11 Νοεμβρίου 1940, η 15η ημέρα του Πολέμου. Άρχισε η αντεπίθεση του Κατσιμήτρου

Οι Δευτεριάτικες εφημερίδες των Αθηνών, δημοσίευαν το ψευδές ανακοινωθέν του Παπάγου που εκδόθηκε το βράδυ της Κυριακής, με το οποίο ισχυριζόταν ότι η αντεπίθεση του Βραχνού στην Πίνδο ήταν δικό του σχέδιο και έγραφαν τις πληροφορίες από το Γενικό Επιτελείο, με τίτλους όπως: «Μεγάλαι επιτυχίαι των ελληνικών όπλων. 

«Κατόπιν θυελλώδους ελληνικής αντεπιθέσεως η 3η Μεραρχία των Αλπινιστών, ενισχυμένη δι' ιππικού, Βερσαλιέρων και φασιστικής Εθνοφρουράς, εξεμηδενίσθη. Εις την άτακτον φυγήν της παρέσυρε και τας σταλείσας εξ Αυλώνος ενισχύσεις. Πολυπληθείς αιχμάλωτοι». 

 Η απόλυτα ψευδής παράγραφος του Ανακοινωθέντος του Παπάγου που κάλυπτε την δική του ανεπάρκεια ανάφερε: « Εν τω μεταξύ, ήρχισαν ταχύτατα να συρρέουν εις το πεδίον της μάχης δια κοπιωδεστάτων πορειών άλλαι δυνάμεις ημών εξ όλων των όπλων, εκ των προτέρων προοριζόμεναι, δια τον τομέα τούτον, ως και έτεραι τοιαύται εγκαίρως προς την κατεύθυνσιν ταύτην προσανατολισθείσαι. Ανελήφθη ούτως έκ μέρους μας σφοδρά αντεπίθεσις». Καμιά μονάδα δεν είχε «εκ των προτέρων» ταχθεί στην Πίνδο και καμία μονάδα δεν προσανατολίστηκε «εγκαίρως». Και καμία εντολή αντεπίθεσης δεν δόθηκε από τον Παπάγο. 

 Σε όλο το μέτωπο υπήρξε δράση του πυροβολικού και δράση περιπόλων. Οι Γενναίοι του Κατσιμήτρου , ( 8η Μεραρχία), δια θυελλώδους επιθέσεως έδιωξε τους Ιταλούς από την Μονή Σωσσίνου και ανακατέλαβε τον Ιερό Λόφο και την Πογδόριανη. Σε μάχη στο Ελεύθερο Κόνιτσας σκοτώθηκε ο στρατιώτης Σίψας Ευάγγελος του Αθανασίου, του 4ου ΣΠ. 

 Η Ιταλική αεροπορία βομβάρδισε την Κέρκυρα, το Κιλκίς και τα Ιωάννινα. Κατά τη διάρκεια αποστολής αναγνώρισης στον τομέα της 8ης Μεραρχίας, η ελληνική αεροπορία απώλεσε ένα Blenheim της 32ης Μοίρας Βομβαρδισμού που κατέπεσε νοτιοανατολικά της Κλεισούρας. Απωλέστηκε το πλήρωμα. Ο Σμηναγός ΦΩΤΙΟΣ ΜΑΡΑΒΕΛΙΑΣ, ο Σμηναγός ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΨΑΜΠΕΛΗΣ και ο Ανθυποσμηναγός ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΙΒΡΟΠΟΥΛΟΣ. 

 Στην Αθήνα , ο Μεταξάς εκφώνησε λόγο προς τους Καθηγητάς των Ανωτάτων Σχολών δια την πνευματικήν επιστράτευσιν, ενώ το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων εξέδωσε λεπτομερείς για τις αποκρύψεις αρχαίων εκθεμάτων των μουσείων, και σχηματίστηκαν Επιτροπές Απόκρυψης και Ασφάλισης των θησαυρών των μουσείων της χώρας στις οποίες προήδρευαν κατά κανόνα Αρεοπαγίτες και δικαστικοί. 

 Τη νύχτα, το Βρετανικό Βασιλικό Ναυτικό και η RAF κατάφεραν ισχυρά πλήγματα στον ιταλικό στόλο μέσα στη βάση του Τάραντα και στο στενό του Οτραντο. Βυθίστηκαν τρία ιταλικά θωρηκτά . Οι Άγγλοι έχασαν μόνο 2 από τα 21 αεροσκάφη που πήραν μέρος στην επιδρομή. 

 Η ελληνική πρεσβεία στη Σόφια ενημερωσε το Κέντρο ότι ο Αρχηγός του Βουλγαρικού Επιτελείου Στράτου κάλεσε τον Έλληνα στρατιωτικό ακόλουθο αντισμήναρχο Οικονόμου και οτυ είπε ότι, «ομιλών ως στρατιώτης προς στρατιώτη, δύναται διαβεβαιώσει αυτόν, οτι η Βουλγαρία δεν θα κινηθεί κατά της Ελλάδος κατά την περούσα κρίσιν», και του ζήτησε να ενημερώσει τον Παπάγο. Ο Άγγλος στρατιωτικός ακόλουθος ενημέρωσε την ελληνική πρεσβεία ότι οι Βούλγαροι απέσυραν την 2α Μεραρχία εκ τουρκικών συνόρων και την μετέφεραν στο Κίρτζαλη. Άγγλοι και Γάλλοι ενημέρωσαν τον Πιπινέλη ότι ο Πρεσβευτής Ιταλίας, σε συνάντησή του μετά του βουλγάρου Υπουργού Εξωτερικών, το Σάββατο 9 Νοεμβρίου του τόνισε ότι «ήλθε η στιγμή η Βουλγαρία να επιτύχει τις βλέψεις της διά παρεμβάσεως εις τον πόλεμον».

 Ο Βούλγαρος Υπουργός Εξωτερικών, κατ' αύτήν επικαλέστηκε διαφόρους λόγους που «δεν επέτρεπαν στην Βουλγαρία να μεταβάλει στάση.».

