του Σπύρου Χατζάρα
Οι νικητές του πολέμου στις νέες αποικίες δημιούργησαν μια «ανεξάρτητη» Κεντρική Τράπεζα, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση της FED, και εξήγαν το μοντέλο του διπολισμού με «συντηρητικούς» Χριστιανοδημοκράτες και προοδευτικούς «σοσιαλδημοκρατες». Ως μπαλαντέρ έπειζε το κόμμα των «κεντρώων Φιλελευθέρων».
Στην Γαλλία και την Ιταλία, όπου οι «κομμουνιστές» έδειξαν καλή διαγωγή προς την αμερικανοκρατία, επετράπη η περιθωριακή τους ύπαρξη και δράση ενώ στην Ελλάδα και την Τουρκία, το δόγμα Τρούμαν απαγόρευσε τη νόμιμη δράση τους λόγω ψυχρού πολέμου.
Στην εποχή του αστικού κορεσμού και κάμψης της αριστεράς μετα την πρώση του τείχους του αίσχους οι αμερικανοί και τα μέσα προπαγάνδας τους λάνσαραν στην Γερμανία και την άλλη Ευρώπη τους «πράσινους».
Και μετά ήρθε η κρίση που έθετε αμείλικτα ερωτήματα.
Η πολιτική απάντηση στην «κρίση» των τραπεζιτών που τη δημιούργησαν, ήταν οι «μεταρρυθμίσεις» και επέβαλαν πρώτα στην Ελλάδα, και η δημιουργία των «Μεγάλων Συνασπισμών» που θα επέβαλαν τις μεταρρυθμίσεις.
Έτσι οι μεγάλοι εχθροί, η Νέα Δημοκρατία (Χριστιανοδημοκράτες) και οι ΠΑΣΟΚοι («σοσιαλδημοκρατες») συγκρότησαν την κυβέρνηση των Σαμαροβενιζέλων με μαϊντανούς τον Καρατζατούμπα και τον Κυρ Φώτη. Η κυβέρνηση αυτή εξευτελίστηκε γρήγορα και οδήγησε τη μεν ΝΔ σε ποσοστά του 20% και το ΠΑΣΟΚ στο 5%.
Ο αμερικανικός δικομματισμός ηττήθηκε στους δημοψήφισμα της Βρετανίας, ενώ στην Ιταλία επίσης διαλύθηκε η παπική Χριστανοδημοκρατία, ενώ ο «αριστερός» συνασπισμός του Μπούλη Ματεο μετράει μέρες. Στην Αυστρία ο μεγάλος Συνασπισμός κατέςφυγε στην πλαστογραφία για να αντιμετωπίζει το Κόμμα της Ελευθερίας που μόνο του κέρδισε το 50%.
Το «ελληνικό σενάριο» κατάρρευσης του μεγάλου Συνασπισμού ακολουθεί και ο συνασπισμός της «σιδηράς Καγκελάριου».
Το κόμμα της Καγκελαρίου σε διαδοχικές εκλογές στο Βερολίνο και στο Μεκλεμβούργο-Πομερανία πήρε κάτω από 20% και ακολουθεί το δρόμο της ΝΔ. Στο Μεκλεμβούργο-Πομερανία πήρε 19% και στο Βερολίνο 17,6%. Ο άλλος εταίρος στον μεγάλο συνασπισμό οι «σοσιαλδημοκράτες» πήραν 30% στην Πομερανία και 21,6% στο Βερολίνο.
Ο «μεγάλος συνασπισμός» πνέει τα λοίσθια. Στην δυτική Πομερανία πήρε 49% από 59% και στο «προοδευτικό» και εβραιοκρατούμενο Βερολίνο μόλις 39,2%. Στις προηγούμενες εκλογές όπου οι δυσαρεστημένοι ψήφιζαν «πράσινους» και «πειρατές» είχαν 52%.
