . Οργανώθηκαν μαθητικά συσσίτια για 50.000 παιδιά. Επίσης οργανώθηκαν συσσίτια απόρων ανέργων σε 48 πόλεις της Ελλάδος.
Ο "φασίστας" μπαρμπαΓιάννης, άρχισε να χτίζει «εργατικές κατοικίες», επέβαλε την εφαρμογή του 8ώρου και το 48ώρου και ξεκίνησε τη λειτουργία του ΙΚΑ, που στις 31/5/1939 είχε 759.000 ασφαλισμένους. Καθιερώθηκε επίσης ο θεσμός των «κλειστών» επαγγελμάτων για να τρώνε ψωμί οι επαγγελματίες και κατωχυρώθηκαν δικαιώματα σε πλήθος κατηγορίες επαγγελματιών, που καταργήθηκαν με τους «εκσυγχρονιστές» και τα μνημόνια. Τον Οκτώβριο του 1939 ιδρύθηκε η «Εργατική Οργάνωσις Μετακινήσεως και Προστασίας Ανέργων» δηλαδή ο πρόδρομος του σημερινού ΟΑΕΔ, ο οργανισμός που φρόντιζε για παροχή επιδομάτων ανεργίας και την γεωγραφική μετακίνηση ανέργων σε περιοχές που υπήρχε ανάγκη παροχής εργασίας.(ΦΕΚ 419 /2-10-1939).
Όλα αυτά όμως δημιούργησαν μια καλύτερη ζωή για το εργατικό δυναμικό και την αγροτιά,της Ελλάδας. Αυτή ήταν η προσφορά του μπαρμπαΓιάννη.
Δηλαδή τα «οράματα» για τα οποία «πάλευαν» οι κομμουνιστές, για καλύτερο μεροκάματο, για τίτλους γης στους ακτήμονες και πληρωμή του φόρου ελαιολάδου όταν θα έχουν συγκομιδή οι αγρότες, τα συνέτριψε ο Μεταξάς. Ακόμα ,ιδρύθηκε η Ραδιοφωνία, ιδρύθηκαν η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ,
η Φοιτητική Εστία, ο Οργανισμός Εκδόσεων Σχολικών Βιβλίων. Ο.Ε.Σ.Β, 1450 Νυκτερινά Σχολεία, παιδικές εξοχές, παιδικά αναρρωτήρια. Ακόμα, κατασκευάστηκε το κτήριο του σιδηροδρομικού σταθμού στη Θεσσαλονίκη, δημιουργήθηκαν τα Αεροδρόμια Αθηνών,(στο Χασάνι), Θεσσαλονίκης και Κρήτης, έγιναν λιμενικά έργα ,ανεγέρθηκαν Νοσοκομεία, χτίστηκε το Νοσοκομείο Σωτηρία στην Αθήνα για τους πνευμονοπαθείς, κτίστηκαν 866 νέες προσφυγικές κατοικίες, Δικαστικά Μέγαρα , κατασκευάστηκε το Βασικό δίκτυο υπονόμων της Αθήνας. έγιναν αντιπλημμυρικά έργα και αποξηραντικά έργα, ανεγέρθηκαν 329 Σχολεία, χτίστηκε το Κολυμβητήριο Αθηνών , και δημιουργήθηκε ο Ηλεκτρικός σιδηρόδρομος Αθηνών –Κηφισιάς.
Την περίοδο 1936-1938 τέλος ιδρύθηκαν 567 παραγωγικές μονάδες.
Σε λίγο χρόνο έγιναν πολλά υπέρ του λαού. Υπέρ των πολλών. Και ο μπαρμπαΓιάννης είχε γίνει ο πατέρας του Έθνους.
Μέρα με τη μέρα αποκτούσε ευρεία λαϊκή βάση, και με τις νίκες στον πόλεμο με τους Ιταλούς, αν έκανε εκλογές τον Γενάρη του ΄41 θα τις κέρδιζε με 60%, και από δοτός θα γινόταν Κυρίαρχος. Για αυτό τον δολοφόνησαν.
Η συμφωνία αμοιβαίου Συμφέροντος δεν εξυπηρετούσε πλέον το συμφέρον των Άνωθεν και τον έβγαλαν από την μέση.
Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017
Τα 200 χρόνια του Ελληνικού Πατριωτικού και Εθνικού Κινήματος
Εμπρός λοιπόν οι αληθινοί Πατριώτες να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια τους ελληνικού πατριωτικού
και Εθνικού Κινήματος
του Σπύρου Χατζάρα
και Εθνικού Κινήματος
Πριν μερικά χρόνια, ο αγράμματος και αστοιχείωτος εκσυγχρονιστής
Θ. Πάγκαλος, σε διάλεξή του στην Οξφόρδη, χαρακτήρισε, τους επαναστάτες του 1821, «ένα μάτσο αδαείς χωρικούς…», και τόνισε ότι «μετά από την απελευθέρωση ψήφιζαν οποιονδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά τους».