1 Νοεμβρίου 1215 . Η Δ’ Σύνοδος του Λατερανού υιοθέτησε το δόγμα της μετουσίωσης, σύμφωνα με το οποίο κατά τη Θεία Ευχαριστία ο άρτος και ο οίνος μετατρέπονται σε σώμα και αίμα του Χριστού. Η Σύνοδος του Λατερανού υιοθέτησε και άλλους ιερούς κανόνες που έγιναν Νόμοι στην Νυρεμβέργη

Οι «Νόμοι της Νυρεμβέργης» δεν ήταν μια «εθνικοσοσιαλιστική ανακάλυψη» και δεν τους σκέφτηκε ο «παράφρων» Χίτλερ και δεν αποφασίστηκαν στις 15 Σεπτεμβρίου 1935, στο 7ο Συνέδριο της Ελευθερίας του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος των Γερμανών Εργατών.

<: 13px="" font-size:="" sans-serif="" verdana="">Η απαγόρευση ανάθεσης δημόσιων αξιωμάτων σε εβραίους, η απαγόρευση των σεξουαλικών σχέσεων με Εβραίους, και η υποχρεωτική ενδυματολογική διάκριση των Εβραίων από τους Χριστιανούς, ήταν «Κανόνες» της καθολικής εκκλησίας από το 1215.
Είχαν δηλαδή 720 χρόνια παρελθόν. 

Ο Πάπας της κατάληψης της Κωνσταντινούπολης, ο Ιννοκέντιος Γ΄ το 1213 συνεκάλεσε μια «Οικουμενική Σύνοδο», , η οποία άρχισε τις εργασίες της στο Λατερανό στις 11 Νοεμβρίου 1215. 

Στο «Γενικό Συμβούλιο του Λατερανού» που ήταν η σημαντικότερη από όλες τις μεσαιωνικές Συνόδους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, παραβρέθηκαν 71 πατριάρχες και μητροπολίτες, συμπεριλαμβανομένων των Λατίνων Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως και Ιεροσολύμων, 412 Επίσκοποι και 900 ηγούμενοι . Οι Πατριάρχες Αντιοχείας και Αλεξανδρείας έστειλαν αντιπροσώπους. Παραβρέθηκαν επίσης αντιπρόσωποι του Απεσταλμένοι αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β ', του Λατίνου αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, των βασιλέων της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Αραγονίας, της Ουγγαρίας, της Κύπρου και της Ιερουσαλήμ. Ο Πάπας παρουσίασε στο Συμβούλιο εβδομήντα Κανόνες, για τα πιο σημαντικά σημεία της δογματικής και ηθικής θεολογίας. 

Από τους Κανόνες αυτούς, ο 67ος αφορούσε στην καταπολέμηση της τοκογλυφίας των Εβραίων, και στην προστασία των εσόδων της εκκλησίας από τη δεκάτη με την καθιέρωση της «Συνυπευθυνότητας» του τοκογλύφου, για τα έσοδα της «Τράπεζας του Αγίου Πνεύματος».

Ο 68ος επέβαλε την ενδυματολογική διάκριση των Εβραίων από τους Χριστιανούς, ο 69ος απαγόρευε την ανάθεση δημοσίων αξιωμάτων σε Εβραίους και ο 70ος απαγόρευε στους βαπτισμένους Εβραίους να τηρούν τα έθιμα της προηγούμενης θρησκείας τους, και συνιστούσε «σωτήρια αναγκαστικά μέτρα». 

Ο 67ος ΚΑΝΟΝΑΣ του Λατερανού, αναφέρει ρητά τη «σκληρή καταπίεση» που υφίσταντο οι Χριστιανοί από τους τοκογλύφους Εβραίους, εισήγαγε τη λογική του εμπάργκο κατά των Εβραίων, αλλά μόνο ως «τιμωρία», και καλούσε τους Άρχοντες να προστατεύουν τους Χριστιανούς από τις «υπερβολές» των Εβραίων. Ο 67ος ΚΑΝΟΝΑΣ του Λατερανού εισήγε επίσης την «Συνυπευθυνότητα» του τοκογλύφου για τα έσοδα της «Τράπεζας του Αγίου Πνεύματος». Οι Εβραίοι διέτασσε «πρέπει να υποχρεώνονται να παρέχουν αποζημίωση στις εκκλησίες, για τη δεκάτη και τις προσφορές που αναλογούσαν στις περιουσίες των Χριστιανών πριν αυτές πέσουν στα χέρια των Εβραίων». Την «Συνυπευθυνότητα» για τους αγρότες την επέβαλε αιώνες μετά η ΕΕ.

  Ο 67ος ΚΑΝΟΝΑΣ του Λατερανού του 1215 ανέφερε: 

 «Όσο περισσότερο οι Χριστιανοί απέχουν από την πρακτική της τοκογλυφίας, τόσο περισσότερο καταπιέζονται σε αυτό το θέμα από την προδοσία των Εβραίων, έτσι ώστε σε σύντομο χρονικό διάστημα να εξαντλούνται οι πόροι των χριστιανών. Επιθυμώντας, ως εκ τούτου, να προστατεύσουμε τους χριστιανούς από τη σκληρή καταπίεση των Εβραίων, επιτάσσουμε με το εν λόγω διάταγμα ότι εάν στο μέλλον κάτω από οποιοδήποτε πρόσχημα οι Εβραίοι αποσπάσουν από τους Χριστιανούς καταπιεστικούς και υπέρμετρους τόκους , οι Χριστιανοί πρέπει να διακόψουν τη συνεργασία μαζί τους μέχρι να τους δοθεί η κατάλληλη ικανοποίηση για τις υπερβολές τους. Οι Χριστιανοί επίσης, εάν τούτο καταστεί απαραίτητο, θα υποχρεώνονται να απέχουν από κάθε εμπορική επαφή μαζί τους και εάν δεν συμμορφωθούν θα αφορίζονται . Δίνουμε εντολή στους άρχοντες να μην στρέφονται κατά των Χριστιανών σε ότι έχει σχέση με αυτά τα ζητήματα, αλλά να προσπαθούν να εμποδίσουν τους Εβραίους από το να αποκομίζουν υπερβολικό τόκο . Τέλος, δίνουμε εντολή να προστατεύονται οι εκκλησίες από την απώλεια των εσόδων τους και οι Εβραίοι θα πρέπει να καταβάλουν σε αυτές τη δεκάτη και τις άλλες προσφορές που οι Χριστιανοί συνήθως κατέβαλαν για τα για τα σπίτια τους και την άλλη περιουσία τους πριν περιέλθουν στα χέρια των Εβραίων. Εφόσον οι Εβραίοι δεν συμμορφωθούν θα τους επιβάλλεται η ποινή της διακοπής κάθε εμπορικής επαφής μαζί τους». 