Οι πρώην υποστηρικτές της CDU αποφάσισαν να υποστηρίξουν τους ευρω-σκεπτικιστές την Αλτερμνατίβα επειδή ήθελαν «να διαμαρτυρηθούν για το συνασπισμό των Χριστιανοδημοκρατών και των Σοσιαλδημοκρατών» και την «μεταρρυθμιστική» πολιτική του
Αυτό μπορεί να είναι η αρχή του τέλους του μεγάλου συνασπισμού.
Τα πρώην μεγάλα κόμματα (CSU και SPD) είναι τόσο μικρά τώρα και πρέπει να φοβούνται για την ύπαρξή τους ως κόμματα εξουσίας. Ήδη εξαφανίστηκαν τα μαξιλαράκια «Φιλελευθεροι» και «Πειράτεν» ενώ οι «Die Linke» δεν πάνε πουθενά στην αντικομουνιστική δυτική Γερμανία, και η απάτη «πράσινοι» είναι στάσιμη.
Το βασικό ερώτημα, είναι αν κυβέρνηση της Γερμανικής Ανοιχτής Κοινωνίας θα είναι σε θέση να ενσωματώσει τα πιο συντηρητικά στοιχεία που ανησυχούν για την εισβολή των «προσφυγων» της μαντήλας και των τρομοκρατών.
Και για να σωθεί η CDU μπορεί να θυσιάσει την «κακή Μέρκελ» της οποίας η εικόνα της μεταξύ ορισμένων συντηρητικών ομάδων του πληθυσμού, ειναι αρνητική.
Αν όμως δεν έχει μέλλον ο «μεγάλος Συνασπισμός» στην Γερμανία , τότε είναι πολύ αμφίβολη η συγκρότηση του στη Γαλλία, όπου σοσια-ληστες και ρεπουμπλικάνοι ειτε με τον Ζιπέ ειτες με τον Σαρκοζί πρέπει να κλείσουν το δρόμο στην Μαρίν και το Εθνικό Μέτωπο.
Η κ. Λε Πεν για να κλείσει στόματα διάλεξε έναν Εβραίο εξ αίματος τον David Rachline που είναι ο γιος του σοσιαλιστή Serge Rachline, του οποίου οι εβραϊοι γονείς μετανάστευσαν στη Γαλλία από την Ουκρανίας, ως επικεφαλής της προεκλογικής της εκστρατείας. Ωστόσο David Rachline ισχυρίζεται ότι δεν είναι Εβραίος επειδή η μητ’ερα του δεν είναι εβραία επειδή δεν έχει κάνει περιτομή, και δεν έχει Bar Mitzvah.
Εάν δεν έχει μέλλον ο Μεγάλος Συνασπισμός της «σιδηράς Καγκελάριου» και ο Συνασπισμός σοσια-ληστών ρεπουμπλικάνων στη Γαλλία, τότε είναι λίγα και τα ψωμιά του μεγάλου Συνασπισμού Κούλης-Φώφη-Ρουφιάνος.
Χρειάζεται όμως να υπάρξει μια ελληνική αλτερνατίβα.
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016
Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016
Το «Κόκκινο» καλοκαίρι του 1944 και οι Σφαγές της SOE
Του Σπύρου Χατζάρα
Ο σύγχρονος αστικός μύθος λέει ότι οι «καλοί κομμουνιστές», με την εντολή του Συμμαχικού Στρατηγείου, επιτέθηκαν το καλοκαίρι του 1944 στους συνεργάτες των Γερμανών. Και όλα αυτά είναι απολύτως ψέματα.
Οι κομμουνιστές με την καθοδήγηση των ¨άγγλων πρακτόρων επιτέθηκαν εναντίον του ελληνικού λαού, έτσι ώστε η αγγλική παρουσία και κατοχή να είναι ευλογία Θεού για όλους. Το ΕΑΜ / ΕΛΑΣ δεν ήταν παρά ένα σαρκοβόρο φυτό που τρεφόταν με τα πτώματα του ελληνικού λαού το οποίο φυτεύτηκε επί ελληνικού εδάφους από την SOE και την Secret Intelligence Service (SIS), και το πότισαν με χρυσές λίρες για να μεγαλώσει. Ήταν μια «σατανική συνομωσία» του «υποκειμενικού παράγοντα της ιστορίας».
Οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και ο «σταθμάρχης» Μπάλφουρ ήταν βαθειά μπλεγμένοι στο αντι-Μεταξικό κίνημα του 1938, των «Αρίστων», που έκαναν στην Κρήτη μαζί με τη Συναγωγή των Χανίων, και το οποίο «συντόνιζε» ειδικός απεσταλμένος από το Λονδίνο.
Στον Όμιλο των Φίλων του Λονδίνου, ήταν και ο Μάρκος Βαφειάδης, τον οποίο είχε στείλει στην Κρήτη η ηγεσία του ΚΚΕ, για να «συντονίσει τις ενέργειες», με τους πράκτορες των Άγγλων, για μια άλλη βασιλική δικτατορία χωρίς τον Μεταξά και τους Μεταξικούς.
Επομένως ο γάμος των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών μα το ΚΚΕ είχε γίνει πολύ πριν την άφιξη του πράκτορα Αλεξάτου στην Αθήνα, ο οποίος παρέδωσε με απόδειξη, τις 7100 χρυσές λίρες εις χείρας του Τζήμα.
Οι εγγλέζοι δεν περίμεναν να μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, για να στήσουν δίκτυο πρακτόρων τους και να αναπτύξουν τις «επαφές» με τους Κομμουνιστές. Από το 1939, με την έναρξη του Παγκοσμίου Πολέμου, ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός κατασκόπων της Secret Intelligence Service άρχισε να εγκαθίστανται στο ουδέτερο ελληνικό έδαφος, στελεχώνοντας το «δίκτυο» του Παπά-Δημήτρη (Μπάλφουρ) του πρωθιερέα των ανακτόρων , και του ΔΟΛίου εκδότου, που ήταν ο «σταθμάρχης», και του σεβάσμιου της Στοάς Ησίοδος, Ιωάννη Διάκου, που ήταν εκπρόσωπος των μυστικών υπηρεσιών των Βρετανών και αφανής «χειριστής» του Ι. Μεταξά .
Όπως υποστήριζε και η προπαγάνδα της κατοχικής κυβέρνησης, αυτό το δίκτυο της στρατιωτικής Intelligence Service, της Special Operations Executive που ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1940,με εντολή να αναλάβει τις «βρώμικες» δουλειές είχε ανάμιξη και στην δολοφονία του Ιωάννη Μεταξά.
Οι «εθνικόφρονες» απολογητές της «Θεόσταλτης» αγγλικής κατοχής έχουν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια ότι η «αγγλική πολιτική» έπασχε από «Διπολική διαταραχή» και άλλη πολιτική είχε το Φόρειν Όφις και άλλη οι μυστικές υπηρεσίες. Μάλιστα, τέτοιες ανοησίες λέγονται και γράφονται από «σοβαρούς» -υποτίθεται- μελετητές, οι οποίοι προσπαθούν να διαψεύσουν το προφανές. Άλλωστε ακόμα και σήμερα αποκρύπτουν ότι οι Άγγλοι οργάνωσαν στα Κύθηρα τριμερή συνάντηση του Κανελλόπουλου με αντιπροσωπεία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με τους Αγγλους, πριν Εκείνος αποβιβαστεί στην Καλαμάτα.
