Σάββατο 18 Αυγούστου 2018

Τα καθάρματα της Αγγλοκρατίας που εξακολουθούν να τιμούν οι Εφιάλτες

Οι φιλάργυροι και ιδιωφελείς Λουριώτης και Ορλάντο και η «Εθνική» μας Κλεπτοκρατία 

Στην Ύδρα, οι Ζέρβα- Κουντουριώτες ,που είχαν τα μισά πλοία του νησιού, είχαν συμβόλαιο με την «Ανατολική Εταιρία», (Levant Company).
 Ο πατέρας των Λάζαρου και Γεωργίου Ζέρβα- Κουντουρώτη, Αναγνώστης, είχε παντρευτεί τη Μαρία Κοκκίνη ,την κόρη του «πλουσιότατου εμπόρου» της Ύδρας, Λάζαρου «Κοκκίνη», του οποίου το όνομα ήταν παραφθορά του Cocchini-Κοχίνη , (όπως και ο έμπορος Αναστάσι Κοχίνης, ο πρόξενος της Ρωσίας στη Ζάκυνθο). Το όνομα Cocchini είναι παράγωγο του Cohen.

 O Λάζαρος και ο Γεώργιος Κουντουρώτες, ήσαν δηλαδή παιδιά μιας Κοέν, και σαν τέτοια είχαν την «εμπιστοσύνη» της Συναγωγής και του «Λονδίνου».
 Ο Λάζαρος έδωσε την κόρη του, Φλωρού Κουντουριώτη, σε έναν ιταλοεβραίο της Levant Company από το Λιβόρνο, ονόματι Ορλάντο, του οποίου η οικογένεια είχε εγκατασταθεί τον 18ο αιώνα στις Σπέτσες και μετά στην Ύδρα. 

Για την αποικία των ιουδαίων της Ανατολικής Εταιρίας στην Ύδρα , έχει μεγάλη σημασία και η συγγένεια των Coché (Κιοσσέ-Σαχίνι), που εγκαταστάθηκαν στην Ύδρα από τη Γένοβα, με τους Κοχίνι της Ζακύνθου , καθώς και με τους Cocchini της Ύδρας και με τους Cochin, Caussin, Causse της Γαλλίας. Ο Αναστάσι Κοχίνι της Ζακύνθου , είχε στην κατοχή του και έναν πάπυρο της πεντάτευχου, που τον πούλησαν τα παιδιά του το 1828, στον Γουλιέλμο της Οράγγης. 

Ο «Γαμπρός», σύμφωνα με την ιστορία της Στοάς, ήταν «Έλληνας πολιτικός και αγωνιστής του 1821». Δεν ήταν Έλληνας και δεν ήταν Αγωνιστής

Η Στοά επίσης λέει: «Ο Ορλάνδος ανήκε στο «αγγλικό» κόμμα, κρίνοντας ως πλέον πρόσφορη και αποτελεσματική την υποστήριξη της Αγγλίας για την ελληνική υπόθεση. Στήριζε την προτίμησή του αυτή και στη φιλελεύθερη πολιτική παράδοση της χώρας εκείνης, αλλά και στην επωφελή για τους Έλληνες υπεροχή της στη θάλασσα»

Όπως βλέπεται ο ρουφιάνος «έκρινε», επειδή ήταν φιλελεύθερος, βάσει των πολιτικών του Αρχών να ανήκει στο «αγγλικό Κόμμα». 

«Αργότερα εντάχθηκε στην αντικαποδιστριακή παράταξη, διατυπώνοντας μάλιστα την άποψη ότι θα προτιμούσε η Ελλάδα να μετατραπεί σε αγγλικό προτεκτοράτο από το να ανεχθεί τον απολυταρχισμό του Καποδίστρια. Έτσι, μετείχε στις αντικαποδιστριακές στάσεις της Ύδρας το καλοκαίρι του 1831. Εκ των υστέρων, και στο πλαίσιο της αναζήτησης «αποδιοπομπαίων τράγων» για την τύχη των δανείων της περιόδου της Επανάστασης, κατηγορήθηκε μαζί με το Λουριώτη για κακοδιαχείριση»

Έτσι η Στοά του Λονδίνου αθωώνει τον ιουδαίο Ορλάντο για τις κλεψιές του, διότι ήταν «αποδιοπομπαίος Τράγος».

 Ο Ανδρέας Λουριώτης ήταν από τον Λούρο. Η οικογένεια του ζούσε στην Αρτα δίπλα στο Μακρυγιάννη ο οποίος αναφέρεται στα σκοπίμως αχρονολόγητα απομνημονεύματα του στον Χριστόδουλο Λουριώτη. 

Ο αγράμματος και πλαστογράφος Μακρυγιάννης, εβαλε την ιστορία «για το παιδί του γείτονα που το κάλεσε στη Ρωσία ο Καποδίστριας». Σύμφωνα με τον Μακρυγιάννη , το ένα από τα τέσσερα αγόρια του Λουρώτη, ( ο Χριστόδουλος), «ήταν εις την Ευρώπη,(Ιταλία) όπου σπούδαζε».

 «Το παιδί έσωσε τα έξοδά του», «ήρθε εις Άρτα, και έφυγε πίσω δια Κορφούς», «πέρασε κάμποσος καιρός, ήρθε το παιδί εις Άρτα κατηχημένο, δια την πατρίδα το μυστικόν, ορκίζει τον πατέρα του και φεύγει οπίσω». 