Όσα είπε τότε ο Πάγκαλος, ήσαν αληθινά για τους ιδιοτελείς και ιδιωφελείς πελάτες των ξένων δανειστών , ( Ρότσιλντ), της Στοάς του Λονδίνου και της θυγατέρα της στην Αχαρνών.
Η πλαστογραφημένη «καθεστωτική εκδοχή», για την εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση , δημιουργήθηκε, για να αποσιωπηθεί η επαναστατική δραστηριότητα των Πατριωτών, των «Φίλων του Γένους», που είχαν επικεφαλής τον Ιωάννη Καποδίστρια, και ταυτόχρονα για να εξυπηρετηθούν οι δολοφόνοι του Καποδίστρια , που επανέκτησαν τον έλεγχο του «ανεξάρτητου» ελληνικού κράτους, μετά την δολοφονία.
Το 2014, διάφορες οργανώσεις δήθεν «πατριωτών» και μη, εόρτασαν τα 200 χρόνια του «Φαντάσματος» της Αγγλικής Προπαγάνδας, της ουδέποτε ιδρυθείσης και μηδέποτε υπαρξάσης, «Φιλικής», και για να τιμήσουν τον δικό τους ,της Στοάς της Λευκάδος, τον λαδέμπορα , το λαμόγιο παραμυθατζή και πλαστογράφο Ξάνθο.
Έτσι λοιπόν, «στις 14 Σεπτεμβρίου του 1814 συναντήθηκαν στην Οδησσό τρεις άνδρες ελληνικής καταγωγής έχοντας στο μυαλό τους μιαν αλλόκοτη ιδέα: να συστήσουν μια μυστική εταιρεία η οποία θα οργάνωνε την Ελληνική Επανάσταση εναντίον της πανίσχυρης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τα άτομα αυτά δεν διέθεταν κάποιο ιδιαίτερο κύρος, κάποια ξεχωριστή ικανότητα, πλούτη ή έστω τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια που να δικαιολογεί στο ελάχιστο το εγχείρημά τους, το οποίο αντικειμενικά στερείτο σοβαρότητας και… τύχης. Κι όμως, στην Ιστορία δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το ανθρωπίνως αδύνατο γίνεται δυνατό».
Έτσι λέει η Στοά. Και η ΕΔΑ. Και ο Πάγκαλος.
Όμως, το 1817, πριν 200 χρόνια, κυκλοφόρησε νόμιμα στα Επτάνησα , και χέρι με χέρι σε όλο τον ελληνικό χώρο, το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», «ως υπαγόρευμα Πατριώτου είς φιλογενείς ψυχάς» και προανήγγειλε στους Φιλογενείς την επερχόμενη απελευθέρωση, τονίζοντας : «Θαρσείτε Έλληνες! Των αγώνων σας το στάδιον μέγα δεν είναι. Ολίγη φιλοτιμία και η νίκη είναι βεβαία. Μικρός σπινθήρ πατριωτισμού και η γενική και μερική ευδαιμονία βεβαιοτάτη».
Ετσι τέθηκαν οι βάσεις τους ελληνικού εθνικιστικού κινήματος, καθώς, η επαναστατική προσπάθεια των Φιλογενών είχε εισέλθει στην «τελική ευθεία». Της έκδοσης αυτής είχε προηγηθεί η σύγκρουση των Ελλήνων πατριωτών με τον «Ιόνιο λαό» που ζητούσε στο Συνέδριο της Βιέννης,την προστασία του βρετανικό Στέμματος.
Το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού»,ήταν η απάντηση στα επιχειρήματα των αγγλοφρόνων του «Ιόνιου Λαού», και τόνιζε (στους Έλληνες της Επτανήσου ότι , «η Πατρίς το Έθνος, η Ευρώπη ολόκληρος τρέφει χρηστάς ελπίδας εις τα υποκείμενα σας», « και με ανυπομονησίαν περιμένει τους καρπούς του ευγενούς πατριωτισμού και των ενδόξων αγώνων σας».
Το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», που μιλούσε για την «αξία της ευγενούς αρετής του Πατριωτισμού», ήταν η τελική ιδεολογική προκήρυξη της μυστικής «Εταιρείας των Φίλων», της Ελληνικής Επαναστατικής Οργάνωσης ,που προσδιόριζε τον χαρακτήρα της Επανάστασης σε Εθνικοαπελευθερωτικό και άσκησε πολύ μεγάλη επιρροή στο πνεύμα των υπόδουλων Ελλήνων.
