του Σπυρίδωνα Χατζάρα
Το μέλλον δυστυχώς δεν θα αλλάξει από μονάχο του, αν δεν κάνουμε κάτι και Εμείς.
Ο αμερικανός ανθύπατος και ο Αλιέκσι, έχουν το μαχαίρι, και εκείνοι τρώνε το πεπόνι, μαζί με την Κόκκινη Φυλή.
Ο Νέο-Εφιάλτης, που είναι στη «σωστή πλευρά» , πήγε στο Μόναχο και είπε ότι έβαλε τις βάσεις για ένα νέο μέλλον στα Βαλκάνια γιατί «η Ιστορία δεν γράφεται από εκείνους που τρέμουν μπροστά στις αλλαγές, αλλά από εκείνους που τολμούν».
Ο «τολμηρός» Εφιάλτης έδωσε την απάντηση του διεθνισμού στην ,«ενίσχυση της εθνικής ρητορείας και του εθνικισμού». Αυτή είναι η πολιτική ουσία, στις ΗΠΑ, την Ευρώπη, και στην Ψωροκώσταινα.
Οι «Δημοκρατικοί» του Σόρος και οι «Ψυχοπαθείς» Νέοσυντηρητικοί αποτελούν τις δυο όψεις της ίδιας διατραπεζικής Κοινοπραξίας.
Με αντίπαλο το Πατριωτικό Κίνημα που έκτισε ο Στηβ Μπάνον, γύρω από την υποψηφιότητα του Τραμπ. Στην Ευρώπη ,αυτή η Μεγάλη διατραπεζική Κοινοπραξία είναι η Μέρκελ και Μακρόν που θα αντιμετωπίσουν στις Κάλπες τον Μάιο, τον Σαλβίνι και την Λε Πεν.
Εδώ σε εμάς η Μεγάλη Διατραπεζική Κοινοπραξία, συγκεντρώνει 60%.
To «Πρώτο Ψέμα» που είναι και αυτό στη «σωστή διεθνιστική πλευρά» δημοσίευσε νέα ΤΚ9 δημοσκόπηση της «Marc» που είναι η πιο «φιλική» προς το «Τζάκι» του Κούλις-Μαρεβα, που δίνει στην πρόθεση ψήφου για το Δήμο της Αθήνας 38,3%.στον ομομήτριου αδελφό του Κούλις. Δεύτερος έρχεται ο ιχθυοπαραγωγός Παύλος Γερουλάνος με 12% και ο υποψήφιος δήμαρχος του ΣΥΡΙΖΑ, Νάσος Ηλιόπουλος έχει 10,1%,. Συνολικά η Κοινοπραξία έχει 58,3% και ο Ηλίας Κασιδιάρης έχει 8,1%.
Ο Φαλακρομουσάτος εκπρόσωπος της κυβέρνησης είπε ότι ο Αλιεκσι ακολουθεί τη στρατηγική συγκρότησης «ευρύτερου προοδευτικού πόλου» και ότι «η κυβέρνηση καλύπτει ένα πολύ ευρύτερο φάσμα δυνάμεων και δεν περιορίζεται στα πολιτικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ».
Αυτό το «Αντιδεξιό μέτωπο», που οικοδομεί με μεταγραφές, εξαγορές και συγχωνεύσεις , η αμερικανική πρεσβεία, και το διαφήμιζε και η Πατσαβούρα του Ιβάν , θα κάνει «προοδευτικές αλλαγές» και «μεταρρυθμίσεις» για να διασφαλίσει το «προοδευτικό μας αύριο».
Το «Αντιδεξιό μέτωπο», της Cia είναι ότι και to EAM της SoE.
Τότε γύρω από τον Πλουμπίδη ήσαν οι Τσριμώκοι, οι Σβώλοι, οι Σοφιανόπουλοι, οι αριστεροί Φιλελεύθεροι, και τώρα ο θίασος περιλαμβάνει τα «μπαλώματα» ,Θάνος Μωραΐτης, Άγγελος Τόλκας, Τέρενς Κουίκ, Κατερίνα Παπακώστα ,Έλενα Κουντουρά ,
Θανάση Παπαχριστόπουλο, Βασίλη Κόκκαλη , Σπύρο Δανέλλη, Κώστα Ζουράρι, Θεοδώρα Μεγαλοκονόμου, Θανάσης Θεοχαρόπουλο, Σταύρο Θεοδωράκη,
Γιώργο Μαυρωτά, Γιάνη ΣαΡαγκούση, Ευάγγελο Αντώναρο, κλπ.
Ο Εφιάλτης Αλιέκσι και ο αμερικανικός παράγων κτίζουν τη νέα ΕΑΜοκρατία.
Η ενημέρωση είναι απόλυτα ελεγχόμενη.. Από τη «Λύση για τα κόκκινα δάνεια», το «Ισχυρό πλαίσιο προστασίας για την πρώτη κατοικία», και την «Ομπρέλα προστασίας για 200.000 δανειολήπτες», στο «Αντιδεξιό μέτωπο», και τη «μάχη για τις προοδευτικές αλλαγές». Βρισκόμαστε στο απόλυτο μηδέν.
Στην Ιταλία ο Σαλβίνι άνοιξε τον προεκλογικό αγώνα με το σύνθημα ότι «η Κεντρική Τράπεζα της Ιταλίας ανήκει στο λαό της Ιταλίας και όχι σε οποιονδήποτε άλλο» ,και τόνισε ότι «η Κυβέρνηση της Ρώμης θα πρέπει να αναλάβει τον έλεγχο του αποθεμάτων χρυσού τον οποίο κακώς έχει η Κεντρική Τράπεζα» και ζήτησε
Από την ηγεσία της Κεντρικής Τράπεζας της Ιταλίας να παραιτηθεί, διότι απέτυχε να αποτρέψει την τραπεζική κρίση στην Ιταλία..
Εμείς ασχολιόμαστε με την «Άκαρπη η πολύωρη συνάντηση κυβερνητικού κλιμακίου – αγροτών» , ο «Ριζοσπάστης φωνάζει «Έξω οι εργοδότες από τα συνδικάτα!» και η Κριστίν συμβουλεύει ότι , «Η Ισπανία, η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα πρέπει να μειώσουν τα επίπεδα της ανεργίας των νέων μέσω μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας».Με αυτό το «μενού» δεν πάμε πουθενά απολύτως. Η μάλλον, κατεβαίνουμε εις τον Αδην ολοταχώς. Βυθιζόμαστε στην κινουμένη άμμο του Σουρβάιβορ.