Δηλαδή, ο Χριστόδουλος, που σπούδαζε στο Λιβόρνο, μπήκε στο Καρμπονάρικο φοιτητικό κίνημα, όπως και ο Κωνσταντίνος Ράδος και ο Αριστείδης Παπάς , μετά πήγε στην Κέρκυρα, όπου έγινε μέλος της «Εταιρείας» , μετά πήγε στην Άρτα για να μυήσει τον πατέρα του και γύρισε στην Κέρκυρα, από όπου τον έστειλαν το 1816 στην Οδησσό, για να δουλέψει για το στήσιμο της «δεύτερης» Εταιρείας. 

Ο Χριστόδουλος πήγε μαζί με τον Σκουφά και τον Αναγνωστόπουλο από την Οδησσό στην Κωνσταντινούπολη το 1817. Μετά το θάνατο του Σκουφά και τη διάλυση του Κέντρου από τον Τσακάλωφ, στάλθηκε στην Νάπολη της Ιταλίας όπου αρρώστησε και πέθανε.

 Αυτό το γεγονός, ο Μακρυγιάννης, που χρονολογεί την επιστροφή Λουριώτη στην Άρτα το 1819, με την αγορά της Πάργας από τον Αλή Πασά, με το κουτσομπολίστικο προσωποποιημένο στυλ του, το περιγράφει ως εξής: «Του γράφει ο Καποδίστριας και πήγε κι ανταμώθηκαν». Ωστόσο, προς δυστυχία των μελετητών του ψεύτη Μακρυγιάννη, η οικογένεια Λουριώτη, (από τον Λούρο), είχε εγκατασταθεί από το 1817 στα Ιωάννινα, όπου γεννήθηκε το μικρότερο από τα 4 αγόρια, ο Επαμεινώνδας, και επομένως δεν ήσαν πια το 1819, γείτονες του Μακρυγιάννη. 

Το μεγαλύτερο, «παιδί» ο Ανδρέας ,σπούδαζε και αυτό στο Λιβόρνο, και το 1808, έκανε παρέα με τον Ανδρέα Κάλβο. Αυτός και ο αδελφός του Νικόλαος εντάχθηκαν στο επαναστατικό κέντρο της Πίζας, γύρω από τον Μητροπολίτη Ιγνάτιο, όπου είχε εγκατασταθεί ο Μαυροκορδάτος. Ο Ανδρέας, κατέληξε προδότης και «εθνικό λαμόγιο», διαπράττοντας μαζί με τον «Ορλάντο» το έγκλημα των δανείων της Αγγλίας.

 Το άλλο «παιδί», ο Nικόλαος Λουριώτης, το 1822 , ήταν ο αρχιγραμματέας της Διοίκησης Δυτικής Xέρσου Eλλάδος, του Μαυροκορδάτου.

 Η Στοά λέει ότι «ο Ανδρέας Λουριώτης ήταν αγωνιστής του 1821 και πολιτικός». Τι είδους «αγωνιστής» ήταν μόνο η Στοά το ξέρει. Λαμόγιο ηταν. 

«Με την κήρυξη της Επανάστασης, επέστρεψε στην Ελλάδα για να υπηρετήσει τον Αγώνα».

 « Επειδή διακρίθηκε για τις γνώσεις και τη φιλομάθειά του, εστάλη μαζί με τον Ιωάννη Ορλάνδο και Ιωάννη Ζαίμη στο Λονδίνο, με σκοπό τη σύναψη δανείου για τις ανάγκες του Αγώνα». 

Το «τρίο», δεν ταξίδεψε μαζί. Η Επιτροπή ήταν, ο άνθρωπος του Μαυροκορδάτου, Λουριώτης, «στενός φίλος και συνεργάτης του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου» κατά την Στοά, ο γαμβρός των Κουντουριώτηδων, και ένας Ζαίμης εκ μέρους των Κοτσαμπάσηδων του «Μοριά».
 Η Οικογένεια Ζαΐμη, έμεινε πιστή στη συμμαχία με τους Υδραίους και τον Μαυροκορδάτο ως την δολοφονία του Καποδίστρια. 
Ο Ζαΐμης επειδή οι άλλο δυο τον είχαν βάλει στην άκρη, γύρισε πίσω και στάλθηκε ο Σπανονικολάκης που αποκάλυψε τις λοβιτούρες. 

Γραμματέας των Επιτρόπων ήταν ο «εθνικός δικαστής» της Στοάς και της Χρυσής Αυγής Τάσος Πολυζωίδης. 

Ο Ιωάννης Ορλάνδος ο Ανδρέας Λουριώτης, ο Τάσος Πολυζωίδης, και ο Ραφαήλ Μπονφίλ, έφθασαν στο Λονδίνο στις 26 Ιανουαρίου 1824, και μετά από 14 ημέρες στις 9 Φεβρουαρίου κυκλοφόρησαν στο χρηματιστήριο οι ομολογίες του πρώτου δανείου από τον οίκο Λόφναν. 

Οι Κύριοι Επίτροποι ,των δύο δανείων της Αγγλίας , ο Ορλάνδος και ο Λουριώτης , πέρασαν εις χρέωση του λογαριασμού του πρώτου δανείου, 5,900 λίρες, διά την αγορά 10.000 ομολογιών του πρώτου δανείου προς 59/100, τις οποίες ο κύριος Ορλάνδος κράτησε διά λογαριασμό του και τις πώλησε τον Ιανουάριο του 1825 πρός 62/100 βάζοντας στην τσέπη του 6200 λίρες , από τα εθνικά χρήματα. 

