18-19 Απριλίου 1941: Η Ελληνική Πομπηία

 του Σπύρου Χατζάρα

Στις 18 Απριλίου 1941, από ολόκληρο το αγγλικό εκστρατευτικό σώμα ένα τάγμα δυστυχισμένων νεοζηλανδικών πολέμαγε στα Τέμπη.
Ο Πηνειός ήταν το «φράγμα» έναντι της γερμανικής προέλασης.

Η μάχη για το φαράγγι των Τεμπών , έληξε γρήγορα όταν τμήματα της γερμανικής 6ης Ορεινής Μεραρχίας πέρασαν τον Πηνειό και περικύκλωσαν το νεοζηλανδικό τάγμα που υπεράσπιζε τη διάβαση. Οι Νεοζηλανδοί εξοντώθηκαν.

Η στρατιά της Ηπείρου, περπατούσε για Πέμπτη ημέρα, συχνά υπό βροχή, δεχόμενη τις επιθέσεις και τους πολυβολισμούς των «στούκας», και με έλλειψη τροφίμων. Το ηθικό των εξουθενωμένων στρατιωτών είχε καταρρεύσει και η Στρατιά ήσαν πια ένα συνονθύλευμα απελπισμένων. Υπήρχε συνεχής διαρροή στρατιωτών, και φαινόμενα απειθαρχίας , που οι στρατηγοί όπως ο Μπάκος προσπαθούσαν να αντιμετωπίσουν με τυφεκισμούς.

Η πεποίθηση όλων ήταν ότι η συνέχιση του πολέμου ήταν άσκοπη και ότι ο στρατός είχε εγκαταλειφθεί στην τύχη του από την Αθήνα , τον βασιλιά και τον Παπάγο. Η δυσαρέσκεια κατά του Βασιλιά, των Άγγλων και της «κυβέρνησης» ήταν διάχυτη. Αυτό ήταν το «πνεύμα του Μετώπου».

Η μόνη λύση που απέμενε, ήταν η παράδοση στους Γερμανούς με έντιμους όρους. Το πρωί της Μεγάλης Παρασκευής του 1941, (18 Απριλίου), ο πρωθυπουργός Κορυζής είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον στρατηγό Πιτσίκα που του ζήτησε να δοθεί πολιτική λύση. «Προς Θεού σώσατε το Στρατό από τους Ιταλούς» του είπε και ανέφερε ότι η 17η Μεραρχία είχε διαλυθεί.

Ο Κορυζής τον διαβεβαίωσε ότι ως το μεσημέρι θα του είχε στείλει τη διαταγή για την συνθηκολόγηση. Ήταν τόση η σιγουριά του Πιτσίκα ώστε κάλεσε τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο που υπηρετούσε τότε στο στρατηγείο και τον διέταξε να συντάξει στα Γερμανικά σχέδιο πρωτοκόλλου συνθηκολόγησης.

Στις 10. 00 πμ , έγινε σύσκεψη της ηγεσίας στην Μ. Βρετανία , υπό τη προεδρία του Βασιλιά .Μετείχαν ο Πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, ο Αρχιστράτηγος Παπάγος και οι σύμμαχοι. Ο τενεκές υποστράτηγος Ουίλσων, ο πρέσβης Πάλαιρετ και ο ταξίαρχος της Αεροπορίας Τζων ντ' Άλμπιακ .
Η Άγγλοι επανέλαβαν αυτό που έλεγαν και την προηγουμένη στον Γεώργιο.
Ότι η Αθήνα δεν διέτρεχε κίνδυνο, «τουλάχιστο για μια εβδομάδα ακόμη», οπότε αποφασίστηκε η αναβολή της αναχώρησης της Κυβέρνησης, κι η συνέχιση του αγώνα. Γιατί οι Άγγλοι ήθελαν να συνεχίσουν και δεν ήθελαν να φύγει ο Γεώργιος δεν έχει φωτιστεί μέχρι και σήμερα.

Μετά τη σύσκεψη, ο Παπάγος ενημέρωσε τον διαγγελέα του Πιτσίκα, συνταγματάρχη Γρηγορόπουλο ότι ο Βασιλιάς σε καμιά περίπτωση δεν θα δεχόταν τη λύση της συνθηκολόγησης και ότι ήταν αποφασισμένος να πολεμήσει στο πλευρό των Βρετανών ως την τελική νίκη. Παρόντες στην ενημέρωση ήσαν ο σεβάσμιος της Στοάς Ιωάννης Διάκος, που δεν είχε καμιά αρμοδιότητα,
ο Μανιαδάκης και ο Παπαδήμας, ως υπουργός των στρατιωτικών, που είπε ότι ο στρατός έπρεπε να κρατήσει 4 -5 μέρες ακόμη, μέχρι να αναχωρήσει η Κυβέρνηση από την Αθήνα, και να προχωρήσει η σύμπτυξη των Βρετανών , οπότε οι στρατηγοί θα μπορούσαν να αναλάβουν την ευθύνη της συνθηκολόγησης. Ο Παπάγος συμφώνησε ότι διέξοδος θα δινόταν δια της αναχωρήσεως του Βασιλιά και της κυβέρνησης και της ανάληψης της Αρχής από άλλη , η οποία θα έδινε στον Αρχιστράτηγο εξουσιοδότηση να αρχίσει διαπραγματεύσεις με τους Γερμανούς μετά δύο - τρεις ημέρας».

Στις 12.00 το μεσημέρι της 18ης Απριλίου, ο πρόεδρος της Κοινότητας Καλαμπάκας Γρηγόριος Παπαφιλίππου, ο γραμματέας Αθανάσιος Θεολόγης, οι δάσκαλοι Θεολόγης Παπαγεωργίου και Γεώργιος Μπαντέκας, οι ιατροί Χρήστος Παπαγιάννης και Βασίλειος Παπασωτηρίου, ο απόστρατος αξιωματικό Παναγιώτης Καραπιπέρης ακολουθούμενοι από πολλούς μαθητές με λευκή σημαία ξεκίνησαν από την κεντρική πλατεία για να παραδώσουν την πόλη στους Γερμανούς.