Με δυο λόγια, ο Αλιέκσι, το ΕΑΜ, το ΝΑΤΟ και η αμερικανική πρεσβεία έχουν τολμηρό σχέδιο, επιβίωσης, με μεταρρυθμίσεις.
Οι φιλελέ-ντιντίδες της Βάρκιζας, περιμένουν οδηγίες , και στον Εθνικό πατριωτικό χωρο «τρείς λαλούν και δυο χορεύουν».
Με αφορμή την πλατφόρμα Σαλβίνι επαναλαμβάνω ότι το μέγα πολιτικό και οικονομικό ζήτημα, δεν είναι η πάταξη της «φοροδιαφυγής» των «πολλών», ούτε η κατάργηση του Τόκου και του εμπορίου του χρήματος.
Το ζήτημα είναι η πάταξη της φοροδιαφυγής των λίγων και αφορολόγητων και η δίκαιη φορολόγηση από τα Κράτη των εισοδημάτων από τους τόκους των «αφορολόγητων» διεθνών εμπόρων χρήματος. Είναι απλό.
Σαν το αυγό του Κολόμβου.
Και οι αριστεροί και δημοκράτες "Ιακωβίνοι", που ζήτησαν ισότητα ενώπιον θεού και ανθρώπων, και ισότητα των δυο φύλων δεν διεκδίκησαν ποτέ ισότητα μπροστά στον Εβραίο Τραπεζίτη.
Απέναντι στο Προοδευτικό Μέτωπο, της Cia και την Νέα ΕΑΜοκρατία πρέπει να αντιτάξουμε τη Νέα Εθνική Αντίσταση. Ενότητα και Αγώνα για να ξημερώσει η Λευτεριά.
Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου 2019
Σάββατο 9 Φεβρουαρίου 2019
Η πλήρης απόδειξη βάσει εγγράφων της δολοφονίας και του Μεταξά και του Κορυζή
του Σπυρίδωνα Χατζάρα
Στις 7 Φεβρουαρίου 1941 έληξε η μάχη της Κυρηναϊκής, με την παράδοση και των τελευταίων από τους 130.000 άνδρες της ιταλικής 10ης Στρατιάς.
Στις οκτώ Φεβρουαρίου επισκέφθηκε τον Αλέξανδρο Κορυζή στο γραφείο του ο Άγγλος Πρέσβης Μάιλκλ Πάλερετ και τον ρώτησε εάν παρέμενε ισχυρά η δήλωση του Μεταξά της 18ης Ιανουαρίου ότι «η μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις την Μακεδονίαν θα γινόταν όταν τα γερμανικά στρατεύματα θα εισήρχοντο εις την Βουλγαρία».
Ο Κορυζής που δεν γνώριζε καμία τέτοια «δέσμευση» , ζήτησε από τον Πάλερετ να του δώσει χρόνο για να συμβουλευτεί τους «φακέλους». Στην πραγματικότητα ρώτησε τον Γεώργιο, ο οποίος του επιβεβαίωσε την «δέσμευση», η οποία όμως δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού αλλά μόνο στο αντίγραφο του Πάλερετ, και επειδή «δεν υπήρχε» , αυτή η δέσμευση οι Άγγλοι και ο βασιλιάς, «έβγαλαν από τη Μέση» τον Μεταξά .
Ο Πάλερετ επέστρεψε στις 9 το βράδυ στο γραφείο του πρωθυπουργού και ο Κορυζής του απάντησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Βασιλιά ότι η (ανύπαρκτη) ρητή συμφωνία , που «έγινε τόσο πρόσφατα», παραμένει ισχυρά, και του έδωσε και μια «νότα». Κατόπιν τούτου ο Τσόλρτσιλ την επομένη 9η Φεβρουαρίου, διάταξε την προετοιμασία για την αποστολή στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, μιας «Δύναμης».
Το βαλκανικό μέτωπο του Τσωρτσιλ είχε ανοίξει.
Το ίδιο βράδυ, ο Κορυζής, για δική του διασφάλιση συνέταξε ένα σημείωμα προς τον βασιλιά, στο οποία περίεγραφε τα γεγονότα αλλά προσέθετε τις «γνωστές» θέσεις του «αείμνηστου Μεταξά», ότι η δύναμη που θα αποστελλόταν θα έπρεπε να είναι ισχυρή, ώστε να έχει αποτρεπτικό ρόλο και να μην είναι απλά η αιτία που θα προκαλέσει σίγουρα την εισβολή.