Ο 68ος ΚΑΝΟΝΑΣ του Λατερανού επέβαλε το σημάδεμα των εβραίων, απαγόρευε τις σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ χριστιανών και Εβραίων, και επέβαλε την τιμωρία των Εβραίων για την πρόκληση των θρησκευτικών αισθημάτων Χριστιανών:

«Σε ορισμένες επαρχίες οι Εβραίοι και οι Σαρακηνοί ξεχωρίζουν από τους Χριστιανούς από τον τρόπο που ντύνονται, αλλά σε ορισμένες άλλες ντύνονται το ίδιο ώστε να μην μπορούν να διακριθούν και αυτό προκαλεί μεγάλη σύγχυση. Έτσι συμβαίνει μερικές φορές από λάθος, οι Χριστιανοί να έχουν σχέσεις με τις γυναίκες των Εβραίων ή των Σαρακηνών, και οι Εβραίοι και οι Σαρακηνοί με Χριστιανές. Για να μην υπάρχει λοιπόν στο μέλλον , το πρόσχημα του λάθους ως δικαιολογία του παραπτώματος αυτής της απαγορευμένης συνουσίας, αποφασίζουμε οι εν λόγω Εβραίοι και Σαρακηνούς και των δύο φύλων σε κάθε Χριστιανική επαρχία και ανά πάσα στιγμή θα πρέπει να ξεχωρίζουν στα μάτια του κόσμου από τους άλλους ανθρώπους μέσα από τον τύπο του της φορεσιάς τους φόρεμα τους, όπως προβλέπεται άλλωστε από το νόμο του Μωυσέως . Επιπλέον, κατά τη διάρκεια των τριών τελευταίων ημερών πριν από το Πάσχα και κυρίως τη Μεγάλη Παρασκευή, αυτοί δεν πρέπει να εμφανίζονται δημόσια για το λόγο ότι μερικοί απ 'αυτούς ντύνονται στα κόκκινα ως προσβολή προς τον Λυτρωτή και για να κοροϊδεύουν τους Χριστιανούς οι οποίοι τηρούν τη μνήμη του Θείου Πάθους φορώντας μαύρα ως σημείο πένθους. Αποφασίζουμε ότι τέτοιες αναιδείς συμπεριφορές πρέπει να ελεγχθούν από τους κοσμικούς άρχοντες, και να τους επιβάλλεται η κατάλληλη τιμωρία».
.

Για το θέμα της διάκρισης των Εβραίων,  το 1227 η Σύνοδος της Ναρμπόν αποφάσισε ότι «οι Εβραίοι για να ξεχωρίζουν από τους άλλους, θα πρέπει να φέρουν στο κέντρο του στήθους (των ενδυμάτων τους) ένα σήμα, και τους απαγόρευε , να εργάζονται δημοσίως τις Κυριακές

Στις 10 Νοεμβρίου 1940 , την 14η ημέρα του Πολέμου ο Διαγγελέας Παπάγος εξέδωσε ένα μακροσκελές και ψευδέστατο ανακοινωθέν που κάλυπτε τα λάθη του και διόρθωνε τις εντολές του και αποσιωπούσε παντελώς τη νίκη του Κατσιμήτρου και τις μάχες στην Γκραμπάλα.

Η 10η Νοεμβρίου ήταν η 14η ημέρα του Πολέμου. Στις Αθηναϊκές εφημερίδες δημοσιεύτηκε η διαμαρτυρία των ελλήνων διανοουμένων που την υπέγραφαν οι ακόλουθοι: Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος ΒέηςΚ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογίαννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης. Το κείμενο έλεγε: «Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της. Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών  παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός. Σ' αυτό τον άνισο σκληρότατο αλλά πεισματώδη αγώνα, που κάνει τον λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζη κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίη, να σκοτώνη, να ακρωτηριάζη, να διαμελίζη τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες και άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεσι: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των Υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Έλληνες διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν' απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του Κόσμου για να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξη τα δυναστευόμενα Έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος».

Στις 10 Νοεμβρίου δημοσιεύτηκε στα «Αθηναϊκά Νέα», η γελοιογραφία του Φωκίωνα Δημητριάδη , όπου οι τρεις (παρ)ηττημένοι στρατηγοί Πράσκα, Μπαντόλιο και Ντε Βέκκι, προεξοφλούσαν την ήττα του «καινούργιου»… Ουμπάλντο Σοντού.

Στο μέτωπο του Καλπακίου, το Ιταλικό πυροβολικό προσπαθούσε να καλύψει την σύμπτυξη των ιταλικών μονάδων. Το εσπέρας της 10ης Νοεμβρίου, τα υπολείμματα της Μεραρχίας Τζούλια συγκεντρώθηκαν στην Κόνιτσα. Την νύκτα της 10ης Νοεμβρίου η 8η Μεραρχία διέταξε την διενέργεια επιθετικών αναγνωρίσεων με σκοπό την αποκατάσταση του εδάφους που είχε χαθεί.

Στις 10 Νοεμβρίου, ο Παπάγος εξέδωσε ένα μακροσκελές και ψευδέστατο ανακοινωθέν που κάλυπτε τα λάθη του και διόρθωνε τις εντολές του και αποσιωπούσε παντελώς τη νίκη του Κατσιμήτρου και τις μάχες στην Γκραμπάλα. Το ανακοινωθέν του Ελληνικού Στρατηγείου, ανέφερε.

 «Μεταξύ 28ης Οκτωβρίου και 10ης Νοεμβρίου εις τας ορεινάς και δασώδεις περιοχάς του Σμόλικα και του Γράμμου επί της Βορείου Πίνδου, έλαβον χώραν επιχειρήσεις σοβαράς εκτάσεως, καταλήξασαι εις πλήρη ήτταν και αποσύνθεσιν της μεραρχίας αλπινιστών, μιας των επιλέκτων μεραρχιών του εχθρού, ενισχυμένης δι' ιππικού, Βερσαλλιέρων και σχηματισμών της φασιστικής εθνοφρουράς. Η 3η Μεραρχία Αλπινιστών, από καιρού επιστρατευμένη και εμπειροπόλεμος, ευρίσκετο από έτους εις Αλβανίαν και ήτο πλήρως κατατοπισμένη με τας εδαφικάς συνθήκας του θεάτρου τούτου. Διά της μεγάλης ταύτης μονάδος του ο εχθρός επεδίωξε να επιφέρη ταχύ και αποφασιστικόν πλήγμα κατά των εν Ηπείρω δυνάμεών μας. Επεζήτησε τουτέστι, συγκρατών αυτάς κατά μέτωπον δι' ετέρων ισχυρών δυνάμεων, ιδία πυροβολικού και αρμάτων, ν' αποκόψη τας συγκοινωνίας των. 