Οι μοτοσικλετιστές της γερμανικής εμπροσθοφυλακής, φάνηκαν στον παλιό δρόμο, που περνούσε πάνω από την γέφυρα του Αϊ-Λια. Ο επικεφαλής αξιωματικός, τους χαιρέτησε αντάλλαξε μερικές κουβέντες με τον πρόεδρο της Κοινότητας, μέσω διερμηνέα, και συνέχισαν τον δρόμο τους προς τα Τρίκαλα.

Το μεσημέρι, και ενώ οι Γερμανοί πήγαιναν προς τη Λάρισα, και τα Ιωάννινα, και η Λουφτβάφε πραγματοποιούσε σφοδρό βομβαρδισμό της Λαμίας, της Χαλκίδας, των Λουτρών Αιδηψού, της Ερέτριας, της Αμάρυνθου, του Αλιβερίου, της Νέας Αρτάκης, της Λίμνης, των Ωρεών και της Παραλίας Κύμης, ο δυσφορών Άναξ, δέχθηκε να συνεδριάσει στη Μεγάλη Βρετανία το Υπουργικό Συμβούλιο με την παρουσία του στις 14:00. Ήταν το πιο τραγικό κυβερνητικό συμβούλιο της ιστορίας του συγχρόνου ελληνικού Κράτους ,στο τέλος του οποίου είχε καταρρεύσει κάθε οργανωμένη πολιτική εξουσία και είχαν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις του διχασμού σε κυβέρνηση Αθηνών και στην εξόριστη κυβέρνηση των υπαλλήλων των Άγγλων και του Βασιλιά.
Δώδεκα ημέρες μετά την έναρξη της γερμανικής εισβολής, συζητήθηκε το ζήτημα της άμεσης απομάκρυνσης των βρετανικών στρατευμάτων , για να ικανοποιηθεί η απαίτηση του Τσώρτσιλ να δοθεί «θεωρημένη» από την κυβέρνηση η δήλωση του Παπάγου, προς τον Ουίλσων, ότι οι Αγγλοι θα έπρεπε να αποσυρθούν .
Το τι ακριβώς ελέχθη στο Υπουργικό Συμβούλιο δεν το γνωρίζουμε.
Πρακτικά δεν κρατήθηκαν και δεν υπάρχουν.

Σύμφωνα με τις αφηγήσεις των παρόντων, ο Παπαδήμας , αφού διάβασε τα τηλεγραφήματα από το μέτωπο, εξέφρασε τη γνώμη ότι ακόμη και αν οι Βρετανοί ήταν σε θέση, όπως διαβεβαίωναν, να αντιτάξουν αποτελεσματική άμυνα στις Θερμοπύλες για μερικές μέρες, παρόμοια αντίσταση ήταν, μάταιη και εισηγήθηκε την άμεση αναχώρηση των βρετανικών στρατευμάτων, ώστε να διευκολυνθεί η θέση των διοικητών του στρατού.
Ορισμένα μέλη της Κυβέρνησης και ο Κορυζής πρότειναν να αναχωρήσουν αμέσως για την Κρήτη ο βασιλιάς και η Κυβέρνηση για να επισπευστεί η σύναψη ανακωχής. Κάποιοι υπουργοί επέκριναν δριμύτατα την πολιτική που είχαν ακολουθήσει ως τότε ο βασιλιάς και η Κυβέρνηση και πρότειναν να αναλάβει
ο Κορυζής την πρωτοβουλία και την ευθύνη της συνθηκολόγησης.

Ο μόνος υπουργός που δεν είχε προτείνει την άμεση αναχώρηση του βασιλιά και της Κυβέρνησης από την Αθήνα ήταν ο τενεκές Κοτζιάς. Ο βασιλιάς απέρριψε τις προτάσεις και κατηγόρησε τον Κορυζή που εισηγήθηκε την αποδοχή της πρότασης των στρατηγών για προδοσία.
Η συνθηκολόγηση, είπε, «θα ισοδυναμούσε με σπίλωση της χώρας».

Ο Βασιλιάς έληξε το υπουργικό συμβούλιο γύρω στις 17.20 χωρίς να ληφθεί απόφαση.

Ο «προδότης» πρωθυπουργός Κορυζής μετά από μια σύντομη κατ' ιδίαν συνομιλία με τον Γεώργιο, του υπέβαλε την παραίτηση του, και πήγε στο σπίτι του στη Βασιλίσσης Σοφίας.

Τον ακολουθούσαν κατά πόδας ο Ιωάννης Διάκος, και ο διάδοχος Παύλος. Ένας από τους δύο, είτε ο Παύλος είτε ο Διάκος τον πυροβόλησε και τον σκότωσε μέσα στο γραφείο του, στις 17.35. Τ

ηλεγράφημα του Βρετανού πρεσβευτή της ίδιας μέρας προς το Λονδίνο ανέφερε «5.35 μμ. : Πρόεδρος Κυβέρνησης μόλις αυτοκτόνησε, αφού δήλωσε στον βασιλιά ότι απέτυχε στο έργο που του είχε αναθέσει».

Λίγο αργότερα έφθασε από την Καλαμπάκα στην Αθήνα ο απεσταλμένος του Τσολάκογλου, ο συνταγματάρχης Χρυσοχόου , που έστειλε από το Κέντρο Διαβιβάσεων του Γενικού Στρατηγείου στην Μεγάλη Βρετανία, με τη βοήθεια του αντισυνταγματάρχη Κορόζη, το ακόλουθο μήνυμα χρησιμοποιώντας την κωδική υπογραφή, «Φρουραρχείο Θ», που ανήκε στον Παπάγο.

«Αφιχθείς εις Αθήνας εύρον την κατάστασιν χαώδην.Ο Πρωθυπουργός αυτοκτόνησε ολίγα λεπτά προ της αφίξεώς μου… Κατόπιν τούτου δεν απομένει άλλη λύσις προς απαλλαγήν του Στρατού εκ της αιχμαλωσίας, ειμή η λύσις του Μητροπολίτου Ιωαννίνων», και τα μεσάνυχτα , απέστειλε στον Τσολάκογλου το εξής τηλεγράφημα: «Απόρρητος προσωπική διά Στρατηγό. Ενέργεια ανάγεται αρμοδιότητα Στρατιάς. Εάν αναλάβετε σεις, δέον πρώτον λάβητε εξουσιοδότησιν λοιπών Σωμάτων Στρατού, αναθετόντων υμίν ενέργειαν ως έχοντα επαφήν με Γερμανούς».