Το σημείωμα έχει ως ακολούθως: «Επισκεφθείς με σήμερον την 12:30 μεσ. ο Πρεσβευτής της Αγγλίας επανήλθεν επί συνομιλίας ήν έσχε μετ’ αυτού, ο αείμνηστος Μεταξάς την 17η Ιανουαρίου, ε.ε εν σχέσει προς ενδεχομένην επίθεσιν των Γερμανών εναντίον της Ελλάδος διά της Μακεδονίας. Μοί έθεσε δέ το ερώτημα εάν η γενομένη προς αυτόν δήλωσις, καθ’ ην ή μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις τήν Μακεδονίαν θά ελάμβανε χώραν όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα τον Δούναβιν ή τά σύνορα της Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο εις τήν Βουλγαρίαν, παρέμενεν ισχυρά. Παρακάλεσα τον ΙΙρεσβευτήν της Αγγλίας όπως επανέλθη τήν εσπέραν ίνα τω απαντήσω , καθόσον τήν στιγμήν εκείνην δεν είχον ύπ' όψει όλόκληρον τον σχετικόν φάκελον. Δεχθείς τον Σερ Μάικλ Πάλερετ την 9 μμ τω ενεχείρισα το συνημμένον σημείωμα δι ου εδήλουν ότι εθεώρουν έν ισχύι την γενομένην τόσον προσφάτως και τόσον ρητήν συμφωνίαν. Επέστησα όμως συγχρόνως τήν προσοχήν της βρετανικής κυβερνήσεως επί της ανάγκης ή άποσταλησομένη στρατιωτική βοήθεια ειναι σοβαρά, δια να αποβή δυνατή ή αποτελεσματική άμυνα της Ελλάδος. Και τούτο, διότι η πρόωρος αποστολή ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Ελλάδα ενώ δέν θά ήδύνατο να αποτρέψη την είσβολήν, ενείχε τον κίνδυνον να θεωρηθη ως πρόκλησις και νά προκαλέσει τήν επίθεσιν, ήτις θα απέβαινεν αποτελεσματική λόγω της ανεπαρκείας των αμυντικών δυνάμεων. Λόγω της σοβαρότητος του ζητήματος έκρινα αναγκαίον όπως συν τη άνακοινώσει του δοθέντος σημειώματος εις τον έν Λονδίνω Πρεσβευτήν μας δοθώσιν αύτω οδηγίαι προς ανάπτυξιν και υποστήριξιν των ημετέρων ως άνωτέρω απόψεων παρά τω Υπουργώ των Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεταννίας. Το σημείωμα που εδωσε στον Πάλερετ ανέφερε:
Nous persistons dans notre ferme résolution de résister à tout prix contre une attaque allemande. Ayant lié son sort à celui de la Grande Bretagne et ayant une confiance absolue en sa grande alliée, la Grèce continuera à combattre à ses côtés jusqu'à la victoire finale. Nous répétons la déclaration faite le 18 janvier dernier par feu le Président Metaxas, suivant laquelle l'envoi d'une force britannique en Macédoine, n'aurait lieu que si les troupes allemandes en traversant le Danube ou la frontière de la Dobroudja pénétraient en Bulgarie . Reste à fixer à quoi s'éléverait et comment serait composée la force britannique qui serait envoyée en Macédoine dans nette éventualité, afin que le Gouvernement de S.M. Britannique soit en mesure de juger si, malgré le sacrifice que la Grèce est prête à Subir en résistant contre l'agresseur avec les faibles forces dont elle dispose sur le front Macédonien, les forces britanniques qui seraient expédiées seraient suffisantes avec les forces dont dispose la Grèce, pour enrayer l'attaque Allemand et pour encourager en même temps Yougoslavie et la Turquie à participer à la lutte. Car, il est certain que l'envoi prématuré de forces insuffisantes serait considéré par l'Allemagne comme une provocation et aurait comme conséquence immédiate de brusquer le déclanchement de l'attaque allemande contre la Grèce, en excluant dans ce cas, même le faible espoir que cette attaque pourrait être évitée. Les considérations exposées ci-haut ont comme seul but de fournir au Gouvernement de S.M. Britannique l'occasion d'examiner sérieusement la question sous cet angle, toute réserve étant exclue de notre part en ce qui concerne les obligations assumées par nous conformément à l'Aide-Mémoire du 18 janvier 1941 Le Gouvernement Royal serait heureux de connaître le point de vue du Gouvernement de S.M. Britannique sur ce qui précède.
«Επιμένουμε στην σταθερή απόφασή μας να αντισταθούμε με κάθε κόστος στη γερμανική επίθεση. Έχοντας συνδέσει τις τύχες μας της με την Μεγάλη Βρετανία, και έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον μεγάλο της σύμμαχο , η Ελλάδα θα συνεχίσει να πολεμά στο πλευρό του μέχρι την τελική νίκη. Επαναλαμβάνουμε τη δήλωση που έκανε στις 18 Ιανουαρίου ο τελευτήσας Πρόεδρος Μεταξάς, ότι η αποστολή βρετανικής δύναμης στη Μακεδονία, θα πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον τα γερμανικά στρατεύματα, διασχίζοντας το Δούναβη ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς περάσουν στη Βουλγαρία . Μένει να καθαρισθεί η σύνθεση της βρετανικής δύναμης που θα σταλεί στη Μακεδονία ώστε κατ την κρίση της κυβέρνησης της Α.Μ να είναι σε θέση να αντισταθεί αποτελεσματικά ενάντια στον επιτιθέμενο μαζί με τις ασθενείς διαθέσιμες δυνάμεις στο Μακεδονικό Μέτωπο. Οι βρετανικές δυνάμεις που θα αποσταλούν θα πρέπει να είναι επαρκής για να σταματήσουν τη γερμανική επίθεση και να ενθαρρύνουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Τουρκίας να συμμετάσχουν στον αγώνα. Γιατί είναι βέβαιο ότι η πρόωρη αποστολή ανεπαρκών δυνάμεων θα θεωρηθεί από τη Γερμανία ως πρόκληση και θα οδηγήσει σε άμεση εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης εναντίον της Ελλάδας, αποκλείοντας εν προκειμένω, ακόμη και την αμυδρή ελπίδα ότι αυτή η επίθεση θα μπορούσε να αποφευχθεί. Τα εκτεθέντα παραπάνω έχουν προορισμό μόνο να δώσουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση της Α.Υ να εξετάσει σοβαρά το ζήτημα από την άποψη αυτή, και δεν αφορούν στις υποχρεώσεις που ανελήφθησαν από εμάς Σύμφωνα με το υπόμνημα της 18 Ιανουαρίου 1941 Η βασιλική κυβέρνηση θα ήθελα να πληροφορηθεί τις απόψεις της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας. Στις 10 Φεβρουαρίου ο Κορυζής έστειλε οδηγίες στον πρέσβη στο Λονδίνο Χ. Σιμόπουλο για να ενημερώσει το Φόρειν Οφφις και σε αυτές τις οδηγίες εξέθεσε πολύ καλά τι πίστευε ο ίδιος για την άφιξη της αγγλικής βοήθειας».
Το επείγον τηλεγράφημα του Κορυζή της 10ης Φεβρουαρίου 1941 ανέφερε:
«Επισκεφθείς με προχθές Σάββατον Πρεσβευτής 'Αγγλίας μέ ήρώτησεν αν ισχύη συνεννόησις αυτού μετά Αειμνήστου Μέταξα γενομένη τήν 17 παρελθόντος μηνός και περιληφθείσα εις σημείωμα επιδοθεν υπ' αύτου εις Πρεσβευτήν την επομένη. Δήλωσις περί ής πρόκειται εχει ως εξής:«Μεταφορά Αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων είς την Μακεδονίαν θα έλάμβανε χώρα όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα Δούναβιν
ή σύνορα Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο Βουλγαρίαν».