Η 3η μεραρχία Αλπινιστών, ενεργούσα από της πρώτης στιγμής δι' όλων αυτής των δυνάμεων, επεχείρησε να διασχίση τας προαναφερθείσας ορεινάς περιοχάς και να αχθή ταχύτατα εις Μέτσοβον, επί της μεγάλης οδού ήτις συνδέει την ' Ηπειρον με την Θεσσαλίαν. Α

ρχικώς η εχθρική αυτή δύναμις συνήντησεν ελαφράς προκαλυπτικάς δυνάμεις ημών, αίτινες πιεσθείσαι ισχυρώς συνεπτύχθησαν επιβραδύνουσαι των εχθρόν. Εν τω μεταξύ ήρχισαν ταχύτατα να συρρέουν εις το πεδίον της μάχης, διά κοπιωδεστάτων πορειών, άλλαι δυνάμεις ημών εξ όλων των όπλων, εκ των προτέρων προοριζόμεναι διά τον τομέα τούτον, ως και έτεραι τοιαύται εγκαίρως προς την κατεύθυνσιν ταύτην προσανατολισθείσαι. Ανελήφθη ούτω εκ μέρους μας σφοδρά αντεπίθεσις, ήτις διεξήχθίη μετά πείσματος υπό σκληράς εδαφικάς και καιρικός συνθήκας και δυσχερεστάτας τοιαύτας ανεφοδιασμού και αναχορηγίας. Μετά σκληρόν αγώνα αι εχθρικαί δυνάμεις ανετράπησαν κα σπεύδουσαι να διαφύγουν την πλήρη κύκλωσιν, υπεχώρησαν εν διαλύσει, καταδιωκόμεναι κατά πόδας.

 Παρέσυρον εις φυγήν και τας αποσταλείσας προς ενίσχυσίν των εχθρικάς δυνάμεις, αίτινες άρτι αποβιβασθείσαι εις Αυλώνα, μετεφέρθησαν εσπευσμένως δι' αυτοκινήτων προς ενίσχυσίν των υποχωρουσών. Αι απώλειαι του εχθρού εις νεκρούς και τραυματίας υπήρξαν βαρείαι. Πολυπληθείς αιχμάλωτοι και παντοειδές υλικόν μη καταμετρηθέν εισέτι έπεσαν εις χείρας μας. Ο εχθρός προέβη εις λεηλασίας των χωρίων εις τα οποία είχεν εισέλθει τινά των οποίων παρουσιάζουν θέαμα αληθούς καταστροφής».

Η SoE δολοφόνησε τον Μεταξά γιατί δεν συμφωνούσε να γίνει βάση των επιχειρήσεων της ΡΑΦ κατά της Ιταλίας και της Γερμανίας.

Στις 10 Νοεμβρίου 1940, ο πράκτορας Γεώργιος Γκλύξμπουργκ , ενημέρωνε τον βασιλιά της Αγγλίας για τη συμφωνία του να γίνει η Ελλάδα βάση των επιχειρήσεων της ΡΑΦ κατά της Ιταλίας και της Γερμανίας. 

Αυτό ακριβώς δηλαδή που δεν συμφωνούσε ο Μεταξάς, και το οποίο ψευδώς ο Γεώργιος τον εμφάνιζε να συμφωνεί. 

Ο Τενεκές σε συνεργασία με τον Παλέρετ τόνιζε:  «Εάν η Βασιλική Αεροπορία μπορούσε να εγκατασταθεί πρώτα στην Ελλάδα, όχι μόνο η Γιουγκοσλαβία και ίσως η Βουλγαρία θα ήταν έτοιμες να αντισταθούν στη γερμανική απειλή, αλλά η Βασιλική Αεροπορία θα ήταν σε θέση να παρενοχλήσει οποιαδήποτε γερμανική πρόοδο σε μια εποχή του έτους, όταν οι μεγάλες κινήσεις στρατευμάτων είναι ήδη δύσκολες και θα γίνουν όλο και περισσότερο. Αυτό θα μπορούσε, επίσης, να επηρεάσει την κατάσταση στη Ρουμανία».  Αυτή ήταν η πολιτική του Λονδίνου για το «βαλκανικό μέτωπο», στην οποία αντιδρούσε ο Μεταξάς, που δεν ήθελε να εμπλέξει την Ελλάδα σε πόλεμο με την Γερμανία. Και ειδικά  για αυτό ο τενεκές έλεγε  ψευδώς ότι  "αυτό το τηλεγράφημα  έχει την πλήρη έγκριση του Πρωθυπουργού μου".

Ενδιαφέρον έχει και το ότι ο τενεκές δεν ζητούσε την υποστήριξη του Λονδίνου στο αιτημα του Μεταξά για αγορά όπλων από τις Ηνωμένες Πολιτείες . Ιδού η αποκαλυπτική επιστολή από το αρχείο του Υπουργείου εξωτερικών στο οποίο παραχωρήθηκε  αντίγραφο από το Λονδίνο.

 Ο Γεώργιος Β προς τον Γεώργιο ΣΤ 

«A fortnight has now gone by since Italy attacked my country and I am thankful to say that our mobilization has been almost completed without Italian forces having made any serious inroad. I know that my country owes this in no small degree to support generously given by Royal Navy and Royal Air Force. 

2. Now that this phase of war passing is I feel more confident that my forces will be able to hold any Italian attacks provided that British naval and air forces can successfully interrupt passage of reinforcements to Albania. 
If this can be done you will have a secure base from which to carry the war against the heart of Italy. As your friend and ally I earnestly pray that opportunity for this offensive will not be lost. Greek forces cannot take this offensive action alone and what is wanted is a large air striking action. 

3. Such action would have advantages not only for Greece but for whole Allied cause. First, reports from the captured Italian prisoners and from my Minister in Rome, who has just returned, show that Italian morale is very v low and that determined bombing attacks on a large scale of East coast of Italy combined with a check in Albania, might have overwhelming effect. 
Secondly, any offensive action against Italy and Albania would immediately relieve situation in areas vital to British Empire near Suez Canal. Thirdly, I may hope that Prince Paul and perhaps King Boris would wish to resist any German threats to their neutrality provided there was some hope of their having some solid backing. 
If Royal Air Force could establish themselves in Greece first, not only would Yugoslavia and perhaps Bulgaria be ready to resist German threat, but Royal Air Force would be able to harass any German advance at a time of year when large scale troop movements are already difficult and will become increasingly so. This might, also influence the situation in Roumania. 

