Στις 10 Νοεμβρίου 1940 , την 14η ημέρα του Πολέμου ο Διαγγελέας Παπάγος εξέδωσε ένα μακροσκελές και ψευδέστατο ανακοινωθέν που κάλυπτε τα λάθη του και διόρθωνε τις εντολές του και αποσιωπούσε παντελώς τη νίκη του Κατσιμήτρου και τις μάχες στην Γκραμπάλα.

Η 10η Νοεμβρίου ήταν η 14η ημέρα του Πολέμου. Στις Αθηναϊκές εφημερίδες δημοσιεύτηκε η διαμαρτυρία των ελλήνων διανοουμένων που την υπέγραφαν οι ακόλουθοι: Κωστής Παλαμάς, Σπύρος Μελάς, Άγγελος Σικελιανός, Γεώργιος Δροσίνης, Σωτήρης Σκίπης, Δημήτριος Μητρόπουλος, Κ. Δημητριάδης, Νικόλαος ΒέηςΚ. Παρθένης, Ιωάννης Γρυπάρης, Γιάννης Βλαχογίαννης, Στρατής Μυριβήλης, Κώστας Ουράνης, Μιλτιάδης Μαλακάσης, Γρηγόριος Ξενόπουλος, Αλέξανδρος Φιλαδελφεύς, Αρίστος Καμπάνης. Το κείμενο έλεγε: «Είναι δύο εβδομάδες τώρα, που ένα τελεσίγραφο μοναδικό στα διπλωματικά χρονικά των Αθηνών για το περιεχόμενον, την ώρα και τον τρόπο που το παρουσίασεν η Ιταλία κάλεσε την Ελλάδα να της παραδώση τα εδάφη της, να αρνηθή την ελευθερία της και να κατασπιλώση την τιμή της. Οι Έλληνες δώσαμε στην ιταμή αυτή αξίωσι της φασιστικής βίας, την απάντησι που επέβαλαν τριών χιλιάδων ετών  παραδόσεις, χαραγμένες βαθειά στην ψυχή μας, αλλά και γραμμένες στην τελευταία γωνιά της ιερής γης με το αίμα των μεγαλυτέρων ηρώων της ανθρωπίνης ιστορίας. Και αυτή τη στιγμή κοντά στο ρεύμα του Θυάμιδος και στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου και των Μακεδονικών βουνών πολεμούμε, τις περισσότερες φορές με τη λόγχη, αποφασισμένοι να νικήσουμε ή να αποθάνουμε μέχρις ενός. Σ' αυτό τον άνισο σκληρότατο αλλά πεισματώδη αγώνα, που κάνει τον λυσσασμένο επιδρομέα να ξεσπάζη κατά των γυναικών, των γερόντων και των παιδιών, να καίη, να σκοτώνη, να ακρωτηριάζη, να διαμελίζη τους πληθυσμούς στις ανοχύρωτες και άμαχες πόλεις μας και στα ειρηνικά χωριά μας, έχουμε το αίσθημα ότι δεν υπερασπιζόμαστε δική μας μόνον υπόθεσι: Ότι αγωνιζόμεθα για την σωτηρία όλων εκείνων των Υψηλών αξιών που αποτελούν τον πνευματικό και ηθικό πολιτισμό, την πολύτιμη παρακαταθήκη που κληροδότησαν στην ανθρωπότητα οι δοξασμένοι πρόγονοι και που σήμερα βλέπουμε να απειλούνται από το κύμα της βαρβαρότητος και της βίας. Ακριβώς αυτό το αίσθημα εμπνέει το θάρρος σε μας τους Έλληνες διανοουμένους, τους ανθρώπους του πνεύματος και της τέχνης, ν' απευθυνθούμε στους αδελφούς μας όλου του Κόσμου για να ζητήσουμε όχι την υλική αλλά την ηθική βοήθειά τους. Ζητούμε την εισφορά των ψυχών, την επανάστασι των συνειδήσεων, το κήρυγμα, την άμεση επίδρασι, παντού όπου είναι δυνατόν, την άγρυπνη παρακολούθησι και την ενέργεια για ένα καινούργιο πνευματικό Μαραθώνα που θα απαλλάξη τα δυναστευόμενα Έθνη από τη φοβέρα της πιο μαύρης σκλαβιάς που γνώρισε ως τώρα ο κόσμος».

Στις 10 Νοεμβρίου δημοσιεύτηκε στα «Αθηναϊκά Νέα», η γελοιογραφία του Φωκίωνα Δημητριάδη , όπου οι τρεις (παρ)ηττημένοι στρατηγοί Πράσκα, Μπαντόλιο και Ντε Βέκκι, προεξοφλούσαν την ήττα του «καινούργιου»… Ουμπάλντο Σοντού.