Μετά τη δολοφονία του Κορυζή, ο Βρετανός πρεσβευτής Μάικλ Πάλερετ ,συμβούλεψε τον Γεώργιο να σχηματίσει ο ίδιος κυβέρνηση «εθνικής Ενότητας» με τους Βενιζελικούς.

Ο κομμουνιστής Τ.Κατσιμάρδος , που παριστάνει τον ιστορικό έχει γράψει το ακόλουθο γελοίο ψέμα: «Ο Γεώργιος Β΄, ταυτισμένος με την τεταρταυγουστιανή δικτατορία, αρνείται πεισματικά να προχωρήσει στο σχηματισμό εθνικής κυβέρνησης. Παρά τις πιέσεις ακόμη και των Άγγλων. Αναζητεί πρωθυπουργό και υπουργούς από το σκουπιδοτενεκέ του μεταξικού καθεστώτος». «Εθνική κυβέρνηση» για τον κομμουνιστή Κατσιμάρδο, ήταν ο Τσουδερός, και ο Γεώργιος που επέβαλε την δικτατορία του, ήταν ταυτισμένος όχι με τους Άγγλους αλλά με τους Μεταξικούς. Πρόκειται για χονδροειδείς κομμουνιστικές βλακείες. Το βράδυ της 18ης Απριλίου , συναντήθηκαν στο Καλπάκι οι στρατηγοί Παναγιώτης Δεμέστιχας και Γεώργιος Μπάκος , με τον Μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα και συμφώνησαν στην συγκρότηση Επαναστατικής κυβέρνησης με έδρα το Μέτσοβο και ετοίμασαν το έγγραφο της συνθηκολόγησης.Τις πρώτες πρωινές ώρες του Μεγάλου Σάββατου, τμήματα της 2ης Μεραρχίας Πάντσερ, εισήλθαν στη Λάρισα, χωρίς να συναντήσουν αντίσταση, και κατέλαβαν το αεροδρόμιο, στο οποίο οι Βρετανοί είχαν αφήσει άθικτα τα αποθέματα εφοδίων τους.

Η κατάληψη των φορτίων προμηθειών και καυσίμων, επέτρεψε στις μονάδες των Γερμανών να συνεχίσουν την προέλασή τους δίχως στάση. Το πρωί του Σαββάτου, ο Γεώργιος Μπάκος έλαβε δια του ασυρμάτου πρόσκληση του στρατηγού Πιτσίκα, για να πάει στα Ιωάννινα.

Ο στρατηγός Δεμέστιχας παρακίνησε τον Μπάκο τηλεγραφικά να μεταβούν, αλλά ο Μπάκος , φοβούμενος την σύλληψη του στα Ιωάννινα και κατεχόμενος από την ιδέα της αμέσου λύσεως λόγω της προσέγγισης των Γερμανών, δεν έδωσε απάντηση , αλλά επικοινώνησε προσωπικά με τον στρατηγό Τσολάκογλου, τον οποίον ενημέρωσε επί της αποφάσεως που είχε λάβει με του στρατηγό Δεμέστιχα. Σε αυτή τη συνομιλία ο Μπάκος είπε στον Τσολάκογλου για τους αργυρώνητους των Αθηνών.

  «Δεν πρέπει να ανεχθώμεν να μας προδίδουν οι εν Αθήναις ανάλγητοι και αργυρώνητοι […] ούτε πρέπει να ανεχθώμεν το αίσχος να μας διοική ο ανόητος Κοτζιάς και να κανονίζη την τύχην της Πατρίδος και των σφαγιαζομένων τέκνων της». Η απόφαση Δεμέστιχα-Μπάκου προέβλεπε τον σχηματισμό προσωρινής Επαναστατικής Κυβέρνησης Εθνικής Σωτηρίας με έδρα το Μέτσοβο, που δεν θα δεσμευόταν από υποχρεώσεις έναντι των Βρετανών, με πρωθυπουργό τον Σπυρίδωνα, που θα απευθυνόταν στον Χίτλερ και θα ζητούσε ανακωχή με «γαλλικούς όρους». 

Ο Παπάγος που ηταν ενήμερος για τα τεκταινόμενα στην Ήπειρο διέταξε τον δικό του Πιτσίκα να αντικαταστήσει τους σωματάρχες: «Πληροφορούμαι ότι ο αντιστράτηγος Τσολάκογλου ανέλαβε την πρωτοβουλίαν συνθηκολογήσεως. Δέον να κατανοηθή παρά πάντων ότι ύψιστα συμφέροντα Πατρίδος απαγορεύουν τούτο… Αντικαταστήστε αμέσως Τσολάκογλου…»

Στην Αθήνα , μετά τη δολοφονία του Κορυζή από τον Διάκο επικράτησε το απόλυτο χάος . Ο Βασιλιάς και ο άγγλος πρέσβης Πάλερετ αναζητούσαν εναγωνίως κάποια προσωπικότητα να χρήσουν ως Πρωθυπουργό χωρίς όμως να βρίσκεται κανένας πρόθυμος, σε σημείο ώστε για πρώτη φορά στην σύγχρονη Ελληνική πολιτική Ιστορία να αναλάβει Πρωθυπουργός ο ίδιος ο Βασιλιάς!

Οι προελαύνοντες Γερμανοί καταλαμβάνουν την Λάρισα και το αεροδρόμιο της , όπου βρήκαν άφθονα καύσιμα,. Οι εφημερίδες του Νικολούδη ανακοίνωσαν ψευδώς τον «αιφνίδιο θάνατο» του Κορυζή και σε λάθος ώρα. 

«Αψευδής μάρτυρας»,η ψευδόμενη «Ακρόπολις», που έλεγε ότι « Έλληνες και Άγγλοι αμιλλώνται αλλήλους προς συγκράτηση του εχθρού», ενώ, το είχαν βάλει όλοι στα πόδια.

Στα δυτικά, οι Γερμανοί κατέλαβαν τα Τρίκαλα και το Σύνταγμα «Leibstandarte SS Adolf Hitler», της πρώτης μεραρχίας Πάντσερ, κατέλαβε τα Ιωάννινα, περικυκλώνοντας την υποχωρούσα Στρατιά της Ηπείρου. Η Λουφτβάφε βομβάρδισε για δεύτερη φορά τη Λαμία και την Άρτα. Το Τμήμα Στρατιάς Ηπείρου, (Πιτσίκας) με την Α. Π. 8694)19-4-1941 αναφορά του Σώματος γνώριζε στην Αθήνα την κυκλοφορία προκήρυξης των Κομμουνιστών με τίτλο, «π ό λ ε μ ο ς κ α τ ά τ ο υ π ο λ έ μ ο υ» .

