γράφει ο Σπύρος Χατζάρας
Το δίσεχτο 2016, ήταν η χρονιά του πιθήκου και από τα Ηνωμένα Έθνη είχε
κηρυχθεί «έτος Οσπρίων». Ήτοι, έτος Φασολάδα. Πάρα ταύτα, μας έφερε ένα αισιόδοξο μήνυμα.
Οι πελάτες των δημοσκόπων, και τα μίντια δεν κερδίζουν πάντα. Δηλαδή η δικτατορία των αναποφάσιστων και χαζοχαρούμενων ηλιθίων, μπορεί να ηττηθεί και στην Κάλπη.
Δυο ημερομηνίες θα μείνουν στην επικαιρότητα και για τα χρόνια που έρχονται.
23 Ιουνίου 2016, όταν η πλειοψηφία των Βρετανών, το 51,9%, είπε όχι στις ευρω-«αξίες» των τοκογλύφων, και ψήφισε υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ρίχνοντας στο καναβάτσο δημοσκόπους και παπαγάλους.
Στις 8 Νοεμβρίου 2016, έγινε το νέο πατατράκ. Στις ΗΠΑ οι ξυπόλυτοι ξεφτίλισαν τους «καθωσπρέπει» και ψήφισαν Ντόναλντ Τραμπ , προκαλώντας μεγαλύτερο σοκ στο κατεστημένο. Και το τρίτο «μήνυμα ελπίδας» ήρθε από το Χαλέπι με την ολοκληρωτική νίκη του Άσαντ και του Βλαδίμηρου στις 13 Δεκεμβρίου.
Οι ανθρωπιστές, το «Κράτος Δικαίου, το «παρατηρητήριο», η «Διεθνής Κοινότητα», το «Ισλαμικό Κράτος», οι Σαουδάραβες, έβαλαν την ουρά στα σκέλια, και γλείφουν τις πληγές τους.
Μπρέξιτ, Τραμπ, Νίκη του Ασαντ. Αυτά κρατάμε από την Χρονιά που φεύγει.
Και η Ελπίδα για το 2017 λέγεται Μαρίν Λεπέν.
Πρώτο ραντεβού στις 23 Απριλίου και το δεύτερο στις 7 Μαΐου. Η Μαρίν Λεπέν ήδη επαγγέλλεται το τέλος της Χούντας των Αγορών. Αυτή είναι η Ελπίδα.
«Ο λαός πρέπει να έχει την ευκαιρία να ψηφίσει για την απελευθέρωσή του από τη δουλεία και τον εκβιασμό που του επιβάλλουν οι τεχνοκράτες των Βρυξελλών και για να επιστρέψει η εθνική κυριαρχία στη χώρα του. Το κατάλαβαν αυτό οι Βρετανοί και ψήφισαν την έξοδό τους από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και ποτέ δεν είχαν αντικαταστήσει τη λίρα με το ευρώ», είπε η Μαρίν. Δηλαδή αφήστε τη Μπούντεσμπανγκ και τη Φέντεραλ Ρηζέρβ μόνες τους. Ελευθερία. Έξω από τη Μπότα του Γερμανιεβραίου τραπεζίτη.
Τέρμα ο σακάτης , το ούρογκρουπ και ο Ντάισελμπλουμ. Αλες καπούτ. Και το σκατουλάκι του ΕΛΟΥΚΟΥ. Το Κούλι(μπαλί).
Η Μαρίν λέει ότι, «όπου πήγε το ευρώ, αυξήθηκαν οι τιμές, οι φόροι και η ανεργία, μειώθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις και οι πολίτες έγιναν φτωχότεροι», και «όταν αποχωρήσει η Γαλλία από το ευρώ το ίδιο πρέπει να πράξουν η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Κύπρος. Ιδανικό θα ήταν να αποχωρήσουν την ίδια ημέρα με τη Γαλλία όλες αυτές οι χώρες», είπε η Μαρίν, που υποστηρίζει πως «ευρώ και ΝΑΤΟ είναι το ίδιο συνδικάτο».
Το γαλλικό Εθνικό Μέτωπο λέει ότι «το ΝΑΤΟ, που ιδρύθηκε όταν υπήρχε ο κίνδυνος του Συμφώνου της Βαρσοβίας και του επεκτατισμού της Σοβιετικής Ένωσης», «δεν μας χρειάζεται πλέον, αφού δεν υπάρχουν Σοβιετική Ένωση και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας» και θέλει να κλείσει η ευρωπαϊκή πόρτα για την Τουρκία. «Ειδική σχέση» και βλέπουμε.
Ο αντίπαλος της Μαρίν, ο φιλελέ Φιγιόν είναι ότι και ημέτερος Κούλης Φιλελέ. Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα. Δηλαδή, Μπούντεσμπανκ, Δωροθέα, Σακάτης, ευρωδιευθυντήριο, Χούντα Βρυξελλών. Ένα πράγμα είναι όλοι. Χούντα των Αγορών. Ο Φιλελέ Φιγιόν και ο Φιλελέ Κούλης είναι Χουντικοί. Δύο σκατούλες του ΕΛΟΥΚΟΥ.
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για κάθε Πατριώτη και στη Γαλλία και εδώ. Οπότε, ρίχνουμε στη λεκάνη τα ευρω-σκατά, τον φιλελέ Φιγιόν και τον Κούλη Φιλελέ, και τραβάμε οπωσδήποτε το καζανάκι.
