Το «Κόκκινο» καλοκαίρι του 1944 και οι Σφαγές της SOE

Του Σπύρου Χατζάρα

Ο σύγχρονος αστικός μύθος λέει ότι οι «καλοί κομμουνιστές», με την εντολή του Συμμαχικού Στρατηγείου, επιτέθηκαν το καλοκαίρι του 1944 στους συνεργάτες των Γερμανών. Και όλα αυτά είναι απολύτως ψέματα.
Οι κομμουνιστές με την καθοδήγηση των ¨άγγλων πρακτόρων επιτέθηκαν εναντίον του ελληνικού λαού, έτσι ώστε η αγγλική παρουσία και κατοχή να είναι ευλογία Θεού για όλους. Το ΕΑΜ / ΕΛΑΣ δεν ήταν παρά ένα σαρκοβόρο φυτό που τρεφόταν με τα πτώματα του ελληνικού λαού το οποίο φυτεύτηκε επί ελληνικού εδάφους από την SOE και την Secret Intelligence Service (SIS), και το πότισαν με χρυσές λίρες για να μεγαλώσει. Ήταν μια «σατανική συνομωσία» του «υποκειμενικού παράγοντα της ιστορίας».
Οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες και ο «σταθμάρχης» Μπάλφουρ ήταν βαθειά μπλεγμένοι στο αντι-Μεταξικό κίνημα του 1938, των «Αρίστων», που έκαναν στην Κρήτη μαζί με τη Συναγωγή των Χανίων, και το οποίο «συντόνιζε» ειδικός απεσταλμένος από το Λονδίνο.
Στον Όμιλο των Φίλων του Λονδίνου, ήταν και ο Μάρκος Βαφειάδης, τον οποίο είχε στείλει στην Κρήτη η ηγεσία του ΚΚΕ, για να «συντονίσει τις ενέργειες», με τους πράκτορες των Άγγλων, για μια άλλη βασιλική δικτατορία χωρίς τον Μεταξά και τους Μεταξικούς.
Επομένως ο γάμος των αγγλικών μυστικών υπηρεσιών μα το ΚΚΕ είχε γίνει πολύ πριν την άφιξη του πράκτορα Αλεξάτου στην Αθήνα, ο οποίος παρέδωσε με απόδειξη, τις 7100 χρυσές λίρες εις χείρας του Τζήμα.
Οι εγγλέζοι δεν περίμεναν να μπουν οι Γερμανοί στην Αθήνα, για να στήσουν δίκτυο πρακτόρων τους και να αναπτύξουν τις «επαφές» με τους Κομμουνιστές. Από το 1939, με την έναρξη του Παγκοσμίου Πολέμου, ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός κατασκόπων της Secret Intelligence Service άρχισε να εγκαθίστανται στο ουδέτερο ελληνικό έδαφος, στελεχώνοντας το «δίκτυο» του Παπά-Δημήτρη (Μπάλφουρ) του πρωθιερέα των ανακτόρων , και του ΔΟΛίου εκδότου, που ήταν ο «σταθμάρχης», και του σεβάσμιου της Στοάς Ησίοδος, Ιωάννη Διάκου, που ήταν εκπρόσωπος των μυστικών υπηρεσιών των Βρετανών και αφανής «χειριστής» του Ι. Μεταξά .
Όπως υποστήριζε και η προπαγάνδα της κατοχικής κυβέρνησης, αυτό το δίκτυο της στρατιωτικής Intelligence Service, της Special Operations Executive που ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 1940,με εντολή να αναλάβει τις «βρώμικες» δουλειές είχε ανάμιξη και στην δολοφονία του Ιωάννη Μεταξά. 
Οι «εθνικόφρονες» απολογητές της «Θεόσταλτης» αγγλικής κατοχής έχουν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια ότι η «αγγλική πολιτική» έπασχε από «Διπολική διαταραχή» και άλλη πολιτική είχε το Φόρειν Όφις και άλλη οι μυστικές υπηρεσίες. Μάλιστα, τέτοιες ανοησίες λέγονται και γράφονται από «σοβαρούς» -υποτίθεται- μελετητές, οι οποίοι προσπαθούν να διαψεύσουν το προφανές. Άλλωστε ακόμα και σήμερα αποκρύπτουν ότι οι Άγγλοι οργάνωσαν στα Κύθηρα τριμερή συνάντηση του Κανελλόπουλου με αντιπροσωπεία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ με τους Αγγλους, πριν Εκείνος αποβιβαστεί στην Καλαμάτα.
Η συνάντηση εκείνη δεν αποκαλύφθηκε ποτέ ούτε από τον Κανελλόπουλο ουτε από τους Κομμουνιστές, αλλά εξηγεί πόσο εύκολο και απλό ήταν να αποτραπούν οι «σφαγές» Καλαμάτας-Μελιγαλά-Γαργαλιάνων, εάν το ήθελε η αγγλική πολιτική. Κάθε χρόνο, τον Ιούνιο, όλη η «ευαίσθητη» και «προοδευτική» Συμμαχία, ΝΑΤΟ-Σόρος πηγαίνει για «προσκύνημα», στο Ποτότσαρι στη Σεμπρενίτσα για να τιμήσει τους 6500 Γιουγκοσλάβους μουσουλμάνους, που σκοτώθηκαν μαχόμενοι εναντίον των Γιουγκοσλάβων Σέρβων, ενώ προσπαθούσαν να πάνε στην «μουσουλμανική» Τούζλα , όταν οι Ολλανδοί κυανόκρανοι συμφώνησαν να παραδώσουν τον θύλακα της Σεμπρενίτσα στα χέρια των Σερβοβόσνιων.