Οι Κύριοι Επίτροποι Ορλάνδος και Λουριώτης, αγόρασαν άπ' ευθείας χωρίς την σύμπραξη κάποιου άλλου προμήθειες που απέστειλαν εις την Ελλάδα. Αγόρασαν με μετρητά πολεμοφόδια από τους οικους Βούρτον, (12. 206 λίρες), Μάκιντος, (10,266 λίρες) και Γκράαμ (26,688 λίρες), οι οποίοι βεβαίωσαν αργότερα ότι τους εδωσαν έκπτωση 10% λόγω της πληρωμής σε μετρητά. Αυτές τις 4916 λίρες οι Κύριοι Επίτροποι , Ορλάνδος και Λουριώτης, τις έβαλαν στην τσέπη τους.

 Οι Κύριοι επίτροποι ενεχυρίασαν κατά την 12η και 13η Οκτωβρίου και την 19 Νοεμβρίου του 1825 , προς τους Κυρίους Ρικάρδους και τον Κύριον Ράλλην 21.000 ομολογίες, και παρέλαβαν από αυτούς 11260 λίρες υπολογίσαντες τας ομολογίας προς 53/100 και 54/100, ενώ ή πραγματική αξία στο χρηματιστήριο τις ημέρες εκείνες ήταν 28, 27 και 23.

 Τις ομολογίες αυτές ο Λουριώτης τις είχε αγοράσει από τον χρηματιστή Βούρτων αντί 5400 λιρών. Αποκόμισαν όφελος έτσι, 5760 λίρες. 

Οι Κυρίοι Ρικάρδοι, όταν εκλήθησαν από την επιτροπή του χρηματιστηρίου του Λονδίνου που διερεύνησε τη διαχείριση του ελληνικού δανείου δήλωσαν ότι ο Κύριος Λουριώτης, τους εβεβαίωσεν, (ψευδώς), ότι ανήκαν εις φίλο τινά της Ελλάδος, «όστις τας είχεν αγοράσει προς 53 και 54 και κινδύνευε ν' αφανισθεί εκ της ζημίας, «όθεν ενόμιζεν έργον ευγνωμοσύνης, διά τας σημαντικάς εκδουλεύσεις του, να τον απαλλάξει από την ζημίαν, αναδεχόμενος αυτήν εις βάρος της Κυβερνήσεως». 

Τα ίδια είπε ο Λουριώτης και για τις 8000 που έδωσε στον Ράλλη. Οι Κύριοι Επίτροποι Ορλάνδος και Λουριώτης έστειλαν στην Κέρκυρα «δια βοήθεια του Μισολογγίου» 3,350 λίρες και παράλληλα, έδωσαν στον εβραίο φίλο τους Ραφαήλ Μπνοφίλ που τον είχαν πάρει μαζί τους ως σύμβουλο, στις απάτες 4800 λίρες. 3,350 λίρες από το δεύτερο δάνειο για το Μεσολόγγι που πεινούσε και 4800 στον Μπονφίλ για δήθεν «μεσιτικά». 

Όταν η ελληνική κυβέρνηση θέλησε να διεκδικήσει τα χρήματα γιατί ο Μπονφίλ δεν εδικαιούο «μεσιτικά» για το δάνειο, βρήκε στους δικηγόρους του Λουριώτη και του Ορλάντο στο Λονδίνο, μια γραμμένη στα ιταλικά απόδειξη που ανέφερε: «Κύριοι, Ορλάνδε και Λουριώτη, σας φανερώνω δια της παρούσης μου την παραλαβην του ,σημερινού εγγράφου σας, με τέσσαρας χιλιαδας οκτακοσίας λίρας του προς εμέ χρέους σας, και προς εξίσωσιν της ύπερ εμου ομολογίας σας, και εύγνωμονών δί υύτάς με όλην την ύπόληψιν επιβεβαιοϋμαι. 3ο Νοεμβρ. ι825 Υποχ.δουλος Ραφαήλ Μπονφίλ». 

Δεκαπέντε χρόνια μετά ο Ορλάνδος και ο Λουριώτης εμφάνισαν άλλο γράμμα του Μπονφιλ προς αυτούς , με το οποίο ζητούσε τις 4800, «πρός άμοιβην τών ζημιών, τάς οποίας υπέφερα μέ το νά υπεστήριξα το πρώτον Ελληνικόν δάνειον, διά νά σας ενισχύσω νά εκτελέσετε τό δεύτερον»

Ακριβώς το ίδιο επιχείρημα, είχε και η Γκόλντμαν Ζαξ που ζητούσε να τις πληρώσουμε τις ζημιές της για να βοηθήσει την Ελλάδα να μπεί στην ευρωζώνη.

 Τον Μπονφίλ, ο Λουριώτης και ο Ορλάνδος τον προσέλαβαν στο Λιβόρνο. 

Οι Κύριοι Ορλάνδος και Λουριώτης , παρέλάβον από τον Εμπορικό Οίκο των Κυρίων «Φλέτσερ και συντροφία» 2200 λίρες, από τον έρανο των κατοικούνταν εις Καλκούταν Ελλήνων και Φιλελλήνων αλλά πέρασαν εις πίστωση της κυβερνήσεως μόνο τις 1200 και τις 1000 τις έβαλαν στην τσέπη.