Αργότερα το πρωί του Σαββάτου, έφθασε στο σταθμό διοίκησης του Δευτέρου Σώματος στο Καλπάκι ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων, που συνιστούσε την επίσπευση της αποστολής κηρύκων προς τους Γερμανούς, λόγω της κατάστασης που είχε δημιουργηθεί στα Ιωάννινα, όπου συγκεντρωνόντουσαν οι φυγάδες, και θα πήγαινε και ο ίδιος, προς τους Γερμανούς ως αντιπρόσωπος της προσωρινής Κυβερνήσεως. Περίμεναν το στρατηγό Δεμέστιχα για να μεταβούν μαζί και οι τρείς στον Σταθμό διοικήσεως του Τσολάκογλου.

Επειδή εκείνος αργούσε και δεν υπήρχε τηλεγραφική επικοινωνία, απεφάσισαν να μεταβούν ο Μητροπολίτης, ο Σωματάρχης, και ο διοικητής πυροβολικού του Α Σώματος ,Μαυρογιάννης στο Σταθμό διοικήσεως του Δεμέστιχα. Αναχώρησαν αλλά τους καθήλωσε η Λουφτβάφε και επέστρεψαν .

Ενώ οι Άγγλοι δημιούργησαν την γραμμή Άμυνας των Θερμοπυλών έφθασε αεροπορικά στην Αθήνα ο Γουέιβελ, για να ενημερώσει τον βασιλιά ότι η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος, αποφάσισε την εκκένωση του εκστρατευτικού Σώματος , για να αποφευχθεί η περαιτέρω καταστροφή της Ελλάδας. Στη συνέχεια ο Πάλερετ και ο Γεώργιος αναθέτουν την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον Τσουδερό.

Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων αναχώρησε στις 20.00 του Μ. Σαββάτου για το Βοτονάσι, όπου ο Σταθμός διοικήσεως του στρατηγού Τσολάκογλου μαζί με τους στρατηγούς Μουτούση και Ζυγούρη και τους συνταγματάρχες Μπαλή , που ήταν διοικητής πυροβολικού του Β' ΣΣ και Μαυρογιάννη. 

Ο Μπάκος , έδωκε γραπτό σημείωμα στον συνταγματάρχη Μπαλή, που ανεφερε: «Σχηματισμός, λόγω αναχωρήσεως της Κυβερνήσεως Αθηνών, προσωρινής τοιαύτης υπό τον Μητροπολίτην με μέλη τους 3 Σωματάρχαρχας. Διάγγελμα προς τον λαόν, ίνα ενημερωθή δια την κατάστασιν και τους λόγους της αποφάσεως.Ανακοίνωσις της αποφάσεως προς την Γερμανικήν Κυβέρνησιν. Αίτησιν ανακωχής με βάσιν την κατάπαυσιν των εχθροπραξιών, έντιμον κατάθεσιν όπλων και επ' ουδενί λόγω παράδοσιν ουδενός.
Εν περιπτώσει μη αποδοχής των αιτήσεων τούτων, συνέχεια του αγώνος έστω και υπό την αθλίαν κατάστασιν, δι' ομάδων εθελουσίως παραμενουσών με μονίμους αξιωματικούς και εφέδρους όσοι θα παρέμενον».

Η επιστολή που είχε συντάξει ο Σπυρίδων προς τον Χίτλερ ανέφερε: «Εκπροσωπούντες τας μαχομένας ελληνικάς δυνάμεις και τον λαόν της μικράς, αλλά ενδόξου χώρας ταύτης, παρακαλούμεν θερμώς τον ηγέτη του μεγάλου γερμανικού έθνους να σταματήση τας εχθροπραξίας εις το μακεδονικόν και το αλβανικόν μέτωπον και είμεθα βέβαιοι, ότι η ηρωική προσπάθεια, η τιμή του Ελληνικού Στρατού και η τύχη της Ελλάδος θα ρυθμισθούν κατά τρόπον αντάξιον της μεγάλης ιστορίας της». Ζητούσαν δηλαδή μια Ελεύθερη Ελλάδα, χωρίς πλήρη στρατιωτική κατοχή με ελληνική πολιτική κυβέρνηση.

Οι τρείς ετοίμασαν επίσης ένα διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.

Ο Τσολάκογλου , διαφωνούσε με τον σχηματισμό επαναστατικής κυβέρνησης πριν τη συνθηκολόγηση για να μην διασπαστεί η «Εθνική Ενότητα» και να μην καταγγελθεί η συμμαχία με την Αγγλία, «μετά της οποίας συνεταυτίσαμεν την τύχην της Ελλάδας». Η άποψη του Τσολάκογλου που δεν ήθελε να κάνει πραξικόπημα και ήθελε να παραδοθεί σαν τον Μπακαλόπουλο, ήταν
ο σχηματισμός κυβέρνησης μετά τη συνθηκολόγηση όπως και έπραξε.

Στο πλαίσιο της Συμφωνίας με τον Άξονα, ο βουλγαρικός στρατός εισήρθε στην Βαρντάρσκα και οι «Κομιτατζήδες» ανέλαβαν τη διοίκηση των πόλεων.

  Στη Γιουγκοσλαβία , άρχισε η μεταφορά στη Γερμανία 300.000 Σέρβων στρατιωτών αιχμαλώτων πολέμου. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, σφοδρός βομβαρδισμός του Λονδίνου από 712 γερμανικά βομβαρδιστικά. 2300 άμαχοι σκοτώθηκαν.

O Καποδίστριας δεν ήταν ποτέ καθολικός και δεν λεγόταν ποτέ Βιττόρι. Ήταν Έλληνας και ορθόδοξος. Οι συγγενείς του, που έμειναν στην Ιουστινιανούπολη αλλαξοπίστησαν, έγιναν Καθολικοί και οι Βενετοί μετέφρασαν το όνομά τους από Νικηταίοι σε Βιττόρι.