Και ενώ ο πλαστός αμερικάνικος διπολισμός , καταρρέει παντού , μέχρι και στην κατεχόμενη Γερμανία, το ελληνικό πολιτικό σενάριο που επεξεργάζονται στα «κεντρικά» οι αμερικανοί «Σωτήρες» και οι ξένοι δανειστές για την επόμενη μέρα μετά τους ΕΚΟΥΜΟΥ, δείχνει επιστροφή στο κακό παρελθόν και πορεία στο πουθενά. Σε εμάς δυστυχώς δεν υπάρχει κανείς λόγος αισιοδοξίας.
Το χαζό πόπολο ακόμα κάνει μεταβολές στα παραγγέλματα που του δίνουν οι τηλε-λοχίες και θέλει ευρωράιχ και «μεταρρυθμίσεις».
Δημοσκόπηση σοκ της εταιρείας «Palmos Analysis», έδειξε ότι οι χαζοί 'Έλληνες γουστάρουν Σακάτη και Ουρογκρούπ. Το 47% θα ήθελαν να είχαν δοθεί αυξημένες αρμοδιότητες στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για έλεγχο των κρατικών προϋπολογισμών.(Ναι τόσο μαλάκες είναι το 47%). Και 6 στους 10 τάσσονται υπέρ της ευρωζώνης. Δώσε τους διεφθαρμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, και παρε τους την ψυχή. Αλλά το 84%, «θεωρεί ότι η ΕΕ κινείται σε λάθος κατεύθυνση», και περίπου οι μισοί Έλληνες επιθυμούν τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα χρηματοδότησης του ελληνικού χρέους ως …. «τεχνικού συμβούλου».
Με τέτοιο εκλογικό σώμα δεν πας πολύ μακριά.Η δικτατορία των ελληνόφωνων χαζοχαρούμενων ηλιθίων, είναι αθάνατη.
Σε απόλυτη συνάφεια, το 29% των «τηλεθεατών» γουστάρει Κούλη Οβριόπουλο-Φιλελέ ενώ το 16% επιμένει Άξελ Οβριόπουλο-Φιλελέ, ενώ η Χρυσή Αυγή ετοιμάζεται να κάνει την δεξιά αντιπολίτευση του Κούλη.
Κατά τα λοιπά μια από τα ίδια.
Οι ΕΚΟΥΜΟΥ δεν μπορούν να κυβερνήσουν. Δεν έχουν φάρμακα για τον ιό της φτώχειας και για την ανεργία. Ούτε ξέρουν πώς να ανοίξουν δουλειές. Φοροφυγάδες και λαθρέμποροι οι ίδιοι , πουλάνε προστασία στα βαποράκια, στους πορτοφολάδες , τους προαγωγούς και τους τσιλιαδόρους. Αυτή είναι η δική τους οικονομία.
Η Κοινοπραξία, μαζί με τους παπαγάλους της πανηγυρίζει, γιατί τάχα δικαιώθηκε η κοινωνική τους ευαισθησία και ξεπάγωσαν τα μέτρα το Ουρογκρούπ, αλλά η ουσία είναι πως εξαναγκάστηκαν σε αποστολή επιστολής που απλά λέει: «Συγγνώμη κύριοι δανειστές δεν θα το ξανακάνουμε χωρίς να σας ρωτήσουμε, και αν τον Μάρτιο τα στοιχεία για το πλεόνασμα δεν είναι αυτά που νομίζουμε τότε θα βρούμε τα λεφτά για να τα επιστρέψουμε».
Μέχρι να φύγουν οι ΕΚΟΥΜΟΥ θα προωθούν την ατζέντα της Ανοιχτής Κοινωνίας. Πχ, Καθαίρεση των εικόνων από τα δικαστήρια, ξήλωμα του προοιμίου του Συντάγματος και κάθε αναφοράς στην κρατούσα θρησκεία, πολλά τζαμιά και περισσότεροι λαθραίοι παντού , ώστε, «να ακουστεί και πάλι η γλυκιά φωνή του μουεζίνη» στην Αθήνα, και να έχουμε Μουφτία Αθηνών όπως ζητούσε από το 2008 η αμερικάνα Γκέϋ Μακ Ντούγκαλ από τη μαμά του Κούλη.
Έτσι έχουν τα πράγματα.
Μακάρι ο Θεός να φωτίσει του Γάλλους. Μετά θα φέξει και σε εμάς . Εξ αντανακλάσεως.
Σάββατο 31 Δεκεμβρίου 2016
Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2016
Η Βάρκιζα , ο «Ηρωικός» Κόκκινος Δεκέμβρης του 1944 και οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» των μελών του ΚΚΕ
του Σπύρου Χατζάρα
Οι «ηρωικοί» Ελασίτες άρχισαν να μάχονται με τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές ,τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες στις 4 Δεκεμβρίου 1944.
Πριν είχαν σφάξει την «αντίδραση» στην Πελοπόννησο και στο Κιλκίς.
Στις 21 Δεκεμβρίου, 17 ημέρες μετά, το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα και ενώ είχαν λήξει οι μάχες στον Πειραιά, στο Γουδί και στου Μακρυγιάννη , και γίνονταν «αψιμαχίες», η εκτέλεση της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη από την ΟΠΛΑ μας δίνει μια εικόνα της «ηρωικής αντίστασης» του λαού και της καθημερινής ζωής στην Αθήνα.
Οι «ηρωικοί» εαμίτες κομμουνιστές Κων. Μπιλιράκης, Θεόδωρος Μιχαλόπουλος, και Δημήτρης Σούλης συνέλαβαν την καταζητούμενη Ελένη Παπαδάκη, στο σπίτι του γραμματέα του ΕΑΜ Θεάτρου Δημήτρη Μυράτ. Κανείς από αυτούς δεν πολέμαγε του άγγλους ιμπεριαλιστές.