Προκειμένου περί τόσον ρητής και προσφάτου δηλώσεως, εις ήν Πρεσβευτής έφαίνετο αποδίδων πολλήν σημασίαν, έκρινα ότι ώφειλον νά δηλώσω ότι θεωρώ ταύτην ίσχυράν και επελήφθην μάλιστα της ευκαιρίας να δηλώσω προσθέτως καθορίζων σαφώς τήν θέσιν μου, ότι και ό διάδοχος του Μεταξά εμμένει εις τήν σταθεράν εκείνου απόφασιν ν΄ άντιστη αντί πάσης θυσίας εις γερμανικήν έπίθεσιν. έκρινα όμως συγχρόνως αναγκαίον νά έπιστήσω τήν προσεχήν του Πρεσβευτού επί της ανάγκης νά εξεταστεί προσωπικώς αν ή δυναμένη να δοθή παρά της Αγγλίας στρατιωτική εις τήν Ελλάδα βοήθεια, μετά διατιθεμένης ύπό της Ελλάδος εις το Μακεδονικό Μετωπον μικράς ελληνικής στρατιωτικής δυνάμεως εκ τριών μεραρχιών, θα ήτο ικανή να αποκρούσει την γερμανικήν εισβολή.
Διότι εν έναντια περιπτώσει η πρόωρος εμφάνισις ανεπαρκών αγγλικών δυνάμεων έν Μακεδονία, ένω δεν 0ά ήτο ικανή να εμποδίσει την γερμανική εισβολή, είναι βέβαιον ότι θά προκαλέσει την γερμανική κατά της Ελλάδος έπίθεσιν και αν έτι υπήρχε γερμανική πρόθεσις να μη προχωρήσει πέραν της Βουλγαρίας ο γερμανικές στρατός.
Αποστολή δέ ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Μακεδονίαν πιστεύομεν οτι οχι μόνον δέν θέλει ενθαρρύνει Τούρκους και Γιουγκοσλάβους είς το νά σπεύσωσιν εις βοήθειαν, αλλά ασφαλώς θά απογοητεύσει] και θά τους συγκράτησει είς τήν παθητικήν στάσιν ην τηρούν, δίδουσα μάλιστα είς αύτούς επιχειρήματα και δικαιολογίας δια τήν έξακολούθησιν της στάσεως ταύτης. Ταύτα πάντα διότι φοβούμεθα ότι ή Αγγλία κατά τήν περίοδον ταύτην, παρά πασαν έπιθυμίαν της, δέν δύναται διάθεση τάς απαιτουμένας σοβαράς δυνάμεις είς το Μακεδονικόν μέτωπον, κατόπιν μάλιστα της έξακολουθήσεως της τόσον άλλωστε επιτυχούς έκστρατείας είς Λιβύην. Απόδειξις τούτου είναι ή πρόσφατος δήλωσις Στρατηγού Ουέιβελ, γενομένη είς Μεταξάν τήν 15 παρελθόντος Ιανουαρίου, καθ' ην μόνον ώρισμέναι περιωρισμέναι δυνάμεις πυροβολικού θά ήδύναντο νά διατεθώσι. Αλλά και αν αποβή δυνατόν ήδη να σταλούν δύο ή και τρεις ακόμη μεραρχίαι, αύται απέχουσι πολύ του άριθμοΰ τών δέκα (10) μεραρχιών ών τήν όμαδικήν αποστολή ειχε ζητήσει τότε ώς ελάχιστον όριον βοηθείας ό Μεταξας διά τήν προκειμένην περίπτωσιν. Διότι κατά τάς ύπαρχούσας πληροφορίας, ή έν Ρουμανία δύναμις του γερμανικού στρατού, ανέρχεται ήδη εις 18 μεραρχίας διαρκώς αύξανομένας, τό δέ άποσταλέν ύλικόν ανταποκρίνεται είς τας άνάγκας 30 μεραρχιών. Έξ άλλου, ως γνωρίζετε, Βουλγαρία επεστράτευσε 14 μεραρχίας, έπραξε δέ τούτο ουχί βεβαίως δια να άμυνθή κατά της εισβολής του γερμανικού στρατού εις Βουλγαρίαν. Αναμφισβητήτως, ουδείς δύναται να είναι βέβαιος ότι η Γερμανία, εισβάλλουσα Βουλγαρίαν, δέν θά προχωρήση και περαιτέρω. Επειδή όμως ό κύριος αντικειμενικός αύτής σκοπός έν τη εκστρατεία ταύτη είναι νά συγκρατήσει τά Βαλκάνια και νά εμπόδιση την δημιουργίαν έν τή Βαλκανική αγγλικου μετώπου και επειδή ίσως κρίνη οτι τούτο επιτυγχάνεται και με μόνην τήν παρουσία της έν Βουλγαρία, δέν αποκλείεται ή έλπίς ν' άποφύγη τήν περαιτέρω είς τήν Ελλάδα επί του παρόντος τούλάχιστον προχώρησιν, ήν όμως άσφαλώς θά έπιχειρήση, αν έμφανισθοΰν είς Μακεδονίαν άγγλικά στρατεύματα. Οσονδήποτε δέ και αν η έλπίς αυτη είναι αμυδρά, δεν πρέπει η Αγγλία να μην εκτιμήσει δεόντως την σημασίαν αυτής, ήτις αποδεικνυομένη ως άκριβής θα απεμάκρυνεν εστω και προσωρινώς τήν καταστροφήν της Ελλάδος, τήν άπώλειαν πολυτίμων αγγλικών δυνάμεων και τήν ήθικήν μείωσιν της Αγγλίας και θά εδιδεν είς τήν Ελλάδα τον χρόνον νά τερματίση νικηφόρως τον έν Αλβανία άγώνα, οπότε τό μεγαλύτερον μέρος του εκεί στρατού μας θά ήδύνατο νά μεταφερθή και χρησιμοποιηθή είς Μακεδονίαν.
Ακριβώς δέ και διά τον πρόσθετον τούτον λόγον ύπογραμμίζομεν τήν εξαιρετικώς έπείγουσαν άνάγκην της ταχίστης αποστολής πολεμεφοδίων και άεροπλάνων ώς διά προηγουμένων διαβημάτων εχομεν ζητήσει.