4. To get these advantages to Allied cause it is imperative that action should be taken at once. I fully realise preoccupations of British forces in Egypt, who are defending an area ultimately as vital to Greece as to British Empire, and I most deeply appreciate support already given at sacrifice to British strength in that area.  But I am afraid that preoccupations with Egypt loom so large that opportunities of action from Greece are not so clearly seen. 
As an ally may I ask that this telegram which has full approval of my Prime Minister, who was a staff officer, shall be shown to Mr. Winston Churchill, whose clear vision in these things is respected in all allied countries. 

5. My heartfelt wishes to Elizabeth and yourself.»

Στα Ελληνικά

«Έχει περάσει ένα δεκαπενθήμερο από τότε που η Ιταλία επιτέθηκε στη χώρα μου και είμαι ευγνώμων να σας  λέγω ότι η επιστράτευσή  μας έχει σχεδόν ολοκληρωθεί χωρίς οι ιταλικές δυνάμεις να έχουν κάνει σοβαρή πρόοδο. Γνωρίζω ότι η χώρα μου οφείλει αυτό σε μεγάλο βαθμό στην γενναιόδωρη υποστήριξη από το Βασιλικό Ναυτικό και τη Βασιλική Αεροπορία.

 

2. Τώρα που αυτή η φάση του πολέμου πέρασε είναι αισθάνομαι πιο βέβαιος ότι οι δυνάμεις μου θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν  οποιεσδήποτε ιταλικές επιθέσεις υπό την προϋπόθεση ότι οι βρετανικές ναυτικές και αεροπορικές δυνάμεις μπορούν να διακόψουν επιτυχώς τη διέλευση των ενισχύσεων στην Αλβανία.

Αν αυτό μπορεί να γίνει, θα έχετε μια ασφαλή βάση από την οποία θα μεταφέρετε τον πόλεμο εναντίον της καρδιάς της Ιταλίας. Ως φίλος και σύμμαχός σας προσεύχομαι ειλικρινά ότι η ευκαιρία για αυτή την επίθεση δεν θα χαθεί. Οι ελληνικές δυνάμεις δεν μπορούν να αναλάβουν μόνη τους αυτή την επιθετική δράση και αυτό που χρειάζεται είναι μια μεγάλη αεροπορική δύναμη .

 

3. Μια τέτοια ενέργεια θα είχε πλεονεκτήματα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρο τον συμμαχικό σκοπό. Πρώτον, οι αναφορές των αιχμαλωτισμένων Ιταλών κρατουμένων και του πρεσβευτή μου στη Ρώμη, ο οποίος μόλις επέστρεψε, δείχνουν ότι το ιταλικό ηθικό είναι πολύ χαμηλό και ότι οι αποφασιστικές βομβιστικές επιθέσεις σε μεγάλη κλίμακα στην Ανατολική Ακτή της Ιταλίας σε συνδυασμό με  έλεγχο στην Αλβανία, θα μπορούσαν να έχουν συντριπτικά αποτελέσματα.

Δεύτερον, οποιαδήποτε επιθετική ενέργεια κατά της Ιταλίας και της Αλβανίας θα αποσυμφορούσε αμέσως την κατάσταση σε περιοχές ζωτικής σημασίας για τη Βρετανική Αυτοκρατορία κοντά στη Διώρυγα του Σουέζ. Τρίτον, μπορώ να ελπίζω ότι ο πρίγκιπας Παύλος και ίσως ο βασιλιάς Μπόρις θα ήθελαν να αντισταθούν σε οποιεσδήποτε γερμανικές απειλές για την ουδετερότητα τους, υπό την προϋπόθεση ότι υπήρχε κάποια ελπίδα να έχουν κάποια σταθερή υποστήριξή τους.

Εάν η Βασιλική Αεροπορία μπορούσε να εγκατασταθεί πρώτα στην Ελλάδα, όχι μόνο η Γιουγκοσλαβία και ίσως η Βουλγαρία θα ήταν έτοιμες να αντισταθούν στη γερμανική απειλή, αλλά η Βασιλική Αεροπορία θα ήταν σε θέση να παρενοχλήσει οποιαδήποτε γερμανική πρόοδο σε μια εποχή του έτους, όταν οι μεγάλες κινήσεις στρατευμάτων είναι ήδη δύσκολες και θα γίνουν όλο και περισσότερο. Αυτό θα μπορούσε, επίσης, να επηρεάσει την κατάσταση στη Ρουμανία.

 

4. Για να πάρετε αυτά τα πλεονεκτήματα για το συμμαχικό σκοπό  είναι επιτακτική ανάγκη ότι η δράση θα πρέπει να αναληφθεί αμέσως. Αντιλαμβάνομαι πλήρως τις ανησυχίες των βρετανικών δυνάμεων στην Αίγυπτο, οι οποίοι υπερασπίζονται μια περιοχή που τελικά είναι ζωτικής σημασίας για την Ελλάδα όσο και για τη Βρετανική Αυτοκρατορία, και εκτιμώ πολύ τη στήριξη που έχει ήδη δοθεί στη θυσία της βρετανικής δύναμης σε αυτόν τον τομέα.  Φοβούμαι όμως ότι οι ανησυχίες για την Αίγυπτο είναι τόσο μεγάλες που οι ευκαιρίες δράσης από την Ελλάδα δεν φαίνονται τόσο καθαρά.

Ως σύμμαχος, θα ήθελα να ζητήσω αυτό το τηλεγράφημα που έχει την πλήρη έγκριση του Πρωθυπουργού μου, ο οποίος ήταν αξιωματικός του επιτελείου, να παρουσιαστεί στον κ. Ουίνστον Τσόρτσιλ, του οποίου το σαφές όραμα σε αυτά τα πράγματα είναι σεβαστό σε όλες τις συμμαχικές χώρες.

5. Οι εγκάρδιες ευχές μου στην Ελισάβετ και σε Εσάς».

Τα μνημόνια και ο Αττίλας. Σήμερα γιορτάζουν: Αττίλας ΙΙ, Αττίλας ΙΙΙ , και Μνημόνιο Ι, Μνημόνιο ΙΙ, και Μνημόνιο ΙΙΙ η Φαυλοκρατία- η Εβραιοκρατία η Μασονοκρατία κσι η Αμερικανοκρατία Η μεταπολιτευτική Προδοσία.