Η συνάντηση εκείνη δεν αποκαλύφθηκε ποτέ ούτε από τον Κανελλόπουλο ουτε από τους Κομμουνιστές, αλλά εξηγεί πόσο εύκολο και απλό ήταν να αποτραπούν οι «σφαγές» Καλαμάτας-Μελιγαλά-Γαργαλιάνων, εάν το ήθελε η αγγλική πολιτική. Κάθε χρόνο, τον Ιούνιο, όλη η «ευαίσθητη» και «προοδευτική» Συμμαχία, ΝΑΤΟ-Σόρος πηγαίνει για «προσκύνημα», στο Ποτότσαρι στη Σεμπρενίτσα για να τιμήσει τους 6500 Γιουγκοσλάβους μουσουλμάνους, που σκοτώθηκαν μαχόμενοι εναντίον των Γιουγκοσλάβων Σέρβων, ενώ προσπαθούσαν να πάνε στην «μουσουλμανική» Τούζλα , όταν οι Ολλανδοί κυανόκρανοι συμφώνησαν να παραδώσουν τον θύλακα της Σεμπρενίτσα στα χέρια των Σερβοβόσνιων.
Είναι μια γιορτή μίσους της Ανοιχτής Κοινωνίας των «όπου Γης και Πατρίς» με υστερίες κατά της Ιδέας του Έθνους. Τους μουσουλμάνους νεκρούς τους βρήκαν θαμμένους πάνω στα βουνά σε μια ακτίνα 150 χιλιομέτρων με τη βοήθεια δορυφόρων. Σε εμάς ,σε μια πολύ μικρότερη έκταση από ότι στη Σεμπρενίτσα , στο Μελιγαλά, στην Καλαμάτα , στους Γαργαλιάνους και στα γύρω χωριά, σε μια ακτίνα 30-40 χιλιομέτρων τον Σεπτέμβρη του 1944, εκτελέστηκαν περίπου 6000 άμαχοι και αιχμάλωτοι, αλλά για αυτό το έγκλημα πολέμου, για αυτή τη Γενοκτονία, δεν θέλει να ακούει καμιά «ευαίσθητη ψυχή».
Συνεχίζουν να μας μιλάνε «για γιορτές μίσους», μας λένε ότι «έφταιγαν και τα θύματα», και στην παράξενη αριθμητική τους μετράνε μόνο τους θαμμένους στην Πηγάδα. Οι νεκροί του Μελιγαλά όμως είναι και οι εκτελεσμένοι από τα «λαοδικεία» στα γύρω χωριά, στη Μερόπη , στο Σολάκιο, στην Ανθούσα, στο Νεοχώρι, στην Οιχαλία, στη Σκάλα, αλλά και μακρύτερα μέχρι τη Μεσσήνη. Και οι νεκροί της Γενοκτονίας Καλαμάτας-Μελιγαλά-Γαργαλιάνων-Πύλου-Πύργου-Αχλαδόκαμπου κλπ ,είναι πολλές χιλιάδες.
Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι σφαγές στον Φενεό, το Αγιονόρι, τη Στιμάγκα, το Βαλτέτσι, τη Μονή Αγνούντος, κλπ, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα για το τι έγινε με την πλήρη υποστήριξη των άγγλων το κόκκινο καλοκαίρι του 1944. Ο Μελιγαλάς όμως δεν αλώθηκε αλλά παραδόθηκε, μετά από συμφωνία με τους άγγλους στρατιωτικούς συνδέσμους και με εγγυήσεις των Εαμιτών της πόλης, όπως έχω αποκαλύψει στο βιβλίο μου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ .
Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1944 τριμελής επιτροπή των κατοίκων βγήκε και διαπραγματεύτηκε με την ηγεσία των Κουκουέδων.
Η παράδοση έγινε στις 12.00 ακριβώς και το σύνθημα ήταν το χτύπημα της Καμπάνας του Αγίου Ιωάννου. Μπροστά στο έγκλημα, κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει, πόσο μάλλον να το αρνείται. Μπροστά στα εγκλήματα των Κομμουνιστών στον Μελιγαλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει.
Πόσο μάλλον να τα αρνείται.