Πήγαν με τα πόδια, χωρίς και πάλι να συναντήσουν Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και χωρίς να τους βομβαρδίσει η ΡΑΦ, στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων 314 και μετά , στα περιφερειακά γραφεία του ΕΑΜ, στη διασταύρωση Πολυλά και Μαρτζώκη, όπου η ''λαϊκή πολιτοφυλακή '' του ΚΚΕ, η ΟΠΛΑ, με επικεφαλής της κάποιον «Ορέστη», αποφάσισε την τύχη της Ελένης Παπαδάκη.
Εκεί, στην επιταγμένη έπαυλη Παπαλεονάρδου, βρισκόταν και ο «ηρωικός» κομμουνιστής και «πολιτοφύλακας Πάνος Καραβουσάνος, ηθοποιός της δεκάρας και μέλος του ΣΕΗ που ζητούσε την εκτέλεση της ηθοποιού.
Ο αιμοσταγής σύντροφος Φάνης, τότε γραμματέας της ΚΟΑ , στα απομνημονεύματα του, έγραψε: «Όταν τμήματα της Λαϊκής Πολιτοφυλακής συνέλαβαν τη γνωστή ηθοποιό Παπαδάκη, ερωμένη του αρχικουίσλιγκ Γιάννη Ράλλη, δώσαμε εντολή να μην πειραχτεί. Είχαμε να μάθουμε πολλά από αυτή». Αυτό σημαίνει ότι ο γραμματέας της ΚΟΑ ενημερώθηκε για τη σύλληψη και έδωσε οδηγίες. Αυτό σημαίνει ότι η ΟΠΛΑ ανέφερε στην ΚΟΑ, και η ΚΟΑ, δηλαδή ο γραμματέας , δηλαδή ο Φάνης, αποφάσιζε την τύχη του θύματος. Και ανεξάρτητα από τα ψέματα που έγραφε μετα από χρόνια εκείνος έδωσε την εντολή «φάτε τη».
Στην Πολιτοφυλακή της Πατησίων μαζί με την Παπαδάκη, υπήρχαν και άλλες κρατούμενες. Μια από αυτές ήταν ήταν η Νιόβη Χαριτάκη. Ένα κορίτσι γύρω στα είκοσι και εφτά μηνών έγκυος που την είχαν συλλάβει στις 18 Δεκεμβρίου μαζί με την αδελφή της, Μαρίκα, με την κατηγορία ότι ο πατέρας τους ήταν διευθυντής της Ούλεν .Η Νιόβη γνώριζε καλά ότι επρόκειτο να την εκτελέσουν.
Γύρω στα μεσάνυχτα με αυτοκίνητο της ΟΠΛΑ, τις έστειλαν Γαλάτσι στα Διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ όπου οι ηρωικοί κομμουνιστές και στελέχη της ΟΠΛΑ Βλάσσης Μακαρώνας, Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης, Ιωάννη Κουκούτσης και άλλοι των οποίων τα ονόματα δεν τα διέσωσε η ιστορία περίμεναν για να εκτελέσουν τα σιδηροδέσμια θύματα και να πάρουν τα ρούχα τους για τις ανάγκες του λαού.
Η ομάδα του Γαλατσίου δεν συνάντησε ποτέ τους «ιμπεριαλιστές» και έκανε τη δουλειά της σύμφωνα με τις εντολές που είχε. Αυτός «ηρωικός» μηχανισμός δεν «πολέμαγε» , αλλά δολοφονούσε όσους είχαν προγραφεί.
Αυτά γινόντουσαν 17 ημέρες μετά την έναρξη των Δεκεμβριανών. Και τα ξέρουμε λόγω της Παπαδάκη. Αυτά έγιναν και για χιλιάδες άλλα αθώα θύματα σαν την Παπαδάκη. Μαζί της στο λάκκο που την έριξαν ήσαν άλλοι 4 . «Ανώνυμοι». Τη Νιόβη την είχαν ρίξει σε άλλο λάκκο.
Ο Βλάσσης Μακαρώνας και ο Στέφανος Λιόλιος ομολόγησαν στο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν.Ο γερμανομαθής εαμίτης Μυράτ έγινε θιασάρχης και πέθανε το 1991 από γεράματα.
Οι 300 εκτελέσεις από την ΟΠΛΑ στο Γαλάτσι έγιναν με εντολή του σ.Φάνη.
Η Ελένη Παπαδάκη οδηγήθηκε στο Γαλάτσι από την όπλα φορώντας το γούνινο παλτό της. Όταν βρέθηκε το πτώμα της φορούσε μόνο την κομπινεζόν. Επομένως τη γούνα θα την φόρεσαν οι ώμοι μιας ηρωικής «συντρόφισσας», που.. κρύωνε . Κάποια άλλη θα πήρε χριστουγεννιάτικο δώρο τα παπούτσια της, και κάποι άλλη το φουστανάκι. Το δαχτυλίδι και το ρολόι της, τα είχε κρατήσει ο σύντροφος Ορέστης, της ΟΠΛΑ.
Τα παπούτσια και τα παλτά των σφαγμένων είχαν μεγάλη ζήτηση και στον Φενεό. Τα παπούτσια των νεκρών τα ξαναμοίραζε ο ΕΛΑΣ στους συντρόφους και στον Μελιγαλά. Αυτό το καθήκον το είχε η Κόκκινη,«Εθνική Αλληλεγγύη».
. Θα πρέπει οι χαζοί που μιλάνε ακόμα για «ιδανικά», να μας πουν για τα ιδανικά και τις Αξίες, που έχουν να κάνουν με το γούνινο παλτό της Παπαδάκη, τα παπούστια, το ρολόι και το δαχτυλίδι της. Και είναι κρίμα για την ιστορία που οι στρατοδίκες δεν ρώτησαν τον Λιόλιο και τον Μακαρονά για το παλτό.