Πάντως ή Ελλάς ό,τι ύπεσχέθη θά το έκτελέση πιστώς και περί τούτου ούδεμία πρέπει νά μείνη είς τήν άγγλικήν Κυβέρνησαν άμφιβολία. Θέτομεν όμως τάς ανωτέρω σκέψεις δι΄ ύμών ύπ' όψει της βρεταννικής Κυβερνήσεως, όπως μελετήση ταύτας επισταμένως και κρίνη επί τη βάσει των δυναμένων νά διατεθώσι δυνάμεων αν πρέπει ή αποστολή βρεταννικού στρατού είς Μακεδονίαν να ένεργηθή άμα τή εισβολή του γερμανικού στρατού είς Βουλγαρίαν ή άμα τή επιθέσει αύτου κατά της ' Ελλάδος.
Δέν μας διαφεύγει βεβαίως ότι έν τή τελευταία ταύτη περιπτώσει η απώλεια του χρόνου θά είναι επιζήμια' αλλά έναντι της καταστροφής της Ελλάδος, ήτις είναι βεβαία έν περιπτώσει προώρου αποστολής ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων, παραμένει έστω και ή αμυδρά έλπίς ότι ή Γερμανία δέν θα κρίνη αναγκαίο να προχωρήσει και πέραν της Βουλγαρίας. Και εν τω μεταξύ τα Επιτελεία, είτε διά την μίαν είτε διά την άλλην περίπτωσιν, αναμένουν τον καθορισμό της δυνάμεως της βρεταννικής βοηθείας διά την από κοινού μελέτη του τρόπου της ελεύσεως και κατατάξεως της βοηθείας ταύτης. Τα συμπεράσματα της μελέτης ταύτης, ήτις έπαναλαμβάνομεν είναι αναγκαία και εις την μίαν και εις την άλλην περίπτωσιν, θα ανακοινωθώσιν εγκαίρως εις τας δύο Κυβερνήσεις».
Από τα έγγραφα του Κορυζή, φαίνεται η συνεργασία του Βασιλιά με τον πα΄λερετ και την SoE για να τον εξαπατήσουν και να τον πείσουν ότι ο Μεταξάς είχε δεσμευτεί στην άφιξη της Αγγλικής βοηθείας εάν και εφόσον οι Γερμανοί έμπαιναν στην Βουλγαρία.
Ο Κορυζής επέμεινε στην γραμμή Μεταξά για τις δέκα μεραρχίες και είχε την ελπίδα ότι θα μπορούσε οι Γερμανοί να μην επιτεθούν.
Από τον συνδυασμό των γεγονότων φαίνεται ότι η δολοφονία του Μεταξά είχε αποφασιστεί στις συνομιλίες της 31ης Δεκεμβρίου, και είχαν γίνει οι προετοιμασίες και ότι στο διήμερο 15-17 Ιανουαρίου, του δόθηκε μια τελευταία ευκαιρία να μείνει ζωντανός, αλλά δεν την εκμεταλλευτηκε. Το δηλητήριο του δόθηκε είτε στις 18 είτε στις 19 Ιανουαρίου και συμπίπτει με τον χρόνο που χρειάζεται το «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ» να προκαλέσει την κατάρρευση του ανοσοποιητικού.
Η εμφάνιση του πλαστού εγγράφου Μεταξά, του οποίου αντίγραφο δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού, αποτελεί πλήρη απόδειξη της δολοφονίας και για τον πλέον δύσπιστο. Τ
ο έγγραφο του Κορυζή πρς τον Σιμόπουλο της 10ης Φεβρουαρίου, εξηγεί πλήρως τις είπε ο Κορυζής στον Γεώργιο στην ιδιαίτερη συνάντηση τους στην Μεγάλη Βρετάνια και επομένωςιενια σαφές γιατί τον καταδίωξαν ο Διάκος και ο Παύλος για να τον αυτοκτονήσουν.
Στις 7 Φεβρουαρίου 1941 έληξε η μάχη της Κυρηναϊκής, με την παράδοση και των τελευταίων από τους 130.000 άνδρες της ιταλικής 10ης Στρατιάς.
Στις οκτώ Φεβρουαρίου επισκέφθηκε τον Αλέξανδρο Κορυζή στο γραφείο του ο Άγγλος Πρέσβης Μάιλκλ Πάλερετ και τον ρώτησε εάν παρέμενε ισχυρά η δήλωση του Μεταξά της 18ης Ιανουαρίου ότι «η μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις την Μακεδονίαν θα γινόταν όταν τα γερμανικά στρατεύματα θα εισήρχοντο εις την Βουλγαρία».
Ο Κορυζής που δεν γνώριζε καμία τέτοια «δέσμευση» , ζήτησε από τον Πάλερετ να του δώσει χρόνο για να συμβουλευτεί τους «φακέλους». Στην πραγματικότητα ρώτησε τον Γεώργιο, ο οποίος του επιβεβαίωσε την «δέσμευση», η οποία όμως δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού αλλά μόνο στο αντίγραφο του Πάλερετ, και επειδή «δεν υπήρχε» , αυτή η δέσμευση οι Άγγλοι και ο βασιλιάς, «έβγαλαν από τη Μέση» τον Μεταξά .
Ο Πάλερετ επέστρεψε στις 9 το βράδυ στο γραφείο του πρωθυπουργού και ο Κορυζής του απάντησε σύμφωνα με τις οδηγίες του Βασιλιά ότι η (ανύπαρκτη) ρητή συμφωνία , που «έγινε τόσο πρόσφατα», παραμένει ισχυρά, και του έδωσε και μια «νότα». Κατόπιν τούτου ο Τσόλρτσιλ την επομένη 9η Φεβρουαρίου, διάταξε την προετοιμασία για την αποστολή στην Ελλάδα από την Αίγυπτο, μιας «Δύναμης».
Το βαλκανικό μέτωπο του Τσωρτσιλ είχε ανοίξει.
Το ίδιο βράδυ, ο Κορυζής, για δική του διασφάλιση συνέταξε ένα σημείωμα προς τον βασιλιά, στο οποία περίεγραφε τα γεγονότα αλλά προσέθετε τις «γνωστές» θέσεις του «αείμνηστου Μεταξά», ότι η δύναμη που θα αποστελλόταν θα έπρεπε να είναι ισχυρή, ώστε να έχει αποτρεπτικό ρόλο και να μην είναι απλά η αιτία που θα προκαλέσει σίγουρα την εισβολή.