 Όταν γύρισαν στην Ελλάδα είχαν έλλειμμα στους λογαριασμούς τους 19.485 λίρες. Υπήρξαν και δυο «απώλειες». Ο Λουριώτης «έχασε» 4000 και 1700 χάθηκαν «στον δρόμο του Φάλτσμουθ», και εισπράχθησαν 1475 από την ασφαλιστική εταιρία. 

Το ολιγαρχικό δίδυμο, συνοπτικά, από το δεύτερο δάνειο, τσέπωσε 42000 λίρες, και ζημίωσε το δημόσιο με 4800 που έδωσαν στον συνέταιρο τους Μπονφίλ. Και 6,616 λίρες ήταν τα «Έξοδα της επιτροπής από 1ης Ιανουαρίου 1825. Αυτά, ξέχωρα από όσα κλάπηκαν από τις 232.558 στερλίνες που έφθασαν τελικά στην Ελλάδα, και των οποίων μεγάλο μέρος χρησιμοποιήθηκε για την ανατροπή του Καποδίστρια

Ο Ορλάντο και ο Λουριώτης δεν δικάστηκαν και δεν καταδικάστηκαν ποτέ. 
Η «επίσημη» ιστορία διδάσκει ότι «Επί της (κακιάς) Βαυαροκρατίας, ο Υπουργός Οικονομικών Γεώργιος Σπανιολάκης «κατηγόρησε τους δύο διαπραγματευτές ότι ιδιοποιήθηκαν χρήματα από τις αγοροπωλησίες μετοχών των δανείων και επιπλέον τον Ορλάνδο ότι παρακράτησε ποσό 5.900 λιρών από τα δύο δάνεια».

 Οι ίδιοι «λωποδύτες» «ιστορικοί» λένε ότι «τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου, παραγκωνίζοντας τους έλληνες εκπροσώπους», ενώ έγιθνε το απολύτως αντίθετο.

 Το 1838 το Ελεγκτικό Συνέδριο προχώρησε σε προσημείωση των περιουσιακών στοιχείων, των Ορλάντο και Λουριώτη, αλλά η μητέρα Αγγλία, προστάτευσε τα δικά της καθάρματα.

 Το Δεκέμβριο του 1839 η αγγλική πρεσβεία με τον ρουφιάνο Τσάμη Καρατάσο που ήταν μίσθαρνο όργανο των πραξικοπηματιών της Ύδρας αποκάλυψαν την "συνωμοσία" της «Φιλορθοδόξου Εταιρείας», ο Γλαράκης και ο Σπανιολάκης έγιναν παρελθόν και οι κλέφτες συνέχισαν να απολαμβάνουν τα κλεμμένα.

 Ο Ορλάντο πέρασε στο ...«Πάνθεον» της Στοάς (και της Χρυσής Αυγής) το 1852 στην Ύδρα. Ο άλλος Καππαδόκης, ο Ανδρέας Λουριώτης, πέθανε το 1854 στην Αθήνα. 

Σπύρος Χατζάρας

Οι οικογενειακοί μύθοι ως πηγή Ιστορίας

Ο πατέρας μου, μου μετέφερε ότι αποκτήσαμε το προσωνύμιο «Χατζάρας»,από την μεγάλη «Χατζάρα» του προπάππου μας που «πολέμησε μαζί με το Μοροζίνη στην Πελοπόννησο και ανδραγάθησε μαχόμενος στην «Πύλη της Στεριάς» κατά την πολιορκία του Ναυπλίου το 1715. 

Ο Σάθας ανέφερε στον στρατό του Μοροζίνη τους αρματολούς της Στερεάς, Αγγέλη, Σουμίλα ή Βλάχο , Πάνο Μεϊντάνη και τον Χορμόπουλο από τα Άγραφα και ορισμένους Μανιάτες. Όσο και αν ερεύνησα , «Χατζάρας» στην Πελοπόννησο δεν υπήρχε. Αντίθετα, το όνομα Χατζάρας, είναι διαδεδομένο στη Στερεά. Βρήκα και την κρήνη του Χατζάρα στη Λευκάδα.

 Όταν βρέθηκε το χαμένο το 1941 δημοτολόγιο του Ναυπλίου, πέρασα τρεις ημέρες στο υποκατάστημα των Γενικών Αρχείων του Κράτους στην Πρόνοια, και βρήκα στην πρώτη απογραφή του 1826, τη Μαρία χήρα Δημητρίου Χατζάρα με το ορφανό Παναγιώτης. 

Ο Δημήτριος Χατζάρας ήταν στην φρουρά του Μεσολογγίου και σκοτώθηκε στην Έξοδο, και ήταν από το Ξηρόμερο. Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός όταν πέρασε από το Ξηρόμερο το 1769 έμεινε στα «Χατζαρέικα σπίτια».

 Κατά τον Έκτο Βενετοτουρκικό πόλεμο από το 1684 στην περιοχή Βάλτου - Ξηρομέρου κυριαρχούσε ο Πάνος «Μεϊντάνης», συνεργαζόμενος με ντόπιους οπλαρχηγούς. Τέτοιος ήταν και ο «Χατζάρας», που αναφέρεται στις μισθοδοσίες των Βενετών και ο οποίος είτε έχτισε την «Κρήνη του Χατζάρα» στη Λευκάδα είτε σκοτώθηκε κοντά σε αυτή, ειτε σκοτώθηκε το 1715 κατά την Άλωση του Ναυπλίου.