Ο πολιτικός καθοδηγητής των σήριαλ κιλλερς της ΟΠΛΑ ήταν ο «Άγιος» Πλουμπίδης. Ο πράκτωρας της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Πλουμπίδης ,που μετά την αναχώρηση από την Αθήνα του σταθμάρχη πατρός Δημητρίου για την Αίγυπτο, βγήκε από τη Γιάφκα της «Σωτηρίας», και πέρασε στην παρανομία.
Όταν ήρθε στην Αθήνα καλοκαίρι του 1943, ο επίσης πράκτορας των άγγλων Στέργιος Αναστασιάδης τον εβαλαν αρχηγό του Κλάδου εγχειρήσεων .Εκτός του Πλουμπίδη και του Στέργιου Αναστασιάδη στην καθοδήγηση της ΟΠΛΑ δούλεψαν οι Κώστας Φαρμάκης, Γιώργος Αλευράς , Αλέκος Αντωνιάδης και εκδοροσφαγέας Νίκος Ανδρικίδης, που ήταν «Ακροναυπλιώτες» . Κατά τα Δεκεμβριανά ο Ανδρικίδης διοικούσε την ΟΠΑΛ από του Ζωγράφου μέχρι τη Νέα Σμύρνη. Βοηθός του Αναστασιάδη και επιτελάρχης των εκτελέσεων στην Αθήνα και τον Πειραιά ήταν ο Παντελής Κιουρτζής. («καπετάν Ανανίας») .
Σαν δεξί του χέρι ο Κιουρτζής θα ορίσει έναν άλλο σφαγέα της Κατοχής, τον σύντροφο Ηρακλή Μπογιατζίδη. Στρατοπεδάρχης του Ασύλου Κοκκινιάς ήταν ο σύνδεσμος του Πλουμπίδη στη Σωτηρία Γιώργης Καζιάνης, η Μπάρμπας. (παλιός καπνεργάτης).
Στη «Βάρκιζα», η «ηγεσία» της ΚΚΕ λτδ, (Σιάντος, Πλουμπίδης, Ιωαννίδης, Παρτσαλίδης, Μπαρτζιώτας κλπ), μαζί με τους συνεργάτες της , (Τσιριμώκος, Σβώλος), κλπ , συμφώνησε με τους Άγγλους και τους «αστούς», οι μεν ηθικοί αυτουργοί , η ηγεσία , που διέταξε τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», να αμνηστεύονται, και να δικάζονται μόνο οι φυσικοί αυτουργοί. Δηλαδή, βγάλανε έξω τον εαυτό τους οι πολιτικά υπεύθυνοι και ρίξανε όλη την ευθύνη στους εκτελούντες τις εντολές και τις διαταγές. Στους φυσικούς αυτουργούς .
Αυτή ήταν και η ουσία της αποκήρυξης του «Άρη» και της απελπισμένης ανταρσίας του.
Ο σ.Νίκος όταν γύρισε από το Νταχάου , το Δεκέμβριο του 1945 στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ , είπε ότι οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» έγιναν από μέλη του Κόμματος που, είτε ήταν προβοκάτορες, είτε δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος».
Ο σ. Νίκος υιοθέτησε δηλαδή τις ρυθμίσεις της Συμφωνίας της Βάρκιζας και είπε ότι «το ΚΚΕ δεν έδωσε γραμμή για «αγριότητες» και «υπερβασίες» και ότι «το έψαξε και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες».
Οι σφαγές της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων, τα Δεκεμβριανά ήσαν «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, χωρίς κομματική εντολή και, «φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο» αλλά το ΚΚΕ, «απεκήρυξε και αποκηρύσσει», τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», οπότε δε δημιουργείται ζήτημα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ.
Αυτή ήταν η θέση που συμφωνήθηκε στην Βάρκιζα, στο πλαίσιο της νόμιμης πάλης. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν κατηγορήθηκαν οι Ζεύγος, Μπελογιάννης, Μπλάνας, Κουλαμπάς για τις σφαγές Καλαμάτας –Μελιγαλά και δεν δικάστηκαν οι Πλουμπίδης, Σιάντος, Μπαρτζιώτας, Αναστασιάδης, Κωτσάκης & Co για τα Δεκεμβριανά και για την «αγριότητα» και την «υπερβασία» του «λάθους» της «ομηρίας».
Στο πλαίσιο της εγκατάλειψης του ένοπλου αγώνα και του ειρηνικού περάσματος τα μέλη έρεπε να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην εργατική τάξη και τον λαό, για τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», που έκαναν και που το Κόμμα τις «απεκήρυξε».
Για το λόγο αυτό τα μέλη που σκότωναν ακολουθώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, πέθαιναν στα αποσπάσματα επειδή δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος». Ακριβώς αυτό μας το διέσωσε ο Γιώργος Ζαμπέτας, (βλ. Ιωάννας Κλειάσιου: «Γιώργος Ζαμπέτας βίος και πολιτεία», εκδ. ντέφι 1997), για τον παιδικό του φίλο Κώστα Γερανταλή, που ήταν δολοφόνος της ΟΠΛΑ. "….Και του είπα ότι όσοι πουν ότι αυτά που κάνανε, τα κάνανε επειδή είχανε διαταγή θα καθαρίσουνε. Και μου λέει, μπα τις χαμούρες… εγώ τα έκανα κι εγώ θα τα φορτωθώ. Καλά, γεια σου, γεια σου κι έφυγα".