Η διεθνής κοινότητα, αναγνωρίζει ως το απόλυτο έγκλημα πολέμου τη σφαγή των 22.500 Πολωνών αιχμαλώτων, από τους σοβιετικούς στο δάσος του Κατίν. Έγκληματα πολέμου των Γερμανών ήταν τα Καλάβρυτα, το Δίστομο και η Κάνδανος. Έγκλημα πολέμου ήταν και η οργανωμένη σφαγή από τους κομμουνιστές 5000 αμάχων και αιχμαλώτων στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους. Έγκλημα πολέμου για το οποίο οι κομμουνιστές, ποτέ δεν ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη και ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη, αλλά εξακολουθούν να θεωρούν τη σφαγή αμάχων και αιχμαλώτων «ηρωικό κατόρθωμα».
Η εκτέλεση των αμάχων και αιχμαλώτων, στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους , έγινε με καθαρά πολιτική απόφαση που ήρθε «από ψηλά», και όχι από τα τοπικά πολιτικά στελέχη και είχε σχεδιαστεί πριν την αποχώρηση των Γερμανών, όπως αλώστε και οι σφαγές του «Κόκκινου Δεκέμβρη».
Το Π.Γ. του ΚΚΕ είχε αποφασίσει τις σφαγές των εθνικοφρόνων από τον Αύγουστο. Η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων του Μελιγαλά , εκτελέστηκαν γι αυτά που δε δέχονταν να κάνουν.
Οι νεκροί της Πηγάδας ήταν μαχητές της ελευθερίας και αιχμάλωτοι πολέμου.
Το μόνο έγκλημά τους ήταν ότι είπαν όχι στον κομμουνισμό».
Το ΟΧΙ στον κομμουνισμό, επέβαλε τη θανατική τους καταδίκη.
Ο σύγχρονος αστικός μύθος λέει ότι οι «καλοί κομμουνιστές», με την εντολή του Συμμαχικού Στρατηγείου, επιτέθηκαν το καλοκαίρι του 1944 στους συνεργάτες των Γερμανών. Και όλα αυτά είναι απολύτως ψέματα.
Οι κομμουνιστές με την καθοδήγηση των ¨άγγλων πρακτόρων επιτέθηκαν εναντίον του ελληνικού λαού, έτσι ώστε η αγγλική παρουσία και κατοχή να είναι ευλογία Θεού για όλους. Το ΕΑΜ / ΕΛΑΣ δεν ήταν παρά ένα σαρκοβόρο φυτό που τρεφόταν με τα πτώματα του ελληνικού λαού το οποίο φυτεύτηκε επί ελληνικού εδάφους από την SOE και την Secret Intelligence Service (SIS), και το πότισαν με χρυσές λίρες για να μεγαλώσει. Ήταν μια «σατανική συνομωσία» του «υποκειμενικού παράγοντα της ιστορίας».
Οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και ο «σταθμάρχης» Μπάλφουρ ήταν βαθειά μπλεγμένοι στο αντι-Μεταξικό κίνημα του 1938, των «Αρίστων», που έκαναν στην Κρήτη μαζί με τη Συναγωγή των Χανίων, και το οποίο «συντόνιζε» ειδικός απεσταλμένος από το Λονδίνο.
Στον Όμιλο των Φίλων του Λονδίνου, ήταν και ο Μάρκος Βαφειάδης, τον οποίο είχε στείλει στην Κρήτη η ηγεσία του ΚΚΕ, για να «συντονίσει τις ενέργειες», με τους πράκτορες των Άγγλων, για μια άλλη βασιλική δικτατορία χωρίς τον Μεταξά και τους Μεταξικούς.
Επομένως ο γάμος των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών μα το ΚΚΕ είχε γίνει πολύ πριν την άφιξη του πράκτορα Αλεξάτου στην Αθήνα, ο οποίος παρέδωσε με απόδειξη, τις 7100 χρυσές λίρες εις χείρας του Τζήμα.
