Δυστυχώς επτωχεύσαμεν !

Απαιτείται πολιτική και όχι η λογιστική λύση, για το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα του προϋπολογισμού.

Σπύρος Χατζάρας.

Ο κ. Καραμανλής παρέλαβε την εξουσία στις 8 Μαρτίου 2004, ενώ το δημόσιο χρέος είχε διαμορφωθεί, στις 31 Δεκεμβρίου 2003, στα 175 δις ευρώ. Μετά από 5 χρόνια, στις 31 Δεκεμβρίου 2008, το δημόσιο χρέος «εκτινάχθηκε» στα 262.070,75 εκατ. ευρώ, ή στο 107% του ΑΕΠ. Προστέθηκαν δηλαδή επισήμως 87 δις.

«Κάτω από το χαλί, εξακολουθούν να κρύβονται 5 δις ευρώ, που είναι τα χρέη των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές, τα χρήματα που οφείλει το δημόσιο στα ασφαλιστικά ταμεία των δημοσίων υπαλλήλων, και οι εγγυήσεις του δημοσίου, που φθάνουν τα 22 δις.

Στην πραγματικότητα, το δημόσιο χρέος, αν υπολογίσουμε, και τα 28 δις για τις τράπεζες, και το προϋπολογισμένο έλλειμμα, θα διαμορφωθεί στο τέλος του 2009, στα 300 δισεκατομμύρια, και θα αντιστοιχεί στο 120% του ΑΕΠ .(Αν στο μεταξύ δεν καταπέσουν ,λόγω της κρίσης, οι εγγυήσεις του δημοσίου).

Για να αντιληφθούμε πλήρως, το μέγεθος της υπερχρέωσης, της ελληνικής οικονομίας, θα πρέπει να προσθέσουμε σε αυτό το ποσό, 300 δις «αέρα», από τις μεταχρονολογημένες επιταγές, και 260 δις ,πάνω- κάτω, που είναι το χρέος των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.
Tο μόνο που κάνουμε επομένως , είναι να παράγουμε χρέος. Για παραγωγή 100 ευρώ, χρωστάμε 300.
«Δυστυχώς επτωχεύσαμεν » ,δηλαδή όπως είχε πει ο Τρικούπης.

Αυτό, είναι πολιτικό ζήτημα και όχι λογιστικό, και για την αντιμετώπιση του χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις και μέτρα, και όχι λογιστικές ρυθμίσεις. Για να βγούμε από την κρίση, χρειάζεται ένα πολυετές σχέδιο, με φιλοσοφία διαφορετική από τις « ιδεοληψίες» των τραπεζιτών .

Τα στοιχεία του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους καταγράφουν αύξηση του δημόσιου χρέους στη διάρκεια του 2008, κατά 24,3 δισ. ευρώ ή κατά 10,2%, σε σύγκριση με το 2007. Το «άνοιγμα» ξεπέρασε και τις πιο απαισιόδοξες εκτιμήσεις!!.

Η αύξηση του δημόσιου χρέους, ήταν σχεδόν διπλάσια του ελλείμματος του προϋπολογισμού , και αυτό δείχνει, ότι το χρέος ανατροφοδοτείται από τους τόκους, και τα χρεολύσια , αλλά και από τα ελλείμματα ,(κρυφά ή φανερά), του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Ενώ το «έλλειμμα» του 2008, ήταν 13,9 εκατ. ευρώ, το δημόσιο χρέος αυξήθηκε κατά 24.329 εκατ. ευρώ. Αυξήθηκε δηλαδή κατά 13,5 δισ. ευρώ, επιπλέον της αύξησης του ελλείμματος . Οι πληρωμές για τοκοχρεολύσια έφθασαν τα 14,5 δις ευρώ. Είναι φανερό ότι έχουμε εισέλθει σε « τοκογλυφική φάση της οικονομίας».

Από συνολικό χρέος του 2008, το 99.4% είναι σε ευρώ, και το 91,7% αντιστοιχεί διαπραγματεύσιμα ομόλογα. Μόνο το 8,3%, αφορά εκδόσεις ειδικών τύπων ομολόγων. (Προμέτοχα, Μετατρέψιμα, Δομημένα κ.λπ.). Έτσι περιορίζεται ο ρόλος, των « έξυπνων χαρτιών» στη διόγκωση του χρέους.

Η εκρηκτική αύξηση του δημόσιου χρέους της χώρας από το 2004, θα πρέπει να εξηγηθεί με κάθε λεπτομέρεια. στον ελληνικό λαό, διότι δεν είναι μόνο απόρροια του εκτροχιασμού των ελλειμμάτων του κρατικού προϋπολογισμού, ενός-δύο ετών, και δεν οφείλεται μόνο στην ανάληψη των ελλειμμάτων του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

Η ανικανότητα και η ακαταλληλότητα, του κυβερνητικού επιτελείου, προκύπτει από την σύγκριση των «πεπραγμένων», με τους «προϋπολογισμούς». Ακολουθούν τη φιλοσοφία, «όπου βγει» και το δόγμα « πέρα βρέχει».

