Φοβού του τραπεζίτες και δώρα φέροντες

 του Σπύρου Χατζάρα 

Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Φραγκλίνος Ρούζβελτ στις 6 Ιανουαρίου 1941, 11ολόκληρους μήνες πριν την επίθεση της Ιαπωνίας στο Περλ Χάρμπορ που του επέτρεψε να βάλει τις ΗΠΑ στον πόλεμο υποσχέθηκε στους Αμερικανούς ,και σε όλο τον κόσμο, Ελευθερία από το φόβο των γηρατειών με τις συντάξεις ,Ελευθερία από τον φόβο της ανεργίας και της Πείνας , Ελευθερία από τη Φτώχεια.

 Ο Ρούσβελτ, στην ομιλία του, ενώπιον του Κογκρέσου αναφέρθηκε στην απειλή για τις δημοκρατίες από τον παγκόσμιο πόλεμο και περιέγραψε το ρόλο των ΗΠΑ να βοηθήσουν τους συμμάχους. Σε αυτό το πλαίσιο, συνόψισε τις «αξίες της Δημοκρατίας» για τις οποίες πολεμούσαν οι πολίτες των Δημοκρατιών και είπε ότι «οι άνθρωποι δεν ζουν μόνο με ψωμί, και δεν πολεμούν μόνο με τα όπλα». Ο Ρούσβελτ αναφέρθηκε στα «οφέλη της Δημοκρατίας», τα οποία περιλαμβάνουν τις οικονομικές ευκαιρίες, (κάντε την κρίση ευκαιρία), την απασχόληση, την κοινωνική ασφάλιση και την υπόσχεση μιας «επαρκούς υγειονομικής περίθαλψης». 
Αυτή ήταν η αμοιβή των "Πολλών" που θα έχυναν το αίμα τους για την... Ελευθερία. 
«Στις προσεχείς ημέρες, επιδιώκουμε να εξασφαλίσουμε, ότι θα προσβλέπουμε σε έναν κόσμο που θα βασίζεται σε τέσσερις θεμελιώδεις ανθρώπινες ελευθερίες. 
Η πρώτη είναι η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, παντού στον κόσμο. 
Η δεύτερη είναι η ελευθερία κάθε ατόμου να λατρεύει τον Θεό με τον δικό του τρόπο, παντού στον κόσμο. 
Η τρίτη είναι η ελευθερία από την ανάγκη, η οποία, μεταφρασμένη σε παγκόσμιο επίπεδο, σημαίνει οικονομικές αντιλήψεις που θα διασφαλίσουν σε κάθε έθνος μια υγιή ζωή σε περίοδο ειρήνης για τους κατοίκους του, παντού στον κόσμο. 
Η τέταρτη είναι η ελευθερία από τον φόβο, η οποία, μεταφρασμένη σε παγκόσμιο επίπεδο, σημαίνει μια παγκόσμια μείωση των εξοπλισμών σε ένα τέτοιο σημείο ώστε κανένα έθνος δεν θα είναι σε θέση να διαπράξει μια πράξη επίθεσης εναντίον οποιουδήποτε γείτονα, οπουδήποτε στο Κόσμο. 
Αυτό δεν είναι όραμα μιας μακρινής χιλιετίας. Είναι μια συγκεκριμένη βάση για ένα είδος κόσμου που επιτυγχάνεται στην δική μας εποχή και γενιά. Αυτού του είδους ο κόσμος είναι το αντίθετο της αποκαλούμενης νέας τάξης τυραννίας που οι δικτάτορες προσπαθούν να δημιουργήσουν με τις βόμβες». 

Η Νέα Τάξη της Τυραννίας είναι το καθεστώς που επέβαλαν στον Κόσμο μετά τον πόλεμο του Ιράκ οι Αθέατοι τραπεζίτες.
 Οι ελευθερίες από τον Φόβο της ανεργίας, η ελευθερία από την πείνα και την ένδεια και η «επαρκής» υγειονομική περίθαλψη ακυρώθηκαν μετά το 2008, από τις «μεταρρυθμίσεις» του Κράτους Δικαίου.