Στο μέτωπο του Καλπακίου, το Ιταλικό πυροβολικό προσπαθούσε να καλύψει την σύμπτυξη των ιταλικών μονάδων. Το εσπέρας της 10ης Νοεμβρίου, τα υπολείμματα της Μεραρχίας Τζούλια συγκεντρώθηκαν στην Κόνιτσα. Την νύκτα της 10ης Νοεμβρίου η 8η Μεραρχία διέταξε την διενέργεια επιθετικών αναγνωρίσεων με σκοπό την αποκατάσταση του εδάφους που είχε χαθεί.

Στις 10 Νοεμβρίου, ο Παπάγος εξέδωσε ένα μακροσκελές και ψευδέστατο ανακοινωθέν που κάλυπτε τα λάθη του και διόρθωνε τις εντολές του και αποσιωπούσε παντελώς τη νίκη του Κατσιμήτρου και τις μάχες στην Γκραμπάλα. Το ανακοινωθέν του Ελληνικού Στρατηγείου, ανέφερε.

 «Μεταξύ 28ης Οκτωβρίου και 10ης Νοεμβρίου εις τας ορεινάς και δασώδεις περιοχάς του Σμόλικα και του Γράμμου επί της Βορείου Πίνδου, έλαβον χώραν επιχειρήσεις σοβαράς εκτάσεως, καταλήξασαι εις πλήρη ήτταν και αποσύνθεσιν της μεραρχίας αλπινιστών, μιας των επιλέκτων μεραρχιών του εχθρού, ενισχυμένης δι' ιππικού, Βερσαλλιέρων και σχηματισμών της φασιστικής εθνοφρουράς. Η 3η Μεραρχία Αλπινιστών, από καιρού επιστρατευμένη και εμπειροπόλεμος, ευρίσκετο από έτους εις Αλβανίαν και ήτο πλήρως κατατοπισμένη με τας εδαφικάς συνθήκας του θεάτρου τούτου. Διά της μεγάλης ταύτης μονάδος του ο εχθρός επεδίωξε να επιφέρη ταχύ και αποφασιστικόν πλήγμα κατά των εν Ηπείρω δυνάμεών μας. Επεζήτησε τουτέστι, συγκρατών αυτάς κατά μέτωπον δι' ετέρων ισχυρών δυνάμεων, ιδία πυροβολικού και αρμάτων, ν' αποκόψη τας συγκοινωνίας των. 

Η 3η μεραρχία Αλπινιστών, ενεργούσα από της πρώτης στιγμής δι' όλων αυτής των δυνάμεων, επεχείρησε να διασχίση τας προαναφερθείσας ορεινάς περιοχάς και να αχθή ταχύτατα εις Μέτσοβον, επί της μεγάλης οδού ήτις συνδέει την ' Ηπειρον με την Θεσσαλίαν. Α

ρχικώς η εχθρική αυτή δύναμις συνήντησεν ελαφράς προκαλυπτικάς δυνάμεις ημών, αίτινες πιεσθείσαι ισχυρώς συνεπτύχθησαν επιβραδύνουσαι των εχθρόν. Εν τω μεταξύ ήρχισαν ταχύτατα να συρρέουν εις το πεδίον της μάχης, διά κοπιωδεστάτων πορειών, άλλαι δυνάμεις ημών εξ όλων των όπλων, εκ των προτέρων προοριζόμεναι διά τον τομέα τούτον, ως και έτεραι τοιαύται εγκαίρως προς την κατεύθυνσιν ταύτην προσανατολισθείσαι. Ανελήφθη ούτω εκ μέρους μας σφοδρά αντεπίθεσις, ήτις διεξήχθίη μετά πείσματος υπό σκληράς εδαφικάς και καιρικός συνθήκας και δυσχερεστάτας τοιαύτας ανεφοδιασμού και αναχορηγίας. Μετά σκληρόν αγώνα αι εχθρικαί δυνάμεις ανετράπησαν κα σπεύδουσαι να διαφύγουν την πλήρη κύκλωσιν, υπεχώρησαν εν διαλύσει, καταδιωκόμεναι κατά πόδας.

 Παρέσυρον εις φυγήν και τας αποσταλείσας προς ενίσχυσίν των εχθρικάς δυνάμεις, αίτινες άρτι αποβιβασθείσαι εις Αυλώνα, μετεφέρθησαν εσπευσμένως δι' αυτοκινήτων προς ενίσχυσίν των υποχωρουσών. Αι απώλειαι του εχθρού εις νεκρούς και τραυματίας υπήρξαν βαρείαι. Πολυπληθείς αιχμάλωτοι και παντοειδές υλικόν μη καταμετρηθέν εισέτι έπεσαν εις χείρας μας. Ο εχθρός προέβη εις λεηλασίας των χωρίων εις τα οποία είχεν εισέλθει τινά των οποίων παρουσιάζουν θέαμα αληθούς καταστροφής».