Οι εγγλέζοι δεν περίμεναν να μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, για να στήσουν δίκτυο πρακτόρων τους και να αναπτύξουν τις «επαφές» με τους Κομμουνιστές. Από το 1939, με την έναρξη του Παγκοσμίου Πολέμου, ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός κατασκόπων της Secret Intelligence Service άρχισε να εγκαθίστανται στο ουδέτερο ελληνικό έδαφος, στελεχώνοντας το «δίκτυο» του Παπά-Δημήτρη (Μπάλφουρ) του πρωθιερέα των ανακτόρων , και του ΔΟΛίου εκδότου, που ήταν ο «σταθμάρχης», και του σεβάσμιου της Στοάς Ησίοδος, Ιωάννη Διάκου, που ήταν εκπρόσωπος των μυστικών υπηρεσιών των Βρετανών και αφανής «χειριστής» του Ι. Μεταξά .
Όπως υποστήριζε και η προπαγάνδα της κατοχικής κυβέρνησης, αυτό το δίκτυο της στρατιωτικής Intelligence Service, της Special Operations Executive που ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1940,με εντολή να αναλάβει τις «βρώμικες» δουλειές είχε ανάμιξη και στην δολοφονία του Ιωάννη Μεταξά.
Οι «εθνικόφρονες» απολογητές της «Θεόσταλτης» αγγλικής κατοχής έχουν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια ότι η «αγγλική πολιτική» έπασχε από «Διπολική διαταραχή» και άλλη πολιτική είχε το Φόρειν Όφις και άλλη οι μυστικές υπηρεσίες. Μάλιστα, τέτοιες ανοησίες λέγονται και γράφονται από «σοβαρούς» -υποτίθεται- μελετητές, οι οποίοι προσπαθούν να διαψεύσουν το προφανές. Άλλωστε ακόμα και σήμερα αποκρύπτουν ότι οι Άγγλοι οργάνωσαν στα Κύθηρα τριμερή συνάντηση του Κανελλόπουλου με αντιπροσωπεία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με τους Αγγλους, πριν Εκείνος αποβιβαστεί στην Καλαμάτα.
Η συνάντηση εκείνη δεν αποκαλύφθηκε ποτέ ούτε από τον Κανελλόπουλο ουτε από τους Κομμουνιστές, αλλά εξηγεί πόσο εύκολο και απλό ήταν να αποτραπούν οι «σφαγές» Καλαμάτας-Μελιγαλά-Γαργαλιάνων, εάν το ήθελε η αγγλική πολιτική. Κάθε χρόνο, τον Ιούνιο, όλη η «ευαίσθητη» και «προοδευτική» Συμμαχία, ΝΑΤΟ-Σόρος πηγαίνει για «προσκύνημα», στο Ποτότσαρι στη Σεμπρενίτσα για να τιμήσει τους 6500 Γιουγκοσλάβους μουσουλμάνους, που σκοτώθηκαν μαχόμενοι εναντίον των Γιουγκοσλάβων Σέρβων, ενώ προσπαθούσαν να πάνε στην «μουσουλμανική» Τούζλα , όταν οι Ολλανδοί κυανόκρανοι συμφώνησαν να παραδώσουν τον θύλακα της Σεμπρενίτσα στα χέρια των Σερβοβόσνιων.
Είναι μια γιορτή μίσους της Ανοιχτής Κοινωνίας των «όπου Γης και Πατρίς» με υστερίες κατά της Ιδέας του Έθνους. Τους μουσουλμάνους νεκρούς τους βρήκαν θαμμένους πάνω στα βουνά σε μια ακτίνα 150 χιλιομέτρων με τη βοήθεια δορυφόρων. Σε εμάς ,σε μια πολύ μικρότερη έκταση από ότι στη Σεμπρενίτσα , στο Μελιγαλά, στην Καλαμάτα , στους Γαργαλιάνους και στα γύρω χωριά, σε μια ακτίνα 30-40 χιλιομέτρων τον Σεπτέμβρη του 1944, εκτελέστηκαν περίπου 6000 άμαχοι και αιχμάλωτοι, αλλά για αυτό το έγκλημα πολέμου, για αυτή τη Γενοκτονία, δεν θέλει να ακούει καμιά «ευαίσθητη ψυχή».