Ο Μεϊντάνης αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους στο Γαρδίκι τα Χριστούγεννα του 1700. 

Ο Χατζάρας, από το Ξηρόμερο, είναι πιθανό ως επαγγελματίας στρατιώτης να υπηρετούσε στην φρουρά του Ναυπλίου της οποίας διοικητής ήταν ο Αθηναίος Λεονάρδος Ταρωνίτης, και είναι πολύ πιθανό να σκοτώθηκε στην Άλωση, από την οποία επέζησαν ελάχιστοι .

 Η οικογένεια του όμως, θα έπρεπε να βρίσκεται είτε στα Επτάνησα είτε στο Ξηρόμερο, και έτσι δημιουργήθηκε για αυτόν ένας προφορικός μύθος. 

Οι οικογενειακοί μύθοι έχουν βάση Αληθείας , αλλά και προσθήκες και «δάνεια». 

Ο «Χατζάρας» πολεμούσε τους Τούρκους αλλά στη Ρούμελη και κατέβηκε ως Χατζάρας στην Πελοπόννησο. 

Ως  αρχικό όνομα πριν την «μετονομασία»,έχω ακούσει από άλλες οικογένειες, «Χατζαραίων» το «Αναγνωστόπουλοι», αλλά δεν διασταυρώνεται.

 Οι προφορικές «παραλλαγές» λοιπόν κτίζονται επί ενός πραγματικού ιστορικού θεμελίου. 

Σπύρος Χατζάρας

Σάββατο 11 Αυγούστου 2018

O Αληθινός Πατριώτης Ιωάννης Καποδίστριας και το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού»

Το 1817, πριν 201 χρόνια, καθώς, η επαναστατική προσπάθεια των Φιλογενών είχε εισέλθει στην «τελική ευθεία, κυκλοφόρησε νόμιμα στα Επτάνησα , και χέρι με χέρι σε όλο τον ελληνικό χώρο, το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», «ως υπαγόρευμα Πατριώτου είς φιλογενείς ψυχάς» που προανήγγειλε στους Φιλογενείς την επερχόμενη απελευθέρωση, τονίζοντας : «Θαρσείτε Έλληνες! Των αγώνων σας το στάδιον μέγα δεν είναι. Ολίγη φιλοτιμία και η νίκη είναι βεβαία. Μικρός σπινθήρ πατριωτισμού και η γενική και μερική ευδαιμονία βεβαιοτάτη».
Το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», ήταν η τελική επαναστατική μπροσούρα για την Επανάσταση και ταυτόχρονα προκήρυξη κατά της αγγλοκρατίας λαι των αγγλόδουλων του «Ιόνιου Λαού» , και απευθυνόταν προς τους κατοίκους των Ιονικών Επτά Νήσων και ολόκληρο το υπόδουλο ελληνικό έθνος λέγοντας:

 «Η Πατρίς, το Έθνος, η Ευρώπη ολόκληρος τρέφει χρηστάς ελπίδας εις τα υποκείμενα σας» , (τους Έλληνες της Επτανήσου), « και με ανυπομονησίαν περιμένει τους καρπούς του ευγενούς πατριωτισμού και των ενδόξων αγώνων σας».

 Το «Δοκίμιο» γράφτηκε υπό του Ανωνύμου του Έλληνος, όπως και η «Νομαρχία» από τους ανθρώπους που ήταν πολύ κοντά στον Καποδίστρια και φέρει την υπογραφή Ε.Φ.(Εταιρεία των Φίλων;). Στη δεύτερη σελίδα έχει το ακόλουθο απόσπασμα από επιστολή του Ι.Κ. (Ιωάννη Καποδίστρια) προς τον Α.Β. «Δι’ αυτής γαρ υπάρχομεν (της πατρίδος) , και υπέρ αυτής ζειν οφείλομεν». Στο «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού» του 1817, ο Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας , χαρακτηριζόταν «η Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, ο αληθής και ζων στύλος της Πατρίδος, και το καύχημα του Γένους ολοκλήρου», «νέος Μιλιτιάδης και Θεμιστοκλής». 

Υποσημείωση των Ε.Φ στη σελίδα 30. 