Το σημείωμα έχει ως ακολούθως: «Επισκεφθείς με σήμερον την 12:30 μεσ. ο Πρεσβευτής της Αγγλίας επανήλθεν επί συνομιλίας ήν έσχε μετ’ αυτού, ο αείμνηστος Μεταξάς την 17η Ιανουαρίου, ε.ε εν σχέσει προς ενδεχομένην επίθεσιν των Γερμανών εναντίον της Ελλάδος διά της Μακεδονίας. Μοί έθεσε δέ το ερώτημα εάν η γενομένη προς αυτόν δήλωσις, καθ’ ην ή μεταφορά αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων εις τήν Μακεδονίαν θά ελάμβανε χώραν όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα τον Δούναβιν ή τά σύνορα της Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο εις τήν Βουλγαρίαν, παρέμενεν ισχυρά. Παρακάλεσα τον ΙΙρεσβευτήν της Αγγλίας όπως επανέλθη τήν εσπέραν ίνα τω απαντήσω , καθόσον τήν στιγμήν εκείνην δεν είχον ύπ' όψει όλόκληρον τον σχετικόν φάκελον. Δεχθείς τον Σερ Μάικλ Πάλερετ την 9 μμ τω ενεχείρισα το συνημμένον σημείωμα δι ου εδήλουν ότι εθεώρουν έν ισχύι την γενομένην τόσον προσφάτως και τόσον ρητήν συμφωνίαν. Επέστησα όμως συγχρόνως τήν προσοχήν της βρετανικής κυβερνήσεως επί της ανάγκης ή άποσταλησομένη στρατιωτική βοήθεια ειναι σοβαρά, δια να αποβή δυνατή ή αποτελεσματική άμυνα της Ελλάδος. Και τούτο, διότι η πρόωρος αποστολή ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Ελλάδα ενώ δέν θά ήδύνατο να αποτρέψη την είσβολήν, ενείχε τον κίνδυνον να θεωρηθη ως πρόκλησις και νά προκαλέσει τήν επίθεσιν, ήτις θα απέβαινεν αποτελεσματική λόγω της ανεπαρκείας των αμυντικών δυνάμεων. Λόγω της σοβαρότητος του ζητήματος έκρινα αναγκαίον όπως συν τη άνακοινώσει του δοθέντος σημειώματος εις τον έν Λονδίνω Πρεσβευτήν μας δοθώσιν αύτω οδηγίαι προς ανάπτυξιν και υποστήριξιν των ημετέρων ως άνωτέρω απόψεων παρά τω Υπουργώ των Εξωτερικών της Μεγάλης Βρεταννίας. Το σημείωμα που εδωσε στον Πάλερετ ανέφερε:
Nous persistons dans notre ferme résolution de résister à tout prix contre une attaque allemande. Ayant lié son sort à celui de la Grande Bretagne et ayant une confiance absolue en sa grande alliée, la Grèce continuera à combattre à ses côtés jusqu'à la victoire finale. Nous répétons la déclaration faite le 18 janvier dernier par feu le Président Metaxas, suivant laquelle l'envoi d'une force britannique en Macédoine, n'aurait lieu que si les troupes allemandes en traversant le Danube ou la frontière de la Dobroudja pénétraient en Bulgarie . Reste à fixer à quoi s'éléverait et comment serait composée la force britannique qui serait envoyée en Macédoine dans nette éventualité, afin que le Gouvernement de S.M. Britannique soit en mesure de juger si, malgré le sacrifice que la Grèce est prête à Subir en résistant contre l'agresseur avec les faibles forces dont elle dispose sur le front Macédonien, les forces britanniques qui seraient expédiées seraient suffisantes avec les forces dont dispose la Grèce, pour enrayer l'attaque Allemand et pour encourager en même temps Yougoslavie et la Turquie à participer à la lutte. Car, il est certain que l'envoi prématuré de forces insuffisantes serait considéré par l'Allemagne comme une provocation et aurait comme conséquence immédiate de brusquer le déclanchement de l'attaque allemande contre la Grèce, en excluant dans ce cas, même le faible espoir que cette attaque pourrait être évitée. Les considérations exposées ci-haut ont comme seul but de fournir au Gouvernement de S.M. Britannique l'occasion d'examiner sérieusement la question sous cet angle, toute réserve étant exclue de notre part en ce qui concerne les obligations assumées par nous conformément à l'Aide-Mémoire du 18 janvier 1941 Le Gouvernement Royal serait heureux de connaître le point de vue du Gouvernement de S.M. Britannique sur ce qui précède.
«Επιμένουμε στην σταθερή απόφασή μας να αντισταθούμε με κάθε κόστος στη γερμανική επίθεση. Έχοντας συνδέσει τις τύχες μας της με την Μεγάλη Βρετανία, και έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στον μεγάλο της σύμμαχο , η Ελλάδα θα συνεχίσει να πολεμά στο πλευρό του μέχρι την τελική νίκη. Επαναλαμβάνουμε τη δήλωση που έκανε στις 18 Ιανουαρίου ο τελευτήσας Πρόεδρος Μεταξάς, ότι η αποστολή βρετανικής δύναμης στη Μακεδονία, θα πραγματοποιηθεί μόνο εφόσον τα γερμανικά στρατεύματα, διασχίζοντας το Δούναβη ή τα σύνορα της Δοβρουτσάς περάσουν στη Βουλγαρία . Μένει να καθαρισθεί η σύνθεση της βρετανικής δύναμης που θα σταλεί στη Μακεδονία ώστε κατ την κρίση της κυβέρνησης της Α.Μ να είναι σε θέση να αντισταθεί αποτελεσματικά ενάντια στον επιτιθέμενο μαζί με τις ασθενείς διαθέσιμες δυνάμεις στο Μακεδονικό Μέτωπο. Οι βρετανικές δυνάμεις που θα αποσταλούν θα πρέπει να είναι επαρκής για να σταματήσουν τη γερμανική επίθεση και να ενθαρρύνουν τη Γιουγκοσλαβία και τη Τουρκίας να συμμετάσχουν στον αγώνα. Γιατί είναι βέβαιο ότι η πρόωρη αποστολή ανεπαρκών δυνάμεων θα θεωρηθεί από τη Γερμανία ως πρόκληση και θα οδηγήσει σε άμεση εκδήλωση της γερμανικής επίθεσης εναντίον της Ελλάδας, αποκλείοντας εν προκειμένω, ακόμη και την αμυδρή ελπίδα ότι αυτή η επίθεση θα μπορούσε να αποφευχθεί. Τα εκτεθέντα παραπάνω έχουν προορισμό μόνο να δώσουν την ευκαιρία στην κυβέρνηση της Α.Υ να εξετάσει σοβαρά το ζήτημα από την άποψη αυτή, και δεν αφορούν στις υποχρεώσεις που ανελήφθησαν από εμάς Σύμφωνα με το υπόμνημα της 18 Ιανουαρίου 1941 Η βασιλική κυβέρνηση θα ήθελα να πληροφορηθεί τις απόψεις της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας. Στις 10 Φεβρουαρίου ο Κορυζής έστειλε οδηγίες στον πρέσβη στο Λονδίνο Χ. Σιμόπουλο για να ενημερώσει το Φόρειν Οφφις και σε αυτές τις οδηγίες εξέθεσε πολύ καλά τι πίστευε ο ίδιος για την άφιξη της αγγλικής βοήθειας».