O Καποδίστριας δεν ήταν ποτέ καθολικός και δεν λεγόταν ποτέ Βιττόρι. Ήταν Έλληνας και ορθόδοξος.

Οι συγγενείς του, που έμειναν στην Ιουστινιανούπολη αλλαξοπίστησαν, έγιναν Καθολικοί και οι Βενετοί μετέφρασαν το όνομά τους από Νικηταίοι σε Βιττόρι.

Όπου διαβάσετε γραμμένο το «Βιττόρι-Καποδίστρια», να ξέρετε ότι αυτοί που το γράφουν, είναι Καθάρματα . Είναι 1000% πράκτορες. Να ξέρετε ότι αυτοί που το γράφουν, είναι «πολύ κακοί» άνθρωποι. Παλιάνθρωποι. Άτιμοι και Ρουφιάνοι της Στοάς του Λονδίνου.

Η παλιά προσπάθεια της Στοάς του Λονδίνου να συκοφαντήσει τον νεκρό Εθνάρχη Καποδίστρια επανέρχεται.



του Σπύρου Χατζάρα

Η οικογένεια Καποδιστρίου είναι αρχαιοτάτη, αναγομένη μέχρις αυτού του ΙΓ' αιώνος μ. Χ.και οι ρίζες της ανιχνεύονται στο Δεσποτάτο της Ηπείρου. Ησαν συγγενείς των Νικηταίων της Κωνσταντινουπόλεως και αποτελούν , «βλαστούς του ημετέρου γένους», κατά την έκφραση του Ιωάννου Κομνηνού του Δουκός.

Το 1205, μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους , ένας κλάδος της οικογένειας των Νικηταίων κατέφυγε στον «δεύτερο Νώε», Μιχαήλ Α΄ Κομνηνό Δούκα, Άρτα που ίδρυσε το 1205 στην Άρτα, το Δεσποτάτο της Ηπείρου, που αποτέλεσε καταφύγιο για πολλούς πρόσφυγες από την Κωνσταντινούπολη. Οι Νικηταίοι εγκαταστάθηκε στην περιοχή του Αργυροκάστρου.
Η καταγωγή των Καποδίστρια επομένως, δεν ήταν «από το ακρωτήριο Ίστρια της Αδριατικής, (Capo d'Istria)», ούτε «από τη Βενετία», αλλά από την Κωνσταντινούπολη. Ορισμένα περί της βυζαντινής καταγωγής των Καποδίστρια.

Με βάση την έρευνά μου, το όνομα της Οικογένειας, στην Κωνσταντινούπολη μπορεί να ήταν είτε «Νικηταίοι» είτε «Νικηφορόπουλοι». Και οι δυο οικογένειες εμφανίζονται στα έγγραφα της Μακεδονικής Δυναστείας επί του Κωνσταντίνου του Η΄, στα οποία υπάρχουν ένας Πρωτοβεστιάριος Νικηφόρος και δυο Νικηταίοι. Ο ένας πέθανε ως Δούκας της Αντιόχειας και ο άλλος, διορίστηκε διοικητής της Πισιδίας. Η Γνώμη μου ήταν, και είναι, πιο κοντά στο «Νικήτας», λόγω της ιταλικής μετάφρασης σε «Vittori», και λόγω του ονόματος Βίκτωρ-Βιάρος.

Όλοι όσοι έχουν ασχοληθεί με τις «Βυζαντινές Αριστοκρατικές Οικογένειες» γνωρίζουν ότι υπήρχαν οι Νικηταίοι, αλλά η «δαμόκλειος σπάθη» του «Διευθυντηρίου» τους εξαφανίζει.

Ο Δεσπότης της Ηπείρου και Βασιλέας της Θεσσαλονίκης Θεόδωρος Κομνηνός Δούκας, συμμάχησε με τον Αυτοκράτορα Φρειδερίκο Χοχενστάουφεν, που τον είχε αφορίσει ο Πάπας, και έτσι πολλοί ευγενείς από την Ήπειρο, κυρίως τα δεύτερα και τρίτα αγόρια βρέθηκαν στον στρατό του Αυτοκράτορα στην Ιταλία. Κατά το 1250 μ.Χ , «πρόγονός τις», των Καποδίστρια, «ανδραγαθήσας παρά τω αυτοκράτορι της Γερμανίας Φρειδερίκω τω Β'» ,κατά την καταστρεπτική για τους Παπικούς μάχη της Τσίνγκολι στις 20 Αυγούστου 1250, έλαβε, «τον τίτλον και την κομητείαν της Ιουστινουπόλεως»,στο Παραθαλάσσιο Δουκάτο, (Herzogtum Meranien), που από το 1248 ειχε σπάσει σε μικρότερες ηγεμονίες.

Η περιοχή που δόθηκαν τα κτήματα και ο τίτλος στον πρόγονο των Καποδίστρια ήταν άκρως αμφισβητούμενη, καθώς την διεκδικούσαν το βασίλειο της Ουγγαρίας, το Δουκάτο της; Αυστρίας, ο Πατριάρχης της Ακυληίας, η Βενετία και η Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Το παραθαλάσσιο Δουκάτο της Μεράνιεν της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας , είχε πάψει να υφίσταται τυπικά με τον θάνατο του Δούκα Όθωνα Β’ Βίτελσμπαχ, που είχε ταχθεί με το μέρος του Πάπα Γρηγορίου και εκδιώχθηκε από τον Φρειδερίκο το 1247, αλλά το διεκδικούσε ο Πατριάρχης της Ακυληίας Μπερτόλδος φον Μεράνιεν, γιός του Δούκα της Μεράνιεν και αδελφός της Γετρούδης Μεράνιεν Βασίλισσας της Ουγγαρίας.

Στο μεταξύ ο Μπέλλα της Ουγγαρίας που είχε παραχωρήσει τα δικαιώματα του στον Φρειδερίκο της Αυστρίας τον νίκησε το 1246 και είχε επανέλθει στο προσκήνιο, ενώ ο Αυτοκράτορας είχε παραχωρήσει την υψηλή κυριότητα του Δουκάτου, από το 1245 στον Heinrich II von Schowenberg. Μετά τη δολοφονία του Φρειδερίκου τον Δεκέμβριο του 1250, η περιοχή της Μεράνια έγινε πεδίο μάχης ανάμεσα σε Γουέλφους και Γιβελίνους, και διαρκούς ανταγωνισμού ανάμεσα στην Βενετία και τον Πατριάρχη της Ακυιλίας.