Το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», είναι η βάση επί της οποίας οικοδομήθηκε το σύνθημα «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την Ελευθερία», διότι σε αυτό για πρώτη φορά υποστηρίχτηκε ότι, «το υψηλό πνεύμα του Πατριωτισμού είναι υπαγόρευμα της Χριστιανικής διδασκαλίας καθόσον η βάση του Χριστιανισμού, είναι η αγάπη προς τον πλησίον , και ο Πατριωτισμός, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αγάπη προς τον πλησιέστερο, τον συμπολίτη και ομογενή μας».
Παράλληλα, το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», είχε και κοινωνική πολιτική πλατοφόρμα τονίζοντας ότι «οι αληθινοί πατριώτες υπερασπίζονται», «τα ιερά δικαιώματα του λαού», «την ελευθερία του λαού» και «τα δίκαια των αθώων». Το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», των επαναστατών ,ήταν το πρώτο πολιτικό κείμενο του αναγεννημένου ελληνισμού που αναφερόταν αποκλειστικά σε «Έλληνες» και όχι σε «Γραικούς», όπως έκανε ο Κοραής ή Ρωμιούς, και στο Γένος των Ελλήνων και όχι στο Γένος των Ορθοδόξων, και ήταν ένα από τα πιο πρώιμα εθνικιστικά κείμενα σε όλη την Ευρώπη που μίλαγε για την φυσική διάσταση τους Έθνους και την «συνειδητή αλληλεγγύη» όλων των μελών του έθνους.
Η «ιδεολογική επαναστατική μπροσούρα» των Φιλογενών, που κυκλοφόρησε το 1817, ήταν το πρώτο «πολιτικό Δοκίμιο» στην Ελληνική γλώσσα. Με τη λέξη «δοκίμιο», που δημιούργησαν από το ρήμα «δοκώ» οι συγγραφείς , απέδωσαν στα ελληνικά την έννοια του Essay (Essai) του Τζών Λόκ. Είναι πιθανό η αλυσίδα της λεκτικής παραγωγής να ξεκίνησε από τον αιολικό τύπο του «δοκώ» και του «οίομαι», το «δοκίμωμι» που χρησιμοποίησε και η Σαπφώ.
Μπορεί όμως η βάση της δημιουργίας της νέας λέξης να ήταν το δημώδες «δοκιούμαι», που σημαίνει, εννοώ, αντιλαμβάνομαι, καταλαβαίνω.
Όπως και να έχει, έτσι μπήκε το «δοκίμιο»στα Ελληνικά. Το δεύτερο «Δοκίμιο», ήταν αυτό για τη «Φιλική Εταιρεία», του Φιλήμονα.
Αυτή, η «ιδεολογική επαναστατική μπροσούρα», ήταν το τρίτο συλλογικό πολιτικό προεπαναστατικό κείμενο των Φιλογενών, που απευθυνόταν προς όλο το Γένος των Ελλήνων, μετά την «Ελληνική Νομαρχία» και το «Ρωσοαγγλογάλλο».
Το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», ήταν «αφιερωμένο» από τους Ε.Φ, που το έγραψαν , σε «φιλογενείς ψυχές», όπως ανέφεραν στον πρόλογο. Τα αρχικά Ε.Φ. (είτε «Εταιρεία των Φίλων» είτε «Εταιρεία του Φοίνικα»), έδειχναν ανθρώπους που ήσαν πολύ κοντά στον Καποδίστρια. Στο «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού» του 1817, ο Ιωάννης Καποδίστριας , χαρακτηριζόταν ως, «η Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, ο αληθής και ζων στύλος της Πατρίδος, και το καύχημα του Γένους ολοκλήρου», «νέος Μιλιτιάδης και Θεμιστοκλής».
Ο Ε.Φ. μάλιστα έψαλε «Πολυχρόνιο», προς τον «Γενναίο και ένδοξο Άνδρα», τον «Άγιο Ιωάννη του Φοίνικα», τονίζοντας τους λαμπρούς του αγώνες, «υπέρ του Γένους». «Το όνομα σου είναι χαραγμένο στις καρδιές όλων μας , και οι αληθινοί πατριώτες Βλέπουν στο πρόσωπο σου τον δεύτερο Μιλιτιάδη και τον νέο Θεμιστοκλή», έλεγε. Αυτά, οι ιστορικοί των δολοφόνων τα ξέχασαν.
Το 1847, το Δοκίμιον περί πατριωτισμού επανεκδόθηκε στην Αθήνα λογοκριμένο και πλαστογραφημένο από κάποιον Π. Πατρικίο, χωρίς την αναφορά στον Καποδίστρια.
Εμπρός λοιπόν οι αληθινοί Πατριώτες να γιορτάσουμε τα 200 χρόνια τους ελληνικού πατριωτικού και Εθνικού Κινήματος.