Έτσι ομολόγησαν και εκτελέστηκαν, ο Μπάρμπας, ο Λίολιος, ο Βλάσης Μακαρωνάς και το άγημα των εκτελεστών του Μελιγαλά. Οι φυσικοί αυτουργοί και όχι οι ηθικοί αυτουργοί. Βέβαια, ο σύντροφος Νίκος , ως απόλυτος φορέας της «κομματικής νομιμότητας», με όσα είπε για τους πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις για προβοκάτορες της αντίδρασης ,και για εκείνους που δεν ήταν «άξιοι νάναι μέλη του Κόμματος», έδειχνε την ομάδα των «χαφιέδων» Πλουμπίδη-Σιάντου & Co.
Οι σύγχρονοι χαφιέδες, οι κληρονόμοι του τότε χαφιεδισμού, κρατάνε τη θεωρία για «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, και μιλάνε ακόμα για «δικαιολογημένες πράξεις αντεκδίκησης» στον Μελιγαλά, και αποδίδουν την εκτέλεση της Παπαδάκη στον εικοσάχρονο Οπλατζή που τον εκτέλεσε ο Ανδρικίδης. Α
κόμα και σήμερα. 72 χρόνια μετά, οι ρουφιάνοι παραμένουν ρουφιάνοι και οι Χαϊβάν-Χαϊβάν οπαδοί τους εξακολουθούν να πιστεύουν και να αναπαράγουν τα ίδια κοματικά ψέματα.
Οι «ηρωικοί» Ελασίτες άρχισαν να μάχονται με τους εγγλέζους ιμπεριαλιστές ,τους χίτες και τους ταγματασφαλίτες στις 4 Δεκεμβρίου 1944.
Πριν είχαν σφάξει την «αντίδραση» στην Πελοπόννησο και στο Κιλκίς.
Στις 21 Δεκεμβρίου, 17 ημέρες μετά, το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα και ενώ είχαν λήξει οι μάχες στον Πειραιά, στο Γουδί και στου Μακρυγιάννη , και γίνονταν «αψιμαχίες», η εκτέλεση της ηθοποιού Ελένης Παπαδάκη από την ΟΠΛΑ μας δίνει μια εικόνα της «ηρωικής αντίστασης» του λαού και της καθημερινής ζωής στην Αθήνα.
Οι «ηρωικοί» εαμίτες κομμουνιστές Κων. Μπιλιράκης, Θεόδωρος Μιχαλόπουλος, και Δημήτρης Σούλης συνέλαβαν την καταζητούμενη Ελένη Παπαδάκη, στο σπίτι του γραμματέα του ΕΑΜ Θεάτρου Δημήτρη Μυράτ. Κανείς από αυτούς δεν πολέμαγε του άγγλους ιμπεριαλιστές.
Πήγαν με τα πόδια, χωρίς και πάλι να συναντήσουν Εγγλέζους ιμπεριαλιστές και χωρίς να τους βομβαρδίσει η ΡΑΦ, στα γραφεία της Λαϊκής Επιτροπής του ΕΑΜ, επί της οδού Πατησίων 314 και μετά , στα περιφερειακά γραφεία του ΕΑΜ, στη διασταύρωση Πολυλά και Μαρτζώκη, όπου η ''λαϊκή πολιτοφυλακή '' του ΚΚΕ, η ΟΠΛΑ, με επικεφαλής της κάποιον «Ορέστη», αποφάσισε την τύχη της Ελένης Παπαδάκη.
Εκεί, στην επιταγμένη έπαυλη Παπαλεονάρδου, βρισκόταν και ο «ηρωικός» κομμουνιστής και «πολιτοφύλακας Πάνος Καραβουσάνος, ηθοποιός της δεκάρας και μέλος του ΣΕΗ που ζητούσε την εκτέλεση της ηθοποιού.
Ο αιμοσταγής σύντροφος Φάνης, τότε γραμματέας της ΚΟΑ , στα απομνημονεύματα του, έγραψε: «Όταν τμήματα της Λαϊκής Πολιτοφυλακής συνέλαβαν τη γνωστή ηθοποιό Παπαδάκη, ερωμένη του αρχικουίσλιγκ Γιάννη Ράλλη, δώσαμε εντολή να μην πειραχτεί. Είχαμε να μάθουμε πολλά από αυτή». Αυτό σημαίνει ότι ο γραμματέας της ΚΟΑ ενημερώθηκε για τη σύλληψη και έδωσε οδηγίες. Αυτό σημαίνει ότι η ΟΠΛΑ ανέφερε στην ΚΟΑ, και η ΚΟΑ, δηλαδή ο γραμματέας , δηλαδή ο Φάνης, αποφάσιζε την τύχη του θύματος. Και ανεξάρτητα από τα ψέματα που έγραφε μετα από χρόνια εκείνος έδωσε την εντολή «φάτε τη».
Στην Πολιτοφυλακή της Πατησίων μαζί με την Παπαδάκη, υπήρχαν και άλλες κρατούμενες. Μια από αυτές ήταν ήταν η Νιόβη Χαριτάκη. Ένα κορίτσι γύρω στα είκοσι και εφτά μηνών έγκυος που την είχαν συλλάβει στις 18 Δεκεμβρίου μαζί με την αδελφή της, Μαρίκα, με την κατηγορία ότι ο πατέρας τους ήταν διευθυντής της Ούλεν .Η Νιόβη γνώριζε καλά ότι επρόκειτο να την εκτελέσουν.