Σήμερα δεν εορτάζουμε την «αποκατάσταση» της Δημοκρατίας. Όσοι εορτάζουν, τιμούν την άφιξη του Κουφού και την ορκωμοσία του ενώπιον της ΝΑΤΟικής Χούντας! Τα ξημερώματα της 24 Ιουλίου έγινε η αλλαγή νατοϊκής βάρδιας του «Πυθαγόρα». 
Άλλαξε ο Μανωλιός. Έβγαλε την αρβύλα και έβαλε ημίψηλο. Φύγε εσύ και έλα εσύ να τελειώσεις τη «δουλειά» με την Κύπρο. 
 Ο Γκιζίκης, ο υπ’ αριθ. 8 «Πυθαγόρας» , η Εβραιοκρατία και Αμερικανοκρατία, δεν άλλαξαν. 
Η εξάρτηση συνεχίστηκε. Και η δούλα ψωροελίτ συνέχισε να εισπράττει προμήθειες. 
Μέσα από τις στάχτες της εσχάτης προδοσίας στην Κύπρο ξεπετάχτηκαν η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ του Μέρτεν-Καραμανλή, το ΠΑΣΟΚ του Μίστερ «δεν διεκδικώ τίποτα» Ανδρέα, και οι διαχρονικοί προδότες της Αριστεράς, που αμνηστεύτηκαν για μια ακόμα φορά για τα εγκλήματα τους.
 Στο πλαίσιο της «συμμαχικής συνωμοτικής δραστηριότητας», οι Τούρκοι από τις 20 Ιουλίου 1974 μέχρι τις 24 Ιουλίου κατάφεραν να στείλουν στην Κύπρο μαζί με τους αλεξιπτωτιστές περίπου 6.000 στρατιώτες. 
 Στο διάστημα αυτό πολιτικά υπεύθυνοι στην Αθήνα ήσαν οι συνεργάτες της «Kissinger and associates», Δ. Ιωαννίδης , Φ. Γκιζίκης , Γρηγόριος Μπονάνος Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων , ο Αντιστράτηγος Γαλατσάνος, Αρχηγός ΓΕΣ, 
ο Αντιναύαρχος Πέτρος Αραπάκης αρχηγός ΓΕΝ, ο ,αντιπτέραρχος Αλέξανδρος Παπανικολάου αρχηγός ΓΕΑ,
 ο Νικ. Κεχριμπάρης διοικητής της 28ης Τακτικής Αεροπορικής Δυνάμεως ,ο αντιστράτηγος Ιωάννης Ντάβος διοικητής Γ΄ΣΣ. Και άλλοι γαλονάτοι.

 Με την Εθνική Κυβέρνηση, από τις 24 Ιουλίου μέχρι τις 14 Αυγούστου που ξεκίνησε ο ΑΤΤΙΛΑΣ 2 , οι Τούρκοι μετέφεραν και αποβίβασαν στην Κύπρο 20.000 άνδρες και 100 άρματα. Σε αυτό το διάστημα πολιτικά υπεύθυνοι στην Αθήνα ήσαν συνεργάτες της «Kissinger and associates», Κ.Καραμανλής, Ε.Αβέρωφ, Γ.Μαύρος , Φ. Γκιζίκης, Γρηγόριος Μπονάνος ,Πέτρος Αραπάκης, Αλέξανδρος Παπανικολάου, Ιωάννης Ντάβος. 

 Η Αθήνα, προτάσσοντας το συμμαχικό συμφέρον εφάρμοσε αυστηρά την εκεχειρία και δεν έστειλε ούτε μισό φαντάρο στην Κύπρο, ενώ τα ελληνικά υποβρύχια παρακολουθούσαν τις τουρκικές «παντόφλες», να μεταφέρουν στρατό και εφόδια. 
 Η τρίτη ελληνική δημοκρατία ξεκίνησε τον κύκλο της, τον Ιούλιο του 1974 με την εσχάτη προδοσία της Κύπρου και έκλεισε τον κύκλο της με τη εσχάτη προδοσία της συνθηκολόγησης με την Διεθνή Χούντα των Επενδυτών και του ΔΝΤ. 
 Ο συμμαχικός « επενδυτικός Αττίλας», και Παγκόσμια Διακυβέρνηση των περιούσιων Τραπεζιτών, μετά την Κύπρο μας επιτέθηκε μέσω των μνημονίων με σκοπό την πλήρη υποδούλωση και τον εξανδραποδισμό μας που ολοκληρώνεται με τον λαθροεποικισμό. 

 Μεταπολίτευσις: Ήγουν , Φαυλοκρατία- Κλεπτοκρατία-Εβραιοκρατία-Μασονοκρατία -Αμερικανοκρατία 

 Σπυρίδων Αλεξάνδρου Χατζάρας

Η Ολιγαρχική Αθέατη Διακυβέρνηση επενδύει σε νέες «αξίες», όπως, «ο σεβασμός», «η ευγένεια», «η υπευθυνότητα» και «η αμεροληψία»

Ο ηθοποιός του Χόλυγουντ Μάθιου Ντέιβιντ ΜακΚόναχι, όπως και οι άλλοι «Σελέμπριτίζ», είναι εκπρόσωπος Τύπου της Αθέατης Ολιγαρχίας, και μας είπε ότι «ο αόρατος εχθρός δεν έχει πρόσωπο, φύλο, εθνικότητα και δεν ανήκει σε καμία θρησκεία ή πολιτική παράταξη». Ακριβώς το ίδιο πρότεινε και ο πράκτωρ του αλαφουζόλ. Ενότητα των Φιλελέ κοσμοπολιτών με τους Αριστερούς Εθνοπροδότες. 
Τα θύματα, είναι γονέας Α και γονέας β δεν έχουν, δεν έχουν εθνικότητα, ανήκουν στον Αγνωστικισμό και την Παν-Θρησκεία και είναι υπερκομματκοί ή απολιτίκ. 
Ο ηθοποιός του Χόλυγουντ Μάθιου Ντέιβιντ ΜακΚόναχι είπε να κάνουμε την κρίση ευκαιρία και να ενωθούμε. Εμείς και οι λαθραίοι .
Μας παροτρύνει να κάνουμε την κρίση με τον ιό ευκαιρία για να έρθουμε πιο κοντά ως ανθρωπότητα και να ενωθούμε για να αντιμετωπίσουμε το κοινό κακό. Ο κορωνοϊός ας φέρει πιο κοντά την αταξική αφυλετική κοσμοπολίτικη «ανθρωπότητα» και να επενδύσουμε σε αξίες, όπως «ο σεβασμός, η ευγένεια, η υπευθυνότητα και η αμεροληψία».