 Το σενάριο του πολέμου, όπως έχω εξηγήσει στην Κόκκινη Συμφωνία προέβλεπε, την συμμαχία του Στάλιν με τον Χίτλερ, την επίθεση του Χίτλερ στην Πολωνία, και την κήρυξη πολέμου από τους αγγλογάλλους , μόνο κατά των Γερμανών. Κανείς δεν θα επιτίθετο στην ΕΣΣΔ. 
Ούτε οι Ιάπωνες. Μετά, θα έμπαινε στον χορό η Αμερική, η Γερμανία θα μετατρεπόταν σε σωρό ερειπίων προς ανοικοδόμηση, και ο κόσμος θα μοιραζόταν μεταξύ των «Κομμουνιστών» της Μόσχας, και των Κομμουνιστών της Νέας Υόρκης, με διαιτητή τον Τσόρτσιλ, στην Γιάλτα. 
Ακριβώς έτσι έγιναν τα πράγματα. Η επιβεβαίωση αυτού «σεναρίου» των «Αθέατων» βρίσκεται στο πολυσυζητημένο εδάφιο από το ημερολόγιο του «αυτοκτονημένου» Τζέιμς Φόρεσταλ που τον έκαναν αεροπλανοφόρο. 
Στις 27 Δεκεμβρίου 1945 έγραψε ότι οι ΗΠΑ, πίεσαν τους άγγλους να κηρύξουν τον πόλεμο στον Χίτλερ. «Έπαιξα γκολφ σήμερα με τον Τζο Κέννεντυ. Τον ρώτησα για τις συνομιλίες του με τον Ρούζβελτ και τον Νέβιλ Τσάμπερλεν από το 1938 και μετά . Ανέφερε ότι η θέση του Τσάμπερλεν το 1938 ήταν ότι η Αγγλία δεν είχε τα μέσα για να πολεμήσει και ότι δεν θα διακινδύνευε έναν πόλεμο με τον Χίτλερ. Η άποψη του Κέννεντυ ήταν ότι ο Χίτλερ θα επιτίθετο στη Ρωσία χωρίς οποιαδήποτε μεταγενέστερη σύγκρουση με την Αγγλία, αν δεν ήταν υπήρχαν οι παροτρύνσεις του πρέσβη στο Παρίσι Μπούλιτ στον Ρούζβελτ το καλοκαίρι του 1939, ότι οι Γερμανοί θα πρέπει να αντιμετωπιστούν στο θέμα της Πολωνίας. Ούτε η Γάλλοι ούτε οι Βρετανοί θα άρχιζαν τον πόλεμο με αφορμή την Πολωνία , αν δεν υπήρχε το συνεχές «τσίγκλησμα» από την Ουάσιγκτον. Ο Μπούλιτ έλεγε συνεχώς στον Ρούζβελτ ότι οι Γερμανοί δεν θα πάνε σε πόλεμο, ενώ ο Κέννεντι του έλεγε ότι θα πολεμήσουν και ότι θα καταλάβουν την Ευρώπη. Ο Τσάμπερλεν μου είπε ο Κέννεντυ , του είχε δηλώσει ότι η Αμερική και οι Εβραίοι του Κόσμου εξανάγκασαν την Αγγλία να πάει στον πόλεμο. Σε τηλεφωνική του συνομιλία με τον Ρούζβελτ το καλοκαίρι του 1939, ο Πρόεδρος του έλεγε να πιέσει τον Τσάμπερλεν, και να του φορέσει σιδεριά». Ο Μπούλιτ, στις 4 Σεπτεμβρίου του 1938, εν μέσω της μεγάλης κρίσης για τη Σουδητία που κατέληξε στη συμφωνία του Μονάχου, σε μια εκδήλωση γαλλο-αμερικανικής φιλίας, δήλωσε ότι «η Γαλλία και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι μαζί στον πόλεμο και την ειρήνη», προαναγγέλλοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα συμμετείχαν στο πόλεμο στο πλευρό των Συμμάχων». 
Πάντως όταν άρχισε ο πόλεμος, η μεγάλη αναπτυξιακή του διάσταση , ήταν η αμερικανική «βοήθεια», που την εμπνεύσθηκε ο «ουδέτερος» Ρούζβελτ. Έτσι οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν δωρεάν βοήθεια στην ελεύθερη Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Δημοκρατία της Κίνας, και αργότερα την ΕΣΣΔ καθώς και άτοκα δάνεια για την αγορά τροφίμων , πετρελαίου, πρώτων υλών και πολεμικού υλικού από το 1941 μέχρι και τον Αύγουστο του 1945. 
Σε αντάλλαγμα, οι ΗΠΑ απέκτησαν στρατιωτικές και ναυτικές βάσεις στο έδαφος των Συμμάχων. Η «αναπτυξιακή» βοήθεια έφτασε τα 50,1 δις δολάρια , που ισοδυναμούν με 1000 δισεκατομμύρια σήμερα. Συνολικά, 31.400 εκατομμύρια πήγαν στη Μεγάλη Βρετανία, 11,3 στη Σοβιετική Ένωση, 3,2 δις στη Γαλλία, 1,6 δισεκατομμύρια στην Κίνα, και τα υπόλοιπα 2,6 δις στους άλλους Συμμάχους . 
Η λήξη του Πολέμου βρήκε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης κατεστραμμένο. Περίπου 36,5 εκατομμύρια Ευρωπαίοι είχαν σκοτωθεί από τους οποίους 19 εκατομμύρια άμαχοι. Και εκατομμύρια ήσαν οι άνεργοι και οι άστεγοι. Υπήρχαν δηλαδή όλες οι προϋποθέσεις για την σοσιαλδημοκρατία και την «ανάπτυξη».
 Για αυτό, μετά τον πόλεμο, το πρόγραμμα αμυντικής βοήθειας μεταμορφώθηκε στο Σχέδιο Μάρσαλ , το οποίο διέθεσε κεφάλαια για την αναζωογόνηση των «φιλικών» δημοκρατικών εθνών, ακόμη και αν ήταν πρώην εχθροί. 
Οι πόλεμοι, τα εκατομμύρια των νεκρών, η φτώχεια, η ανεργία, και η δυστυχία δεν είναι τυχαία, μοιραία, ή αναπόφευκτα , συμβάντα, δεν είναι αποτέλεσμα των «εθνικισμών», αλλά προϊόν των κακόβουλων σχεδιασμών, της «αθέατης Παγκόσμιας Χούντας». H ανθρωπότητα, είναι πράγματι θύμα, των σχεδιασμών και των επιδιώξεων της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης, των Περιούσιων Παρασίτων. Όπως είπε ο Ρακόφσκι στην «κατάθεση» του στην Λιουμπιάνκα: «Πείνα και ανεργία, και για τους νικητές και για τους νικημένους»