Ο πατριωτισμός μπροστά στα καθημερινά ζητήματα

Γράφει ο Σπυρίδωνας Χατζάρας 

Πριν λίγες μέρες διάβασα ένα άρθρο του φίλου μου Γιάννη Ζωγράφου, για την γεωπολιτική διάσταση του «ουκρανικού σχίσματος». 
Ο Γιάννης, τόνιζε και ότι δεν είναι τυχαίος ο διορισμός του γνωστού σε όλους , Δένδε, ως επικεφαλής της ελληνικής διπλωματίας και ότι δεν ήταν «τυχαία» η συνάντηση του Ανθυπάτου Τζέφρι με τον ΣΥΡΙΖώνυμο. 

Να λοιπόν που στα ζητήματα της καθημερινής πολιτικής οι απαντήσεις που πρέπει να δώσουμε σαν πατριωτες και αντικομουνσιτές δεν είναι εύκολες και δεν είναι απλές. Στο παρελθόν, τότε που ο αντικομουνισμός ήταν συνδυασμένος με την αμερικανική πολιτική τα πράγματα ήταν πολύ εύκολα.
 Οι «καλοί» ήταν οι «αμερικανοί» και ο κακός ήταν ο Στάλιν.
 Πιστοί σε αυτό το πλαίσιο σε μια «εθνικιστική ιστοσελίδα» έγραψαν προχθές ότι στις 27 Νοεμβρίου 1952, η Κεντρική Επιτροπή του Κ.Κ.Ε. ανακοίνωσε, «κατά πάγια κομμουνιστική τακτική» ότι ο συλληφθείς Νίκος Πλουμπίδης «ήταν από 27ετίας πράκτορας της Ασφάλειας». Δηλαδή , για τους «εθνικιστάς» της Cia,
o πράκτορας Πλουμπίδης ήταν «καλός άνθρωπος», (αφού κατέδωσε τον Μπελογιάννη), ενώ «κακός», ήταν ο Ζαχαριάδης που, «τον αποκάλεσε χαφιέ». Ακολουθώντας αυτό το «μοντέλο», κάποιοι «θαυμαστές» της αμερικανικής πολιτικής έβλεπαν στον Μακάριο τον Κάστρο της Μεσογείου, και για να διασφαλίσουν τις βάσεις στην Κύπρο, φώναξαν τον νατοϊκό Αττίλα , να κάνει βόλτα στο νησί, σύμφωνα με το σχέδιο Κίσινγκερ. 
Όπως λέμε «πρώτα το διεθνές δίκαιο και μετά η Εθνική επιβίωση». 

Η προδοσία της Κύπρου, είχε «γεωπολιτική διάσταση» και εξυπηρέτησε «ευρύτερα» δυτικά συμφέροντα, τα οποία εξυπηρέτησε και η προδοτική συμφωνία Ζάεφ –Τσιπρόφσκι που υπογράφηκε στους Ψαράδες. Οι «δεξιοί» φίλοι των αμερικανών πούλησαν την Κύπρο και η «αριστεροί» την Μακεδονία. Προδότες και οι «μεν» προδότες και οι «δε». 
Ορισμένοι θαυμαστές του «αμερικανικού ονείρου», όταν άρχιζε το πραξικόπημα του «ευρω-μαιντάν» στο Κίεβο, μιλούσαν καλά , για τους «εθνικιστές» πράκτορες της Cia του «Δεξιού Τομέα». Οι ίδιοι (περίπου), επειδή ο Τσιπρόφσκι στήριζε τον Μαδούρο στην Βενεζουέλα, νόμιζαν ότι οι «εθνικιστές» έπρεπε να υποστηρίζουν τους πράκτορες της Cia , που διαδήλωναν μαζί με τις κάμερες και τον πράκτορα Γκουαιδό. Το ίδιο και με την Βολιβία. 
Οι «εθνικιστές» χάρηκαν που ο αμερικανικός παράγων με πορτοκαλί επανάσταση, ανέτρεψε τον «αριστερό» ινδιάνο Μοράλες.
 Όμως ο Μοράλες σαν μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ υποστήριξε τις πρωτοβουλίες της Ρωσίας για το Ντονμπάς και τη Συρία και αναγνώρισε το δημοψήφισμα της Κριμαίας και την ανεξαρτησία της Νότιας Οσετίας και της Αμπχαζίας. Άλλωστε για αυτόν τον λόγο ανατράπηκε. Κάθε εθνικιστής θα πρέπει μελετά την «γεωπολιτική διάσταση» της υπόθεσης «Μαδούρο» και της υπόθεσης «Μοράλες», πριν βγει στους δρόμους να πανηγυρίζει για τα γκολ της δικής μας «Cia». Με την ίδια λογική, οι «Μακρυγιαννιστές» της Χρυσής Αυγής τιμούσαν τον χαφιέ και πράκτορα Μακρυγιάννη και τον δολοφόνο του Καποδίστρια Πολυζωίδη, και άλλοι «εθνικόφρονες» «ιστοριοφίδες» τιμούν τον μισθοφόρο των Ρότσιλντ Φαβιέρο, ως «φιλέλληνα» . Η βασική μας αρχή λοιπόν πρέπει να είναι η Εθνική επιβίωση και μετά το «διεθνές δίκαιο». 