Ο Πατριάρχης της Ακυιλίας που πήρε την εξουσία στο Κόπερ τον 13ο αιώνα το έκανε πρωτεύουσα της χερσόνησου της Ίστριας, και τη μετονόμασε σε Καπούτ Ιστριε (Caput Histriae), από όπου προέρχεται το όνομά Καποδίστριας. Το 1291 η δυτική ακτή της Ίστρια περιήλθε στην Βενετία. Η τοπική μεγάλη οικογένεια των Γουέλφων ήσαν οι Βέρτζι με τους οποίους βρίσκονταν σε διαρκή σύγκρουση οι Καποδίστριες.

Οι Μαύροι Γουέλφοι, εκπροσωπούσαν κυρίως τα συμφέροντα των πλουσιότερων οικογενειών και τω Ιουδαίων τραπεζιτών και ήσαν στενά συνδεδεμένοι με τον πάπα. Οι Καποδίστριες που ήσαν οικογένεια Γιβελίνων, έλπιζαν στην επάνοδο του αυτοκράτορα και μέχρι τον θάνατο του Κοράδου, (1254), και του Μανφρέδου, (1266), οι τίτλοι τους, επί της Ιουστινιανουπόλεως είχαν Αυτοκρατορική νομιμότητα. Η τελευταία αναλαμπή , ήταν ο Ερρίκος Ζ΄ που ταξίδεψε στη Ρώμη για να στεφθεί αυτοκράτορας, στη θέση του Φρειδερίκου Β΄.

Η ενθρόνισή του, έγινε στις 29 Ιουνίου 1312. Κατά τη σύντομη περίοδο της βασιλείας του, αναζωογόνησε την αυτοκρατορική επιρροή στην Ιταλία , επανέφερε υπό την αυτοκρατορική εξουσία τμήματα της βόρειας Ιταλίας, αντιμαχόμενος τους Γουέλφους της Φλωρεντίας. Ο Ερρίκος πέθανε στις 24 Αυγούστου 1313 στο Μπουονκονβέντο κοντά στη Σιένα. Επειδή οι πρόγονοι των Καποδίστρια ήσαν προσκείμενοι πολιτικά στον Φρειδερίκο ανήκαν στους «Γιβελίνους» και ως Γιβελίνοι αντιμετώπισαν τους διωγμούς των Παπικών Γουέλφων. «Καταδιωκόμενοι παρά του υπερισχύσαντος εν τη πόλει Καποντίστρια κόμματος του Πατριάρχου της Ακυληίας, ούτινος επί κεφαλής ίστατο η κραταιά οικογένεια Γουέρκη», οι αδελφοί Νικηφόρος, (Βίκτωρ), και Νικόλαος Καποδίστριαι, «αφίκοντο τω 1329 εις Κέρκυραν», που βρισκόταν ακόμα στην επικράτεια του βασιλείου της Νεαπόλεως .

«Εν Κερκύρα αποκαταστάντων των δύο τούτων αδελφών, ο Βίκτωρ ενυμφεύθη την μονογενή θυγατέρα του πλουσίου και ευγενούς Κερκυραίου κόμητος Κονδόκαλη και εκ του γάμου τούτου έλκει το γένος η οικογένεια του Καποδιστρίου».

Η Κέρκυρα είχε παραχωρηθεί το 1224, από το Δεσπότη της Ρωμανίας και Δούκα της Πελοποννήσου Εμανουήλ Κομνηνό, στον Ιωάννη Κομνηνό ,του οποίου εγγονός ήταν ο Γεώργιος Μαρμοράς, «βλάστημα του ημετέρου Γένους», προς τον οποίο είχε παραχωρηθεί ως φέουδο το νησί. Επομένως όταν το 1259 η Κέρκυρα δόθηκε ως προίκα στην Ελένη Αγγελίνα οι Μαρμοράδες έγιναν βασάλοι, των Χοχενστάουφεν και επομένως Γιβελίνοι.
Προς αυτούς κατέφυγαν για προστασία από τους παπικούς Γουέλφους, το 1329 , οι αδελφοί Νικόλαος και Νικήτας, (Βίκτωρ), Καποδίστριες, οι έλκοντες την Καταγωγή από το Βυζαντινό Γένος των Νικηταίων.

Οι Καποδίστριες εγκαταστάθηκαν στην Κέρκυρα το 1329, πριν την κατάληψη της από τη Βενετία, και το 1386 συμμετείχαν στις μάχες για την κατάληψη των φρουρίων των Κορυφών, του Αγγελόκαστρου και της Κασσιόπης από τους Ανδεγαυούς, και για αυτό συμμετείχαν εξ αρχής στο «Συμβούλιο της Κοινότητας». Οι αδελφοί Καποδίστρια, πέρασαν στην Κέρκυρα το 1329 τη χρονιά που οι Ενετοί κατέγραψαν τους Βιττόρι. Επομένως οι Καποδίστριες δεν είχαν ποτέ το όνομα Βιττόρι που έλαβαν ΄΄οσοι έμειναν πίσω και έγιναν καθολικοί.

Και επειδή έγιναν καθολικοί οι άλλοι οι ορθόδοξοι τους ….διέγραψαν.

Η οικογένεια των Καποδιστρίων ανήκε στους «nobili» από το 1386, και επομένως είναι εντελώς εσφαλμένο το ότι «προεγράφησαν μεταξύ των ευγενών οικογενειών της Κερκύραςτο 1477» και ότι δήθεν, «η οικογένεια Καποδίστρια στα αρχεία των ευγενών της Κέρκυρας το 1477 αναφερόταν ως καθολική».

Άλλωστε δεν υφίσταται ούτε έχει δημοσιευτεί και δεν υπάρχει απολύτως κανένα έγγραφο «του 1477», στο οποίο αναφέρονται οι Καποδίστριες ως «Καθολικοί» , ενώ το λεγόμενo «Libro d' Oro», αποφασίστηκε να συνταχθεί το 1572.

Η οικογένεια χωρίστηκε νωρίς σε τέσσερις κλάδους. Αρχηγέτης του κλάδου στον οποίο εντάσσεται ο κυβερνήτης αναφέρεται ο Ιερώνυμος Καποδίστριας, δευτερότοκος γιός του Βίκτωρα Καποδίστρια. Ο Βιάρος Καποδίστριας ήταν εγγονός του Ιερώνυμου.