Πέμπτη 3 Αυγούστου 2017
Έρχονται δυο νέα ιστορικά βιβλία του Σπύρου Χατζάρα
1. Τα 200 χρόνια του ελληνικού Πατριωτικού Κινήματος Δοκίμιο περί Πατριωτισμού των Φιλογενών του 1817
2.Οι Ρότσιλντ και οι Μασόνοι δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια.
ΥΓ. Κάθε βοήθεια για να μπορέσω να τα τυπώσω δεκτή. Θα τυπωθούν ψηφιακά από 200 αντίτυπα και μετά βλέπουμε. Το αρχικό κόστος θα είναι περίπου 1300 ευρώ.Μπορείτε να κάνετε παραγγελίες από τώρα στο deltio11@gmail.com.
Το κόστος αποστολής με αντικαταβολή θα είναι 26 ευρώ και για τα δύο, και 16 ευρώ για κάθε μόνο του.
2.Οι Ρότσιλντ και οι Μασόνοι δολοφόνησαν τον Ιωάννη Καποδίστρια.
ΥΓ. Κάθε βοήθεια για να μπορέσω να τα τυπώσω δεκτή. Θα τυπωθούν ψηφιακά από 200 αντίτυπα και μετά βλέπουμε. Το αρχικό κόστος θα είναι περίπου 1300 ευρώ.Μπορείτε να κάνετε παραγγελίες από τώρα στο deltio11@gmail.com.
Το κόστος αποστολής με αντικαταβολή θα είναι 26 ευρώ και για τα δύο, και 16 ευρώ για κάθε μόνο του.
Για την 4η Αυγούστου
Άλλο ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς
και άλλο η βδελυρά συμμορία των
αργυρώνητων της 4ης Αυγούστου, του Βασιλιά και των Άγγλων
του Σπύρου Χατζάρα
Όταν κατέρρευσε το μέτωπο το 1941 , το δίδυμο της Χούντας του 36,
ο Γεώργιος με τον Πάλερετ, απέδρασε στις 23 Απριλίου με αγγλικό υδροπλάνο, (τύπου Sunderland) για την Κρήτη . Τον τρίτο, τον πραξικοπηματία Παπάγο τον άφησαν πίσω. Ο Τσουδερός, που τον πήραν μαζί τους, του άφησε το μήνυμα: «Σας αποχαιρετώ στρατηγέ, διότι δεν θα έλθετε μαζί μας. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να υποβάλετε παραίτηση και από το αξίωμα σας και από τον στρατό, ώστε να μην ευρεθείτε στην ανάγκη να παραδώσετε το ξίφος σας εις τον εχθρό. Θα ήταν μειωτικό και δια σας».
Η υπόλοιπη «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής, Γεώργιος Μαντζαβίνος, και τα στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης δραπέτευσαν από τα Μέγαρα με το Β. Όλγα.
Πιο δίπλα φορτώθηκαν στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ», οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, η βδελυρά συμμορία, με τις γυναίκες, τα τέκνα, τις πενθερές, τις κουβερνάντες- και τα μπαούλα τους. (Ο χρυσός του ελληνικού λαού , (μαζί με τα χρυσαφικά του εράνου για τον Στρατό), που έκλεψαν ο βασιλιάς και οι Άγγλοι είχε ήδη φυγαδευτεί με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», την Καθαρά Δευτέρα, 3η Μαρτίου 1941).
Την επομένη, κυκλοφόρησε στην Αθήνα η προκήρυξη του Ανδρέα Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: «...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...».
Λίγες μέρες πριν, τη νύχτα της 18ης Απριλίου, είχαν φύγει από τον Πειραιά με το «Κορινθία», ο επικεφαλής του δικτύου της Ιντέλιτζεντ Σέρβις παπα-Δημητρης Μπάλφουρ, το προσωπικό της Βρετανικής Πρεσβείας, και ο πράκτορας Ιωάννης Διάκος, ο αρχιερέας της διαφθοράς της 4ης Αυγούστου μαζί με «τα υπάρχοντά του». Στο τελωνείο της Αλεξάνδρειας , ο Ιωάννης Διάκος, πρόσωπο άγνωστο στην ημιανεξάρτητη Αίγυπτο, δυσκολεύθηκε να περάσει λόγω ενός αμύθητης αξίας θησαυρού που είχε στις αποσκευές του. Μαζί του έφερε για «προσωπική χρήση» ράβδους χρυσού, χρυσά κοσμήματα σε ποικίλα μεγέθη, διάφορα τιμαλφή, καθώς και χρυσές λίρες. Ο Αιγύπτιος τελωνειακός, επέμενε να τον ελέγξει και να καταγράψει λεπτομερώς τον αμύθητο θησαυρό του, όπως και έγινε. Ο Διάκος, ο εκτελεστής του Κορυζή, ήταν πράκτορας της Intelligence Service και Σεβάσμιος της Στοάς «Ησίοδος», στην οποία ανήκε και ο Μεταξάς.