«Αρκούμαι μεταξύ άλλων να αναφέρω την Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, τον αληθή και ζώντα στύλον της Πατρίδος σας, και το καύχημα του Γένους ολοκλήρου, τον εξοχώταον Κόμητα Ιωάννην Καποδίστριαν. Γενναίε και ένδοξε Άνερ! Οι υπέρ του Γένους σου λαμπροί αγώνες είναι πλέον παρά αξιώτεροι των ασθενών μου εγκωμίων. Δότι στεφανούνται καθ εκάστην με χρυσάς δάφνας από ολόκληρον τον εξευγενισμένον κόσμον, εις την ευδαιμονίαν του οποίου συνήργησας υπέρ άλλον τινά, και επί προσώπου όλης της οικούμενης εκύρωσας αυτήν δια της σφραγίδος σου. Το όνομά Σου, είναι εγκεχαραγμένον εις τας πλάκας των καρδιών μας, και οι αληθείς πατριώται δεν θεωρούσιν εις το πρόσωπόν Σου παρα δεύτερονΜιλιτιάδην ή άλλον Θεμιστοκλέα, οίτινες δια της απελευθερώσεως του Γένους και της Πατρίδος των απέκτησαν μνήμην αθάνατον εις τα ένδοξα χρονικά του ανθρωπίνου Γένους. Ας χαίρη η πατριωτική Σου καρδία, θερίζουζα τους δικαίους καρπούς των υπέρ του Γένους σου ενδόξων αγώνων , το οποίον ως εξ ενός στόματος Σοι εύχεται Ζωήν Πολυχρόνιον».
Αυτά, οι ιστορικοί των δολοφόνων τα ξέχασαν.
 Η Κορωνίδα του Ελληνικού Γένους, Ιωάννης Καποδίστριας,ο ζωντανός στύλος της Πατρίδος, το καύχημα ολοκλήρου του Γένους, ο νέος Μιλιτιάδης και Θεμιστοκλής, ήταν ο αρχηγός της Επανάστασης του 21. 

Οι εθνοπροδότες Μαυροκορδάτος, Πολυζωίδης, Κουντουριώτης, Ορλάντο, Βούλγαρης , Κριεζής Μπουδούρης, Μιαούλης ζητωκραύγαζαν το 1831 , «ζήτω η πατρίς», «ζήτω το Έθνος» , και «ζήτωσαν οι ειλικρινείς φίλοι και προστάται του Έθνους». Οι Αγγλοι. Ακριβώς τα ίδια φώναζε και ο εθνοπροδότης Βελουχιώτης. 

Ο προδότης Τάσος Πολυζωίδης στις 29 Ιουλίου/10 Αυγούστου 1931 στο όργανο της Αγγλικης πολιτικής τον «Απόλλωνα» που βγήκε με εντολή του Γουέλιγκτον έγραφε: «Οι Έλληνες ήνοιξαν τα ομματά των δεν γίνονται όργανα των σκοπών ενός άτομου, το όποιον δεν έσυμμετείχε ποτε τής τύχης και τών αγώνων των». 
Ο Καποδίστριας ο Νέος Μιλιτιάδης, ο νέος Θεμιστοκλής , ο αρχηγός της Επανάστασης, δεν συμμετείχε στους Αγώνες των Ελλήνων!!!!!! 
Και κατέληγε ο προδότης Πολυζωίδης λέγοντας ότι, ο προδοτικός αγώνας των πραξικοπηματιών ήταν «Αγών, εθνικός, αγών νόμιμος, αγών δικαιοσύνης, (μασωνικού) φωτισμού, απολυτρώσεως, αναστάσεως της Ελλάδος»

Το Δοκίμιον περί Πατριωτισμού του 1817 παραμένει τώρα, 201 χρόνια μετά, περισσότερο επίκαιρο από ποτέ! 

Διότι, ως έλεγε και ο Ρόίδης, « Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας, η Ελβετία τους περιηγητάς , και η Ελλάς την Ευρωπαικήν Ιδέαν ,τον Νέο πατριωτισμό, το μουλωχτό Πατριωτισμό, και τους ΚωλοΈλληνας του Κοτζιάδες τους Χάνους και τους Τσιπρέσκου».

 Το Δοκίμιον περί πατριωτισμού επανεκδόθηκε το 1847 στην Αθήνα λογοκριμένο και πλαστογραφημένο από κάποιον Π. Πατρικίο, χωρίς την αναφορά στον Καποδίστρια. 

Η πλαστογραφημένη «καθεστωτική εκδοχή», για την εθνικοαπελευθερωτική Επανάσταση , δημιουργήθηκε, για να αποσιωπηθεί η επαναστατική δραστηριότητα των Πατριωτών, των «Φίλων του Γένους», που είχαν επικεφαλής τον Ιωάννη Καποδίστρια, και ταυτόχρονα για να εξυπηρετηθούν οι δολοφόνοι του Καποδίστρια , που επανέκτησαν τον έλεγχο του «ανεξάρτητου» ελληνικού κράτους, μετά την δολοφονία. 

Τώρα ξαναβγήκε πλήρες, μετά από 201 χρόνια. 

Το «Πατριωτικό Δοκίμιο», είναι το απόλυτο ντοκουμέντο της γέννησης του Ελληνικού Πατριωτικού και Εθνικού Κινήματος πριν 201 χρόνια. Το Ευαγγέλιο του καλού Πατριώτη ,εξηγεί ΤΙ ΕΣΤΙΝ ΑΛΗΘΗΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ και εξηγεί γιατί οι Εθνοπροδότες δεν είναι πατριώτες.

 Το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817 .

 Ένα βιβλίο που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε Ελληνικό Σπίτι. Σε κάθε ελληνική οικογένεια. 

Εμπρός , οι αληθινοί Πατριώτες να τιμήσουμε τα 201 χρόνια του ελληνικού πατριωτικού και Εθνικού Κινήματος. 
«Το Ευαγγέλιο κάθε Έλληνα Πατριώτη». Αφιερωμένο σε Φιλογενείς ψυχές. 
Ένα βιβλίο εθνικής αυτογνωσίας που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας. 

Αγοράσατε, διαβάστε και διαδώσετε, 
Το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817 .
Τιμή 15 ευρώ

Για ταχυδρομική αποστολή με αντικαταβολή συν τα ταχυδρομικά έξοδα.

 Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com
και στο 6944 279798.


Τρίτη 7 Αυγούστου 2018

Διαβάστε το Δοκίμιο περί Πατριωτισμού

«Μυριάδων ανθρώπων στόματα προφέρουσι την λέξιν Πατριωτισμός, πλην πολλά ολίγων πνεύματα εννοούσι την κυρίαν της λέξεως σημασίαν. Όλοι βεβαιούσιν, ότι εις τας ψυχάς των εμφωλεύει ο Πατριωτισμός, αλλ' εν υπάρξει εις τα ώτα των περισσοτέρων το όνομα Πατρίς, Πατριωτισμός, είναι ήχος ασήμαντος, καθότι η ευγενεστέρα αύτη των αρετών πολλά ολίγας κρίνει αξίας να εκλέξη ως κατοικητήριον της. Είναι ευγενής, και δια τουτο αγενών ψυχάς αποστρέφεται, και γενναία, και διά τουτο των φιλάργυρων ούτε την ύπαρξη να ακούη δέν υποφέρει. Κοινωφελής τέλος, και διά τουτο ιδιοφελεις μισεί»

Από το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817 . 
Ένα βιβλίο που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε Ελληνικό Σπίτι. 
Σε κάθε ελληνική οικογένεια.
Το 1817, καθώς, η επαναστατική προσπάθεια των Φιλογενών για την Ανάσταση του Γένους των Ελλήνων, είχε εισέλθει στην «τελική ευθεία», κυκλοφόρησε νόμιμα στα Επτάνησα , και χέρι με χέρι σε όλο τον ελληνικό χώρο, το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού». 

Το «Δοκίμιον περί Πατριωτισμού», ήταν η τελική ιδεολογική προκήρυξη της μυστικής, «Εταιρείας των Φίλων του Γένους», δηλαδή, της Ελληνικής Επαναστατικής Οργάνωσης, που ιδρύθηκε το 1800 στην Κέρκυρα. 

Το Δοκίμιον περί Πατριωτισμού του 1817 είναι τώρα, 201 χρόνια μετά, περισσότερο επίκαιρο από ποτέ. 

Θα κάνω μια μικρή προσαρμογή στο παλιό καλαμπούρι του Ροίδη που το υπερεκμεταλλεύονται διάφοροι συντονιζόμενοι και εκσυγχρονιζόμενοι «μεταρρυθμισταί» και «εκσυγχρονισταί» . 

«Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας, η Ελβετία τους περιηγητάς , και η Ελλάς την Ευρωπαικήν Ιδέαν ,τον Νέο Πατριωτισμό, το μουλωχτό Πατριωτισμό, και τους Κωλο-Έλληνας». 

Απέναντι σε αυτούς , έχουμε 
«Το Ευαγγέλιο κάθε Έλληνα Πατριώτη». 

Ένα βιβλίο εθνικής αυτογνωσίας που πρέπει να διαβάσει κάθε Έλληνας. 
Το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817 . 
Αφιερωμένο σε Φιλογενείς ψυχές.

Αγοράσατε, διαβάστε και διαδώσετε, 
Το Δοκίμιον «Περί Πατριωτισμού» των Φιλογενών του 1817 . 

Ένα βιβλίο που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε Ελληνικό Σπίτι. Σε κάθε ελληνική οικογένεια. 

Τιμή 15 ευρώ

Για ταχυδρομική αποστολή με αντικαταβολή συν τα ταχυδρομικά έξοδα.

 Παραγγελίες στο deltio11@gmail.com
και στο 6944 279798.

ΥΓ. Δεν θα το βρείτε αλλού. Θα το κρατήσω εκτός εμπορίου!

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2018

Την οργή των νεκρών να φοβάστε σύντροφοι. «Σκοτώσατε τον Κόσμο και πουλήσατε τη Μακεδονία».

Η φωτιά στην Πεντέλη και η ανθρωποθυσία των 91 ήταν οργανωμένο σχέδιο της Cia και του Αλέκσυ Μεκεντόνσκυ-Τσιπρέσκου, για επικοινωνιακό αντιπερισπασμό στο «Μακεδονικό».

 Γράφει ο Σπύρος Χατζάρας 

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι υπήρχε «οργανωμένο σχέδιο», ότι «υπήρξαν εμπρηστές» και ότι «υφίσταται πολιτική ευθύνη». Η κλασσική θεωρία για την διαλεύκανση των εγκληματών μας διδάσκει να αναζητούμε αυτόν που ωφελείται από το έγκλημα. Ο πολιτικά ωφελημένος από τον εμπρησμό της Πεντέλης, και την καταστροφή στο Μάτι, και την μεθοδευμένη εκτέλεση 91 αθώων συμπολιτών μας, είναι η Χούντα Τσιπρέσκου, που υπέγραψε την προδοτική Συμφωνία της Μικρής Πρέσπας, για την αναγνώριση από την Ελλάδα της ύπαρξης «μακεδονικού λαού». 

Ο Τσιπρέσκου, και η Cia έβαλαν την φωτιά και έκαψαν τον κόσμο για να ξεχαστεί η προδοτική συμφωνία της Μικρής Πρέσπας. Το αλάνθαστο λαϊκό αισθητήριο το είπε στο πανό της Τούμπας «Σκοτώσατε τον κόσμο στη Ραφήνα. Πουλήσατε τη Μακεδονία». Αυτό ακριβώς έγινε. 