Το επείγον τηλεγράφημα του Κορυζή της 10ης Φεβρουαρίου 1941 ανέφερε:
«Επισκεφθείς με προχθές Σάββατον Πρεσβευτής 'Αγγλίας μέ ήρώτησεν αν ισχύη συνεννόησις αυτού μετά Αειμνήστου Μέταξα γενομένη τήν 17 παρελθόντος μηνός και περιληφθείσα εις σημείωμα επιδοθεν υπ' αύτου εις Πρεσβευτήν την επομένη. Δήλωσις περί ής πρόκειται εχει ως εξής:«Μεταφορά Αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων είς την Μακεδονίαν θα έλάμβανε χώρα όταν γερμανικά στρατεύματα διαβαίνοντα Δούναβιν
ή σύνορα Δοβρουτσάς θά εισήρχοντο Βουλγαρίαν».
Προκειμένου περί τόσον ρητής και προσφάτου δηλώσεως, εις ήν Πρεσβευτής έφαίνετο αποδίδων πολλήν σημασίαν, έκρινα ότι ώφειλον νά δηλώσω ότι θεωρώ ταύτην ίσχυράν και επελήφθην μάλιστα της ευκαιρίας να δηλώσω προσθέτως καθορίζων σαφώς τήν θέσιν μου, ότι και ό διάδοχος του Μεταξά εμμένει εις τήν σταθεράν εκείνου απόφασιν ν΄ άντιστη αντί πάσης θυσίας εις γερμανικήν έπίθεσιν. έκρινα όμως συγχρόνως αναγκαίον νά έπιστήσω τήν προσεχήν του Πρεσβευτού επί της ανάγκης νά εξεταστεί προσωπικώς αν ή δυναμένη να δοθή παρά της Αγγλίας στρατιωτική εις τήν Ελλάδα βοήθεια, μετά διατιθεμένης ύπό της Ελλάδος εις το Μακεδονικό Μετωπον μικράς ελληνικής στρατιωτικής δυνάμεως εκ τριών μεραρχιών, θα ήτο ικανή να αποκρούσει την γερμανικήν εισβολή.
Διότι εν έναντια περιπτώσει η πρόωρος εμφάνισις ανεπαρκών αγγλικών δυνάμεων έν Μακεδονία, ένω δεν 0ά ήτο ικανή να εμποδίσει την γερμανική εισβολή, είναι βέβαιον ότι θά προκαλέσει την γερμανική κατά της Ελλάδος έπίθεσιν και αν έτι υπήρχε γερμανική πρόθεσις να μη προχωρήσει πέραν της Βουλγαρίας ο γερμανικές στρατός.
Αποστολή δέ ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων εις Μακεδονίαν πιστεύομεν οτι οχι μόνον δέν θέλει ενθαρρύνει Τούρκους και Γιουγκοσλάβους είς το νά σπεύσωσιν εις βοήθειαν, αλλά ασφαλώς θά απογοητεύσει] και θά τους συγκράτησει είς τήν παθητικήν στάσιν ην τηρούν, δίδουσα μάλιστα είς αύτούς επιχειρήματα και δικαιολογίας δια τήν έξακολούθησιν της στάσεως ταύτης. Ταύτα πάντα διότι φοβούμεθα ότι ή Αγγλία κατά τήν περίοδον ταύτην, παρά πασαν έπιθυμίαν της, δέν δύναται διάθεση τάς απαιτουμένας σοβαράς δυνάμεις είς το Μακεδονικόν μέτωπον, κατόπιν μάλιστα της έξακολουθήσεως της τόσον άλλωστε επιτυχούς έκστρατείας είς Λιβύην. Απόδειξις τούτου είναι ή πρόσφατος δήλωσις Στρατηγού Ουέιβελ, γενομένη είς Μεταξάν τήν 15 παρελθόντος Ιανουαρίου, καθ' ην μόνον ώρισμέναι περιωρισμέναι δυνάμεις πυροβολικού θά ήδύναντο νά διατεθώσι. Αλλά και αν αποβή δυνατόν ήδη να σταλούν δύο ή και τρεις ακόμη μεραρχίαι, αύται απέχουσι πολύ του άριθμοΰ τών δέκα (10) μεραρχιών ών τήν όμαδικήν αποστολή ειχε ζητήσει τότε ώς ελάχιστον όριον βοηθείας ό Μεταξας διά τήν προκειμένην περίπτωσιν. Διότι κατά τάς ύπαρχούσας πληροφορίας, ή έν Ρουμανία δύναμις του γερμανικού στρατού, ανέρχεται ήδη εις 18 μεραρχίας διαρκώς αύξανομένας, τό δέ άποσταλέν ύλικόν ανταποκρίνεται είς τας άνάγκας 30 μεραρχιών. Έξ άλλου, ως γνωρίζετε, Βουλγαρία επεστράτευσε 14 μεραρχίας, έπραξε δέ τούτο ουχί βεβαίως δια να άμυνθή κατά της εισβολής του γερμανικού στρατού εις Βουλγαρίαν. Αναμφισβητήτως, ουδείς δύναται να είναι βέβαιος ότι η Γερμανία, εισβάλλουσα Βουλγαρίαν, δέν θά προχωρήση και περαιτέρω. Επειδή όμως ό κύριος αντικειμενικός αύτής σκοπός έν τη εκστρατεία ταύτη είναι νά συγκρατήσει τά Βαλκάνια και νά εμπόδιση την δημιουργίαν έν τή Βαλκανική αγγλικου μετώπου και επειδή ίσως κρίνη οτι τούτο επιτυγχάνεται και με μόνην τήν παρουσία