Ο Διάκος ήταν 33ου βαθμού και ο Μεταξάς 24ου. Ο Διάκος ήταν «αρχιμάγειρος» των κρατικών προμηθειών και παρίστατο σε όλες τις κυβερνητικές συνεδριάσεις ως «μυστικοσύμβουλος» του Μεταξά. Ο Μεταξάς που γνώριζε από τον Βουλπιώτη ότι ο Διάκος ήταν διεφθαρμένος και ζητούσε μίζες, τον αποκαλούσε μεν στο στενό του κύκλο «βδέλλα» και «δουλόφρονα», αλλά δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτόν. Τέκτων 33ου βαθμού, της Στοάς «Wallwood» του Λονδίνου ήταν και ο τοποτηρητής των αγγλικών συμφερόντων Γεώργιος ο Β’.
Στις τελευταίες ώρες της ελληνικής «Πομπηίας», ενώ στην Αθήνα είχε καταρρεύσει το σύμπαν, και είχε εκτελεστεί από τον Διακο ο Κορυζής , (επειδή υποστήριξε την ανακωχή,) και ο Γεώργιος είχε αναθέσει την εντολή στον Κοτζιά, η κοινή επιστολή του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, του αντιστράτηγου Δεμέστιχα και του υποστράτηγου Γ. Μπάκου προς τον Τσολάκογλου με την οποία τον καλούσαν, ως αρχαιότερο, να παρακάμψει τους Πιτσίκα και Παπάγο και να αναλάβει τη διοίκηση της στρατιάς, για να ζητήσει ανακωχή, τόνιζε: «Δεν πρέπει να ανεχθώμεν να μας προδίδουν οι εν Αθήναις ανάλγητοι και αργυρώνητοι ούτε πρέπει να ανεχθώμεν το αίσχος να μας διοική ο ανόητος Κοτζιάς και να κανονίζη την τύχην της Πατρίδος και των σφαγιαζομένων τέκνων της».
Οι ρουφιάνοι της διεθνούς πλουτοκρατίας και της Στοάς του Λονδίνου, θέλουν να χρησιμοποιούν τον Ιωάννη Μεταξά, ως προκάλυμμα της δικτατορίας των Πρακτόρων, των δειλών, των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων, και για αυτό τον βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τον Παπάγο και τον Βασιλιά.
Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν έκανε καμιά «δικτατορία», και δεν μπορούσε να κάνει διότι δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Επομένως δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του Βασιλιά υπήρξε, την οποία εισηγήθηκαν οι Άγγλοι, και την οποία επέβαλε δια των όπλων ο πραξικοπηματίας Παπάγος.
Ο Βασιλιάς που εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου 1936, με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία , δεν ενήργησε με εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά με εισήγηση της Αγγλικής Πρεσβείας και στηριζόταν στη δύναμη του Στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, ο οποίος είχε ήδη κάνει νέο πραξικόπημα στις 5 Μαρτίου 1936, σαν υπουργός στρατιωτικών. Τότε ο Παπάγος σαν εκπρόσωπος των τριών επιτελείων, Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας πήγε στο παλάτι και είπε στο Βασιλιά ότι οι ένοπλες δυνάμεις δε θα ανεχτούν σχηματισμό κυβέρνησης του Σοφούλη, με τις ψήφους των Κομμουνιστών βουλευτών. Επομένως το πραξικόπημα έγινε στις 5 Μαρτίου.
Στις 13 Απριλίου 1936 πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής και ο Γεώργιος Β΄ ανέθεσε στον Ιωάννη Μεταξά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ο οποίος έγινε δημοκρατικά πρωθυπουργός λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή στις 27 Απριλίου με 241 ψήφους υπέρ, 4 αποχές και 16 κατά.
Ο Γεώργιος Β’ τοποθέτησε τον πολύ-πραξικοπηματία Παπάγο ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936 με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του στρατεύματος κατά το επερχόμενο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. Τα πραξικοπήματα του 1935 και του 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλαν ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία. Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της ,Παπαχειλά, (τον Παππού του Alexis ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκυλακάκη. Το σενάριο της ταυτοποίησης της Δικτατορίας με τον Μεταξά, ήταν του Βασιλιά που επέμενε με τον Τσουδερό του, ότι δεν χρειαζόταν να ανακαλέσει τα διατάγματα της 4ης Αυγούστου λόγω του θανάτου του «δικτάτορα». Οι Άγγλοι, όμως που γνώριζαν πολύ καλά τι είχαν κάνει επέμεναν, και ο Γεώργιος υπέγραψε το 1942 τις ανακλήσεις.
Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Ο Μεταξάς είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. Ο Στρατός και οι δαπάνες του, ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους. Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου.
Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου.
H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος.
Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.
Επομένως χρειάζεται πολύ προσοχή. Τιμούμε την Εθνικό Κυβερνήτη, αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του, τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο, τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας.
και άλλο η βδελυρά συμμορία των
αργυρώνητων της 4ης Αυγούστου, του Βασιλιά και των Άγγλων
Όταν κατέρρευσε το μέτωπο το 1941 , το δίδυμο της Χούντας του 36,
ο Γεώργιος με τον Πάλερετ, απέδρασε στις 23 Απριλίου με αγγλικό υδροπλάνο, (τύπου Sunderland) για την Κρήτη . Τον τρίτο, τον πραξικοπηματία Παπάγο τον άφησαν πίσω. Ο Τσουδερός, που τον πήραν μαζί τους, του άφησε το μήνυμα: «Σας αποχαιρετώ στρατηγέ, διότι δεν θα έλθετε μαζί μας. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να υποβάλετε παραίτηση και από το αξίωμα σας και από τον στρατό, ώστε να μην ευρεθείτε στην ανάγκη να παραδώσετε το ξίφος σας εις τον εχθρό. Θα ήταν μειωτικό και δια σας».
Η υπόλοιπη «κυβέρνηση», ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Κυριάκος Βαρβαρέσος, ο Υποδιοικητής, Γεώργιος Μαντζαβίνος, και τα στελέχη της Λαζαρίδης, Λεβή και Κοσμίδης δραπέτευσαν από τα Μέγαρα με το Β. Όλγα.
Πιο δίπλα φορτώθηκαν στα «Πάνθηρ» και «Ιέραξ», οι αργυρώνητοι και ανάλγητοι των Αθηνών, η βδελυρά συμμορία, με τις γυναίκες, τα τέκνα, τις πενθερές, τις κουβερνάντες- και τα μπαούλα τους. (Ο χρυσός του ελληνικού λαού , (μαζί με τα χρυσαφικά του εράνου για τον Στρατό), που έκλεψαν ο βασιλιάς και οι Άγγλοι είχε ήδη φυγαδευτεί με τα αντιτορπιλικά «Βασιλεύς Γεώργιος Α'» και «Βασίλισσα Όλγα», την Καθαρά Δευτέρα, 3η Μαρτίου 1941).
Την επομένη, κυκλοφόρησε στην Αθήνα η προκήρυξη του Ανδρέα Κονδάκη στην οποία μεταξύ άλλων αναφερόταν: «...Οι συμμορίται της βλεδυράς 4ης Αυγούστου, εν γνώσει του αναποφεύκτου της εθνικής συμφοράς, έθεσαν εν κινδύνω αυτήν την ύπαρξιν της Ελληνικής φυλής, δολίως παρασύραντες εκ νέου την πτωχήν Ελλάδα με το μέρος των πλουτοκρατών και του Διεθνούς Εβραιομασσωνισμού... Ο δε ξένος προς την Ελληνικήν ψυχήν πρώην Βασιλεύς Γεώργιος Β’, τον οποίον δι’ εξαπατήσεως του λαού εγκατέστησεν εν Ελλάδι η διεθνής πλουτοκρατία, όστις ήθελε να παριστάνη τον Λεωνίδαν των Θερμοπυλών, αυτός εδραπέτευσε διά νυκτός εξ Αθηνών πριν ακόμη ο κίνδυνος εμφανισθή καν εις Θερμοπύλας...».
Λίγες μέρες πριν, τη νύχτα της 18ης Απριλίου, είχαν φύγει από τον Πειραιά με το «Κορινθία», ο επικεφαλής του δικτύου της Ιντέλιτζεντ Σέρβις παπα-Δημητρης Μπάλφουρ, το προσωπικό της Βρετανικής Πρεσβείας, και ο πράκτορας Ιωάννης Διάκος, ο αρχιερέας της διαφθοράς της 4ης Αυγούστου μαζί με «τα υπάρχοντά του». Στο τελωνείο της Αλεξάνδρειας , ο Ιωάννης Διάκος, πρόσωπο άγνωστο στην ημιανεξάρτητη Αίγυπτο, δυσκολεύθηκε να περάσει λόγω ενός αμύθητης αξίας θησαυρού που είχε στις αποσκευές του. Μαζί του έφερε για «προσωπική χρήση» ράβδους χρυσού, χρυσά κοσμήματα σε ποικίλα μεγέθη, διάφορα τιμαλφή, καθώς και χρυσές λίρες. Ο Αιγύπτιος τελωνειακός, επέμενε να τον ελέγξει και να καταγράψει λεπτομερώς τον αμύθητο θησαυρό του, όπως και έγινε. Ο Διάκος, ο εκτελεστής του Κορυζή, ήταν πράκτορας της Intelligence Service και Σεβάσμιος της Στοάς «Ησίοδος», στην οποία ανήκε και ο Μεταξάς.