Ο εμπρησμός της Πεντέλης έγινε από τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Cia ήταν απλός επικοινωνιακός αντιπερισπασμός. Και οι 91 είναι παράπλευρη απώλεια της Συμφωνίας της Μικρής Πρέσπας. Οι 91 αθώοι και τραγικοί νεκροί μας, ήσαν «παράπλευρες απώλειες» του NATO. 
Στη Γιουγκοσλαβία το 1999, οι «παράπλευρες απώλειες ήσαν 2500. Στο Μάτι, το 2018 ήσαν 91. Μετά την ανθρωποθυσία στο Μάτι , που έγινε κατόπιν «οργανωμένου σχεδίου», κανείς δεν μιλά πιά, για την Μακεδονία, και τα συλλαλητήρια ακυρώθηκαν παντού. Το σχέδιο είχε επιτυχία 100%. Και δεν νομίζω να υπάρξουν άλλα συλλαλητήρια. 

Ο Αλέκσυ Μεκεντόνσκυ-Τσιπρέσκου και το κλιμάκιο της Cia έκαψαν ζωντανούς 91 για να καλύψουν το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Άλλωστε οι επικεφαλής της Προστασίας του «απροστάτευτου πολίτη», και ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας και ο υπουργός Προ-Πο, είναι άνθρωποι προδότη που υπέγραψε τη συμφωνία της Μικρής Πρεσπας. ΝΑΤΟ-Cia-Προδοσία. 

Το επικοινωνιακό επιτελείο του Καρανίκα, προσπάθησε από την πρώτη στιγμή, να μεταθέσει το ζήτημα των ευθυνών, στο διαχρονικό πρόβλημα των αυθαιρέτων, στην καταπάτησης του αιγιαλού, στον ιδιοκτήτης του Οικοπέδου, που κάηκαν οι 26, επειδή είναι της Νέας Δημοκρατίας, στα «δεξιά συμφέροντα» με τα οποία θα συγκρουστεί η «αριστερά», και στην «ασύμμετρη απειλή», δηλαδή, «στον ρωσικό δάκτυλο», τον οποίο αναζητεί μαζί με την Cia, και τα Συριζοζώα και τα κομματόσκυλα στην ΕΡΤ προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι ο ήλιος ανατέλλει από τα δυτικά. Οι 91, δεν κάηκαν επειδή υπάρχουν αυθαίρετα, ούτε επειδή έπιασε φωτιά η Πεντέλη, ούτε επειδή φύσαγε πολύ. 

Τα αυθαίρετα στο Μάτι υπάρχουν 40 χρόνια, και η Πεντέλη έχει καεί από τους οικοπεδοφάγους πολλές φορές και πάντα με δυνατούς ανέμους. 

Το «Λύριο» το έζωνε η φωτιά οσα χρόνια είμαι δημοσιογράφος Αυτό που έγινε για πρώτη φορά, είναι ότι άφησαν τη φωτιά να περάσει την αντιπυρική ζώνη, της Λεωφόρου Μαραθώνος και να κατεβει προς τη Θάλασσα. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ στα 63 χρόνια που ζώ. Έγινε τώρα, γιατί οι άνθρωποι του πράκτορα της Cia έστειλαν τις πυροσβεστικές στον «αντιπερισπασμό», την Κινέτα. 

Τρία πυροσβεστικά οχήματα ήσαν μόνο διατεταγμένα εκεί που πέρασε η φωτιά. Υπήρξε σχέδιο και το υλοποίησαν οι πολιτικά υπεύθυνοι, που πρέπει να εξηγήσουν στον εισαγγελέα, γιατί η «φωτιά πέρασε», και γιατί έστειλαν αλλού και αλούθε τις δυνάμεις τους και δεν έδωσαν τη μάχη, για να μην περάσει η φωτιά τη Λεωφόρο Μαραθώνος. Ο Τσιπρέσκου και η Ροζ Προδοτική Χουντα, με την δολοφονία των 91, παραβίασαν το Σύνταγμα και πρέπει να διατάξει η εισαγγελέας την άμεση σύλληψη και φυλάκισή τους. 

Η δολοφονία των 91 συνιστά Πραξικόπημα Θυμίζω: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». « Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής τους». «Το δικαίωμα του ανθρώπου ως ατόμου στην ζωή» τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους. «Η ιδιοκτησία τελεί υπό την προστασία του Κράτους». Αυτά, τα παραβίασαν οι σημερινοί πραξικοπηματίες, που ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη. Πρώτα έπνιξαν 24 τον περασμένο Νοέμβριο, και αφού δεν τους συνέλαβαν , συνέχισαν, και τώρα έκαψαν 91 , που έκαναν αμέριμνοι το μπάνιο τους, γιατί ο Τσιπρέσκου είχε εγγυηθεί τη ζωή τους. 

ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΠΛΟΙΟ ΟΥΚ ΕΣΤΙΝ ΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟ ΤΣΙΠΡΕΣΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΡΟΖ ΝΑΤΟΙΚΗ ΧΟΥΝΤΑ. ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΟΥΝ. ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΝΕΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ,ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΑΘΩΩΝ ΚΥΛΑΕΙ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΖΗΤΑΕΙ! 
Την οργή των νεκρών να φοβάστε, σύντροφοι !