Γύρω στα μεσάνυχτα με αυτοκίνητο της ΟΠΛΑ, τις έστειλαν Γαλάτσι στα Διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ όπου οι ηρωικοί κομμουνιστές και στελέχη της ΟΠΛΑ Βλάσσης Μακαρώνας, Στέφανος Λιόλιος, Πέτρος Τζογανάκης, Ιωάννη Κουκούτσης και άλλοι των οποίων τα ονόματα δεν τα διέσωσε η ιστορία περίμεναν για να εκτελέσουν τα σιδηροδέσμια θύματα και να πάρουν τα ρούχα τους για τις ανάγκες του λαού.
Η ομάδα του Γαλατσίου δεν συνάντησε ποτέ τους «ιμπεριαλιστές» και έκανε τη δουλειά της σύμφωνα με τις εντολές που είχε. Αυτός «ηρωικός» μηχανισμός δεν «πολέμαγε» , αλλά δολοφονούσε όσους είχαν προγραφεί.
Αυτά γινόντουσαν 17 ημέρες μετά την έναρξη των Δεκεμβριανών. Και τα ξέρουμε λόγω της Παπαδάκη. Αυτά έγιναν και για χιλιάδες άλλα αθώα θύματα σαν την Παπαδάκη. Μαζί της στο λάκκο που την έριξαν ήσαν άλλοι 4 . «Ανώνυμοι». Τη Νιόβη την είχαν ρίξει σε άλλο λάκκο.
Ο Βλάσσης Μακαρώνας και ο Στέφανος Λιόλιος ομολόγησαν στο στρατοδικείο και εκτελέστηκαν.Ο γερμανομαθής εαμίτης Μυράτ έγινε θιασάρχης και πέθανε το 1991 από γεράματα.
Οι 300 εκτελέσεις από την ΟΠΛΑ στο Γαλάτσι έγιναν με εντολή του σ.Φάνη.
Η Ελένη Παπαδάκη οδηγήθηκε στο Γαλάτσι από την όπλα φορώντας το γούνινο παλτό της. Όταν βρέθηκε το πτώμα της φορούσε μόνο την κομπινεζόν. Επομένως τη γούνα θα την φόρεσαν οι ώμοι μιας ηρωικής «συντρόφισσας», που.. κρύωνε . Κάποια άλλη θα πήρε χριστουγεννιάτικο δώρο τα παπούτσια της, και κάποι άλλη το φουστανάκι. Το δαχτυλίδι και το ρολόι της, τα είχε κρατήσει ο σύντροφος Ορέστης, της ΟΠΛΑ.
Τα παπούτσια και τα παλτά των σφαγμένων είχαν μεγάλη ζήτηση και στον Φενεό. Τα παπούτσια των νεκρών τα ξαναμοίραζε ο ΕΛΑΣ στους συντρόφους και στον Μελιγαλά. Αυτό το καθήκον το είχε η Κόκκινη,«Εθνική Αλληλεγγύη».
. Θα πρέπει οι χαζοί που μιλάνε ακόμα για «ιδανικά», να μας πουν για τα ιδανικά και τις Αξίες, που έχουν να κάνουν με το γούνινο παλτό της Παπαδάκη, τα παπούστια, το ρολόι και το δαχτυλίδι της. Και είναι κρίμα για την ιστορία που οι στρατοδίκες δεν ρώτησαν τον Λιόλιο και τον Μακαρονά για το παλτό.
Ο πολιτικός καθοδηγητής των σήριαλ κιλλερς της ΟΠΛΑ ήταν ο «Άγιος» Πλουμπίδης. Ο πράκτωρας της Ιντέλιτζενς Σέρβις, Πλουμπίδης ,που μετά την αναχώρηση από την Αθήνα του σταθμάρχη πατρός Δημητρίου για την Αίγυπτο, βγήκε από τη Γιάφκα της «Σωτηρίας», και πέρασε στην παρανομία.
Όταν ήρθε στην Αθήνα καλοκαίρι του 1943, ο επίσης πράκτορας των άγγλων Στέργιος Αναστασιάδης τον εβαλαν αρχηγό του Κλάδου εγχειρήσεων .Εκτός του Πλουμπίδη και του Στέργιου Αναστασιάδη στην καθοδήγηση της ΟΠΛΑ δούλεψαν οι Κώστας Φαρμάκης, Γιώργος Αλευράς , Αλέκος Αντωνιάδης και εκδοροσφαγέας Νίκος Ανδρικίδης, που ήταν «Ακροναυπλιώτες» . Κατά τα Δεκεμβριανά ο Ανδρικίδης διοικούσε την ΟΠΑΛ από του Ζωγράφου μέχρι τη Νέα Σμύρνη. Βοηθός του Αναστασιάδη και επιτελάρχης των εκτελέσεων στην Αθήνα και τον Πειραιά ήταν ο Παντελής Κιουρτζής. («καπετάν Ανανίας») .
Σαν δεξί του χέρι ο Κιουρτζής θα ορίσει έναν άλλο σφαγέα της Κατοχής, τον σύντροφο Ηρακλή Μπογιατζίδη. Στρατοπεδάρχης του Ασύλου Κοκκινιάς ήταν ο σύνδεσμος του Πλουμπίδη στη Σωτηρία Γιώργης Καζιάνης, η Μπάρμπας. (παλιός καπνεργάτης).
Στη «Βάρκιζα», η «ηγεσία» της ΚΚΕ λτδ, (Σιάντος, Πλουμπίδης, Ιωαννίδης, Παρτσαλίδης, Μπαρτζιώτας κλπ), μαζί με τους συνεργάτες της , (Τσιριμώκος, Σβώλος), κλπ , συμφώνησε με τους Άγγλους και τους «αστούς», οι μεν ηθικοί αυτουργοί , η ηγεσία , που διέταξε τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», να αμνηστεύονται, και να δικάζονται μόνο οι φυσικοί αυτουργοί. Δηλαδή, βγάλανε έξω τον εαυτό τους οι πολιτικά υπεύθυνοι και ρίξανε όλη την ευθύνη στους εκτελούντες τις εντολές και τις διαταγές. Στους φυσικούς αυτουργούς .