Ο Διάκος ήταν 33ου βαθμού και ο Μεταξάς 24ου. Ο Διάκος ήταν «αρχιμάγειρος» των κρατικών προμηθειών και παρίστατο σε όλες τις κυβερνητικές συνεδριάσεις ως «μυστικοσύμβουλος» του Μεταξά. Ο Μεταξάς που γνώριζε από τον Βουλπιώτη ότι ο Διάκος ήταν διεφθαρμένος και ζητούσε μίζες, τον αποκαλούσε μεν στο στενό του κύκλο «βδέλλα» και «δουλόφρονα», αλλά δεν μπορούσε να απαλλαγεί από αυτόν. Τέκτων 33ου βαθμού, της Στοάς «Wallwood» του Λονδίνου ήταν και ο τοποτηρητής των αγγλικών συμφερόντων Γεώργιος ο Β’.
Στις τελευταίες ώρες της ελληνικής «Πομπηίας», ενώ στην Αθήνα είχε καταρρεύσει το σύμπαν, και είχε εκτελεστεί από τον Διακο ο Κορυζής , (επειδή υποστήριξε την ανακωχή,) και ο Γεώργιος είχε αναθέσει την εντολή στον Κοτζιά, η κοινή επιστολή του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα, του αντιστράτηγου Δεμέστιχα και του υποστράτηγου Γ. Μπάκου προς τον Τσολάκογλου με την οποία τον καλούσαν, ως αρχαιότερο, να παρακάμψει τους Πιτσίκα και Παπάγο και να αναλάβει τη διοίκηση της στρατιάς, για να ζητήσει ανακωχή, τόνιζε: «Δεν πρέπει να ανεχθώμεν να μας προδίδουν οι εν Αθήναις ανάλγητοι και αργυρώνητοι ούτε πρέπει να ανεχθώμεν το αίσχος να μας διοική ο ανόητος Κοτζιάς και να κανονίζη την τύχην της Πατρίδος και των σφαγιαζομένων τέκνων της».
Οι ρουφιάνοι της διεθνούς πλουτοκρατίας και της Στοάς του Λονδίνου, θέλουν να χρησιμοποιούν τον Ιωάννη Μεταξά, ως προκάλυμμα της δικτατορίας των Πρακτόρων, των δειλών, των αγγλοφρόνων, και των αργυρώνητων, και για αυτό τον βάζουν στο ίδιο τσουβάλι με τον Παπάγο και τον Βασιλιά.
Ο Ιωάννης Μεταξάς δεν έκανε καμιά «δικτατορία», και δεν μπορούσε να κάνει διότι δεν είχε τον έλεγχο του Στρατού. Επομένως δεν υπήρξε ποτέ «δικτατορία του Μεταξά». Δικτατορία του Βασιλιά υπήρξε, την οποία εισηγήθηκαν οι Άγγλοι, και την οποία επέβαλε δια των όπλων ο πραξικοπηματίας Παπάγος.
Ο Βασιλιάς που εξέδωσε τα δύο παράνομα διατάγματα στις 4 Αυγούστου 1936, με τα οποία καταλύθηκε ο κοινοβουλευτισμός και επιβλήθηκε η δικτατορία , δεν ενήργησε με εισήγηση του πρωθυπουργού, αλλά με εισήγηση της Αγγλικής Πρεσβείας και στηριζόταν στη δύναμη του Στρατού, δηλαδή στον Βασιλόφρονα πραξικοπηματία Παπάγο, ο οποίος είχε ήδη κάνει νέο πραξικόπημα στις 5 Μαρτίου 1936, σαν υπουργός στρατιωτικών. Τότε ο Παπάγος σαν εκπρόσωπος των τριών επιτελείων, Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας πήγε στο παλάτι και είπε στο Βασιλιά ότι οι ένοπλες δυνάμεις δε θα ανεχτούν σχηματισμό κυβέρνησης του Σοφούλη, με τις ψήφους των Κομμουνιστών βουλευτών. Επομένως το πραξικόπημα έγινε στις 5 Μαρτίου.