της έν Βουλγαρία, δέν αποκλείεται ή έλπίς ν' άποφύγη τήν περαιτέρω είς τήν Ελλάδα επί του παρόντος τούλάχιστον προχώρησιν, ήν όμως άσφαλώς θά έπιχειρήση, αν έμφανισθοΰν είς Μακεδονίαν άγγλικά στρατεύματα. Οσονδήποτε δέ και αν η έλπίς αυτη είναι αμυδρά, δεν πρέπει η Αγγλία να μην εκτιμήσει δεόντως την σημασίαν αυτής, ήτις αποδεικνυομένη ως άκριβής θα απεμάκρυνεν εστω και προσωρινώς τήν καταστροφήν της Ελλάδος, τήν άπώλειαν πολυτίμων αγγλικών δυνάμεων και τήν ήθικήν μείωσιν της Αγγλίας και θά εδιδεν είς τήν Ελλάδα τον χρόνον νά τερματίση νικηφόρως τον έν Αλβανία άγώνα, οπότε τό μεγαλύτερον μέρος του εκεί στρατού μας θά ήδύνατο νά μεταφερθή και χρησιμοποιηθή είς Μακεδονίαν.
Ακριβώς δέ και διά τον πρόσθετον τούτον λόγον ύπογραμμίζομεν τήν εξαιρετικώς έπείγουσαν άνάγκην της ταχίστης αποστολής πολεμεφοδίων και άεροπλάνων ώς διά προηγουμένων διαβημάτων εχομεν ζητήσει.
Πάντως ή Ελλάς ό,τι ύπεσχέθη θά το έκτελέση πιστώς και περί τούτου ούδεμία πρέπει νά μείνη είς τήν άγγλικήν Κυβέρνησαν άμφιβολία. Θέτομεν όμως τάς ανωτέρω σκέψεις δι΄ ύμών ύπ' όψει της βρεταννικής Κυβερνήσεως, όπως μελετήση ταύτας επισταμένως και κρίνη επί τη βάσει των δυναμένων νά διατεθώσι δυνάμεων αν πρέπει ή αποστολή βρεταννικού στρατού είς Μακεδονίαν να ένεργηθή άμα τή εισβολή του γερμανικού στρατού είς Βουλγαρίαν ή άμα τή επιθέσει αύτου κατά της ' Ελλάδος.
Δέν μας διαφεύγει βεβαίως ότι έν τή τελευταία ταύτη περιπτώσει η απώλεια του χρόνου θά είναι επιζήμια' αλλά έναντι της καταστροφής της Ελλάδος, ήτις είναι βεβαία έν περιπτώσει προώρου αποστολής ανεπαρκών βρεταννικών δυνάμεων, παραμένει έστω και ή αμυδρά έλπίς ότι ή Γερμανία δέν θα κρίνη αναγκαίο να προχωρήσει και πέραν της Βουλγαρίας. Και εν τω μεταξύ τα Επιτελεία, είτε διά την μίαν είτε διά την άλλην περίπτωσιν, αναμένουν τον καθορισμό της δυνάμεως της βρεταννικής βοηθείας διά την από κοινού μελέτη του τρόπου της ελεύσεως και κατατάξεως της βοηθείας ταύτης. Τα συμπεράσματα της μελέτης ταύτης, ήτις έπαναλαμβάνομεν είναι αναγκαία και εις την μίαν και εις την άλλην περίπτωσιν, θα ανακοινωθώσιν εγκαίρως εις τας δύο Κυβερνήσεις».
Από τα έγγραφα του Κορυζή, φαίνεται η συνεργασία του Βασιλιά με τον πα΄λερετ και την SoE για να τον εξαπατήσουν και να τον πείσουν ότι ο Μεταξάς είχε δεσμευτεί στην άφιξη της Αγγλικής βοηθείας εάν και εφόσον οι Γερμανοί έμπαιναν στην Βουλγαρία.
Ο Κορυζής επέμεινε στην γραμμή Μεταξά για τις δέκα μεραρχίες και είχε την ελπίδα ότι θα μπορούσε οι Γερμανοί να μην επιτεθούν.
Από τον συνδυασμό των γεγονότων φαίνεται ότι η δολοφονία του Μεταξά είχε αποφασιστεί στις συνομιλίες της 31ης Δεκεμβρίου, και είχαν γίνει οι προετοιμασίες και ότι στο διήμερο 15-17 Ιανουαρίου, του δόθηκε μια τελευταία ευκαιρία να μείνει ζωντανός, αλλά δεν την εκμεταλλευτηκε. Το δηλητήριο του δόθηκε είτε στις 18 είτε στις 19 Ιανουαρίου και συμπίπτει με τον χρόνο που χρειάζεται το «κλοστρίντιουμ μποτουλίνουμ» να προκαλέσει την κατάρρευση του ανοσοποιητικού.
Η εμφάνιση του πλαστού εγγράφου Μεταξά, του οποίου αντίγραφο δεν υπήρχε στα χαρτιά του πρωθυπουργού, αποτελεί πλήρη απόδειξη της δολοφονίας και για τον πλέον δύσπιστο. Τ
ο έγγραφο του Κορυζή πρς τον Σιμόπουλο της 10ης Φεβρουαρίου, εξηγεί πλήρως τις είπε ο Κορυζής στον Γεώργιο στην ιδιαίτερη συνάντηση τους στην Μεγάλη Βρετάνια και επομένωςιενια σαφές γιατί τον καταδίωξαν ο Διάκος και ο Παύλος για να τον αυτοκτονήσουν.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png)