21Μαρτίου /2 Απριλίου 1878. Η Μάχη Ματαράγκας- Πετρομαγούλας

Η Σερβία είχε κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία στις 30 Ιουνίου/11 Ιουλίου 1876. Η Αγγλοκρατία στην Ελλάδα δια του Γεωργίου απαγόρευε στον Κουμουνδούρο κάθε ελληνική ανάμιξη. Τότε εμφανίστηκαν ανάμεσα στη Θεσσαλία και στον Όλυμπο, δύο μικρές ανταρτικές ομάδες με επικεφαλής τους πρώην λήσταρχους Καραπατάκη και Παναγιώτη Καλόγηρο, που παρενοχλούσαν τους τούρκους. 
Η επιβεβλημένη από το Λονδίνο ουδετερότητα στγον Σερβο-Τουρκικό Πόλεμο εξόργισε την κοινή γνώμη της Ελλάδας, και τους αξιωματικούς που δημιούργησαν τις μυστικές εταιρείες «Εθνική Άμυνα» και η «Αδελφική Ένωση», για την οργάνωση και τη χρηματοδότηση εθελοντικών επαναστατικών σωμάτων που θα δρούσαν σε συνεργασία με τους Έλληνες της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.
 Με την παρέμβαση των προστατών της Τουρκίας Αγγλίας Γαλλίας και Αυστροουγγαρίας και Πρωσίας υπογράφηκε η ανακωχή της Κωνσταντινούπολης στις 28 Φεβρουαρίου/12 Μαρτίου 1877. 
Τον Απρίλιο, άρχισε ο 12ος Ρωσοτουρκικός Πόλεμος. 
Με το ξέσπασμα του Ρωσο-τουρκικού πολέμου ο ελληνικός λαός πήρε αμέσως θέση, ζητώντας την εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Κάθε μέρα γίνονταν ογκώδεις συγκεντρώσεις , στους Στύλους του Ολυμπίου Διός που καλούσαν τον Κουμουνδούρο να κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία, πιέζοντας τον Γεώργιο. Στο συλλαλητήριο μάλιστα που έγινε στις 22 Μαΐου 1877 και συγκεντρώθηκαν 10.000 πολίτες, και βγήκε ψήφισμα το οποίο απαιτούσε να σχηματιστεί κυβέρνηση εθνικής ενότητας, που θα διοργάνωνε στρατιωτικά τη χώρα, ώστε να συμμετάσχει στον πόλεμο. 
Η εκλεγμένη από το συλλαλητήριο αντιπροσωπεία, επέδωσε το ψήφισμα σε όλους τους πολιτικούς αρχηγούς οι οποίοι απάντησαν θετικά στα αιτήματα. 
Στις 23 και 24 Μαΐου, οι πολιτικοί αρχηγοί διαβουλεύτηκαν και αποφάσισαν την συγκρότηση «οικουμενικής κυβέρνησης» και μάλιστα αποφάσισαν να προτείνουν την πρωθυπουργία στον Κωνσταντίνο Κανάρη. Υπουργός εξωτερικών ανέλαβε ο πράκτωρ Χάρυ της Αγγλίας. 
Στις 11/23 Δεκεμβρίου 1877 η Σερβία μπήκε ξανά στον Πόλεμο. 
Στις 23 Δεκεμβρίου/4 Ιανουαρίου οι Ρώσοι μπήκαν στην Σόφια. 
Στις 28 Δεκεμβρίου/9 Ιανουαρίου, στη μάχη της Σεινόφσκα αιχμαλωτίστηκε ο Βεισέλ Πασάς με τον Στρατό του. Οι οθωμανικές ένοπλες δυνάμεις είχαν υποστεί ανεπανόρθωτες απώλειες. 
Στις αρχές Ιανουαρίου 1878, ο Λεωνίδας Βούλγαρης, επικεφαλής σώματος 150 ανδρών, αποβιβάσθηκε στις απέναντι από τη Σκιάθο ακτές του Πηλίου, αφού ισχυρή θαλασσοταραχή τον εμπόδισε να αποβιβαστεί στην παραλία Λιτόχωρου, που ήταν η αποστολή του.
 Ο ίδιος ο Βούλγαρης επέστρεψε στην Αθήνα όπου προετοίμασε την αποστολή στο νότιο Πήλιο δευτέρου σώματος, υπό το Θεσσαλό μοίραρχο Ζήσιμο Μπασδέκη. 
Στις 4/16 Ιανουαρίου απελευθερώθηκε από τους Ρώσους η Φιλιππούπολη και στις 8/20 Ιανουαρίου τα ρωσικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αδριανούπολη. 
Ενώ στο Πήλιο ο εξοπλισμός των κατοίκων προχωρούσε ταχύτατα, και οι πρώτες συμπλοκές με τουρκικά αποσπάσματα απέβαιναν υπέρ των επαναστατών, ανάλογες προετοιμασίες γίνονταν νοτιότερα στην περιοχή Αλμυρού. 
Η απόφαση για τον Αλμυρό είχε παρθεί την παραμονή του νέου έτους 1878, σε σύσκεψη που έγινε στο σπίτι του Κουμουνδούρου.
Στη σύσκεψη εκείνη, είχε αποφασισθεί να αναχωρήσει ο λοχαγός Ισχόμαχος για τη Λαμία, από όπου θα αναλάμβανε το γενικό συντονισμό της εξεγέρσεως του Αλμυρού και γενικότερα της Θεσσαλία .
Στις 11/23 Ιανουαρίου έπεσε η ουδέτερη «Οικουμενική» και ο υπουργός Εξωτερικών Χάρυ και σχημάτισε κυβέρνηση ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος με υπουργό Εξωτερικών τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη και «επί των Στρατιωτικών υπουργός» τον ταγματάρχη Σωτήριο Πετιμεζά.
 Ήδη ένοπλα σώματα Ελλήνων επαναστατών ελευθερώνουν το Σμόκοβο και τη Ρεντίνα. Προς τα εκεί κατευθύνεται ο Λοχαγός Κωνσταντίνος Ισχόμαχος, για να οργανώσει καλύτερα τα άτακτα εθελοντικά σώματα, ελπίζοντας και στην επίθεση του ελληνικού στρατού. 
Χωρίς την κήρυξη πολέμου, ο ελληνικός στρατός εισέβαλλε στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλία, στις 21 Ιανουαρίου/2 Φεβρουαρίου του 1878. Επικεφαλής αντιστράτηγος Σκαρλάτος Σούτσος με δύναμη 8500 πεζών, 300 ιππέων και 4 πυροβολαρχιών. 
Στις 23 Ιανουαρίου/4 Φεβρουαρίου, έφτασε στην πόλη του Δομοκού, την οποία και απελευθέρωσε.
 Η αγγλική κυβέρνηση απείλησε με κυρώσεις την Ελλάδα, αν δεν ανακαλέσει το στρατό που εισέβαλε στη Θεσσαλία. 
Έτσι εκδόθηκε η αιφνίδια τηλεγραφική εντολή της επιστροφής του στρατού στη Λαμία, κάτι που προκάλεσε απογοήτευση, θυμό και αγανάκτηση στο στράτευμα. Ήταν 27 Ιανουαρίου/8 Φεβρουαρίου του 1878. 