Στις 13 Απριλίου 1936 πέθανε αιφνιδίως από ανακοπή καρδιάς ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Δεμερτζής και ο Γεώργιος Β΄ ανέθεσε στον Ιωάννη Μεταξά την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, ο οποίος έγινε δημοκρατικά πρωθυπουργός λαμβάνοντας ψήφο εμπιστοσύνης από την Βουλή στις 27 Απριλίου με 241 ψήφους υπέρ, 4 αποχές και 16 κατά.
Ο Γεώργιος Β’ τοποθέτησε τον πολύ-πραξικοπηματία Παπάγο ως αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Στρατού την 1η Αυγούστου 1936 με σκοπό τον απόλυτο έλεγχο του στρατεύματος κατά το επερχόμενο πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου. Τα πραξικοπήματα του 1935 και του 1936 τα έκανε ο Παπάγος και την δικτατορία της 4ης Αυγούστου, την επέβαλαν ο βασιλιάς και η αγγλική πρεσβεία. Άλλωστε το κίνημα του 1938, που οργάνωσαν οι πράκτορες της Ιντέλιζτενς Σέρβις Μητσοτάκης και Σια, με την Συνδρομή της ΚΚΕ ΕΠΕ στην Κρήτη, ζητούσε από την κορυφή της δικτατορίας, τον Βασιλιά, να διώξει τον Μεταξά, και η αγγλική πρεσβεία με την Πάουερ οργάνωσαν την πρώτη απόπειρα ανατροπής του Μεταξά με τον άνθρωπο της Πάουερ , τον αρχιμηχανικό της ,Παπαχειλά, (τον Παππού του Alexis ) και τον προσωπικό φίλο του Σοφοκλή Βενιζέλου, Θεόδωρο Σκυλακάκη. Το σενάριο της ταυτοποίησης της Δικτατορίας με τον Μεταξά, ήταν του Βασιλιά που επέμενε με τον Τσουδερό του, ότι δεν χρειαζόταν να ανακαλέσει τα διατάγματα της 4ης Αυγούστου λόγω του θανάτου του «δικτάτορα». Οι Άγγλοι, όμως που γνώριζαν πολύ καλά τι είχαν κάνει επέμεναν, και ο Γεώργιος υπέγραψε το 1942 τις ανακλήσεις.
Ο Ιωάννης Μεταξάς ως πρωθυπουργός, δεν είχε καν τον πλήρη έλεγχο της κυβέρνησης του. Ο Μεταξάς είχε τον μερικό έλεγχο της Οικονομικής και Κοινωνικής πολιτικής, της διπλωματίας, και της αστυνομίας. Ο Στρατός και οι δαπάνες του, ανήκαν εξ ολοκλήρου στους αργυρώνητους και τους ανάλγητους. Ο Στρατός ήταν φέουδο του Βασιλιά και του Παπάγου.
Από τους υπουργούς, δικοί του άνθρωποι, ήσαν ο Μανιαδάκης, ο Θεολόγος Νικολούδης και ο Κοσμάς Μπουρμπούλης, ενώ από το Κόμμα του, τους Ελευθερόφρονες , ήσαν ο υφυπουργός Αγορανομίας υποστρατήγος Γεώργιος Ζαφειρόπουλος, ο υπουργός Σιδηροδρόμων Γεώργιος Νικολαΐδης (στρατιωτικός) και ο Σταύρος Πολυζωγόπουλος. (Ο παππούς του Πασόκου συνδικαλιστή).
Ο Ανδρέας Αποστολίδης, της Οξφόρδης, που βγήκε βουλευτής Λαρίσης με τον Μεταξά και που τον έκανε υπουργό Οικονομικών, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Νικόλαο Μαυρουδής έκαναν διάβημα στον Μεταξά τον Σεπτέμβριο του 1940 και του ζήτησαν να παραδοθεί στην Ιταλία, ενώ λίγες μέρες πριν ο φελλός Κοτζιάς είχε συμπράξει με τον στρατηγό Πλατή για την απομάκρυνση του Μεταξά και την πρωθυπουργοποίηση του ιδίου.
H κυβέρνηση Μεταξά, χωρίς τον Μεταξά ήταν η βδελυρά συμμορία των αργυρώνητων των Αθηνών. Η Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου, στην οποία είχε βασικό ρόλο, ο μιζαδόρος και αργυρώνητος Ιωάννης Διάκος.
Ο σεβάσμιος της Στοάς Ησίοδος.
Επομένως χρειάζεται πολύ προσοχή. Τιμούμε την Εθνικό Κυβερνήτη, αλλά δεν τιμούμε στο πρόσωπο του, τη «Βδελυρά συμμορία της 4ης Αυγούστου», τους «αργυρώνητους των Αθηνών», το Βασιλιά Γεώργιο, τον Παπάγο, τον Ιωάννη Διάκο, και τα λοιπά θλιβερά πρόσωπα της Αγγλοκρατίας.