Συνεχίζουν να μας μιλάνε «για γιορτές μίσους», μας λένε ότι «έφταιγαν και τα θύματα», και στην παράξενη αριθμητική τους μετράνε μόνο τους θαμμένους στην Πηγάδα. Οι νεκροί του Μελιγαλά όμως είναι και οι εκτελεσμένοι από τα «λαοδικεία» στα γύρω χωριά, στη Μερόπη , στο Σολάκιο, στην Ανθούσα, στο Νεοχώρι, στην Οιχαλία, στη Σκάλα, αλλά και μακρύτερα μέχρι τη Μεσσήνη. Και οι νεκροί της Γενοκτονίας Καλαμάτας-Μελιγαλά-Γαργαλιάνων-Πύλου-Πύργου-Αχλαδόκαμπου κλπ ,είναι πολλές χιλιάδες.
Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι σφαγές στον Φενεό, το Αγιονόρι, τη Στιμάγκα, το Βαλτέτσι, τη Μονή Αγνούντος, κλπ, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα για το τι έγινε με την πλήρη υποστήριξη των άγγλων το κόκκινο καλοκαίρι του 1944. Ο Μελιγαλάς όμως δεν αλώθηκε αλλά παραδόθηκε, μετά από συμφωνία με τους άγγλους στρατιωτικούς συνδέσμους και με εγγυήσεις των Εαμιτών της πόλης, όπως έχω αποκαλύψει στο βιβλίο μου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ .
Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1944 τριμελής επιτροπή των κατοίκων βγήκε και διαπραγματεύτηκε με την ηγεσία των Κουκουέδων.
Η παράδοση έγινε στις 12.00 ακριβώς και το σύνθημα ήταν το χτύπημα της Καμπάνας του Αγίου Ιωάννου. Μπροστά στο έγκλημα, κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει, πόσο μάλλον να το αρνείται. Μπροστά στα εγκλήματα των Κομμουνιστών στον Μελιγαλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει.
Πόσο μάλλον να τα αρνείται.
Η διεθνής κοινότητα, αναγνωρίζει ως το απόλυτο έγκλημα πολέμου τη σφαγή των 22.500 Πολωνών αιχμαλώτων, από τους σοβιετικούς στο δάσος του Κατίν. Έγκληματα πολέμου των Γερμανών ήταν τα Καλάβρυτα, το Δίστομο και η Κάνδανος. Έγκλημα πολέμου ήταν και η οργανωμένη σφαγή από τους κομμουνιστές 5000 αμάχων και αιχμαλώτων στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους. Έγκλημα πολέμου για το οποίο οι κομμουνιστές, ποτέ δεν ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη και ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη, αλλά εξακολουθούν να θεωρούν τη σφαγή αμάχων και αιχμαλώτων «ηρωικό κατόρθωμα».
Η εκτέλεση των αμάχων και αιχμαλώτων, στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους , έγινε με καθαρά πολιτική απόφαση που ήρθε «από ψηλά», και όχι από τα τοπικά πολιτικά στελέχη και είχε σχεδιαστεί πριν την αποχώρηση των Γερμανών, όπως αλώστε και οι σφαγές του «Κόκκινου Δεκέμβρη».
Το Π.Γ. του ΚΚΕ είχε αποφασίσει τις σφαγές των εθνικοφρόνων από τον Αύγουστο. Η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων του Μελιγαλά , εκτελέστηκαν γι αυτά που δε δέχονταν να κάνουν.
Οι νεκροί της Πηγάδας ήταν μαχητές της ελευθερίας και αιχμάλωτοι πολέμου.
Το μόνο έγκλημά τους ήταν ότι είπαν όχι στον κομμουνισμό».
Το ΟΧΙ στον κομμουνισμό, επέβαλε τη θανατική τους καταδίκη.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png)