Στην «γεωπολιτική διάσταση» δεν προηγούνται οι «Σύμμαχοι», οι «φίλοι», το «διεθνές δίκαιο» , και η «ευρωπαϊκή Ιδέα», αλλά η Ελλάδα και οι Έλληνες. Πρέπει να γυρίσουμε στα βασικά. Στο Πατριωτικό Δοκίμιο των Φιλογενων του 1817. Στο αλφαβητάριο του πατριωτισμού και να αφήσουμε στα άκρη τους «αυτοματισμούς». 
Ο εθνικιστές δεν είναι στο πλευρό του Ποροσένκο και του Γκουαιδό και δεν πολεμούν μαζί με τη Cia κομμουνιστικό κίνδυνο, διότι η Cia είναι οι «Κομμουνιστές». Η ψευτοαντίθεση, Κομμουνισμός στην Μόσχα, Καπιταλισμός στην Νέα Υόρκη, λύθηκε το 1989, και η Νέα Σύνθεση, ήταν οι ΑΘΕΑΤΟΙ.

 Η «νέα ΕΣΣΔ», και το τέταρτο Ράιχ, ταυτόχρονα, είναι η «Transatlantic Trade and Investment Partnership -TTIP» και η «Transatlantic Free Trade Areaκαι –TAFTA» , που δεν είναι «Κράτη», αλλά μια «μη κυβερνητική» διεθνιστική γραφειοκρατία, και μια Ιουδαϊκή Κεντρική Τράπεζα. 
Για αυτό οι μουσουλμάνοι της Βοσνίας τιμούν ως εθνική τους γιορτή την «αντιφασιστική» Σύνοδο των Κόκκινων και Άθεων «παρτιζάνων», για αυτό ο σύντροφος Μίλο στο Μαυροβούνιο έγινε προφήτης του ΝΑΤΟ, όπως και ο Τσιπρόφσκι. 

Το Εθνικιστικό Κίνημα είναι πάνω από όλα αντι-Ολιγαρχικό και βαθειά Δημοκρατικό. Απέναντι στους Συμμάχους, το «διεθνές δίκαιο» , και η «ευρωπαϊκή Ιδέα», προηγείται η Εθνική Ανεξαρτησία, και η Λαϊκή Κυριαρχία.
 Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες Το Εθνικιστικό Κίνημα είναι κίνημα, υπεράσπισης της ιδέας του Εθνικού Κράτους και της Πατρίδας, και είναι ενάντια στη Χούντα των Τραπεζών και την (κομμουνσιτική/ Διεθνιστική ) Παγκόσμια Διακυβέρνηση.