Αυτή ήταν και η ουσία της αποκήρυξης του «Άρη» και της απελπισμένης ανταρσίας του.
Ο σ.Νίκος όταν γύρισε από το Νταχάου , το Δεκέμβριο του 1945 στη 12η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ , είπε ότι οι «αγριότητες» και οι «υπερβασίες» έγιναν από μέλη του Κόμματος που, είτε ήταν προβοκάτορες, είτε δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος».
Ο σ. Νίκος υιοθέτησε δηλαδή τις ρυθμίσεις της Συμφωνίας της Βάρκιζας και είπε ότι «το ΚΚΕ δεν έδωσε γραμμή για «αγριότητες» και «υπερβασίες» και ότι «το έψαξε και δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση, που νάχει δοθεί σαν γραμμή του ΚΚΕ να γίνουν αγριότητες».
Οι σφαγές της Καλαμάτας, του Μελιγαλά, των Γαργαλιάνων, τα Δεκεμβριανά ήσαν «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, χωρίς κομματική εντολή και, «φυσικά οι πράξεις που κάναν τα μέλη του Κόμματος δημιουργούν ευθύνες και για το ίδιο» αλλά το ΚΚΕ, «απεκήρυξε και αποκηρύσσει», τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», οπότε δε δημιουργείται ζήτημα ηθικής τάξης για το ΚΚΕ.
Αυτή ήταν η θέση που συμφωνήθηκε στην Βάρκιζα, στο πλαίσιο της νόμιμης πάλης. Σε αυτό το πλαίσιο, δεν κατηγορήθηκαν οι Ζεύγος, Μπελογιάννης, Μπλάνας, Κουλαμπάς για τις σφαγές Καλαμάτας –Μελιγαλά και δεν δικάστηκαν οι Πλουμπίδης, Σιάντος, Μπαρτζιώτας, Αναστασιάδης, Κωτσάκης & Co για τα Δεκεμβριανά και για την «αγριότητα» και την «υπερβασία» του «λάθους» της «ομηρίας».
Στο πλαίσιο της εγκατάλειψης του ένοπλου αγώνα και του ειρηνικού περάσματος τα μέλη έρεπε να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στην εργατική τάξη και τον λαό, για τις «αγριότητες» και τις «υπερβασίες», που έκαναν και που το Κόμμα τις «απεκήρυξε».
Για το λόγο αυτό τα μέλη που σκότωναν ακολουθώντας τις εντολές των ανωτέρων τους, πέθαιναν στα αποσπάσματα επειδή δεν ήταν «άξια νάναι μέλη του Κόμματος». Ακριβώς αυτό μας το διέσωσε ο Γιώργος Ζαμπέτας, (βλ. Ιωάννας Κλειάσιου: «Γιώργος Ζαμπέτας βίος και πολιτεία», εκδ. ντέφι 1997), για τον παιδικό του φίλο Κώστα Γερανταλή, που ήταν δολοφόνος της ΟΠΛΑ. "….Και του είπα ότι όσοι πουν ότι αυτά που κάνανε, τα κάνανε επειδή είχανε διαταγή θα καθαρίσουνε. Και μου λέει, μπα τις χαμούρες… εγώ τα έκανα κι εγώ θα τα φορτωθώ. Καλά, γεια σου, γεια σου κι έφυγα".
Έτσι ομολόγησαν και εκτελέστηκαν, ο Μπάρμπας, ο Λίολιος, ο Βλάσης Μακαρωνάς και το άγημα των εκτελεστών του Μελιγαλά. Οι φυσικοί αυτουργοί και όχι οι ηθικοί αυτουργοί. Βέβαια, ο σύντροφος Νίκος , ως απόλυτος φορέας της «κομματικής νομιμότητας», με όσα είπε για τους πράκτορες της Ιντέλιτζενς Σέρβις για προβοκάτορες της αντίδρασης ,και για εκείνους που δεν ήταν «άξιοι νάναι μέλη του Κόμματος», έδειχνε την ομάδα των «χαφιέδων» Πλουμπίδη-Σιάντου & Co.
Οι σύγχρονοι χαφιέδες, οι κληρονόμοι του τότε χαφιεδισμού, κρατάνε τη θεωρία για «αγριότητες» και «υπερβασίες» που έγιναν από μέλη του κόμματος, και μιλάνε ακόμα για «δικαιολογημένες πράξεις αντεκδίκησης» στον Μελιγαλά, και αποδίδουν την εκτέλεση της Παπαδάκη στον εικοσάχρονο Οπλατζή που τον εκτέλεσε ο Ανδρικίδης. Α
κόμα και σήμερα. 72 χρόνια μετά, οι ρουφιάνοι παραμένουν ρουφιάνοι και οι Χαϊβάν-Χαϊβάν οπαδοί τους εξακολουθούν να πιστεύουν και να αναπαράγουν τα ίδια κοματικά ψέματα.
Τα σοφίσματα της προπαγάνδας
Η Ενότητα με τους Σόρος δεν είναι «Λαϊκή» αλλά Αντι-Λαϊκή
του Σπύρου Χατζάρα
Μας καλούν να είμαστε Ενωμένοι ενάντια στη Φτώχεια, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον Ρατσισμό.