Οι Καποδίστριες πολέμησαν στην άμυνα κατά των γενοβέζων το 1403 και στις μάχες για την απόκρουση το Τούρκων το 1431, το 1537, το 1571, και το 1573, και επειδή, ήσαν συγγενείς του Χριστόφορου Κονδόκαλη απέκτησαν γη και στο Εξαμίλιο όπως και η οικογένεια Κονδόκαλη, αλλά και στο Βουθρωτό και , ένας από τους Καποδίστριες βρισκόταν στη γαλέρα του Κοντόκαλη στη ναυμαχία του Ακτίου.

Ο Καρλ Μέντελσον-Μπαρτόλντι που έγραψε τη βιογραφία του Καποδίστρια αναφέρει ότι, «στην οικογένεια του υπήρχαν άνδρες που διακρίθηκαν πολεμώντας γενναία εναντίον των Τούρκων», και ως πλέον ενδόξους ονόμασε τον Αλοίζο, τον Στέλιο, τον Φραγκίσκο και τον Νικόλαο, οι οποίοι, «μνημονεύονται με δόξα στα χρονικά της πατρίδας τους».

Στο πρακτικό εκλογής του Συμβουλίου των 150 του 1560 , αναφέρεται ως εκλεγμένο μέλος του Συμβουλίου ο Νικόλαος Καποδίστριας. Το 1571, ο Αλεβίζος Καποδίστριας , ηγήθηκε της άμυνας των Χειμμαριωτών κατά των Τούρκων, και σχεδόν 100 χρόνια μετά, το 1669 , ο γιος του Βιάρου Καποδίστρια , Νικόλαος , τον οποίο είχαν εξορίσει από την Κέρκυρα λόγω μιας μονομαχίας με κάποιον από τους Κατσαΐτες, και ο οποίος είχε εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη, ασχολούμενος με το εμπόριο, δαπάνησε μεγάλα ποσά, για την απελευθέρωση Χριστιανών αιχμαλώτων από την πτώση του Χάνδακα.

Σε εκείνον δόθηκε ο τίτλος του Κόμη και απόγονος του ήταν ο Ιωάννης Καποδίστριας. Το 1690 ο Γεώργιος, ο Φραγκίσκος και ο Σταύρος Καποδίστριες συγκρότησαν ιδία δαπάνη σώμα Χειμαρριωτών, και συμμετείχαν στην υπεράσπιση της περιοχής από τη νέα επίθεση των Τούρκων, και λίγο αργότερα το 1716, ο Φραγκίσκος και ο Βίκτωρ, (Νικήτας) Καποδίστριες διακρίθηκαν μαχόμενοι κατά την πολιορκία της Κερκύρας. Αυτοί ήταν και οι τελευταίοι «στρατιωτικοί» της οικογένειας διότι η πολιτική της Βενετίας μετά το 1700 δεν επέτρεπε πλέον στους Έλληνες ευγενείς να εξελίσσονται στον στρατό για να μην καθίστανται επικίνδυνοι. Ο Κωνσταντίνος Σάθας αναφέρει επίσης τον Αντώνιο Καποδίστρια, αδελφό του Νικολάου και προπάππου του Ιωάννη, που στάλθηκε στην Πελοπόννησο το 1700 για να συγχαρεί τον Μοροζίνη για τις νίκες του κατά των Τούρκων ως έκτακτος απεσταλμένος της πόλεως της Κερκύρας.
Επίσης, αναφέρεται ο Άγγελος Καποδίστριας που ήταν μέλος της Κερκυραϊκής συγκλήτου το 1681 και ο Σπυρίδωνας Καποδίστριας, «Καντζελάριος της Πόλης της Κέρκυρας», που είναι ο συντάκτης του χειρόγραφου σημειώματος του 1754 σχετικά με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των μελών του Συμβουλίου των 150.

Μας χρειάζεται ένας «Μακεδονικός Συνασπισμός» Νίκης και Προοπτικής

Οι αριστερές «Φοροελεγκτικές Αρχές» , εξαπέλυσαν μπαράζ ελέγχων στους τραπεζικούς λογαριασμούς για να βρουν έσοδα για αν χρηματοδοτήσουν το Κοινωνικό Μέρισμα, που μοιράζει ο Αλέξης Χαβαναγκίλα στους τεμπέληδες και τους χαραμοφάηδες της πρασινορόζ κοιλάδας που τον ψηφίζουν.
Εάν βρεθούν χρήματα στους τραπεζικούς λογαριασμούς των «πλιούσιων», που δεν δικαιολογούνται , τότε θα φορολογούνται ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα με συντελεστές από 22%.
Μετά τον πράσινο φόρο στις σακούλες που θα ταΐζει τους «οικολόγους», ετοιμάζουν χαράτσι 100 ευρώ για τα κατοικίδια , που θα είναι «κοινωνικός πόρος» για τους χαραμοφάηδες τεμπέληδες «φιλόζωους λωποδύτες», που φυτρώνουν παντού. Κάθε πόλη και σύλλογος κάθε χωριό και φιλοζωικό στέκι, που κάνουν και τσάμπα κοινωνική παρέμβαση από την δημόσια τηλεόραση.

Οι αμερικανοί, έφεραν στην εξουσία τον Άλεξ Χαβαναγκίλα με εντολή να βάλει τους Σκοπιανούς στο ΝΑΤΟ , να ανοίξει τις πόρτες στους μουσουλμάνους εποίκους και να λύσει το Κυπριακό. Αλλά, και να βάλει , τον σύντροφο Ζάεφ στο ΝΑΤΟ ως Γκόρνμια Ματσεντόνιγια , οι μέρες του είναι μετρημένες. Έχει ημερομηνία λήξης διότι οι μέντορες του έχουν αποφασίσει να τον αντικαταστήσουν, και ετοιμάζονται για εκλογές.