Είχαν στόχο την συγκράτηση του χρέους στα 257.929 εκ. ευρώ, στο τέλος του 2008, και έπεσαν εξω, κατά 4,141 δις ευρώ, ή το 1,7% του ΑΕΠ. Για το 2009, ο στόχος του προϋπολογισμού και της κυβέρνησης είναι η συγκράτηση του χρέους στα 272 δις ευρώ. (Τον έχουν χάσει από τον Ιανουάριο…).

Με τα επιτόκια δανεισμού στο 5%, και μηδενική ανάπτυξη, το χρέος είναι βέβαιο ότι θα συνεχίσει να ανατροφοδοτείται από τους τόκους με εκρηκτικούς ρυθμούς.

Η λύση, δεν μπορεί να προέλθει από την συγκράτηση και τη μείωση των δαπανών και μόνο. Θα πρέπει να φορολογηθούν οι τόκοι του χρέους. Μόνον έτσι, η λιτότητα στα εισοδήματα των εργαζομένων και του ελληνικού λαού θα πιάσουν τόπο.

Αλλά, η λιτότητα, θα πρέπει να ξεκινήσει, από τις « ανθρωπιστικές» δαπάνες, που μας έχουν φορτώσει το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε.

Η τεράστια αύξηση των ελλειμμάτων του συστήματος υγείας, δεν οφείλεται στις «παροχές » προς τους Έλληνες πολίτες, αλλά στην περίθαλψη των συγγενών των (λαθρο) μεταναστών, που κατακλύζουν τα νοσοκομεία, και τα ιατρεία του ΙΚΑ.

Η Ελλάδα θα λαμβάνει από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσφύγων ως το 2013 κάτι λιγότερο από 1 ευρώ τον χρόνο, ανά ξένο μετανάστη που φιλοξενεί. Τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ταμείου Προσφύγων, αποδεικνύουν ότι η Ελλάδα παίρνει 7 φορές λιγότερα χρήματα από την Σουηδία (!), παρότι η χώρα μας έχει πολλαπλάσιο αριθμό λαθρομεταναστών!

Επομένως, και πληρώνουμε υψηλά επιτόκια, για να σωθούν οι χρεοκοπημένοι τραπεζίτες, και σηκώνουμε το κόστος περίθαλψης των θυμάτων των αμερικανικών βομβαρδισμών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, και πληρώνουμε την τουρκική επιθετικότητα, και πληρώνουμε το «συμμαχικό κόστος» με αποστολές στο Αφγανιστάν , και πληρώνουμε από την τσέπη μας για να κάνουμε τον "χωροφύλακα" για λογαριασμό όλων των χωρών της Ένωσης, στα νότιο-ανατολικά της σύνορα.
Οι πολιτικές αποφάσεις ,θα πρέπει να ξεκινήσουν, από τη φορολόγηση του χρέους και από τα βάρη που έχουν επιβληθεί από τρίτους στον ελληνικό λαό.
Οι «θυσίες», στη συνέχεια. θα πρέπει να ζητηθούν πρώτα από τους λίγους που έχουν τα πολλά, και στο τέλος να κληθούν να πληρώσουν, οι πολλοί που έχουν λίγα.

ΥΓ.Από την 1η Ιανουαρίου μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου, στο Αγαθονήσι έχουν μεταφερθεί 351 λαθρομετανάστες. Στο νησί βρίσκονται ακόμα 75 , από το Αφγανιστάν, την Παλαιστίνη, το Ιράκ και τη Σομαλία, οι οποίοι μεταφέρθηκαν από Τούρκους δουλεμπόρους. Έπειτα από πενθήμερη παραμονή στο νησί , αποφασίστηκε να μετακινηθούν το απόγευμα του Σαββάτου στην Πάτμο, με έκτακτο δρομολόγιο της «Δωδεκάνησος Ναυτιλιακή», η οποία θα μεταφέρει δωρεάν τους λαθρομετανάστες.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο της κοινότητας Αγαθονησίου κ. Βαγγέλη Κότορο, η διαμονή και η σίτισή των 75 λαθρομετανάστων έγινε δυνατή χάρη στη γενναιοδωρία και την ανθρωπιά των κατοίκων του ακριτικού νησιού, οι οποίοι μοιράζονταν μαζί τους τα λιγοστά τρόφιμα που είχαν απομείνει λόγω των καιρικών συνθηκών που καθιστούσαν απαγορευτική την προσπάθεια των πλοίων να καταπλεύσουν στο νησί. Το αποτέλεσμα ήταν γρήγορα να εξαντληθούν οι προμήθειες του νησιού, ενώ το Σάββατο στον φούρνο δεν υπήρχε αλεύρι για να παρασκευαστεί ψωμί!