Αλλά, ενώ η Φτώχεια και ο ιμπεριαλισμός μπορούν να προσδιοριστούν αντικειμενικά, ο Ρατσιμός είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό.
Για παράδειγμα, και εγώ συμφωνώ να είμαστε ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό των Περιούσιων, και της ρητορικής τους μίσους, καθως αποκαλούν όλους εμάς Γκογίμ. Και θα ήθελα να ψηφιστούν νόμοι που θα επιβάλουν ισόβια δεσμά σε κάθε κάθαρμα που διαδίδει αυτές τις ρατσιστικές ιδέες περί ύπαρξης ενός περιούσιου λαού. Επομένως, ο ρατσισμός δεν προσδιορίζεται αντικειμενικά αλλά υποκειμενικά.
Για παράδειγμα, εμένα με κατηγορούν ως «αντισημίτη», επειδή θεωρώ τους Ρότσιλντ πηγή κάθε κακού για την ανθρωπότητα. Και επειδή οι Ρότσιλντ ισχυρίζονται ότι είναι Ιουδαίοι, λενε ότι επιτίθεμαι στους ιουδαίους. Αλλά οι Ρότσιλντ καταρχήν , είναι πολύ κακοί άνθρωποι, και εν συνεχεία τραπεζίτες κληρονομικό δικαιώματι.
Εγώ, τους κατακρίνω επειδή είναι κακοί άνθρωποι και τραπεζίτες και όχι για το θρήσκευμα τους ή τη φυλή τους για τα οποία δεν υπάρχει άλλωστε καμιά αντικειμενική πληροφορία πέραν όσων οι ίδιοι ισχυρίζονται.
Διαπιστώνουμε δηλαδή ,ότι ο "ρατσισμός" είναι εντελώς υποκειμενική έννοια και επειδή δεν ταυτίζεται εύκολα, με τον κανόνα α=α, είναι προπαγανδιστική και όχι λογική έννοια.
Άρα, το σύνθημα , «Ενωμένοι ενάντια στη Φτώχεια, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον Ρατσισμό», είναι πλαστό και απατηλό, αφου περιέχει δύο αντικειμενικούς όρους και έναν υποκειμενικό. Είναι δηλαδή σόφισμα.
Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στους τραπεζίτες και τους εμπόρους του χρήματος. Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στον εθνομηδενισμό, και την Ανοιχτή Κοιωνία. Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στο έγκλημα, τους εμπόρους ναρκωτικών και τους δουλέμπορους.
Αλλά αυτοί, οι εχθροί του Λαού , μας καλούν να είμαστε ενωμένοι με τον Σόρος. Δηλαδή δεν είναι Λαική, αλλά Αντι-Λαϊκή Ενότητα.
του Σπύρου Χατζάρα
Μας καλούν να είμαστε Ενωμένοι ενάντια στη Φτώχεια, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον Ρατσισμό.
Αλλά, ενώ η Φτώχεια και ο ιμπεριαλισμός μπορούν να προσδιοριστούν αντικειμενικά, ο Ρατσιμός είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό.
Για παράδειγμα, και εγώ συμφωνώ να είμαστε ενωμένοι ενάντια στον Ρατσισμό των Περιούσιων, και της ρητορικής τους μίσους, καθως αποκαλούν όλους εμάς Γκογίμ. Και θα ήθελα να ψηφιστούν νόμοι που θα επιβάλουν ισόβια δεσμά σε κάθε κάθαρμα που διαδίδει αυτές τις ρατσιστικές ιδέες περί ύπαρξης ενός περιούσιου λαού. Επομένως, ο ρατσισμός δεν προσδιορίζεται αντικειμενικά αλλά υποκειμενικά.
Για παράδειγμα, εμένα με κατηγορούν ως «αντισημίτη», επειδή θεωρώ τους Ρότσιλντ πηγή κάθε κακού για την ανθρωπότητα. Και επειδή οι Ρότσιλντ ισχυρίζονται ότι είναι Ιουδαίοι, λενε ότι επιτίθεμαι στους ιουδαίους. Αλλά οι Ρότσιλντ καταρχήν , είναι πολύ κακοί άνθρωποι, και εν συνεχεία τραπεζίτες κληρονομικό δικαιώματι.
Εγώ, τους κατακρίνω επειδή είναι κακοί άνθρωποι και τραπεζίτες και όχι για το θρήσκευμα τους ή τη φυλή τους για τα οποία δεν υπάρχει άλλωστε καμιά αντικειμενική πληροφορία πέραν όσων οι ίδιοι ισχυρίζονται.
Διαπιστώνουμε δηλαδή ,ότι ο "ρατσισμός" είναι εντελώς υποκειμενική έννοια και επειδή δεν ταυτίζεται εύκολα, με τον κανόνα α=α, είναι προπαγανδιστική και όχι λογική έννοια.
Άρα, το σύνθημα , «Ενωμένοι ενάντια στη Φτώχεια, τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τον Ρατσισμό», είναι πλαστό και απατηλό, αφου περιέχει δύο αντικειμενικούς όρους και έναν υποκειμενικό. Είναι δηλαδή σόφισμα.
Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στους τραπεζίτες και τους εμπόρους του χρήματος. Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στον εθνομηδενισμό, και την Ανοιχτή Κοιωνία. Θα μπορούσαν να μας καλέσουν να είμαστε ενωμένοι ενάντια στο έγκλημα, τους εμπόρους ναρκωτικών και τους δουλέμπορους.
Αλλά αυτοί, οι εχθροί του Λαού , μας καλούν να είμαστε ενωμένοι με τον Σόρος. Δηλαδή δεν είναι Λαική, αλλά Αντι-Λαϊκή Ενότητα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.png)