Ο Άλεξ Χαβαναγκίλα, μπροστά στα δύσκολα, άρχισε τον «υπερτροφικό προεκλογικό τουλόγο», και υπόσχεται «δίκαιη ανάπτυξη», για να τρώνε με δυο μασέλες οι χαραμοφάηδες της ροζ Κοιλάδας . Υπόσχεται να σχεδιάσει «την επόμενη μέρα σε στέρεες βάσεις» και να «αποκαταστήσει την κανονικότητα». Υπόσχεται ότι «η ανάπτυξη δεν θα είναι μόνο για τους λίγους, αλλά για τους πολλούς». «Θα είναι δίκαιη ανάπτυξη». «Αυτό που περισσεύει θα ξαναγυρνάει πίσω και θα μοιράζεται δίκαια στην πλειονότητα του λαού».
Δηλαδή «Κοινωνικό Μέρισμα», για τους τεμπέληδες, ανεπρόκοπους, χαραμοφάηδες . Τον αριστερό λαό. Η «Δίκαιη ανάπτυξη» είναι κόρη της «δίκαιης Κοινωνίας», που είχε υποσχεθεί και ο Κόκκινος Χριστόφιας στους συντρόφους του Χάρτινγκ και του Ετζεβίτ.
Εκτός από τον Άλεξ Χαβαναγκίλα και ο Εουκλείντες , υπόσχεται, «ανάπτυξη για όλους», «ένα οικονομικό μοντέλο που θα έχει πλουραλιστικό σχήμα παραγωγής» και περισσότερες «δομικές αλλαγές».

Το βασικό ερώτημα όμως για κάθε «Δίκαιη Ανάπτυξη» και «Δίκαιη Κοινωνία», είναι απλό. Πόσο δίκαιο είναι να πληρώνεται από τους φόρους των πολλών, ο χαραμοφάης Μυαλοπώλης των υπογείων του Μαξίμου; Πόσο δίκαιο είναι να παίρνουν επίδομα ενοικίου οι κομμουνιστές της Νέας Υόρκης του ιδρύματος Λεβί, και πόσο δίκαιο να έχουν κοινωνικό πόρο από τον πράσινο φόρο στις σακούλες και το φόρο στα Κατοικίδια, οι τεμπέληδες της πράσινης Κοιλάδας, για να πληρωνουν το αλβανικό χασίσι τους; και πόσο δίκαιο είναι ο Φώτη Κουρέλης να μην πληρώνει δεκάρα για ΕΝΦΙΑ; Για «πλεόνασμα» των φόρων ξέρουμε πόσο δίκαια το μοίρασε ο Άλεξ Χαβαναγκίλα στους αριστερούς χαραμοφάηδες της ροζ Κοιλάδας . Έδωσε επιδόματα ενοικίου στους συντρόφους του, και παροχές στους μουσουλμάνους φίλους του.

Ο βασικός Πυλώνας του καθεστώτος ο σύντροφος Τζέφρι (Πάιατ) βιάζεται να βάλει τους συντρόφους του ΑΣΝΟΜ στο ΝΑΤΟ, τον Ιούλιο. Για αυτό η εταιρεία «Marc», και η επιχείρηση «Πρώτο Θέμα», που απομυζούν το εποικοδόμημα, με εταιρική ευθύνη απέναντι στη «σταθερότατα» και στους χορηγούς ξαναρώτησαν το Πόπολο για το «Γκόρνα Ματσεντόνιγια».

Ο «Μακεδονικός Συνασπισμός», ψήφισε 74,5% , «όχι» . Το 25,5% των Νέο-εφιαλτών, ευρω-εκσυγχρονιστών ευρω-μεταρρυθμιστών , που είναι τουρλου-τρουρλού, (Μητοστακικοί, ΣΥΡΙΖΑ, Κίνημα Αλλαγής, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, ΛΑΕ, Πλεύση Ελευθερίας, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), είπε, «Ναι στο ΑΣΝΟΜ».

Η Marc, ρώτησε και για τα άλλα ζητήματα του ανέδειξαν το γυαλί και οι επικοινωνιολόγοι της κυβερνητικής κοινοπραξίας. Τη διακοπή του Πρωταθλήματος τη Νοβάρτις, και τους ομήρους του Ταγίπ. Για τους στρατιώτες που κρατάει ομήρους ο σύμμαχος Ερντογάν, για να βοηθήσει το σύντροφο Τζέφρι και την κυβέρνηση του Πουστραλέξη να βάλουν τον σύντροφο Ζάεφ στο ΝΑΤΟ, το 60% των «οξυδερκών πελατών» κατάλαβε από τα ρεπορτάζ των ρουφιανοκάναλων ότι « έχουν γίνει λάθος χειρισμοί».

Το 61,4% κατάλαβε ότι «η κυβέρνηση παρεμβαίνει στο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου», αλλά δεν έχει καταλάβει υπέρ τίνος, και το 54.4%, κατάλαβε ότι η υπόθεση «Novartis» είναι σκευωρία του Κράτους Δικαίου, κατά του Αδώνιδος ενώ το 45% των τηλεθεατών είναι με την «κάθαρση». (Στην επόμενη δημοσκόπηση θα τους ρωτήσουν για τον Μαρινάκη).

Αυτό που δεν καταγράφει η «μαγειρευμένη δημοσκόπηση», είναι η έλλειψη «δυναμικής» και από τον Πουστραλέξη Χαβαναγκίλα και τον KULIS Mareva Χαβαναγκίλα, που είναι ο βασικός λόγος της δημοσκοπικής ρευστότητας, η οποία θυμίζει έντονα το 2012. Ο Μακεδονικός Συνασπισμός έχει οικοδομηθεί μόνος του. Υπάρχει . Η ανεπανάληπτη δυναμική της λαϊκής πατριωτικής Ενότητας στην βάση , φάνηκε και καταγρλάφηκε στα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία, που έγιναν στην Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.

Αυτοί , το ενάμιση εκατομμύριο, είναι οι δυνητικοί ψηφοφόροι του «Μακεδονικού Συνασπισμού», που θα δώσουν τη Νίκη και θα επιβάλλουν την Απαλλαγή.
Και η γνώμη μου είναι, ότι ο χρονικός ορίζοντας μιας κυβέρνησης «Μακεδονικού Συνασπισμού», με πρόγραμμα την κάθαρση , την τιμωρία των εθνικά ανάξιων, και την αποκατάσταση του ευρωπαϊκού κεκτημένου, θα πρέπει να είναι βραχύς. 600 ημέρες, το πολύ. Και αφού γίνουν όσα ζήτησε ο Κυρίαρχος Λαός , νέες εκλογές.

Σπύρος Χατζάρας