Είναι μια γιορτή μίσους της Ανοιχτής Κοινωνίας των «όπου Γης και Πατρίς» με υστερίες κατά της Ιδέας του Έθνους. Τους μουσουλμάνους νεκρούς τους βρήκαν θαμμένους πάνω στα βουνά σε μια ακτίνα 150 χιλιομέτρων με τη βοήθεια δορυφόρων. Σε εμάς ,σε μια πολύ μικρότερη έκταση από ότι στη Σεμπρενίτσα , στο Μελιγαλά, στην Καλαμάτα , στους Γαργαλιάνους και στα γύρω χωριά, σε μια ακτίνα 30-40 χιλιομέτρων τον Σεπτέμβρη του 1944, εκτελέστηκαν περίπου 6000 άμαχοι και αιχμάλωτοι, αλλά για αυτό το έγκλημα πολέμου, για αυτή τη Γενοκτονία, δεν θέλει να ακούει καμιά «ευαίσθητη ψυχή».
Συνεχίζουν να μας μιλάνε «για γιορτές μίσους», μας λένε ότι «έφταιγαν και τα θύματα», και στην παράξενη αριθμητική τους μετράνε μόνο τους θαμμένους στην Πηγάδα. Οι νεκροί του Μελιγαλά όμως είναι και οι εκτελεσμένοι από τα «λαοδικεία» στα γύρω χωριά, στη Μερόπη , στο Σολάκιο, στην Ανθούσα, στο Νεοχώρι, στην Οιχαλία, στη Σκάλα, αλλά και μακρύτερα μέχρι τη Μεσσήνη. Και οι νεκροί της Γενοκτονίας Καλαμάτας-Μελιγαλά-Γαργαλιάνων-Πύλου-Πύργου-Αχλαδόκαμπου κλπ ,είναι πολλές χιλιάδες.
Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι σφαγές στον Φενεό, το Αγιονόρι, τη Στιμάγκα, το Βαλτέτσι, τη Μονή Αγνούντος, κλπ, για να έχουμε μια πλήρη εικόνα για το τι έγινε με την πλήρη υποστήριξη των άγγλων το κόκκινο καλοκαίρι του 1944. Ο Μελιγαλάς όμως δεν αλώθηκε αλλά παραδόθηκε, μετά από συμφωνία με τους άγγλους στρατιωτικούς συνδέσμους και με εγγυήσεις των Εαμιτών της πόλης, όπως έχω αποκαλύψει στο βιβλίο μου ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ .
Το πρωί της 15ης Σεπτεμβρίου 1944 τριμελής επιτροπή των κατοίκων βγήκε και διαπραγματεύτηκε με την ηγεσία των Κουκουέδων.
Η παράδοση έγινε στις 12.00 ακριβώς και το σύνθημα ήταν το χτύπημα της Καμπάνας του Αγίου Ιωάννου. Μπροστά στο έγκλημα, κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει, πόσο μάλλον να το αρνείται. Μπροστά στα εγκλήματα των Κομμουνιστών στον Μελιγαλά κανείς δεν έχει δικαίωμα να σιωπήσει.
Πόσο μάλλον να τα αρνείται.
Η διεθνής κοινότητα, αναγνωρίζει ως το απόλυτο έγκλημα πολέμου τη σφαγή των 22.500 Πολωνών αιχμαλώτων, από τους σοβιετικούς στο δάσος του Κατίν. Έγκληματα πολέμου των Γερμανών ήταν τα Καλάβρυτα, το Δίστομο και η Κάνδανος. Έγκλημα πολέμου ήταν και η οργανωμένη σφαγή από τους κομμουνιστές 5000 αμάχων και αιχμαλώτων στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους. Έγκλημα πολέμου για το οποίο οι κομμουνιστές, ποτέ δεν ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη και ποτέ δεν ζήτησαν συγνώμη, αλλά εξακολουθούν να θεωρούν τη σφαγή αμάχων και αιχμαλώτων «ηρωικό κατόρθωμα».
Η εκτέλεση των αμάχων και αιχμαλώτων, στον Μελιγαλά, την Καλαμάτα και τους Γαργαλιάνους , έγινε με καθαρά πολιτική απόφαση που ήρθε «από ψηλά», και όχι από τα τοπικά πολιτικά στελέχη και είχε σχεδιαστεί πριν την αποχώρηση των Γερμανών, όπως αλώστε και οι σφαγές του «Κόκκινου Δεκέμβρη».
Το Π.Γ. του ΚΚΕ είχε αποφασίσει τις σφαγές των εθνικοφρόνων από τον Αύγουστο. Η συντριπτική πλειοψηφία των θυμάτων του Μελιγαλά , εκτελέστηκαν γι αυτά που δε δέχονταν να κάνουν.
Οι νεκροί της Πηγάδας ήταν μαχητές της ελευθερίας και αιχμάλωτοι πολέμου.
Το μόνο έγκλημά τους ήταν ότι είπαν όχι στον κομμουνισμό».
Το ΟΧΙ στον κομμουνισμό, επέβαλε τη θανατική τους καταδίκη.