Το στράτευμα ετοιμαζόταν να αποχωρήσει, όταν μια ομάδα με περίπου 20 Υπαξιωματικούς με αρχηγό 

τον Επιλοχία Δημήτριο Τερτίπη

βγήκε από τις γραμμές και αρνήθηκε να αποχωρήσει. «Θα μείνουμε ενταύθα ίνα υπερασπισθώμεν τους αδελφούς μας, τους κατοίκους, από την εκδίκησιν και την μάχαιραν των Τούρκων», δήλωσαν . Γύρω από τους υπαξιωματικούς συσπειρώθηκαν περίπου 150 στρατιώτες. Την επόμενη μέρα με 96 στρατιώτες συμπορεύτηκε με τον Δημήτριο Τερτίπη ο Επιλοχίας και φίλος του Γεώργιος Λάιος. Αυτοί οι ένθερμοι πατριώτες τότε χαρακτηρίστηκαν λιποτάκτες. Υπό την πίεση των Βρετανών, η Ρωσία αποδέχθηκε την ανακωχή που προσέφερε η ηττηθείσα Οθωμανική Αυτοκρατορία στις 31 Ιανουαρίου/12 Φεβρουαρίου 1878.

Το μνημείο των πεσόντων στη Ματαράγκα

Οι Τούρκοι συγκέντρωσαν μεγάλο αριθμό στρατιωτών και 
στις 21 Μαρτίου/2 Απριλίου 1878 οδήγησαν τις δυνάμεις τους στην ευρύτερη περιοχή της Ματαράγκας, όπου ήταν το προπύργιο των επαναστατημένων Ελλήνων. Η δύναμη των τούρκων ήταν 4.500 πεζικάριοι, 600 ιππείς και τέσσερα ορεινά τηλεβόλα. Διοικητής ο Χασάν Πασά της Καρδίτσας. Ο τουρκικός στρατός είχε παραταχθεί σε δύο σώματα: Το ένα από την πλευρά της Καρδίτσας και το άλλο προερχόταν από Λάρισα και Φάρσαλα για να περικυκλώσουν τους επαναστάτες. Στη Ματαράγκα βρίσκονται 40 άντρες με επικεφαλής το λοχία Λάζο. Το σώμα αυτό ενισχύθηκε, μόλις άρχισε η σύγκρουση, με δυο διμοιρίες στρατιωτών από τουςΣοφάδες. 
Στον Πύργο Ματαράγκας βρίσκονταν οι Δημήτριος Τερτίπης και ο Γεώργιος Λάιος, με το Σώμα των Υπαξιωματικών και των εθελοντών. Στο Μπαταλάρ (Κυψέλη) ήταν ο Δ. Σούτσος, με μικρή δύναμη. Στο Μασχολούρι διανυκτέρευε 
ο αρχηγός Κων. Ισχόμαχος. Συνολικά οι επαναστάτες ήσαν 800 εξαπλωμένοι σε ευρύτατο μέτωπο. Ο άμαχος πληθυσμός έφυγε για τα ορεινά. Η μάχη άρχισε στις 5 το πρωί της 21ης Μαρτίου του 1878. . Ο Ισχόμαχος έστειλε για ενίσχυση της Ματαράγκας τον Κοντογιάννη με το σώμα του και ο ίδιος, με μια διμοιρία στρατιωτών, 40 εθελοντές και 11 γενναίους Χαλκιδιώτες, εγκατέστησε το αρχηγείο του στον Μογγολίνο λόφο, δίπλα στην Πετρομαγούλα. 
Ο λοχίας Γεώργιος Λάιος υπεράσπιζε το λόφο της Πετρομαγούλας με 60 περίπου άντρες, αντιμετωπίζοντας τον κύριο όγκο του τουρκικού στρατού. 
Στη Ματαράγκα εκτυλίχτηκαν σκηνές ανείπωτου ηρωισμού, αλλά, μπροστά στο χείμαρρο των εχθρικών επιθέσεων, οι επαναστάτες περί τις 9 το πρωί υποχώρησαν προς το χωριό Πύργος Ματαράγκας. Στη γέφυρα του Αμπάζ Αγά, οι 18 του Τερτίπη, αφού έριξαν και την τελευταία σφαίρα του γκρα, συμπτύχθηκαν στην Πετρομαγούλα. Στην κορυφή της Πετρομαγούλας ο Λάιος, έδωσε ομηρική μάχη, αντιμέτωπος με ένα τάγμα του τουρκικού στρατού. Πάνω στον αγώνα έπεσε μαχόμενο . Ο κλοιός γύρω από την Πετρομαγούλα και το Μογγολίνο λόφο συνεχώς έκλεινε. Περί τις 16.30 σώμα 100 περίπου ελλήνων επαναστατών ενεπλάκη στη μάχη από την κατεύθυνση του Μοσχολουρίου.
 Ο Δημήτριος Τερτίπης, στη θέα της βοήθειας διέταξε αντεπίθεση με τις ξιφολόγχες .Οι ανδρείοι της Πετρομαγούλας, ανέτρεψαν του Τούρκους που υποχώρησαν.Η μάχη είχε κριθεί. Κατά τις 8 το βράδυ οι Τούρκοι αποχώρησαν και οι Έλληνες συμπτύχθηκαν προς τα Άγραφα. 

Σπυρίδων Χατζάρας